van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


zaterdag 16 oktober 2010

Geert Van Istendael heeft het gedaan

Geert Van Istendael is een van die verbitterde mensen die om de een of andere duistere reden altijd al verbitterd is geweest. Geboren met de citroen in de mond, de omgekeerde glimlach in z'n volle ornaat. Wie noemt er nu z'n kind dan ook Geert? Nee, ik heb niks tegen die naam alleen doet Geert Van Istendael al wel ettelijke jaren z'n best om die naam door het slijk te halen. Geert is Nederbelg of Belgerlander. En hij schrijft boeken waarin hij België aan Nederlanders uitlegt: 'Het Belgisch Labyrint' en het vervolg daarop, 'België Is Nog Steeds Een Labyrint' ofzo. Om de een of andere reden voelen velen met zulke connecties in beide landen zich geroepen tot het schrijven van zulke boeken. Ik weet niet of dat aan te moedigen valt, het zoveelste boek van een Nederbelg/Belgerlander die zonodig België wil uitleggen aan Nederlanders.
Maar Geert kan wel schrijven. Hij bezit de gave om iets of iemand vakkundig de grond in te boren. Is een talent. Een talent dat hij maar al te vaak beoefent en da's wel grappig lezen. Maar tegelijkertijd ook zo ontzettend irritant omdat Geert klinkt als een verlichte monarch die het grote gelijk neerschrijft. En alles wat hij niet kan onderschrijven is fout. En dat gaat hij dan keihard de grond in liggen boren. Irritant, niet? Geert is zo een van die mensen die zegt: "Diegenen die niet van Brussel houden zijn provincialen die bang zijn voor de grote stad." Ik heb al over dat soort lui geschreven. Echt, typisch Geert.
Het kan me weinig schelen dat hij de beste uitspraak van alle Belgen en Nederlanders tesamen heeft omdat hij maandenlang heeft liggen zwoegen om een perfecte Standaardtaal Nederlandse uitspraak te verkrijgen. Spannend. Maar ik moet maar es ophouden met het afgeven op mensen want eigenlijk ben ik een lief kind dat de wereld door een roze schijn van de zon bekijkt. En straks ga ik bloemen plukken in de weide. Kom en huppel en zing met me mee!
En waarschijnlijk ben ik nog steeds woest om al die keren dat hij met modder naar Antwerpenaren gooide. En weet je, zoiets moet ìk net lezen.



Geen opmerkingen: