Ik reis graag, dat moge duidelijk zijn. Met mijn ouders gingen we ieder jaar naar Knokke. Ja, het Zoute. Drie weken zaten we op een appartement aldaar, mijn oma kwam de derde week. Het Zouteverhaal werd even onderbroken door Saint Raphaël aan de Azurenkust. En Parijs. Ook door Wenduine met m’n oma.
In het wildseizoen gingen we naar Durbuy, Sanglier Des Ardennes, gastronomisch dineren. Op m’n derde at ik met drie kussens onder m’n zitvlak een zevengangen menu.
Een collega van me met jonge kinderen haalde er inspiratie uit: “Stefanie, hoe deden je ouders dat?” Hij voedt zijn kinderen ongeveer op zoals ik ben opgevoed: ze gaan ook naar het theater, naar culturele evenementen, doen op restaurant mee met de volwassenen.
Vanaf m’n negende deden we Club vakanties: Club Med, Club Aldiana, als kind is dat fantastisch: een vakantie zonder zorgen met veel sport. Ik ben nooit sportief geweest maar ik deed het wel. Ik vind het nog altijd belachelijk als er mensen beweren dat ik niet aan sport deed.
Over reizen. We deden citytrips: naar Londen, naar Amsterdam, naar New York. Mijn moeder liep er een marathon. Een vriend heb ik Singapore Airlines aangeraden! En hij deed het!
Vanaf m’n vijftiende ging ik op jeugdvakanties: interrail door Italië, watersportvakanties in Zuid-Frankrijk. Sporku was leuk, Jeugd 2000 was niet tof: al die snobs met hun Calvin Klein petje: ‘We gaan naar Alma toe’ werd er vaak gezongen, bijna huilend hing ik aan de telefoon: “Ik wil hier weg.”
Na de au pair nachtmerrie vonden m’n ouders me zo zielig dat ze leuke reizen in elkaar flansten: de Documenta in Kassel (een festijn van Hedendaagse Kunst) en alleen naar Amsterdam! Ik ben hen er zo dankbaar voor, toén heb ik geleerd om alleen te reizen: merci, mama, papa! Je leert alleen je plan te trekken.
Scoutskampen, Bloso zat er sowieso bij.
Veel reizen en ik mis het.
De leukste reizen:
Met mijn ouders: Zwitserland, Pontresina (een dorpje naast Saint Moritz), daar heb ik leren golfen. Daar heb ik na een seconde op het tennisveld te staan de tennisles meteen opgegeven. Er vloog een bal in mijn richting: “Nee, ik doe het niet.” In de Zwitserse bergen trekken, rafting en ondeugend met een vriendin naar Saint Moritz gaan. Alleen die vakantie is een blogbericht waardig.
Op jeugdvakantie: de interrail door Italië natuurlijk. Natuurlijk. Soms zoek ik mensen van die reis terug op het internet. Afgezien van een Lierse onderneemster heb ik niemand teruggevonden. Samen door Italië trekken schept een band.
Alleen: Tokio en Oost-Afrika: Rwanda, op safari in Tanzania en Zanzibar. De balans tussen “Wow!” en huilen. Vooral “Wow!”
Met vrienden: dit is moeilijk te kiezen. Heb ik eigenlijk nooit over nagedacht, met welke vriend was de beste reis?
Met wie ik qua idee reizen het beste aansloot was de vriend met wie ik naar Parijs, Wenen en Bratislava ging. En ook een ex, Parijs en Zuid-Frankrijk. Vakanties vol cultuur en gastronomie (dat is Katie) Én lectuur (Germanistje). Ook af en toe ondeugend mogen zijn: zo heb ik in Wenen de originele Kus getrokken van Klimt, dat mocht niet. De suppoost: “Heb jij dat schilderij getrokken?” Ik: “Nee, hoor.” Hij nam m’n gsm en het eerste wat hij zag was dat schilderij. Hij kon er wel om lachen.
Een reis die ik iedereen kan aanraden? Doe es wild, ga op safari.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten