3 Rockpostjes I like (deel 2)

 

 

 

 

3 Rockpostjes I like (deel 1)

 

 

  

  

 

ik beken ... wees niet boos

Ik ga nu een bekentenis doen waardoor de aarde zal beven, de zon zal zakken in de zee maar ik moet het kwijt. Het moet, zoniet is een deel van m’n bestaan een leugen. Maar... ik hou niet van Rock. Oké, ik hou wel van The Rolling Stones, The Beatles, Jimi Hendrix, Rock van de jaren ’60, ’70, ’80, ’90 maar de Rock anno nu. Nee. Het ligt niet aan de muziek, het ligt aan mij: ik ben eenvoudigweg niet geïnteresseerd. Het doet me te veel denken aan m’n puberjaren: stoer doen op Pukkelpop met vies bier uit plastieken bekertjes en overal drets van platgetrappen friet. Toen cool, nu: oh zo nee!

Als Humo weer wild komt doen over het nieuwste rockgroepje dat volgens hen het beste is wat het jaar heeft voortgebracht denk ik: ik laat hen nu es lekker aan me voorbijgaan. Per toeval wil ik zo es een van die groepjes ontdekken (als MTV opstaat en ik hen niet tijdig heb kunnen wegzappen) en dan durf ik wel es uit tevredenheid wat downloaden (The White Stripes, Kaiser Chiefs,...)  maar u begrijpt met die houding ontdek ik nauwelijks nog Rock.

Misschien is het iets van altijd geweest: alhoewel ik in volle Grungetijd natuurlijk ook, net als iedereen, Rockgericht was (Afrekening op cassetjes) kocht ik in die hele periode slechts 4 Rockalbums. Verbazingwekkend als je weet dat ik zo ongeveer elke week wel een CD’tje kocht...

En het gaat zelfs niet alleen over Rock ... Bij uitbreiding Folk (vind ik werkelijk verschrikkelijk). Ik moet het niet en dat ligt nogmaals niet aan de muziek maar aan mij. Vind het gewoon niet boeiend. En het ergert me dat in muziekbladen nog steeds de volle aandacht naar Rock gaat terwijl Electronica, Soul en Hiphop  daar nog altijd als tweederangsgenres beschouwd worden. We leven in de jaren 2000. Niet 30 jaar geleden... 

... een klassieker uit de jaren '90

The Rainbow Connection

Rainbow Connection
Geüpload door imperfectly. - Zeer recente afleveringen en TV shows, online.

guilty pleasure: Europop

Guilty pleasures... Iedereen heeft er wel. Ik heb er a lot! Gaande van Samantha Fox tot Bananarama... Ik ga ze hier allemaal posten omdat op facebook iedereen gek wordt als ik dat daar doe... 

Mijn nummer 1 guilty pleasure als eerste en verder wat ook hoog in de top staat!

 

 

 

 

 

 

Mijn verjaardag: hiep hiep hoera!

Happy birthday to me,

29 jaren 's gene pipi

Gefeliciteerd nog jong Stefanieke

Maakt het plezant, poppemie!

Merry Christmas

het leven online

Soms kom je kenissen op straat tegen en je vraagt, natuurlijk, hoe het leven met hen staat: "Goed, goed, goed." antwoorden zij. Lachje, schouderklopje en weer verder naar huis toe alwaar je op hun facebookstatus leest dat ze er zwaar onder zitten. Online-openheid/off-line-geslotenheid. Het is een fenomeen waar ik zelf ook mee te kampen heb: off line trippelt alles verderlicht sierlijk voorbij, online valt het zwaarste woord eruit. Op m'n blog dan want op Facebook ben ik (doorgaans) heel vrolijk, zelfs als ik in de put zit.

Kom je diezelfde kennis toevallig diezelfde avond nog tegen op café dan nog knik je mee met z'n 'alles gaat goed'-verhaal en rep je met geen woord over z'n miserabele toestand online . Het is net een ander leven, online. Een andere ik die je daar toont. Maar dat gaat, het wordt pas verwarrend als we de twee werelden naar elkaar toe brengen.  

een blog en nog een blog

Zonet ben ik een tweede blog gestart: aladomuch secent. Alsof ik hier m'n handen niet vol mee heb. Daarnaast moet ik ook nog leven, zie je, en twee blogs, wordt dat geen voltijdse onbetaalde job? Neewel. Anders zou ik er nooit mee starten. M'n tweede blog wordt louter een afbeeldingsblog. Met zo min mogelijk tekst. Freelansia achterna en toch niet helemaal aangezien ik louter mensen wil posten. Bekenden en onbekenden. Ik kijk graag naar mensen, soms liever dan dat ik met ze praat.  

I have one thing to say!

RuPaul in the 90's, the Supermodel era 

I bring the drama queen

Conflicts and disappointments are natural side effects of the human experience, but for a certain personality type known as a "drama queen," life's little setbacks can trigger explosive emotional outbursts and other irrational behaviors. The term "drama queen," or less frequently, "drama king" is usually applied to someone with a demanding or overbearing personality who tends to overreact to seemingly minor incidents. A drama queen often views the world in absolutes, and only has two settings on her emotional control button; zero and ten. Psychologists might describe a drama queen or king as a neurotic personality with histrionic tendencies, meaning they tend to become needlessly dramatic whenever order is disrupted.

 

de fillem van ome willem

het nieuwe jaar in een lijstje schrijven

Het nieuwe jaar is bijna aangebroken dus is het weer tijd geworden voor allerhande To Do-lijstjes. 'k Heb het altijd belachelijk gevonden als mensen hun To Do-lijstje publiekelijk maken. Net alsof anderen daar interesse voor hebben. Da's so Bridget Jones, er staan dan van die oninteressante zaken in als, meer opruimen, drie kilo afvallen,.., net alsof het gaat lukken met zo'n lijstje. Het zal je dus wellicht verbazen dat ik m'n allereerste To Do-lijstje ook publiekelijk ga maken. Jawel, Katie doet wat ze zelf belachelijk vindt.

- M'n hoofd opruimen

- M'n dromen najagen

Dat is het. Afvallen, hoef ik niet, m'n woonst opruimen doe ik (helaas) niet,... Dat is alles wat er over blijft. Hopelijk gaat het mij wel lukken.   

En vooral blijven schrijven want da's m'n liefde, m'n leven. Alles kan komen en gaan maar m'n liefde voor 't schrijven blijft altijd bestaan. Dus voortaan: gaan met die banaan! 

De ambitie om een beroemde schrijfster te worden, heb ik niet. Alleen, de ambitie om gelezen te worden. Als mensen me vertellen dat ze m'n blog lezen die ik - voor 100ste keer maar weer - voor mezelf schrijf doet mij dat toch plezier. Binnenkort ben ik jarig en mijn grootste geschenk zou geen MacbookPro zijn met photoshop en een filmbewerkprogramma (ik schrijf het maar op, hoor). Maar dat mensen mijn blog lezen. Katie is niet zo materialistisch als ze soms lijkt. Alleen zou ik wel graag die MacbookPro hebben.   

Joepie, we vervallen!

Probleempje: straks, over 11 dagen, ben ik jarig en heb er nu al geen zin in. 29. Joepie, bijna 30. Bijna de leeftijd bereikt waarin ik moet oppassen voor allerhande kwaaltjes, gezonder moet leven, sporten, de eerste rimpels optreden,... Joepie, ben ik daar even blij om. Dat mijn eerste rimpels 'dra zullen verschijnen. 

Het leven zou moeten stoppen op je 21. Ik bedoel, je blijft wel verder leven maar je veroudert niet. Je gaat dood omdat je onder een auto loopt. Dat staat zo voorgeprogrammeerd. Twee dagen na de euforie van je 100ste 21ste verjaardag loop je onder een auto. En als je niet buiten durft komen komt de auto wel in je woonkamer gereden. Of vliegt op je bed (na een dramatische achtervolging met de politie). Dus kan je maar beter het huis uitlopen om de schade te beperken...

Tja, dat is verbeelding, de werkelijkheid is dat ik stilaan ouder word, de tweede leeftijd heb bereikt, geen jongere meer ben. En dat voelt onwerkelijk aan aangezien ik nog altijd een middelgroot kind ben. Een dertigjarige die haar bord systematisch niet leeg eet maar daarna wel naar een zak snoep grijpt. Wat is dat nu voor een dertigjarige? Plas op je hoofd en poep in je broek! Ze zeggen dat leeftijd slechts een getal is... Nee, hoor. Leeftijd is een vervalproces. Hoe ouder je wordt hoe meer je aftakelt. Kleine kinderen worden sterker en wanneer je op je sterkst bent word je weer zwakker. Sterker om zwakker te worden. Was dat nu voor iets? Joepie, bijna 30! 

Positief aan ouder worden is wel dat je wijzer wordt (oké, sommige mensen dan toch) en kalmer. Ook ik. Ook Katie. 

Vroeger was ik anders, vroeger was ik een furie. En da's ook de reden waarom m'n voormalige langdurige vaste relatie met mij ging. Hij was rustig en mij kon je veel noemen maar niet rustig. Net zoals Elin en Agnes (uit Fucking Amal waarmee hij ons vergeleek) was ik de onbezonnen razende trein die voortdurend uitvloog, stommiteiten beging en daarna spijt kreeg. En hij was de zalvende zelve die toekeek. Net daarom is Fucking Amal me zo dierbaar, als ik Elin bekijk zie ik mezelf van jaren geleden. Alleen is zij veel mooier en populairder dan ik toen was. 

Geloof me, als een razende trein door het leven gaan is niet gemakkelijk. Mensen keren zich tegen je. Ook je vrienden. Net wat je niet wil. Vandaar is ouder worden een welgekome geschenk. Maar alleen daarom!

zangers schrijven!

OMG! Een tijdje geleden postte ik op YouTube een tamelijke beladen commentaar op Alpha Big Mamma’s The Black Girl’s in Trouble.  Vandaag kreeg ik onverwachts antwoord, van de grootman hemzelfve. Isn't that fantastigo, amigo? Nu snel beladen commentaren schrijven op Prince en Lenny... 

 Thank you so much for your comments on "the black girls in trouble". Its magic when you write something that touches the listener. I just did a remix with Anthony Hamilton to the song. We all have been brain washed over the years but it's time to wake up. My grandmother was a dark skinned black woman and she was beautiful. Also I found that the most incredible erotic experience I ever had was with black girl.

 

At the end of the day the song is not just about black women. I just used the struggle of the black woman to express my point because I started to realize in music videos how the darker skinned black woman wasnt getting any love. I was like "why?" She is just as special and fine as any other woman.

 

The true meaning of the song is to not let society decide what is considered beautiful. God gave us all different features that represent our heritage. Each ethnic group has signature features that shouldnt be considered ugly or compared to another. They just define who we are and where we came from. I love all women. I love the nose on a Jewish girl, the black girl's kissable full lips, the color of a white girl's eyes, an asian woman's long black hair, the sex drive of a latino woman, the booty on a black girl. We should celebrate all our features because they make each of us different and special. Thanks again. Please come and experience more of my music at www.myspace.com/experiencefanatic

 

Take care and stay close

Anthony Hamilton is een goede NuSoulzanger die een van m'n favoriete nummers heeft geschreven namelijk

Anthony en Alpha... Wat voor moois zullen we in de toekomst te horen krijgen ...

All she does.. is doing some thinking...

The exact same thing goes up for this song... A very very nice cover of Stevie Wonder's All I Do.

erykah badu wants you

One of my favourite songs (of one of my favourite artists) actually. This is, in my opinion (imho), the best live version out there.

geldloos geweldloos

Help, help, help,... Vaak kriebelt het. Ja, als ik al geschreven heb. Om meer mensen te laten lezen wat ik al geschreven heb... En dan...  Surfen op het internet en ontdekken dat ...

Waarom maakt men misbruik van andermans wanhoop? Betalende dating sites, betalende schrijvers sites, iedere betalende ‘make a wish’ site... elke site waar men geld vraagt om zogenaamd aan iemands noden, lusten tegemoet te komen: kruip vanonder die valse schijnheilige welwillende luchtbel vandaan zodat jullie slachtoffers jullie recht in het gezicht kunnen spuwen en jullie keihard honderden pijnlijke woorden in het gezicht kunnen keilen en jullie tanden, beenderen, schedel,..., jullie onbestaande egoïstische ziel kunnen kapot maken, want hoe slecht kan men zijn zomaar te willen profiteren van iemands wanhopige dromen? Misbruik. Ik veracht jullie.    

i want my MTV-generation!

Ik behoor tot de laatstgeborenen der Generation X’ers (1965-1980). Afgezien van de Grunge (one nation under a filthy mood) heb ik me nooit echt verbonden gevoeld met de X’ers. Het gelijknamige boek van Coupland staat in m’n bibliotheekkast, heb ik gaarne uitgelezen, maar doch... Het verloren waardeloze gevoel dat onze generatie zou kenmerken leefde niet zo onder mijn klasgenoten. Wij waren eerder een overgangsgeneratie (na Generation X komt Generation Y - origineel blijven ze wel - ) en da’s de reden waarom ik en m’n klasgenoten uit die X-boot vielen, een beetje van dit, een beetje van dat, dat men mixt tot men de  Doom Generation (naar een gelijknamige film van Araki) krijgt, maar veeleer duikt de term MTV-Generation op (of Much Music in Canada) (1975-1986) en jawel, die term dekt de lading. MTV-generation, MTV.

Wij waren MTV: we kwamen thuis van school en waren blij de lieftallige immer goedgezinde Rebecca de Ruvo weer te zien op Dial MTV, hingen aan de lippen van Ray Cokes in MTV’s Most Wanted, hij was de man van de 90’s, en gingen slapen nadat we de nodige portie Grunge binnenhaalden op MTV’s 120 minutes. In onze woonkamer stond MTV non stop aan, op school spraken we over the Real World en  de droom was een MTV-VJ te worden: Ray Cokes, Rebecca de Ruvo, Simone Angel, Pip Dann, Sonja Saul, Steve Blame, Paul King, Vanessa Warwick, Christiane Backer, Carolyn Lilipaly, Marijne Van der Vlugt,... zij waren onze helden, net omdat ze voor MTV werkten.

MTV betpaalde onze lifestyle: wij deden niets liever dan hun richtlijnen vrijwillig opvolgen. Zei een VJ gek te zijn van een band dan holden we diezelfde dag nog naar de Bilbo om die CD te kopen. Zo kochten we ons gek aan muziek. 

Wij wisten nog hoe je inhoud (X) met image (MTV) moest combineren. ...  Image and content, dat zijn wij, de MTV-generation: beeld en klank.

Mis die ouwe MTV Europe!

wat we beter niet kunnen zeggen (3)

"De jaloersmakende drievuldigheid: schoonheid, geld en roem. Zij die een der drie eigenschappen bezitten onderscheiden zich van ons, de massa, het gepeupel, het dagdagelijkse volk dat je tegen komt op tram, bus, metro en zo weer vergeet. Het is niet zo dat ze niet met je willen praten, het is gewoon zo dat ze dat niet doen. Tenzij je mooi bent of rijk of een (kind van een) beroemdheid kom je hun rijk niet binnen waarin alles mooier is dan op die bus. 

Altijd gaan ze beter gekleed dan wij, ze cruisen, welriekend ruikend, van exclusieve party naar trendy party naar VIP-party en het lijkt wel of ze de hele stedelijke scala behorende tot de jaloersmakende drievuldigheid in hun adresboekje hebben staan want ... natuurlijk ...  ook zij willen een glimpje aandacht van hun eigen soort. Lijken ze nog meer op hun eigen soort...

En natuurlijk is hun schoonheid of hun geld of hun roem een last want ze willen bewijzen dat ze er zonder ook zouden staan... Alleen, het is, tja, nu anders uitgedraaid. En wij, wij vinden dat niet eerlijk want zij, zij krijgen tenminste nog de kans om te bewijzen dat ze het niet kunnen, terwijl ons dat niet eens gegund is." 

Zo denkt dus het normale tram/bus-volk over het verhevene volk: "Heb je wel eens gezien hoe arrogant die deed?" Het verhevene volk daarentegen is zich van geen kwaad bewust "Omdat ik niet glimlach - ken haar niet eens - ben ik een arrogante trut? Boeiend..." 

Onbegrip

En daarnaast bestaat er ook zoiets als drempelvrees: da's mijn wereld niet en als ik over die gevreesde drempel heen stap word ik er soswieso buitengekeken. "Zie je wel, die daar keek ongeïnteresseerd mijn richting uit... Mij gewoon de deur uitstaren..." Onzekerheid, drempelvrees en aan de andere  kant het zich niet bewust zijn hoe intimiderend de jaloersmakende drievuldigheid kan werken: elk woord dat gezegd wordt, wordt met kilo's gewogen tot het iets wordt dat bij aanvang nooit bedoeld was: een jaloersmakende iemand wordt sowieso meer geviseerd omdat mensen nu eenmaal graag op zo iemand letten... Om hem/haar op te hemelen ... of te zien vallen ... of de grond in te boren ... Ik weet het, mooi klinkt het niet, dus botst het: da's ons soort mensen niet... 

Welcome to the world waar de redelijkheid ver te zoeken is! 

american topmodel thinks through

over het land Europa

Ik meen dit toch een der grappigste YouTubefilmpjes te vinden. Des te meer ze spreekt des te meer ze uit de bocht vliegt. "Budas..., Budapest? I never heard of that!" 

Katie Morosky dag

't Is pakjesdag! Laten we een anarchie op poten zetten en hem eens niet vieren. Want weet je, wij worden ook niet gevierd. Er bestaat niet zoiets als een, ik zeg maar iets, Katie Morosky dag en elke dag opnieuw red ik ook iemand: mezelf. Probeer ik ook goed te doen. Ja, er is wel zoiets als mijn verjaardag maar die wordt slechts gevierd in kleine kring. Vanuit Tokio, Beiroet of Jakarta gaan ze me niet massaal cadeautjes sturen op m'n verjaardag. Helaas. 

Of ... misschien kunnen we hem toch wel vieren want eigenlijk wil ik de pakjes en de snoep niet mislopen maar dan wel op een andere dag dan 6 december. Een datumpje wordt geprikt op 3 augustus: Sint op de camping in Spanje! Hoezee! Zie je het al voor je? Een hele stoet witte Pieten want hun zwarte schmink is natuurlijk uitgelopen van de warmte en Sinterklaas met een zweetgeur rondom zich zodat geen enkel kind nog bij hem op schoot wil. Want in zwembroek mag de Sint natuurlijk niet opdagen. Van de pedofiliewet. 

Laten we dan (nu we toch open staan voor verandering) ook es een aparte vreemde gedachte uitvoeren, anders doen dan we gewend zijn (dat maakt het leven net spannend) en wild weldoen. In plaats van dat de Sint ons cadeautjes geeft gaan wij hem cadeaus geven. Geven is een mooie daad, niet? En als er een een cadeau verdient is het de Sint wel. Op een bejaarde leeftijd nog op de daken klimmen, speciaal voor ons. Wekenlang in saaie shoppingcentra zitten luisteren naar een bende kinderen die meer naar onsamenhangende woorden zoeken dan echt voluit kunnen praten. En toch blijft hij lachen. De Sint verdient net massa's pakjes!

En en eigenlijk, eigenlijk hoeven we de Sint niet eens te vieren. Want de Sint is slechts een symbool van het goede. Maar er moet wel iemand gevierd worden dus laten we, zomaar even uit het blote hoofd, Katie Morosky vieren, ja ik. Want ik probeer ook elke dag mijn best te doen en mezelf te redden. 

Op 3 augustus dus op de camping in Spanje met een stoet witte Pieten achter me. Ik verwacht jullie. 

Daar ginds komt ons Katie in Spanje weer aan...

Kylie, Kylie, Kylie!

Kylie Minogue en ik, we zijn ongeveer samen opgegroeid. Ze was nochthans niet mijn eerste idool, dat was Michael Jackson. Zelfs niet m'n eerste vrouwelijke idool, want dat was Madonna. Als je net als ik geboren bent eind jaren '70 van de vorige eeuw weet je niet anders dan dat Thriller en Borderline tot je prilste muzikale herinneringen behoren: dat elke jongen wou dansen als Michael Jackson en elk meisje Madonna wilde zijn, met blote navel.
Kylie was dus niet mijn eerste idool, wel was ze de eerste popster die ik bewust volgde. M'n eerste cassetjes kocht ik van haar en ze zat steevast als vast repertoire in m'n jonge playbackdagen. Kylie zong vrolijke kinderlijke popdeuntjes toen ik nog een kind was, wanneer ik puberde was ook zij op de dool in haar poging serieus genomen te worden en later rond m'n twintigste liet ze een volwassen, rijp geluid horen.

Ik ben een fan van het eerste uur, vandaar een ode aan Kylie.

(een reeds bestaand youtubefilmpje heb ik weer geknipt en geplakt en de muziek aangepast)

fanaf van Second Life

En de woede wil maar niet bekoelen: tenzij ik een som geld overmaak is m'n Second Life-alter ego niet meer beschikbaar. Weken weken heb ik er tijd in gestoken om gratische cadeautjes (kleren, haar, meubels) op te sporen zodat m'n SL-persona een aantrekkelijk rondborstig huiselijk poppetje werd. De uitdaging bestond erin om zonder ook maar een Linden Dollar uit te geven een Second Life op te bouwen ... of twee om helemaal eerlijk te zijn: 'k had daarnaast ook een mannelijk alterego gecreëerd, een hunk met een loepzuivere Spaanse naam: Ribeiro Savira. Werd daardoor wel eens - niet geheel onbegrijpelijk - in het voor mij onverstaanbare Spaans aangesproken, waarna ik dan begrijpelijkerwijs verbaasde virtuele blikken achter moest laten.  

Maar nu is al die tijdverspilling helemaal voor niets gew

eest als ik die creditkaart niet trek. Second Life is dus een spelletje waarvan iemand zo rijk wil worden dat hij/zij z'n spelers pas na weken van verslaving verplicht te betalen. Want wie wil nu z'n inspanningen verliezen? Als een Linden Dollar eigenlijk bijna niets waard is in de realiteit? Als je al een huis kan kopen vanaf een euro? Wie wil nu het resultaat van een inspanning kwijtspelen voor slechts 1 euro'tje minder? 

Een virtueel huis kopen voor dat euro'tje is zowat een  van de stomste en meest waanzinnige dingen die iemand kan doen. Een virtueel huis kopen dat je niet eens droog en warm houdt. Dat je niet eens droog en warm houdt en dat nooit zal doen. Kan je net zo goed je geld door de pot spoelen. Of het in de vijver van de krokodillen in de Zo

o werpen. Of het gewoon in de lucht gooien en dan heel snel wegrennen. En toch gebeurt het. Meer dan een miljoen mensen kopen zich virtuele huizen. Hoe ver zijn we dan gekomen, als maatschappij? Als mensen virtuele huizen gaan kopen? En het gaat hier niet eens om geld spenderen in de hoop iets te winnen. Nee, helaas, gewoon iets kopen waar je niets aan hebt, waar je niets mee kan, dat je niet eens kan vastnemen. Second Life. Kapitalisme in een zeer enge vorm.   

overal ergens een beetje aanwezig

Net! Ik heb minstens 6 e-mailadressen: 

1 Telenetadres dat al na een maand dienst weigerde (ik maak geen reclame, voor geen enkele firma) 

1 macadres waarvan ik zelfs niet eens weet hoe het zou heten (je moet omslachtig veel dingen om je aan te melden. Waarom extra moeite doen als je al een goed werkend adres hebt?) 

1 gmailadres dat ik zo min mogelijk gebruik omdat ik me dan bij google moet aanmelden en google het mij zo ontzettend moeilijk maakt om me er weer af te melden (google en privacy, een onbestaande relatie)

1 yahooadres dat ik had aangemaakt om me op het Yahoo Answerspad te begeven (1 weekje lustig vraagjes beantwoord, wat zelfs als je je verveelt een vrij stompzinnige bezigheid is. 'That boy is looking at me all the time. Is he in love with me?' Probeer daar maar es een niet-ironisch antwoord op te geven.)

1 live.nl adres aangemaakt om privacyredenen (voor als niemand mag achterhalen wie ik ben, tja, ik doe nogal wat op het net) 

1 ouw trouw hotmailadres 

Jee. 

Ik heb accounts overal lopen op plaatsen waarvan ik het niet eens weet. Was dat even verbaasd opkijken toen ik eindelijk de stap ging zetten me bij Last Fm in te schrijven. Zag het bij een medeblogster staan en dacht: is wel interessant. Dat had ik blijkbaar 2 jaar geleden ook al gedacht en gedaan... Benieuwd waar ze me nog allemaal kennen onder welke naam dan ook.... (heb nog 2 andere pseudoniemen, om privacyredenen. Tja, ik en dingen doen op het net. Een schuilnaam voor al een andere schuilnaam die een schuilnaam is van alweer een schuilnaam ... Tja, dan doe je wat).  

Het net is zo vluchtig dat je niet eens meer weet waarop je staat en toch... je staat er toch maar. Met al je gegevens.  

I got you under my thumb

björk gaat heel ver

Voor Björk is er altijd een plaatsje in Katies universum: gecontroleerde uitbundige excentrieke emoties. Net wat Katie boeit.

Björk - Pagan Poetry
Geüpload door universalmusicbelgique. - Ontdek andere muziek video's.

Deze videoclip is een ode aan de man van wie ze zoveel houdt dat ze een bruidsjurk door haar huid laat naaien ...

mijn liefde voor Prince gaat diep, zo diep

Jaren geleden in Gent als student ontdekte ik Prince. De reden hiertoe was eerder atypisch: plots had ik het in mijn hoofd gehaald dat m'n hoofdpersonage in de verhaaltjes die ik verzon het meest van Prince hield. Nu heb ik m'n hoofdpersonage zo ontzettend graag dat ik zelf ook nieuwsgierig werd naar Prince en zijn driedubbele greatest hits cadeau vroeg, het was de beste muziek die ik ooit hoorde (later, niet veel later kwam de P-funk pas). Eindelijk klonk muziek zoals ik het wou, alles wat ik wilde horen bracht Prince. En veel meer. 

In tegenstelling tot een andere Ik-hou-van-Princeblogster heb ik wel het geluk gehad hem live te kunnen toejuichen. Je raadt het wellicht: het beste concert dat ik ooit mocht meemaken. Prince is virtuoos, met z'n stem, z'n dans, z'n spel op de instrumenten,... Hij heeft geen show achter zich nodig, hij is de show. Ja, Prince, helemaal mijn ding.  Symbol of love, the artist mainly known as a great man.  

    

Prince . I Wanna Be Your Lover.1979 - kewego
*CAPTAINFUNK ON THE RADIO!.

 SATURDAY. 23h00 www.radiobeton.com.

 http://www.myspace.com/captainffonk.

 http://www.dailymotion.com/capitainfunkk

 http://captainvideo.hi5.com

**Séléction [VIDEO SOUL/FUNK.80's]**

 http://captainfunk.kewego.fr

           

Mots-clés : soul funk            

           

                        Video de captainfunk           

 

de astrologische geschiedenis van vroeger

Ooit heb ik oprecht in astrologie geloofd. Astrologie en andere soort fratsen, zoals pendelaars. Nu heb ik me als Steenbok nooit helemaal kunnen vinden in het Steenbokteken maar dat wijtte ik dan aan een Maan in Ram of een Mercurius in Boogschutter of een .... (zie je, je blijft bezig). Ik was het meisje dat op haar dertiende kon handlezen en dat oprecht deed. Ik krijg 2 kinderen en twee serieuze relaties (een is al achter de rug, nog een te gaan). Ik telde dagen dankzij Numerologie: hopelijk is die vierdag snel voorbij en ik onthield eerder jouw astrologische teken dan je naam. Zo was ik. Tot ik ging studeren en astrologie door mijn Gentse prof filosofie, Johan Braeckman (geweldige prof overigens), vakkundig met de grond gelijk werd gemaakt. Zijn redevoering was een voltreffer net zoals zijn verhaal over homeopathie: men neme een potje vloeistof, men gooit dat in een zwembad, men neemt het potje om weer water uit dat zwembad te halen, dat gooit men opnieuw in een zwembad, men schept alweer het water op in het potje en diezelfde handeling herhaalt men zo'n paar keer. Dat is homeopathie mensen. Een voltreffer, nietwaar? En juist omdat ik me altijd een beetje dom heb gevoeld op het unief (wat doe ik daar tussen al die hogere IQ-mensen?) nam ik toenertijd alles aan wat mijn professoren mij vertelden, zelfs al zou het een flagrante leugen zijn geweest. Maar wat professor Braeckman ons vertelde waren allerminst leugens, astrologie is wetenschappelijk onhoudbaar en net daarom alleen al vreemd om er geloof aan te hechten. Het astrologiemeisje van voorheen was op zoek naar zichzelf en dacht zichzelf te hebben gevonden in occulte wetenschappen. Zij wist toen nog niet dat je elke leer moest wantrouwen die je haarfijn kan vertellen wie je bent, met wie omgaat en waar je heen gaat.