mensen die klassiekers afkraken

Aan dat soort mensen heb ik doorgaans zo'n afschuwelijke hekel. Je weet wel, dat soort mensen die het nodig vinden om te melden dat ze een klassieker die van groot cultureel belang is en een genre een heel nieuw leven inblies maar povertjes vinden. Want ze hadden dat thema in een of andere Russisch/Japanse film die ergens vorige week werd gemaakt veel beter uitgewerkt gezien. Dan denk ik: zwijg gewoon en ga weg. Want ik vind jou niet interessant. Van dat soort mensen word ik gewoon woest.

En het zijn altijd dezelfde films die door de mangel mogen. Gone With The Wind bijvoorbeeld, oh nee, te romantisch. Een chick flick noemen ze het dan. Toe maar, een filmklassieker met Vivienne Leigh en Clark Gable mag je gerust afbreken, maar een Humphrey Bogart daarentegen, ho maar. Casablanca zal nooit afgekraakt worden. Musicals moeten er ook doorgaans aan geloven. Weet je, als je niet van musicals houdt kan je er gewoon niets over zeggen, helemaal niets. Ik ga toch ook geen gabberplaten liggen bespreken? En kom niet af met een Dancer In The Dark want da's nu net de meest atypische musical ooit. Een Russisch/Japanse musical buiten beschouwing gehouden.

Sommige mensen beseffen gewoon niet dat de tijden veranderen en je onmogelijk oude films kan benaderen vanuit een hedendaags kader. Goed voor jou en ook prima voor mij zolang je er maar over zwijgt.