boekenbeurs 2010

Ik was vandaag op de opening van de boekenbeurs als schrijversvrouw: de vrouw naast de man die het doet. De opening is namelijk enkel voor vips, en ja, da's leuk. Hapjes en wijn. Gratis. Uitgevers tegenkomen bij wie je denkt: zou ik hém mijn manuscript opsturen? Toch maar niet want ons onderonsje is zo leuk.

De opening van de boekenbeurs is leuk omdat je er massa's, massa's bekende Vlamingen tegenkomt (kwijl, kwijl), Guy Mortier (kwijl, kwijl), Sabine De Vos (kwijl, kwijl), en de schrijver op de achterflap (kwijl, kwijl). It iz nice.

En kom maar gewoon naar de beste beurs in Antwerpen. Want weet je: niks tegen het lezen van boeken.

En straks een uur langer slapen.

Cee-lo live

cee-lo

ZuiderZinnen 2010

Met enige keiharde vertraging wil ik het toch es over ZuiderZinnen hebben, editie 2010. Ik ben dus weer gaan werken als vrijwilliger. Ditmaal in een locatie naast een theater. Het was té gek. Voor we vertrokken naar onze post heb ik Vitalski lekker uitgebreid zitten uitlachen omdat je duidelijk kon zien dat hij geschminkt was. Lachen was dat. Eenmaal op de locatie zelf alles backstagebereid gemaakt en gaan met de banaan. Ik was verantwoordelijk voor de debutanten. Eerst was het ontzettend druk omdat de debutanten Y.M. Dangre (mooie jongen, mooie jongen), Franca Treur en Ivo Victoria uitgebreid in de Morgen stonden. Daarna werd het wat rustiger.

Ann Ceurvels was in een goede bui en ik hoorde dat ze als een spetter kon voorlezen. Guido Van Meir, de arme man, zat die hele namiddag in de backstage broodjes met choco te eten. Maar hij bleef kalm. Thomas Claus bleek de allerliefste man ter wereld te zijn met de allerliefste kinderen en de allerliefste vrouw. Alleen van z'n glimlach al word je warm. Zijn kindjes hadden mooi en talentrijk op het bord getekend en wij schreven: 'Dit zijn de tekeningen van de kleinkinderen van Hugo Claus, kindjes van Thomas.' Dat om de studenten maandag te verrassen. Chris Lomme is een ongelooflijke sexy vrouw van in de zeventig. En keilief. Iedereen zei gedurende een uur: "Chris Lomme is keiknap en keilief." Axel Daeseleire kwam als een wervelwind naar binnen en buiten en dat was wel jammer want een van m'n collega's wou hem begeleiden. Ze is namelijk verliefd op Axel Daeseleire. Frans Pollux is een aardige man maar las veel te lang voor. Echt veel te lang. Even was er paniek toen het zoontje van organisator Luc Huybrechts zoek was, na het vele paniekgeroep hebben we hem toch gevonden. En Luc De Vos heeft mij voor iedereen, z'n fans en z'n gezelschap liggen uitmaken. Maar 't was maar om te lachen want daarna kreeg ik een kus. Jeroen Olyslaegers kon jammer genoeg niet aanwezig zijn omdat hij de dag ervoor trouwde met z'n vriendin Nikki Van Lierop. Wekenlang circuleerden er allerlei foto's van hun dag op facebook. Het was alsof ik er zelf bij was.

Daarna was de party in Local en kon je met de schrijvers dansen. Bart Van Loo en Vitalski op de dansvloer. Echt waar. Axel Daeseleire was de dj en draaide meesterlijk. Van Vitalski moest ik een song van Prince aanvragen maar Axel had al een Prince gedraaid en Vital was sowieso toch aan het shaken. We werden getrakteerd door een filmcomponist en goede vriend van Luc Huybrechts, dat was plezant. En ik had alweer de eer om uitgemaakt te worden door Luc De Vos. Ook weer om te lachen. Ramsey Nasr liep er ergens verloren rond, Ernst Löw zat naar de dansende mensen te kijken en een goede vriendin van me werd helemaal gek toen ze Frank Boeijen zag. Ik weet wel niet of hij heeft gedanst. Frank Boeijen op de dansvloer, yeah! Die avond heb ik vooral liggen babbelen met die goeie vriendin van me en Nabil Khazzaka die ik op de vorige editie had leren kennen. De party duurde tot een uur of 1 en achteraf las ik dat Vital nog op café is gegaan met Bert Lézy en mijn goeie vriend Bas. De avond was nog jong voor hem. En de party rocked!

Knappe jonge debutant Y.M. Dangre lijkt een beetje op Björn Andresen, beter bekend als Tadzio.

Kazakhstan greatest country in the world, all the other countries are run by little girls

My name a Borat. Is geniaal. Iedereen lacht, alleen Kazachstan niet. En nu hebben ze een film: het antwoord op Borat. Kazachstan vond Borat niet heel erg leuk omdat iedereen dacht dat het een country was waarin iedereen de koeien met z'n blote vingers melkten. Doen ze dat er niet? En is dat dan zo erg? Natuurlijk dachten wij allen dat Kazachstan, greatest country in the world, een nog te ontdekken ontwikkelingsgebied was. Antropologen voor Kazachstan, nu! Like real.

In elk geval, het feit dat Kazachstan nu met een antwoord op Borat komt vind ik hahampff. Doe! Uitlachen. En overbodig plezier.

Maar doe. Ik ga kijken.

nog es de prinses

We hebben es een prinsesje gehad die het land had aan het land. Je weet misschien nog, dat prinsesje dat groter is dan je duim maar kleiner dan een kast van twee meter lang. Dat prinsesje is niet echt heel groot, je zou haar zo voorbij lopen. Echt, je ziet haar niet eens staan, zo klein is ze. Maar het prinsesje is nog steeds een prinses, tenminste, dat denkt ze toch. En ze hoeft niet meer te werken op dat land waar ze zo het land aan had. Blij toe!

Vandaag is prinsesje vrij, vrij om haar dromen na te jagen. En de dingen te doen die ze wil doen. Alleen, wat ze wil doen wilt haar niet. Nu niet. En misschien nooit niet.

Maar wat prinsesje nu wel weet is dat het beter is achter een droom na te jagen dan een landje te bewerken dat je eigenlijk wil verlaten. Het maakt je meer jezelf.

celebrating Michael McDonald

Celebrating Michael McDonald. Waarom? Omdat ik er zin in heb!

What A Fool Believes, zing mee als je zo hoog kan.

The doobie brothers-what a fool believes
Geüpload door SaleSud. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

I Keep Forgettin', but not this song.

Michael Mc Donald - I Keep Forgettin'
Geüpload door papafonk. - Ontdek andere muziek video's.

Sweet Freedom, sweet. Rod Temperton wrote this song. Just for your information.

Michael McDonald - Sweet Freedom
Geüpload door jpdc11. - Ontdek andere muziek video's.

stijltips voor de moderne vrouw die zich kleedt

Vergeet appelen, peren, passievruchten. Ik heb een geheel nieuwe indeling bedacht, een die overigens klòpt, hoe u zich moet kleden naar uw figuur. Lees correct: moét. Zoniet loopt u voor gek en bent u bereid dat risico te nemen? Ik probeer gewoon te voorkomen dat iemand zich voor u gaat schamen. En ach, van al die bedankjes word ik zo verlegen.

Hoe weet u precies wat u bent? Er zijn twee mogelijkheden om dit te achterhalen: ofwel kijkt u gewoon in de spiegel naar uw figuur. Ofwel kijkt u naar uw polsen, enkels en lengte en zo komt u tot de conclusie dat u frêle (smalle polsen en enkels), breed (brede polsen en enkels), klein (minder dan 1m 66), groot (groter dan 1 m 66) of helemaal gemiddeld bent (alle vrouwen van 1 m 66 of zij die noch frêle noch breed zijn).

1. de poppemies (frêle en klein): poppemies mogen helemaal geen fleurige zwierige zomerjurken dragen. Nooit ofte never. Want dan lijken ze net twaalfjarige kinderen en gaat niemand er ooit maar aan denken hen serieus te nemen. Daar worstelen ze sowieso al mee. Draag veel stoere, donkere, zware materialen. Help je een figuur een handje door wat meer gewicht in de schaal te leggen. En draag een knuppel als accessoire. Everybody will shut up.

celebritypoppemies: Pénélopé Cruz, Reese Witherspoon, Kylie Minogue, Courtney Cox en Shannen Doherty.

2. de vrouwtjes Theelepel (breed en klein): je bent stevig dus accentueer je figuur met killerstrakke topjes en sensuele broeken, jurkjes, alles. Ga geen circustent kopen want men zal roepen dat je een ballon bent. Ja, men zal dat roepen naar je, doe dat dus maar niet. Jij bent de échte 'more to love', ga dat dus maar niet verstoppen. Mannen zullen vele tochten naar jou ondernemen.

celebrityvrouwtjes Theelepel: Salma Hayek, Janet Jackson, Kim Khardashian, Jennie Garth en Hillary Duff

3. de toverstokken (frêle en groot): een toverstok is eigenlijk zo iemand die alles kan dragen want ze heeft het figuurtje mannequin. Het zou dan ook es leuk zijn als een toverstok zo es alles zou uitproberen, gewoon omdat het kan. Toverstok, neem het ervan. Elke dag een totaal andere stijl, en misschien ook een totaal ander kapsel en misschien ook een totaal ander land.

celebritytoverstokken: Gisèle Bundchen, Paris Hilton, Julia Roberts, Nicole Kidman en Angelina Jolie.

4. Bigwoman (breed en groot): een Bigwoman hoort zich te kleden zoals het een Bigwoman betaamt, strak in het pak want ze mag gezien worden. Belangrijk is je vrouwelijk te kleden. Niet te mannelijk please, want dan word je de Bulderstronk. En ook geen circustent want dan ben je, juist, een circustent. Kleed je gewoon vrouwelijk en elegant en men zal jou verbieden om nog over straat te lopen omdat het gewoon zedenschennis is.

celebrityBigwoman: Beyoncé, Rihanna, Christina Hendricks, Leona Lewis en Vivica A. Fox

5. de 'het iets' (helemaal gemiddeld): net zoals een toverstok kan 'het iets' ook alles aan omdat het nu eenmaal gemiddeld is. Ik raad hen ook aan alles te proberen en het zal hen fantastisch staan. Denk maar aan hoe Halle Berry uit dat water kwam in die ene James Bond film. Juist dat idee roept 'het iets' bij elke kledingsstuk op dat het draagt. En bijgevolg zijn alle andere vrouwen jaloers op die gemiddelde middelmatigheid.

celebretiesiets: Halle Berry, Jennifer Aniston, Britney Spears, Sandra Bullock en Scarlett Johanson.

Natuurlijk is dit allemaal relatief. In Korea noemen ze onderstaande vrouwen vast Bigwomen of vrouwtjes Theelepel terwijl ze voor ons poppemies of toverstokken zijn. Bekijk het dus maar vanuit je eigen perspectief en voorkeur.

The Cosby Show, niet zomaar om mee te lachen

Cosby Show - Générique
Geüpload door Ryan71. - Bekijk uitgelichte video's en gehele TV shows.

The Cosby Show verdient respect. Respect. Niet omdat het om een black American show uit de hood zou gaan met doc Huxtable with his homeboy and his bitchez, want dat was het niet echt, wel omdat het een mijlpaal in de geschiedenis was. Voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap en eigenlijk ook wel de hele Amerikaanse gemeenschap. Misschien zelfs voor de hele Westerse wereld. The Cosby Show was een mijplaal in de geschiedenis van de mensheid. En Bill Cosby zette die giant step forward.

U vraagt zich af waarom zo'n komisch serietje zo'n groot belang heeft: wel, The Cosby Show was de eerste black sitcom waarvan de acteurs de (upper)middle class voorstelde. Ja, daarvoor had je The Jeffersons die opwaarts naar de Upper East Side gingen, toch is er een belangrijk verschil: de Huxtables van The Cosby Show vonden middenklasse waarden zoals educatie, 'hoge' cultuur belangrijk. In feite waren de Huxtables wat de Jeffersons wilden zijn. Er werd in The Cosby Show heel vaak gesproken over African American history en cultuurproducten (dat zie je later in The Fresh Prince ook opduiken). The Huxtables waren de Sidney Poitiers uit 'Guess Who's Comming To Dinner?', alleen spraken zij wel met een lachband.

Maar natuurlijk was The Cosby Show ook grappig want anders zou het gewoon een vervelende show zijn geweest waarin de Huxtables de hele wereld de les kwamen spellen. Wat een arrogantie. Dat gevoel had je nooit dankzij de Cosby humor. Bill Cosby is geniaal, een van grappigste mensen ooit. Iedereen stemde af op The Cosby Show omdat er toen nog veel minder kanalen waren, je de Cosby humor niet wou missen en ook omdat het voor velen gewoon herkenbaar was. Opgroeiende peuters, kinderen, tieners, studenten, ouders, grootouders. Blank en zwart keken hand in hand.

En verder had je er ook nog coole mensen rondlopen: Rudy natuurlijk. Ik heb wat met Rudy omdat iedereen me zei dat ik op haar leek en, uiteraard, ben ik cool. Een coole geek. En Denise of Lisa Bonet. Lisa Bonet is de meest coole creoolse dame die ooit op televisie verscheen. Zij heeft een kind van Lenny Kravitz, ahja. Als ik moest kiezen tussen een avondje op café met Lisa Bonet of Lenny Kravitz zou ik zonder aarzeling: "Met beiden." zeggen. Alsof je tussen die twee kan kiezen. En dan heb je Olivia nog. Die peuter die misselijkmakend leuk is. Raven-Symoné, het natuurtalentje. Bill Cosby heeft een oog voor talent, want eigenlijk was iedereen de moeite. Behalve Vanessa dan. Nee, hoor, iedereen was de moeite.

De Cosby Show zette de deur open voor vele, vele black sitcoms, er was een tijdje waarin de een na de ander opdook (jammer genoeg heeft Family Matters daar ook gebruik van gemaakt), maar nu heb ik vernomen dat het een beetje windstil is. Zelfs Chris Rock met Everybody Hates Chris heeft het tij niet kunnen keren. Wil de next Bill Cosby dus alsjeblieft opstaan? Nee, Geert Hoste blijft u maar zitten, volgens mij bent u blank. En voor u mij beschuldigt van discriminatie: er is een reden waarom er black sitcoms zijn gecreëerd en nog altijd nodig zijn. Net omdat de gemiddelde Amerikaanse serie zo ontzettend multicultureel is en ons een beeld geeft van de multiculturele samenleving in de grote Amerikaanse steden. Niet dus. Kijk maar naar Friends ofzo, de New Yorkse vrienden komen bijna uitsluitend blanken tegen, net zoals het in New York City is. Ook niet dus. Ach wat, zelfs small town Springfield van The Simpsons is verscheidener dan de gemiddelde Amerikaanse serie.

The Cosby Show - reggae
Geüpload door vinylboy. - Sitcom, sketch en standup comedy video's.

mensen die klassiekers afkraken

Aan dat soort mensen heb ik doorgaans zo'n afschuwelijke hekel. Je weet wel, dat soort mensen die het nodig vinden om te melden dat ze een klassieker die van groot cultureel belang is en een genre een heel nieuw leven inblies maar povertjes vinden. Want ze hadden dat thema in een of andere Russisch/Japanse film die ergens vorige week werd gemaakt veel beter uitgewerkt gezien. Dan denk ik: zwijg gewoon en ga weg. Want ik vind jou niet interessant. Van dat soort mensen word ik gewoon woest.

En het zijn altijd dezelfde films die door de mangel mogen. Gone With The Wind bijvoorbeeld, oh nee, te romantisch. Een chick flick noemen ze het dan. Toe maar, een filmklassieker met Vivienne Leigh en Clark Gable mag je gerust afbreken, maar een Humphrey Bogart daarentegen, ho maar. Casablanca zal nooit afgekraakt worden. Musicals moeten er ook doorgaans aan geloven. Weet je, als je niet van musicals houdt kan je er gewoon niets over zeggen, helemaal niets. Ik ga toch ook geen gabberplaten liggen bespreken? En kom niet af met een Dancer In The Dark want da's nu net de meest atypische musical ooit. Een Russisch/Japanse musical buiten beschouwing gehouden.

Sommige mensen beseffen gewoon niet dat de tijden veranderen en je onmogelijk oude films kan benaderen vanuit een hedendaags kader. Goed voor jou en ook prima voor mij zolang je er maar over zwijgt.

zeven kenmerken van the regular everyday normal geek

Ik vind het best wel leuk om het over het geekdom te hebben dus ik ga maar even verder. Ik ben een rasechte geek in disguise dus ik ben de aangewezen persoon om je de nodige know how over het geekdom mee te delen. Maar boven alles staat natuurlijk: je bent voornamelijk geïnteresseerd in en spendeert massa's tijd aan iets waar niemand behalve jij en je collega geeks zich mee wilt associëren. Erover praten is social suicide.

Ik heb het dus niet over nerds want er is wel degelijk een verschil tussen een geek en een nerd. In Welcome To The Dollhouse, juist die kaskraker (wishful thinking volledig van mijn kant), is Dawn Wiener bijvoorbeeld een nerd en haar broer een geek. Nerds zijn sociaal awkward maar hebben niet persé fanatieke hobbies of zijn niet persé extreem geïnteresseerd in kennis. Geeks zijn in veel gevallen sociaal awkward omdat zij net wél zo fanatiek zijn in hobbies en interesses. Maar lang niet elke geek is sociaal onhandig, zolang hij maar zwijgt over waar hij zich zoal mee bezighoudt en wat hij écht leuk vindt kan een conversatie nog lukken.

Eeen lijstje die de geek kenmerkt. Wow. Geeks en lijstjes. Ja, inderdaad: dubbel en dik de geek uithangen.

1. Je bent redelijk om niet te schrijven zorgwekkend fanatiek. Zelfs je normale hobbies nemen cultachtige vormen aan. Wat muziek en film enzo betreft ga je massa's lijstjes maken. En je leest òòk nog andermans lijstjes om die dan te gaan becommentariëren. Zie mijn blog als een goed voorbeeld.

2. Je computer is je beste vriend. Je zou niet weten wat je hebt gedaan in die dagen voor je een computer had. Oh ja, je ging vast naar de bibliotheek om daar te lezen. Maar sinds je je eigen computer hebt heb je ontdekt dat je niet de enige bent met fanatieke rare hobbies. Yup, je bent op een forum. And not the cool ones. Vast een forum waar ze streng zijn op taalgebruik en waar er hier en daar wel een eikel tussenzit die anderen ligt te verbeteren. Want ook jij bent een kommaneuker.

3. Je weet niet altijd goed wat je anderen moet vertellen want als je moet beginnen over wat je wérkelijk hebt gedaan beginnen ze vast te geeuwen, je nietszeggend aan te staren of gaan ze gewoon weglopen "Oh jij bent, interessant, praten we later verder over." en je ziet ze niet meer. En dan heb ik het over: in het beste geval. Want doorgaans word je gewoon uitgelachen. "Vertel het nog es wat je hebt gedaan. Wahaahhaa!"

4. Every geek loves himself some fantasy, manga or S.F. En da's eigenlijk best wel raar: op het ene punt zijn geeks zo fanatiek bezig met de 'serieuze' dingen maar anderzijds is je voorliefde voor fantasy, manga en S.F. haast kinderlijk te noemen. Ik weet ook niet precies waar het vandaan komt. Al moet ik er wel bij vermelden dat het om een fantasy gaat die eerder systematisch of zelfs ietwat wetenschappelijk is. Waar nieuwe taalsystemen in voorkomen, bijvoorbeeld. Hoe hoger het geekhalte hoe meer kans dat je jezelf die taal gaat aanleren. De ultra geek gaat z'n eigen taalsysteem bedenken. Ik pleit schuldig. En pleit ook schuldig aan het bedenken van een nieuwe wereld enzo.

5. Aparte vorm voor humor. Als de geek lacht, lacht niemand mee. Je kan zo ook een geek herkennen: de enige die luidop zit te lachen in groep. Je humor is voor niemand anders grappig maar anderzijds, sommige geeks zijn net wel heel komisch. Er is niemand die Woody Allen niet komisch vindt. Of toch maar beter een ander voorbeeld. Nee, de doorgaans grappige geek is een neurotische geek omdat hij non stop zit te praten over al die keren dat hij is afgewezen omdat hij zo ontzettend onzeker is en vrouwen dat kunnen ruiken aan z'n zweet en vrouwen die onzekere zweetodeur niet appreciëren en blablabla en blablabla en blablabla. Luister je nog? En als je bent afgehaakt gaan ze dààr neurotisch over zeuren. Erg grappig.

6. Het is een cliché, net zoals de computers en de geeks heb je de strips en de geeks. Onafscheidelijk. Een geek is trots op z'n stripcollectie. Een geek is trots op z'n kennis over strips: van Suske en Wiske tot Moebius. Een geek kent zijn stripwereld. Obscure namen zijn net zo belangrijk als populaire zolang ze maar niet te populistisch, plat verteer zijn. En een echte geek wilt ook best wel veel geld neertellen voor een graphic novel of een belangrijke eerste druk. En dan is Mister Geek even dé man op het stripforum.

7. Geeks houden van alles wat cult is. Zet het woord cult ervoor en geeks komen als bijen op de honing af gesurft. Het is voor jou een kwaliteitslabel. Anderen vinden het niet zo boeiend en da's iets wat je echt niet kan begrijpen. Je stond vooraan verkleed als Darth Vader op iedere publieke Stars Wars première. En bij The Rocky Horror Picture Show ga je vooraan staan zingen. Your favourite music is Captain Beefheart en je begrijpt Björk. Geeks genieten zichtbaar als ze een andere geek spotten want dan kunnen ze elkaar overtroeven met hun cult weetjes. Terwijl de rest van het gezelschap nietszeggend voor zich uit zitten te staren. In hun vrije tijd doen ze dat gewoon op de chat, hoor. Of het forum.

Scene uit Freaks And Geeks, de cult TV-show

free online a.q.-test now!

Nu kan je dus ook je A.Q. testen: in hoeverre mate ben je autist. Echt iets wat we allemaal toch wel willen weten. Toch? Move over I.Q. ik wil weten hoeveel autist ik ben! Ik heb die test gedaan, ik doe zowat elke psychologische test die ik onder de neus krijg. Da's iets wat wij vrouwen doen, zelftestjes invullen en janken over het resultaat dat àltijd klopt. En we vullen hem ook altijd eerlijk in, hé. Ja zeg, natùùrlijk!

Ik heb die test gedaan, uit nieuwsgierigheid en was toch best wel geschrokken over het resultaat. Ik ben above average, dus geen autist maar meer dan de gemiddelde ander. Ja, daar schrik je best van. Tot je gaat lezen wat het betekent. Ik heb gewoon een wetenschappelijke geest. Hoorde ik mezelf daarnet klagen? Ik dacht het niet, hoor. Maar ach, ik zit mezelf wat wijs te maken. Het betekent gewoon dat ik een geek ben, ik had al een vermoeden en deze test bevestigde het. I'm just a regular everyday normal geek.

In het geek spectrum vallen is niet zo erg als het lijkt: de gemiddelde computerwetenschapper is bijvoorbeeld above average, geek dus, en alles waar computers mee zijn gemoeid is jaloersmakend goed, we houden even H.A.L. buiten beschouwing. Als u niet weet wie of wat H.A.L. is, ga je even vijf minuten schamen en loop dan snel naar de videotheek om 2001 te huren. Van Kubrick. Zeg gewoon: "Ik wil 2001 en als u niet weet wélke film ik daarmee bedoel dan weet ik ook niet wat ik voor u kan doen." Simpel, doen.

Of doe toch maar niet want mijn wetenschappelijke geest is bovengemiddeld. Ik weet ook niet wat ik daarmee bedoel.

Voor de A.Q.-test, hier: Nederlandse versie en English version

drugs en the city

Ik ben gisteren uitgegaan in de stad of 't Stad, Antwerpen dus en daarom geen serieus bericht want ik heb een kàààter van die drie flessen whisky (ja, lach maar, 't was ad fundum) en die vijftiental lijntjes coke. Die waren best wel leuk maar daarna kregen we nog een shot of zevental heroïne getrakteerd (je weet wel, uitgaan enzo), it was like gùùùd. De noodzakelijke pillen bovenop en de vele crack saffen erna maakten de avond tot een avond! Want als je uitgaat is dat nu eenmaal met drugs. Hard drugs.

En net daarom mag je je kinderen nòòìt in de stad laten opgroeien want voor mensen in de coke en de horse enzo vliegen druggen ze met weed. Echt, in het weekend ruikt heel de stad naar weed, een totale weedgeur over de Meir, en verhuis net daarom je kinderen naar een plek waar de mensen gewoon boeren heten. Want als ze in de stad opgroeien gaan ze sowieso aan de keiharde drugs. Echt, iedereen in de stad is een drugverslaafde. En wordt overvallen door een drugverslaafde. Dé ontmoetingsplaats is de haven, voor jong én oud. Ga dus maar naar de (Vlaamse) Ardennen met je kroost. Frisse lucht happen tegenover heroineshots zetten. In 't Stad we prefer the heroïne. Like real.

En nu zwijgen, maar ik plan een algemene Fortis overval. Zwijgen want iedereen doet dit hier in 't Stad en daarom krijg je dat nooit te lezen omdat het every other minute gebeurt. En als je wilt, I'm from the city dus ik heb alles, tot bananennagels toe.

Trainspotting clip
Geüpload door ioN. - Tekenfilms en video's over kunst.

Jiskefet, Theo en Thea en meer

Ik voel me best wel geroepen om een allang afgelopen programma als het geniale Jiskefet te promoten. Kan mij het schelen dat het allang gedaan is: het Vlaamse In De Gloria is ook al een jaar of tien (bijna tien) afgelopen en nog steeds een hit op YouTube. Sommige mensen denken dat het écht is, echt eerlijk de werkelijkheid. Het Geslacht De Pauw is ook echt. En Wittekerke ook. Baantjer, allemaal echt. Net zoals Jiskefet dus en laat ik het nog es even in de kijker plaatsen door het gewoon hier te vermelden. Jiskefet. Genoeg aandacht.

Sommige geniale Nederlanders zijn te onbekend in België, en ik mag dat best wel jammer vinden. Ik ken ook te weinig van die Hollandse genialen om hier zomaar met de arrogantie van een 'kenner' een who's who neer te schrijven. Eerlijk gezegd ken ik er bitter weinig. Maar ik ben telkens wel ongemeen blij als ik zo iemand ontdek. Een paar jaar geleden nog De Vliegende Panters en dan stuur je enthousiast filmpjes door en dan wordt dat in België doorgaans niet begrepen. Ze denken dat het echt is. Of het moet zijn dat we in België een andere soort humor hebben.

Neem nu Arjan Ederveen (o.a. van het kinderprogramma Theo en Thea). Theo en Thea is cult. Theo en Thea is steengoed. Niemand kan ooit genoeg Theo en Thea-filmpjes plaatsen, en dat kennen we in België wel en dat vinden we overigens wel goed in België maar het andere werk van Arjan Ederveen is hier niet echt bekend. Ook niet door mij want ik kan het niet terug vinden, tenzij een paar geniale video's. Man, ik zou zo graag àlles willen zien wat hij ooit heeft gepresteerd. Ook privé. Ik ga z'n adres opzoeken.

Om maar te melden met dit bericht dat er een bodemloze put vol geniale Nederlandse grappige mensen zijn die wij in Vlaanderen niet zo kennen. Maar ja, waarschijnlijk kent ook niet elke Nederlander Arjan Ederveen. En mocht dit wél zijn vind ik dat best wel knap van Nederland. Van in de wieg al Theo en Thea-filmpjes opzetten. "Jahaa, want ze zijn best wel leerrijk." Was dat maar zo. Maar in de plaats krijg je humor. "Waar gaat het eigenlijk over?" Iedere keer maar weer.

ik hoù van Annet Malherbe

Waarom? Effe kijke naar filmpjes.

Je hebt grappige dames, je hebt grappige dames en je hebt Annet Malherbe. Hoezo? Effe kijke naar filmpjes.

aladomuch goes jiskefet, lullo's zonder de lullo's enzo

Jiskefet, alweer lekker geniaal!

taal in de kijker: Amsterdams

Met Amsterdams bedoel ik Amsterdams dialect want je hebt best veel soorten Amsterdams. Als je ooit es verdwaalt op het internet en je dénkt Nederlands te lezen maar er geen fluk van begrijpt is dat vast een Amsterdamse taal. Een Indotaal of Suritaal of taal. Dat ook nog es gesproken wordt. En da's best wel boeiend (me just love slang) maar ik heb het nu over het Amsterdams van de Amsterdammers.

Ik kan er eigenlijk echt totaal niks over zeggen. Ik woon in België en voor mij is dat exotisch, dat Amsterdams.

Maar ik wil toch vermelden dat: voor jullie Zuiderburen was het Amsterdams het eerste dialect/accent dat 'lekker' klonk. Dankje, Mien Dobbelsteen en Zeg 'Ns Aa. Ook wij in Vlaanderen hielden van Mien Dobbelsteen en haar accent was dé extra. We just loved it. Dus dat Amsterdams. André Hazes was zelfs bekend in het België en later, niet veel later, kwam er ook Danny De Munk bij van Ciske De Rat die we non stop on de radio hoorden en we ook niet erg vonden.

Maar we imiteerden hem wel. We did, we tried, we blew it but we loved it.

En da's eigenlijk onze (of misschien enkel mijn) houding tegenover dat Amsterdams. Amsterdams is way too cool. Way. En cool.

lachen met dieren op BBC

Vandaag ontdekt, te grappig, te geniaal: Funny Talking Animals, and funny they are!

als je niet wil koken kan je 't krijgen, traiteurse hapjes

In 't Stad jezelf verwennen is zo eazie. Je loopt gewoon maar rond in het centrum en je treft al 100en leuke eethuizen aan. En cafés. En het leuke is: in 't Stad kan je voor weinig geld ook goed en sfeervol uit eten gaan. Maar als je zin hebt in afwas en tafel dekken enzo maar toch iets wil eten dat je zelf niet wilt klaarmaken heb ik wel een paar leuke adresjes. Ik ga niet die eethuizen annex uithaal/traiteur opschrijven die ik al heb vernoemd. Ik beperk me tot de traiteurs. En eentje is wel een eethuis annex uithaal/traiteur maar die is er nog niet zo lang en kan ik gewoon niet niet vermelden.

Witzwart: vroeger had je op dezelfde locatie Interdesign, yes, een designwinkel dus. In de aard van het beestje zijn de eigenaars eigenlijk (binnenhuis)architecten (ik weet best wel veel over andere mensen) met een passie voor koken. Wat zich vertaalt in fantastische meeneem. Neem gewoon mee. U zal het fantastisch vinden. De locatie is leuk want je zit in de Wilde Zee (een winkelwandelwijk in Antwerpen die eigenlijk best wel vrij uniek is) en wat je er binnen ziet is ook heel leuk: lekkere soep (soep!) en allerhande lekkernijen van de dag (lekkernijen van de dag!). Ik stel voor dat u gewoon alles probeert.

Broers Van Julienne: het nieuwe filiaal van de Broers is een zuivere traiteur en als je weet dat ik al jaren en jarenlang naar het vorige filiaal ging om te eten (ik heb er zelfs een keer alleen gegeten. 's Avonds. Eer ik dat doe moet het al heel goed zijn) of uithaal mee te nemen dan begrijpt u vast dat ik eigenlijk elk weekend in het nieuwe filiaal kom. Al was het maar om de olijven. Al was het maar om de artisjokkensla (klinkt vies, is keilekker). Als ik niet met die allergie van me zat ging ik er geen enkele schotel uit de weg. Maar probeer toch maar de groententaarten want ze zijn beroemd om hun groententaarten.

Lemon & Garlic: onlangs bezocht ik een wijnwinkel die nog niet zo lang geopend is, Ad Bibendum (Latijn, en ik ga niet doen alsof ik het begrijp, misschien wel een klein beetje. Of ja, ik begrijp het), ik vind het best leuk om nieuwe café's, resto's en wijnhuizen uit te proberen en ik kreeg in Ad Bibendum een bijzondere service: er stonden namelijk hapjes klaar. En dan nog mijn soort hapjes: olijven, olijven (olijven is een verslaving van me en ik schrijf dit met reden zo op) en courgettepasta. Ik eet namelijk graag dat soort hapjes: onlangs kreeg ik ei met kaviaar op. Weet je, ik moest me bedwingen. Maar het hoeft niet altijd van dattum te zijn want zodra er een pak zoute chips opengaat moet ik me ook altijd bedwingen. Leuk dit off topic gaan.

Terug bij de topic. Bij Ad Bibendum dacht ik aanvankelijk dat de courgettesla humus was en meteen ontstond er een conversatie over humus. Want we bleken allebei gek te zijn op humus en meneer wees me de weg me naar Lemon & Garlic waar ze dus humus verkopen. En ja, naast die humus zag ik er stuk voor stuk heerlijke dingen. Je kan er ook eten dus dit is het nieuwe eethuis annex uithaal/traiteur. Ik beveel het iedereen aan en word jaloers op iedereen die er is gaan eten. Of eten heeft gehaald: patato, patato want het gaat over dit soort food. En naar Ad Bibendum moet je ook gewoon gaan want een wijnmeneer die je naast een overheerlijk flesje nog es een goed eethuis annex uithaal/traiteur aanwijst? Waarom zou je er niet heen gaan? De vraag met een vraag beantwoorden.

Wat betreft de prijsklasse is het overal wel redelijk want ik ben niet zo iemand die een koffielepeltje soep van 2 euro gaat eten. Voor mij hoeft dat niet. Als de prijs te hoog is voor de kwaliteit ga ik een week mokken en ik heb eigenlijk nog maar zelden te veel betaald voor wat ik kreeg. Ik ben vooral fan van 'lage prijsklasse, hoge kwaliteit'. En 't Stad gaat daar totaal in mee! En er zullen vast wel nog andere keigoeie traiteurs in 't Stad zijn die ik niet heb vernoemd. Omdat ik ze niet ken. Of vergeten ben. Eigenlijk is elke traiteur in 't Stad wel de moeite waard tot de supermarkt toe, buiten Jef van de Sandra en Niels van over 't hoekske van de straat op 't pleintje daarre. Naam is voldoende.

somewhere lasting love

Ik heb in die twee jaar dat ik blog eigenlijk nog nooit over m'n ooit lange relatie geblogd. Ik ga dat nu doen: ooit heb ik een lange vaste relatie gehad. Ik weet niet meer hoe lang, best wel lang, meer dan vijf jaar lang. Of precies vijf jaar. Het was gewoon lang. Hij was toen de beste gast ever en ik heb hem weggesmeten. En toen ik hem weer wou heeft hij mij na een paar maanden weggesmeten. Begrijpelijk. Als iemand je kwaliteiten negeert: gewoon wegsmijten!

Maar 't is niet zo dat ik nu denk van 'Oh, wat erg!' want uiteindelijk: mensen veranderen en groeien uit elkaar. Dus ik kijk nu niet meer naar hem van 'Oh wat erg!' want het zou niet meer gaan.

Maar tien jaar eerder was hij voor mij wel de beste gast ever. Hij was knap. Laat ik met het oppervlakkigste beginnen. Hij was keiknap. En slim, ik voelde me vrij dom tegenover hem (maar niet toegeven, nooit toegeven) en hij was ook heel lief. Een van de liefste personen die je toen ooit kon ontmoeten. Ik weet nog goed dat hij voorstelde om een van m'n beste vriendinnen 's nachts naar huis te wandelen in het Gentse omdat hij bezorgd was. In het Gentse! De een van m'n beste vriendinnen wees het af want ja: in het Gentse! Hij was lief.

Hij behandelde mij als een prinses en dat was best oké. Treat me like a princess! Ha! :-)

Ik weet nu wel wat ik niet meer wil maar zoals andere vriendinnen kunnen klagen of hebben geklaagd over voorgaande relaties. Nooit gedaan. I had the best.

sida and aids

Educate yourself (it's not in his kiss). Deze post is een reactie op Léonard. Aids zou gerechtigheid zijn volgens hem. U mag denken wat u wilt denken maar ik ga daar niet mee akkoord en vind zo'n uitspraak best wel overbodig. Verder enkel LGBT-foto's in deze post want da's wat Wikipedia aangeeft van de heel erg bekende mensen met HIV of Aids. En op dat gegeven wil ik zelfs niet eens ingaan!

Geert Van Istendael heeft het gedaan

Geert Van Istendael is een van die verbitterde mensen die om de een of andere duistere reden altijd al verbitterd is geweest. Geboren met de citroen in de mond, de omgekeerde glimlach in z'n volle ornaat. Wie noemt er nu z'n kind dan ook Geert? Nee, ik heb niks tegen die naam alleen doet Geert Van Istendael al wel ettelijke jaren z'n best om die naam door het slijk te halen. Geert is Nederbelg of Belgerlander. En hij schrijft boeken waarin hij België aan Nederlanders uitlegt: 'Het Belgisch Labyrint' en het vervolg daarop, 'België Is Nog Steeds Een Labyrint' ofzo. Om de een of andere reden voelen velen met zulke connecties in beide landen zich geroepen tot het schrijven van zulke boeken. Ik weet niet of dat aan te moedigen valt, het zoveelste boek van een Nederbelg/Belgerlander die zonodig België wil uitleggen aan Nederlanders.

Maar Geert kan wel schrijven. Hij bezit de gave om iets of iemand vakkundig de grond in te boren. Is een talent. Een talent dat hij maar al te vaak beoefent en da's wel grappig lezen. Maar tegelijkertijd ook zo ontzettend irritant omdat Geert klinkt als een verlichte monarch die het grote gelijk neerschrijft. En alles wat hij niet kan onderschrijven is fout. En dat gaat hij dan keihard de grond in liggen boren. Irritant, niet? Geert is zo een van die mensen die zegt: "Diegenen die niet van Brussel houden zijn provincialen die bang zijn voor de grote stad." Ik heb al over dat soort lui geschreven. Echt, typisch Geert.

Het kan me weinig schelen dat hij de beste uitspraak van alle Belgen en Nederlanders tesamen heeft omdat hij maandenlang heeft liggen zwoegen om een perfecte Standaardtaal Nederlandse uitspraak te verkrijgen. Spannend. Maar ik moet maar es ophouden met het afgeven op mensen want eigenlijk ben ik een lief kind dat de wereld door een roze schijn van de zon bekijkt. En straks ga ik bloemen plukken in de weide. Kom en huppel en zing met me mee!

En waarschijnlijk ben ik nog steeds woest om al die keren dat hij met modder naar Antwerpenaren gooide. En weet je, zoiets moet ìk net lezen.

top dangerous friends on facebook

Top Dangerous Friends On Facebook

1. Those ones who want more: you got a friend request from a guy/girl who you met before and seemed nice, okay. Then they start to comment on everything you had put on facebook. And they like everything. Then they start bothering you with private mails. First it's civil: 'I like you so much! We had so much fun the other day and I think you're a nice girl.' Then they send a bit too much e-mails to be perfectly normal: 'Hi, is everything alright? I think the video you just posted is awesome. And I like your new haircut.' You don't answer. Five minutes later. 'What do you think about this song? I read you like Hiphop. I don't know it that good but I always liked this song.' And, finally, after a zillion e-mails like that: 'Maybe we should get together sometime.'

2. Those ones who download your shamefully pictures wich were on facebook for like five seconds: but they won't tell you. Uh uh no. So you don't know who but someone out there has got that picture that nobody should see. Ever.

3. Those ones who read everything. And don't tell you: you were angry and wrote something stupid. Happens. Or some of your friends spilled private information. Happens, just like the necessarily vendetta afterwards. And there's always one person on facebook, reading all those things you are trying to forget. Sometimes they admit it: "Yes, I read it." "Why the heck didn't you tell me?" "Because everything happens on facebook stays on facebook." "But I'm the person who you got that information from. There's a nuance, get it?" "Uhm. No."

4. Those ones who read everything. And tell you. And everyone you know: in front of your boss: "Hey, I saw this morning that you were posting video's untill midnight. And today you're late and tired. Haha!" You hate that guy.

5. Those ones who are your colleagues: how much can you do on facebook when you called sick for work? What can you tell? Which photo's are okay to show? And watch out for their lame comments! Lame comments like 'You look a little bit like a teddy bear on that photo. My little niece is laughing at your picture.'

Dangerous friends on facebook. Facebook is like war.

Team Jolie vs. Team Aniston: the fight is still on

People, het wordt een beetje zielig. Je kan nog steeds geen YouTube-filmpje bekijken van Aniston of Jolie zonder de fanatiekelingen over je nek te krijgen in de comments. Team Aniston, team Jolie for life. Even was het hot, even was het cool. In 2005. In 2006. Of nee, misschien was het cool voor vijf minuten toen de just rich little rich girls, de Hilton sisters, Paris en Nicky, als Team Jolie vs. Team Aniston gefotografeerd werden. Vijf minuten en daarna gingen we verder. Ondertussen scheert Maddox zich al, ja zolang is het dus geleden.

En dan die jaarlijkse berichten dat Brangelina gaat scheiden!? Elk jaar hetzelfde. 'Jen has already met the kids.' Alsof Jennifer Aniston Brad Pitt zonder enige doubt whatsoever zou terugnemen. Is there no thinking? En hoe vernederend moet dat niet zijn voor Aniston? In àlles wat ze zegt in interviews wordt meteen gezocht naar de Brad Pitt referentie. Ook al is die er niet. 'She won't stop talking about Brad!' Terwijl je al serieus tussen de lijnen door moeten wìllen lezen om er de Brad Pitt referentie uit te halen. Steevast wordt Aniston afgebeeld als de bittere zielige gescheiden vrouw die met een doos Ben & Jerry's (icecream) nachtelijke Mr. & Mrs. Smith filmavonden houdt. Ook als ze zelf zegt: "I moved on." blijft de pers volhouden: "She won't stop talking about Brad!"

Kop van het artikel waar onderstaande foto bijhoort: 'Jennifer Aniston is stealing Angelina Jolie's style!' Dat kwam je ook nog wel es heel vaak tegen, die 'Jennifer Aniston is obsessed with Angelina Jolie.' verhalen. Getuige dat serieus artikel.

En telkens wordt ze weer met miss Angelina vergeleken. Ook best wel vernederend. Jennifer Aniston heeft een fabulous figure (op haar 41e jawel) en een groot komisch talent maar Angelina is zowat de beste celebrity ever. Ik hou van Angelina Jolie onvoorwaardelijk en ben part of the Jolie-cult: we komen elke week samen om alles te bespreken wat Angelina de voorbije week heeft gedaan. Nadat je aan het woord bent geweest sluit je af met: "Angelina is the greatest." Op het einde bekijken we 'Gia'. It's nice to be in that cult. Maar we gaan niet beginnen met Aniston en Jolie vergelijkingen te maken. Een keer heb ik een reporter letterlijk in Anistons face horen zeggen: "Why can't you be more like Angelina?" en dat te horen nadat je man je heeft verlaten voor die ontzettende sexy vrouw is keihard. Mensen hebben geen meedogen wanneer het komt op het Aniston-Jolie-Pitt feit.

Voor een keer wil ik die twee Hollywooddames nog es tegenover elkaar plaatsen zonder enige voorkeur uit te drukken. Want m'n voorkeur was al duidelijk. Maar ja, ik zal altijd en overal Jolie verkiezen boven een andere celebrity. Celebrityvrouw. Want Johnny, het wordt tijd dat je me es belt, schat. Vanessa will be okay, she got the kids.

N8N DJ'ing

En this is my music. Dit beantwoordt zo aan mijn muzieksmaak. Funkadelic en Justice. Met Hiphop. That's so waar Katie vaak naar luistert.

N8N REMIXED (THE LOVE BELOW LIVE SET 2008) by N8NMUSIC

hits van '83 tot '88

Misschien gaat dit niet over hits van '83 tot '88 but it is a close one. We hadden een muzak cassetje (muzak: instrumentale versie van bekende hits) waar ik àltijd naar luisterde. Altijd. All things eighties. En nu ga ik een paar of de originals van dat cassetje posten. Zonder en met video. Dit is wel een beetje persoonlijk want ik luisterde naar dit cassetje van m'n kinderjaren tot m'n puberjaren, bijna elke week. Echt waar, ik fietste een tijd elke week naar Aartselaar en terug op deze tonen. Don't ask me why. Ik was kind en vond het supermuziek.

Geen verdere uitleg want ik kan niet meer vertellen dan dat ik fietste op deze songs en ze allemaal prachtig vond. En sommigen me echt aangrepen ook al was het muzak. En nu muziek.

One Day I'll Fly Away - Randy Crawford

I'll Never Gonna Let You Go - Sergio Mendez

Human Nature - Michael Jackson

Take A Look At Me Now (Against All Odds) - Phil Collins

Orchard Road - Leo Sayers

All Night Long - Lionel Richie

Good Night Saigon - Billy Joel

best of boybands

Na de ode (bewerkte video's) het beste van de boysbands. Nice. Doorgaans is de muziek van boysbands (of is het boybands?) niet zo heel erg goed. En dan druk ik me braafjes uit. Boybands zijn the sh*t. Werkelijk en echt. Maar jonge puberale meiden houden van clean cut jongens die zingen dat al hun liefde voor hen is (uhm, ahum) dus scoren ze hit na hit na hit met telkens weer hetzelfde 'I Love You' songetje, balladje. Tussen al dat gezwemel zit er wel es een leuke song tussen en daar gaat deze post dus over: de suiker tussen de bieten. De suiker tussen de wafels. Of tussen de koffie of thee. Gewoon de suiker.

10. Never Forget - Take That : Take That is naast de bizarste bandnaam ever: 'Neem Dat', serious, guys? Een van de populairste boybands ever. Elk meisje had haar guy en ik had Robbie. En nu is hij getrouwd. Niet zonder mijn toestemming.

9. Everybody - Back Street Boys : ze kwamen op in mijn zogenaamde tijd (jouw tijd is als je tussen de 12 en 30 bent. Nergens verwoord maar ik schrijf het gewoon maar op) en ik vond ze zo nooit iets. Al moet ik er wel bij vermelden dat ik sowieso nooit iets had met boybands tenzij ze een Take That (naam blijft silly) naam hadden. Ik ga er niet te veel woorden aan vuil maken want een van de blondjes sloeg Paris Hilton. And we awoe that.

9. When Will I Be Famous - Bros: ik was toen vast te hard in de ban van George Michael om hen op te merken. Maar ze zagen er best wel schattig uit met hun eighties song en hun eighties kledij en hun eighties moves. When will I be famous? I think you just did. Fame! Ik ga ook es een song met een 'beroemd' iets schrijven. In 't Engels.

Bros - When Will I Be Famous
Geüpload door Stella78. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

7. Let's Dance - Five: Five is de minst bekende boyband (it is boyband, ik moet het ooit wel es correct schrijven) en de vraag waarom is triviaal want zij bewerkten een Felix Tha Housecat song (onder de Madkatt Courtship) tot een boyband song. Misschien moeten we hen daarom net haten. Nee, iedereen bewerkt Felix Tha Housecat. Felix De Huiskat. Geen verdere commentaar.

Five - Let's Dance
Geüpload door Stella78. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

6. Step By Step - New Kids On The Block: New Kids On The Block, NKOTB. Met hen begon het, het afkorten: NKOTB, SATC, SJP. They're the one to blame. Maar eigenlijk waren ze best wel okay, met hen begon de boyband hype en als ik nu naar Jordan Knight kijk zoals hij toen was zie ik een jonge kerel die kan dansen en kan zingen. En da's niet elke boyband member gegeven. Jordan Knight is hét voorbeeld. Maar werd niet altijd gevolgd.

New Kids On The Block - Step By Step
Geüpload door Stella78. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

5. Candy Girl - New Edition: als je zo'n beetje Wikipedia-minded bent weet je dat de New Edition en New Kids On The Block uit hetzelfde nest komen. Ik vind dit nummer best wel oké, alleen, ik heb een haat/liefde-verhouding met Bobby Brown (like we know each other). Heeft te maken met Whitney Houston en haar stem. Maar verder zingen en dansen ze erg leuk. Candy girl. Alleen, die kerel zingt als een meisje.

New Edition - Candy Girl
Geüpload door Zerenodo. - Ontdek andere muziek video's.

4. The Right Stuff - New Kids On The Block: deze song betekende hun doorbraak, all over the world! NKOTB was een feit. Een feit! Een feit net zoals elke boyband een bizarre naam heeft: nieuwe jongens uit de wijk, neem dat, de achterbuurtjongens. It's like a rule.

New Kids On The Block - The right stuff
Geüpload door Stella78. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

3. Wham! - Last Christmas: ik ben een tweede kerstdagkind en natuurlijk is dit de song on the radio gedurende mijn eigen dàg. Ik vind dat niet erg want ik ben nog steeds verliefd op George, ja, ook na z'n publieke coming out. Ik en George en Jude en Johnny en Lenny. En Alain en Colin. En Katja.

Wham - Last Christmas
Geüpload door hushhush112. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

2. Wham! - Wake Me Up Before You Go Go: weirdest lyrics ever. None person in the eighties zou George ooit bye bye kunnen wuiven. Of misschien wel. Vijf seconden op de tanden bijten en dan weer teruggaan.

Wham - Wake Me Up Before You Go-Go
Geüpload door jpdc11. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

1. Bell Biv Devoe - Poison: misschien is dit geen boyband meer maar voor Bobby Brown solo ging waren ze het wel, The New Edition. Van George Michael weet ik wel dat hij na Wham! serieus werd maar van Bell Biv Devoe weet ik dat niet en hun groepsnaam geeft de beste hint. Niet dus. Maar deze song is een nummer waarvan de beste songwriters kunnen wensen dat ze het zelf hadden geschreven. Iedereen wil de beste boyband song ooit hebben geschreven.

Bell Biv Devoe - Poison
Geüpload door welcomeback. - Ontdek andere muziek video's.

steden in België en Nederland

Ik heb me onlangs alweer veel te lang begeven op Skycrapercity. Voor hen die niet weten wat Skycrapercity is (niet erg, hoor, je moet al een geek zijn om je dààr mee bezig te houden. Wich I am, al vele malen bewezen hiero): Skycrapercity is een internationaal internetforum over steden en alles wat met steden te maken heeft. Skycrapercitymensen kicken op hoogbouw en in ruimere zin op stedelijkheid. Het heeft verschillende subfora: elk land z'n eigen subforum (Groenland, anyone?) en dus ook België.

Ik lurk voornamelijk op het Belgisch forum (lurken: lezen maar niets posten). Ik heb wel es af en toe iets gepost maar dat was vrij verwaarloosbaar, in kwantiteit en kwaliteit. Ja, ik geef dat toe. Ik dùrf daar gewoon niks te posten, niet omwille van het geek gehalte want: I'm proud to be a geek maar die users daar weten honderden dingen meer dan ik. Ik weet wel het bevolkingsaantal van de belangrijkste (Nederlandstalige) steden, ook de oppervlakte en ternauwernood de bevolkingsdichtheid. En daar stopt het. Al die cijfers die ze daar tevoorschijn toveren, ik word daar serieus verlegen van. Dus post ik niks. Maar ik lees het graag.

Een van de leukere subjecten is als ze steden gaan vergelijken: 'Ik ben wel van Gent maar kan objectief zeggen dat Gent een leukere stad is dan Antwerpen'. Haha. Ob-jec-tief. Dat worden dan discussies van pagina's lang vol cijfers en quatsch en ik ga dat allemaal lezen. In het slechtste geval heb je niks bijgeleerd. Nee, je leert altijd wel iets bij. Het grootste gedeelte is namelijk geen quatsch. En het forum is streng dus berichten als 'nu zwijgen, man want vette harte Tilburg is koewle city' vind je er niet.

Ze doen daar aan Nederlandstalige stedenrangschikking en ik ga dat ook doen. En wel hier. Voor een keertje ga ik mijn geliefde stad niet meetellen. Ik ga me ditmaal niet op het chauvinistische pad begeven, voor een keertje. En ik tel enkel de steden die ik werkelijk heb bezocht. Ik zou er heel graag Utrecht hebben bijgezet (ik bedoel, Herman Van Veen is van Utrecht! En Katja Schuurman is uit die provincie!) maar de waarheid is dat ik niet meer van Utrecht heb gezien dan haar Centraal Station. Dat best wel indrukwekkend was.

Eerst een top 10 rangschikking straks uitleg:

Antwerpen is still my number 1 en tot zover het chauvinisme. Nu het niet-chauvinisme dus:

1. Amsterdam

2. Den Haag

3. Gent

4. Brussel

5. Knokke-Heist

6. Durbuy

7. Rotterdam

8. Mechelen

9. Oostende

10. Brugge

Amsterdam: ik ben nu wel heel lief voor Amsterdam. De laatste drie bezoeken vielen ietwat tegen maar dat zegt niks, niks. Amsterdam is gewoon, vind ik (als ik m'n échte geliefde stad niet meetel), gewoon dé topstad in het Nederlandstalig/Belgischtalig gebied. Voor mij toch. Amsterdam was liefde op het eerste gezicht. Ik was veertien en meteen gewonnen voor de vlooienmarkt op het Waterlooplein en gewoon voor alles wat er was: die fietsers, die leuke eethuizen met taarten die je bij ons niet kon vinden, die leuke Amsterdamse Nederlanders. Na een au-pair ervaring die niet zo top was bezocht ik op m'n zeventiende nog es een paar daagjes Amsterdam, alleen. Ik wou persé nog es naar Amsterdam toe. En daarna wou ik persé elk jaar naar Amsterdam toe. Op den duur werd het een soort van, een soort van een getrouwd gevoel.

Als ik tegen anderen zei dat ik er een punt van maakte elk jaar Amsterdam te bezoeken kreeg ik steevast te horen: "Jaja, die coffeeshops, hé." Maar no way dat ik daarvoor ging. Ik ging voor het Stedelijk Museum en die hele grote boekenwinkel (Selexyz Scheltema) en het Esprit Café waar ik voor de eerste keer worteltaart at. De laatste drie keren vielen wel een beetje tegen. Had te maken met een vuile camping, een crack gebruiker op een pontje en mannen die 's nachts plasten op de straten. Oh ja, en m'n toenmalig Vlaams vriendje dat steevast antwoord kreeg in het Engels. Best wel fout. Maar dat zegt eigenlijk niks want Amsterdam is zo fantastisch super.

Den Haag: ik zal dan wel niet ontsnappen aan het chauvinisme maar de reden waarom ik Den Haag op de tweede plaats zet is, heel voorspelbaar, omdat ze me deed denken aan m'n geliefde stad. 't Stad. We kwamen net van Amsterdam dat toen tegenviel (daarna heb ik Amsterdam nog wel bezocht, hoor. Een oud lief gooi je niet zomaar weg) en Den Haag betekende een verademing. Zo'n gezellige stad. Geen crack gebruikers die vreemd naar je lachen op een pontje maar wel een superleuke cinema in een soort van theaterzaal, zoals je ook in Gent kan vinden (en vast nog elders). Na dat cinema-avontuur heb ik stevige ruzie gemaakt omdat m'n toen vrindje de film niet zo goed vond als ik. Ik kan niet tegen andere meningen. En 's avonds op de rustieke camping onder de zaklamp Multatuli's Woutertje Pieterse lezen. Hollandse gezelligheid. En Indonesisch ofzodiekeuken eten met vriendelijke Hollanders. Hollanders.

Gent: de derde stad van het liefde op het eerste gezicht, Gent. Ik heb er jaren gewoond. Net als Amsterdam bezocht ik Gent ook rond m'n veertiende en was er meteen weg van. Gent is dé jonge alternatieve stad van België. Overal zie je er jonge coole mensen rondlopen op weg naar een of andere faculteit of Hogeschool of Academie of kraakpand. En de binnenstad van Gent is Vlaams historisch mooi. De Graslei. Na een paar jaar kreeg ik te veel heimwee en wou weer naar Antwerpen maar Gent is een tweede heel leuke stad in België. Alleen, mijd de Overpoort. Tenzij je student bent ofzo. De Graslei in de zomer, there is where it is.

Brussel: ik ken Brussel niet goed en ik ben zo een van die Vlamingen die niet zo wild is van Brussel en toch ook een beetje wel. Als je als Vlaming zegt dat je niet van Brussel houdt zeggen Brusselaars te vaak: "Da's een provinciaal die bang is van de grote stad." It is stupid. Ik hou van Parijs, ik hou van Barcelona dus ik ben niet echt bang voor die grote stad. Het punt is met Brussel: in m'n lievelingssteden hangt er een ziel, een sfeer en die typische Brusselse sfeer ervaar ik niet als ik er kom. Tenzij ik in een typisch Brussels café beland. Maar de reden waarom ze zo hoog staat is omdat er geen enkele Nederlandstalige stad zo kosmopolitisch is als Brussel. En ik meen dat serieus.

Knokke-Heist: ik vind Knokke-Heist de mooiste kuststad. Punt. Zo clean als Zwitserland ofzo. De Haan vind ik ook echt prachtig maar ken ik enkel via de kusttram. Dus Knokke-Heist. Het is wel iets te BCBG maar ja, 't is altijd wel overal iets te.

Durbuy: ze noemen zich het kleinste stadje ter wereld en ik weet niet of dit al dan niet terecht is (doeternietoe) maar op zo'n kleine oppervlakte zo veel leuke restaurants, hotels, winkels vinden tegen een typische Ardense achtergrond. Kom je nergens tegen. Pittoresk. Is het eerste woord dat je te binnen schiet als je er komt.

Rotterdam: Rotterdam bezocht ik alweer rond m'n veertiende, we gingen toen naar iets met design (voor design moet je in Rotterdam zijn, en Kortrijk) en kan me herinneren dat ik toen de stad verry cool vond maar de herinnering is vaag. Ik plaats ze hier vanwege al die foto's. Ik hoor te vaak dat Rotterdam lelijk is. Hello? Als ik al die gebouwen zie kan ik niet anders concluderen dan dat Rotterdam een prachtige stad is, heel modern, heel design. Of zijn we te ouwbollig om dat te vinden? Nederland mag best wel trots zijn op een moderne stad als Rotterdam. Hoor en lees ik te weinig.

Mechelen: onlangs las ik dat Mechelen met z'n iets minder dan 100 000 inwoners de kaap of bijna de kaap van een grootstad heeft bereikt (geen cijfer want het cijfer is niet recent). Belgian thinking: 90 000 inwoners is een grootstad enzo. Mechelen is eigenlijk geen grootstad maar kan best wel zo aanvoelen. Nee, ook niet echt helemaal maar ze lijkt groter dan ze is. Eigenlijk vind ik Mechelen best wel mooi. En je kan er ook goed shoppen. Want zelfs ik heb er daar ooit iets naar m'n zin gevonden.

Oostende: stad aan de zee. Oostende is een echte stad aan de zee en daarom alleen al een plaats in de top 10 waard. En ik geef toe dat Brugge boven Oostende zou komen zonder dat strandgedeelte. Maar de feiten zijn er. Die zee is er gewoon.

Brugge: ik vond Brugge fantastisch als kind, uitstapjes met de paardenkoets en de boot, maar als tiener en volwassene ben ik er minder voor gewonnen. Historisch is het prachtig, UNESCO-waardig, maar na langer dan een paar uur ga ik me er vervelen. Sorry, mensen van Brugge. Maar jullie staan nog wel in de top 10, hé! En dat van een Antwerpenaar.

Nederlandse en Belgische steden, zoveel verschillen maar toch goed dat we dezelfde taal spreken. Of nee, dat doen we niet. Eigenlijk liggen we allemaal zo ontzettend dicht bij elkaar, ik pleit dus voor een Amsterduy. Wie tegen is moet zwijgen. Nee, ik vind die rivaliteit eerlijk gezegd een beetje stom. Elke stad heeft wel iets wat een andere stad niet heeft. Niet? Maar da's eigenlijk enkel wat bla bla want ik concurreer net zo hard. En net zo lief. En graag.