sien eggers en of het om een broodje aap verhaal gaat

Vanmorgen heftig geschrokken toen er een meid zo maar effe langs haar neus zei: "Ja, en dat verhaal dan van Sien Eggers, die zo racistisch bezig was tegen Véronique en den Herman!" "Wat!?" Ik kende dat verhaal niet. Ik ken natuurlijk wel Sien Eggers, iedereen kent Sien Eggers, en in Antwerpen kennen heel veel mensen Véronique en Herman, hetzij vaag tot heel goed, dus ja, dan schrik je nog harder. "Ge moet maar es op de site van de Gazet van Antwerpen kijken!" wat ik deed, en ook op andere sites want het negatieve nieuws ging verder dan de site van de Gazet van Antwerpen.

Natuurlijk geloof je zoiets niet meteen, je hebt geleerd om kritisch met de media om te gaan en van een actrice als Sien Eggers die niet bang is om zich op nieuwe onbekende risicovolle projecten te storten en heel open lijkt te zijn van geest verwacht je zulke uitspraken niet. En zelfs niet in een beschonken bui aangezien je ook beschonken je politieke mening niet aanpast. Het komt er wat sneller en radicaler uit, dat wel, maar een antiracist zal zich dronken niet van een racistische parlando bedienen, no way.

Om eerlijk te zijn weet ik nog altijd niet wie of wat ik moet geloven. Maar er zijn wel reacties die me enorm tegen de borst stuiten. Om het kort te houden, want deze post kan heel lang worden, zijn er drie reacties waar ik absoluut niet mee akkoord ga: het goedpraten ('ach, ze was dronken': ja, ze was dronken maar zelfs als je dronken bent ga je je als niet-racist niet als een racist opstellen), de doofpot in (nou, hoor. Zo kunnen we meteen alle onrechtvaardigheden maar verzwijgen en blijft het gewoon maar verder gaan. Mensen mogen elkaar keihard racistisch kwetsen. Prima), het ongeloof naar het slachtoffer toe omdat we te maken hebben met Sien Eggers (is totaal onrechtvaardig). Ik vind het nogal vreemd dat mensen zomaar racisme moeten kunnen verdragen en als je er iets van zegt reageer je 'overgevoelig'. Ik zeg er gewoon altijd iets van, ik maak er net een punt van want ik verdraag geen racisme, naar niemand toe.

Ik zal nooit vergeten dat ik als achtjarige op de tram zat en niet rechtstond voor een - wat voor mij toen leek - oudere vrouw. Hoe oud was ze? Nog geen zestig, geloof ik, en ze leek goed te been. Dus ik dacht er niet aan om automatisch recht te staan, ik had haar vast niet eens opgemerkt want ze stond ietwat achter me. Ik was acht, zat in het tweede studiejaar en plots hoorde ik achter me ouwehoerenkletspraat over 'teruggaan naar eigen land' en dat 'ze daar nog in de bomen klimmen' enzo. Ik had meteen door dat het over mij ging en in m'n ogen brandden de tranen van de woede maar ik dierf niks te zeggen. Ik voelde me vernederd, tot op het bot vernederd door hun vergelijking met apen (doet sowieso altijd pijn). En nu denk ik: hoe kunnen ze? Tegen een kind.

Maar het kan ook anders: eveneens in het tweede studiejaar zat er een meisje bij me in de klas dat me eenmaal uitmaakte om m'n huidskleur. Nu zat ik op een school waarin dat totaal niet getolereerd werd. En dat wist ik, en dat moest ze voelen. Tegen m'n principes in - over racisme ga ik niet zwijgen, nee - ging ik klikken en kreeg meteen de hele klas over me omdat het meisje straf moest schrijven. Tot ik hen de reden vertelde en iedereen me bijstond want 'aan racisme hebben we een hekel.' Puik. En reageerde iedereen maar zo.

Verder ga ik geen oordeel vellen over Sien Eggers omdat ik er helemaal niets over weet. Alleen heb ik wel vele voorspelbare reacties gelezen op allerhande sites.

men dancing sexy

In het algemeen zijn het altijd de vrouwen die sexy danspasjes liggen te doen, dat JLo sensual moves heeft zal niemand ontkennen. Maar wie zijn haar mannelijke tegenhangers? Wel, een leuk greepje, bewust of onbewust sexy:

Robert Downy Jr. barstte in een spontaan dansje uit tijdens de break. Wij keken ernaar en downloadden massaal.

Als Prince beweegt is het sexy. Hij hoeft gewoon maar te stapen en dan is het al sexy.

Nja, ik dacht altijd dat Prince de meest sensuele danser is. Tot ik deze Taemin zijn ding zag doen. Wow!

move like the Stones

Iets waar ik niet zo opvallend mee naar buitenkom is dat ik een Rolling Stone fan ben. Mensen associëren mij met Prince, P-Funk, Stevie Wonder, Michael Jackson , funk, soul en disco en da's allemaal wel waar maar d'r is ook een grote plek voor The Stones. De legendarische Stones. Op m'n vijftiende zag ik hen live, op m'n vijftiende liep ik rond met Mick Jaggers legendarische lippen rond m'n hals en vijftien jaar later opnieuw, maar dan in badge vorm. Ik ben hen trouw gebleven zoals dat noemt.

The Beatles of The Stones is natuurlijk de eeuwige discussie. Stones fans grooven en Beatles fans zijn dan weer muzikaler, zo luidt het cliché. Ikzelf hield eerst onwaarschijnlijk veel van The Beatles voor ik The Stones leerde kennen, veel van hun nummers kan ik nog meezingen. Op een trip door Nederland hoorde ik The Ballad of John and Yoko en kon het niet laten het heerlijke refrein mee te zingen. The Beatles zijn niet echt onbekenden voor me. En ik vind hen nog steeds zo ontzettend goed.

Maar van The Stones krijg ik gewoon een kick, net zoals Funk me een kick bezorgt. Een rush en meeshaken. Eigenlijk gaat het best wel verder dan enkel hun songs: de hele entourage rond Mick en de zijnen fascineren me gewoon. Het is een feit dat ik over drie 'scenes' kan blijven lezen en herlezen: Gainsbourg, Warhol en The Stones. En Warhol en The Stones komen dan nog es samen in Studio 54. Oh yeah!

Dus The Stones, da's iets speciaals voor me en ben een tijdlang bijna verslaafd aan hen geweest, vooral aan de songs uit hun jaren '60 en '70-periode. I tell you love, sister, it's just a kiss away.

Under My Thumb

Let's Spend the Night Together

Gimme Shelter: mijn absolute favoriete Rolling Stone song en een van m'n favoriete songs tout court!

groupon, uit eten met groupon

Gister gaan eten met Groupon: oh no! Ik ben niet iemand die de kleine lettertjes leest. Misschien moet ik dat wel es doen. Anyways: ik maak antireclame voor Groupon want al hun don'ts en nots staan in de kleine lettertjes die ik niet lees.

'k Had gisteren een verjaardag te vieren en had toevallig een bon gekregen ter waarde van zomaar effe 60 euro! En we waren met 9 man. 9 man! Bovenop die bon die ik en een vriendin gebruikten gooiden we zomaar elks 20 euro voor de drank en dan kregen we nòg te maken met kweeniwa kleine lettertjes van Groupon, ik ken ze nog steeds niet. Maar ze waren genoeg om me een afkeer van hen te geven.

We hebben niks er bovenop nog extra betaald: I don't deal with bullshit. Just. Don't. Ik word dan agressief of emotioneel, beide reacties wil je niet zien. En 'k ben best kwaad op Groupon wegens hun antitransparantie. Geef gewoon alles in grotere letters en als mensen ervan afzien. Tja. Kleine lettertjes zijn een beetje geniepig.

Ik weet nog steeds niet wàt het probleem is en hoef het niet te weten. Was het dat restaurant of Groupon? Don't care. Ik heb nog twee niet Groupon bonnen, of nee drie, voor Bizzie Lizzie. Die zijn tenminste DUIDELIJK.

kids from the eighties

Zonet las ik dat de Iron Lady in première ging, een film over Margaret Thatcher met in de hoofdrol Meryl Streep. Bij het lezen van zulk nieuws denk ik man, wat zag er de wereld er toch anders uit in de eighties. De wereld uit m'n vroegste kinderjaren:

De wereldleiders waren: Reagan, Mitterand, Thatcher en Gorbatsjov. Als kind was ik niet bezig met politiek maar ik wist niet anders dan dat zij de wereld bestuurden en dat koning Boudewijn de populaire koning der Belgen was. Op een crisis met de abortuswet na dan. Je had de Sovjet Unie, de Koude Oorlog, het communisme was springlevend en men sprak nog van Joegoslavië. Dat waren allemaal dingen die heel normaal waren, Joegoslavië won het Eurovisiesongfestival. Niet lang daarna brak er oorlog uit en viel Joegoslavië uiteen, net als de Sovjet Unie ervoor. En wij, wij moesten voor school een nieuwe atlas kopen omdat de wereld hertekend werd. Landen als Estland en Letland kwamen er namelijk bij. De Sovjet Unie viel uiteen en Duitsland werd herenigd. Oh ja, die muur, de Berlijnse Muur. Die muur was zo'n evidentie als de Chinese Muur ofzo. En ineens werd die afgebroken, de DDR en de Bondsrespubliek samen. Bonn mocht geschrapt worden als hoofdstad. Ja, die nieuwe atlas was echt wel nodig.

In Zuid-Afrika heerste de Apartheid, we hoorden overal protestsongs tegen dat regime, en Mandela zat nog in de gevangenis. Overal spanddoeken met Free Mandela. De spanddoeken kregen gelijk en zijn vrijlating was een triomf.

Ik was kind, totaal niet bezig met de wereldproblematiek, maar hoe klein je ook bent, je voelt de tijdsgeest. En dat was de tijdsgeest van de eighties waarin ik zo kind was. He-Man, Rocky en Free Mandela.

best meme 2011

Eerst effe duidelijk maken wat een meme is: een meme is een viral video, foto, tekst enzoverderzovoort, m.a.w.: een internetfenomeen dat wordt doorgegeven via e-mail, social networks, videokanalen, internetfora, populaire sites enzo. De beste en populairste meme van 2011 is hands down Friday van Rebecca Black. Rebecca Black is een Amerikaanse tiener die de allerslechtste muziekvideo ever op YouTube zou hebben upgeload. Lyrics en muziek zijn zo bad, werkelijk. Hoogte- of zal ik schrijven dieptepunten zijn: Gotta catch my bus, I see my friends. Kicking in the front seat, kicking in the back seat. Gotta make my mind up. Wich seat can I take? And, no kidding, ze gaat ook nog es een paar dagen van de week opnoemen. Maar ach wat, Rebecca is tegenwoordig een popster en celebrity. Check de video. En de parodies.