aladomuch

van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


maandag 30 augustus 2010

I must be gay: gay icons


Om nog over Björk verder te gaan (vorige post): een van de vele dingen I like about her is dat ze niet gelooft in musical boundaries. Op YouTube kan je haar Destiny's Child enzo zien dj'en, wat ik toejuich. Ik geloof niet in musical bounderies maar 'k ben in m'n blogrebellie wel te ver gegaan door bijna uitsluitend pop te plaatsen. Yeah, well. Ik post gewoon verder.

Soms denk ik dat ik een cliché gay fellow ben verpakt in een vrouwenlichaam. And I'm not alone. Er zijn vast nog zo'n vrouwen. Je hebt de tomboy (speelse manvrouw), je hebt de lesbische butch (echte manvrouw), je hebt de lipstick lesbian, je hebt de rock chick, de tuttige vrouw en dan heb je ons, de female gayish women: doorgaans hetero females met een liefde voor de niet heterocultuur. Ik hou van gay culture. Serieus. Als anderen het too much vinden of net helemaal niks geniet ik. Als Cher 'Strong Enough' live brengt, geniet ik. Haar kostuums zijn over the top maar zij kan het hebben. Laat ik het even hebben over de meest typische gay iconen.

Judy Garland: Judy leefde voor m'n tijd en eigenlijk ken ik haar niet goed. Ja, ik weet wel wat voor leven ze heeft geleid aangezien ik veel lees op het internet en a thing heb met die oude Hollywoodstars. Wél heb ik The Wizard of Oz op dvd. Ik moést sowieso the Wizard of Oz op dvd hebben omdat het mijn lievelingssprookje is (in het dagdagelijkse leven zeg ik van die dingen als: "Jij hebt net van die schoentjes aan als Dorothy in The Wizard Of Oz." waarna ik van die schoenen-tegen-elkaar-klik-beweging maak. I'm not joking). Judy Garland. Somewhere Over The Rainbow is een ongelooflijk mooi nummer.

Barbra Streisand: eigenlijk hoef ik hier niet veel te schrijven. Mijn internetalterego heet Katie Morosky. Ja, naar een van de twee hoofdpersonages uit The Way We Were. Ja, Katie werd gespeeld door Barbra Streisand.

Madonna: alhoewel ze m'n eerste vrouwelijke idool was wou ik lang niet naar haar concerten gaan. De reden: Madonna trad nooit op in België en ik vond, als Madonna niet naar België wil komen dan ik ook niet naar haar. Tot ze vorig jaar voor het eerst hier was. En Katie ging, natuurlijk. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik gek ben op Madonna.


Bette Davis: ik moet (zeg ik al twee jaar) dringend wat meer zien van Bette Davis. Sinds ik haar zag in All About Eve (staat in m'n top 10 beste films ever) werd ze door slechts een rol gebombardeerd tot een van m'n favoriete actrices. Love some Margo Channing.

Kylie Minogue: ik heb m'n liefde voor Kylie meermaals uitgedrukt op deze blog. Vast wel net iets te veel. Ik ben met Kylie opgegroeid en ze is gewoon een deel van me. Als ik een duik maak in het verleden waren m'n eerste idolen: (in volgorde) Michael Jackson, Madonna, Lionel Richie, Wham/George Michael (George Michael was m'n eerste celebrity crush. En nu we het toch over gay hebben: op Boy George had ik trouwens ook een crush in z'n Culture Club tijd, for real) en Kylie Minogue. En na al die jaren, still Kylie.
En Kylie duette veel waaronder met The Pet Shop Boys. They're always okay to check out! And there was also a Frankie. Frankie Goes To Hollywood who told us to relax!


Cher: ik heb het nooit echt gehad met Cher. Toegeven: ik vind haar over the top persona heel erg leuk. En een tijd terug zag ik een live versie van Strong Enough and loved it. Maar ik hou simpelweg niet van haar persoonlijke ontwerper. If I Could Turn Back Time is wel een van de beste eighties momenten maar Cher is mij vaak net iets te over the top.


Diana Ross: ja weet je, in m'n vrije tijd playback ik Diana Ross voor de spiegel. Diana Ross heeft misschien een 'dirty' geschiedenis (Dreamgirls) maar niettemin zie ik haar al heel lang heel erg graag. Qua Soul Diva's is het voor mij Chaka, Diana, Whitney en Mariah (ik was, afgezien van Vision Of Love, niet echt into Mariah, tot ik haar Unplugged zag, een 90 's concert. Finger Licking Good. Dat optreden was een turning point in m'n Mariah appreciatie: ik zag dat ze goed is). Maar dit gaat over Diana Ross. Ja, ik hou van Diana ena Ross en ook haar haar is marvelous!

Sylvester: hij is minder bekend en dat is zo wrong. Sylvester was eigenlijk een travestiet en een echte outcoming gay man en zijn muziek is like pure magic. You Make Me Feel (Mighty Real) en Do You Wanna Funk (met Patrick Cowley) zijn z'n bekendste nummers maar hij heeft er betere. Deze zomer zag ik Prince (!) Sylvester (!) live (!) coveren. Ik wist niet waar ik het toen had, hoor.

Christina Aguilera: ik heb lang van haar gehouden tot ik wat meer achtergrond over haar ging lezen. She is not the nicest person en van iemand als Madonna of Björk zou ik dat wel kunnen hebben maar niet van haar. Maar talent heeft ze. Ongetwijfeld. Ik heb het dan over songs als Fighter. Wow. Haar Dirty album werd verguisd, nou ook niet helemaal, en al was haar imago toen op een all time no go, het is best een goei album, sindsdien heb ik geen betere song van haar gehoord. Alicia Keys schreef mee op het Dirty album en Alicia is een goeie referentie. Ik heb dat album niet, ik ga het ook niet aanschaffen maar 'k had het wel voor bepaalde songs like, ik schrijf maar wat, Fighter!

Britney Spears: Britney! Ik heb niet echt de behoefte om haar live te zien: een grote playbackshow en qua outfits maakt ze veelal de verkeerde keuzes en toch en toch fascineert ze me wel. Als klein kind liet ze al een groot talent zien en I love Hit Me Baby, One More Time, Slave For You, Lucky, Boys (Neptune versie), Me Against The Music, Toxic en Womanizer. 'k vind het fantastisch dat ze weer 'scoort'.

Beyoncé: ik zou op any given time Destiny's Child boven Beyoncé kiezen. Op any given time. Maar haar solomomenten als 'Crazy In Love', 'Dangerously In Love' (als je de live versie met al die uithalen vergeet), 'Green Light' (Freemasons versie) en 'Single Ladies' (and check out the clip!) behoren tot de beste momenten wat de modern R&B/Soul/Dance in de jaren 2000 heeft voortgebracht.


James Dean: ik heb twee van zijn drie films gezien (Giant and Rebel Without a Cause) en 'k had al een James Dean kaft en foto voor ik enige film van hem zag (beiden heb ik nog steeds en Rebel Without A Cause dus ook). East of Eaden wil en moet ik nog zien but anyways, he was a talented boy and Rebel Without A Cause is de Catcher In The Rye van de cinema. Iets om te hebben.

dan typisch gay (sub)culture:

The Wizard of Oz: er zijn zo van die dingen waar ik moeilijk over kan schrijven omdat ik (emotioneel als ik ben, al heb ik volgens officiële psychologische testen een rationele persoonlijkheid, ahum. Echt) er, simple, gewoon geen woorden voor kan vinden wat het eigenlijk is. Ik zag het sprookje voor het eerst in het Jeugdtheater in een van de schouwburgen op het Theaterplein in Antwerpen en sindsdien was ik fan. En er kwamen nog meerdere versies, nog meer herhalingen. It's my favorite fantasy tale. Follow the yellow brick road!

Queer As Folk: een serie voor huisvrouwen, meiden en homo's volgens de media. Yeah! Ik volgde trouw de Amerikaanse versie van Queer as Folk op TV en heb de originele Britse serie op dvd en meermaals bekeken.

Leather: iedereen weet dat ik graag leer draag en anderzijds ook een probleem mee heb: ik ben antibont maar draag anderzijds ook wel leer. No logic. Toch is m'n liefde te groot om dit zomaar op te geven.

Disco: ik kan een heel boek over mijn liefde voor Disco schrijven, toch ga ik het houden bij het krachtige: me just love Disco. Ik hou van Funk en ik hou van Disco. Eerst Funk en daarna Disco. En 'k ben best wel zo snobbish om te schrijven 'rare Disco.'. Not like raar maar as in 'rare Funk'. Wich I love too.


Musicals: niet zo lang geleden hoorde ik een vriendin van me zeggen: "Ik hou niet van musicals." I was shocked. Ik weet wel dat veel mensen musicals niet trekken maar laat me een film zien, en als ze dan gaan zingen, én dansen! Ik hou zelfs van Annie. Ik bedoel, maar You're Never Fully Dressed Without A Smile! Graag had ik de originele Broadway versie gezien if I could turn back time. Of is dat too cheesy to write? What-ever.

And after Ellen (typical lesbian culture):

Angelina Jolie: I'm not obsessed, but I'm pretty close to it (not in a creepy way, more like in a I just love you way).

Ellen DeGeneres: als ik in een ballorige bui ben en nergens zin in heb bekijk ik Ellen interviews op YouTube. That woman is zo funny! Haar komische serie is een beetje aan me voorbijgegaan (dunno why) maar haar talkshow niet! Every lesbian woman should be glad to have a girlfriend like her. She seems nice. And lovable. And like funny.



Gepost door Geen opmerkingen:
Labels:

zondag 29 augustus 2010

odepost aan de straffe Björk

Ik hou zo ontzettend veel van Björk dat het vreemd is dat ik op twee jaar tijd niet verder ben gekomen dan twee videopostjes over deze straffe dame. Ja, ik hou van Kylie, ja, ik hou van Madonna maar Björk is zonder twijfel de meest talentvolle van het leuke trio. Misschien wel de meest getalenteerde vrouwelijke artiest ever. Serieus.
Zodra haar bekendheid een feit werd had ze voor- en tegenstanders. En niet zo'n klein beetje. Je was ofwel zwaar fan of je kreeg spontane diarree van haar stem, weinigen liet ze onverschillig. Ik werd zwaar fan. En niet zo'n klein beetje: maandenlang speelde ik elke dag haar Engelstalige solodebuut Debut en voelde een zeker gemis als ik haar muziek een dagje niet had gehoord. Ik werd zwaar fan, en niet zo'n klein beetje: elk tv-optreden nam ik op, al kwam ze maar een liedje zingen ik moest en zou het op video hebben en dat werd dan vervolgens maandenlang opnieuw afgespeeld. Een echte fan. Ik heb haar twee keer live gezien en dat was twee keer kippenvel.
Björk is een dame apart. In haar uiterlijk: ze lijkt Aziatische/Inuit trekken te hebben en toch is ze helemaal Ijslands. In een land waar iedereen blond haar heeft en blauwe ogen is Björk een dame apart. In haar carrière: ze begon als een child prodigy op elfjarige te debuteren met een soloalbum in het Ijslands. Het album was een groot succes maar niettemin wou ze geen tweede plaat meer maken. Ze stapte een paar jaar later over van een popgeluid naar een punkgeluid met verschillende groepen, deed tussendoor even jazz, verwierf Europese bekendheid met The Sugarcubes en ging dan solo. Met het gekende resultaat. In haar video's: haar video's zijn pure art. Ze werkte al samen met Michel Gondry voor die bekend werd met z'n video's en films. Ik heb al haar clips op dvd. En het is de moeite om dat aan te schaffen: samen met de dubbel dvd Carribean Nights/Live At The Rainbow, een documentaire over Bob Marley en een liveconcert, mijn favoriete muziekdvd. In haar fashion: in Amerika wordt ze te vaak uitgelachen met haar kleding maar ik vind haar er telkens prachtig uitzien. The queen of avant garde fashion. In haar stem: zoals Björk zingt, zingt er niemand. De ene imitator laten we er even buiten. In haar podium presénce: haar stem, haar fashion en hoe ze danst. Zij danst echt puur, zoals een kind. I just love the way she moves.

Hier een oude Björkopname. Toen was ze zestien en in het tweede nummer kan je haar hand herkennen. Ik vind het een prachtige song alleen kan ik hem nergens vinden.


En laat ik het nu hebben over haar beste album. En volgens mij is dat Homogenic.


Homogenic is niet minder dan een meesterwerk te noemen, m'n derde favoriete reguliere cd net na de grote Funkadelic en de grote Prince. Debut is een knappe plaat, een uitzonderlijk goed debuut. Heel pop eigenlijk. Post is dan weer een rustigere plaat, meer electrogeluiden en dan heb je Homogenic. Hét Björkalbum.
Homogenic was ten tijde dat de plaat uitkwam haar meest avontuurlijke plaat, heel experimenteel, nog meer electro dan Post, emotioneler dan de emotioneelste nummers op Post. Het was Post en verder. Een heel persoonlijke Björkplaat, en ze schoot in de roos. Werkelijk élke song is prachtig.
Hunter: heeft een dreigende sfeer, dat nog es wordt aangesterkt door de Bolero snaarinstrumenten. Een schijnbaar eenvoudige song die blijft boeien. Hunter is ook mijn favoriete Björkclip, schijnbaar eenvoudig, razend interessant.
Jóga: mijn favoriete Björksong. Staat ergens in m'n top 10 van beste songs ever. Perfecte song. "Emotionahahal"
Unravel: sluit prachtig aan bij Jóga, alleen rustiger.
Bacherolette: alhoewel het de grootste 'hit' is van Homogenic vind ik dit de minst avontuurlijke song van Homogenic. De minste van de cd maar natuurlijk nog wel keigoe.
All Neon Like: de meest experimentele song van Homogenic. Heel emotioneel, heel Björk.
5 Years: meest klassieke song van Homogenic, en dan bedoel ik qua sfeer en klassieke instrumenten. Björk heeft eigenlijk een klassieke achtergrond en dat merk je. Aan bijna al haar nummers maar bij een nummer als dit kan je er gewoonweg niet omheen.
Immature: een warm dromerig lullaby gevoel.
Alarm Call: de meest dansbare Homogenicsong, beetje pop. Bachelorette en Alarm Call zijn de meest toegankelijke nummers van de plaat.
Pluto: een brok pure energy. Mijn derde favoriete song van Homogenic en een van m'n favoriete Björksongs tout court. Björk schreeuwt het uit.
All Is Full Of Love: Tweede favoriet en dus ook een van m'n favoriete Björknummers. Zo mooi, zo emotioneel, zo intiem.

Al je de artieste Björk wil leren kennen zou ik starten met Debut, haar meest toegankelijke plaat en als je dat kan trekken meteen Homogenic kopen. Alleen heeft Homogenic wel een paar luisterbeurten nodig. En dan stel je vast dat Björk een uitzonderlijk talent heeft om uitzonderlijk knappe nummers te schrijven. Zelfs zegt ze dat ze nummers schrijft vanuit een gevoel, een emotie en dat zal dan wel zo zijn maar dat ze een hele resem aan knappe composities, perfecte nummers heeft geschreven valt niet te betwisten. Knappe composities vanuit het buikgevoel, Björk.



Gepost door 4 opmerkingen:
Labels:

vrijdag 27 augustus 2010

nog meer Kinderen voor Kinderen vandaag

En omdat ik, als het nu eenmaal over die leuke kinderen gaat, heel enthousiast word, doe ik nog een postje over hen. Ik had al eens m'n drie favoriete KvK-nummers gepost, nl. in volgorde: Als De Lichtjes Doven, Mode en Onderweg (ga ik niet meer posten want dat heb ik reeds gedaan). Laat ik nu maar meteen verder gaan tot een top 16 van de eerste 11 platen. Ik ben toch al een tijdje bezig met allerlei tops zoveel dus kan ik gerust maar doorgaan.

1. Als De Lichtjes Doven (plaat 5): tekst, muziek, zang: ontroerend. Tekst is van Willem Wilmink, een grootse dichter.

2. Mode (plaat 4): je voelt dat hiphop nog in z'n kinderschoenen stond begin jaren '80. Net daarom vind ik dit nummer zo leuk.

3. Onderweg (plaat 11): Herman Van Veen die meedoet. Het liedje waarin alle liedjes van de plaat samenkomen. Verder niks aan toe te voegen.

4. De Lek (plaat 7): een bijzonder droevig lied over een klein jongetje wiens vader aan longkanker sterft. "Want m'n vader rookte altijd zware shag."

5. Kom Je Strakjes Bij Me Spelen (plaat 1): ook niet bepaald vrolijk, over een meisje dat geen broertjes, geen zusjes, geen vriendjes heeft, maar wel allerschattigst.


6. Ha Ha Ha Je Vader (plaat 3): kinderen die gepest worden om het beroep van hun vader. Ivo De Wijs, de cabaretier, maakte hier toch een vrolijke song over.

7. Mijn Broertje (plaat 3): over een broer die mongool is. Gevoelig maar niet zielig en heel knappe tekst.

8. Sluit Je Aan (plaat 5): de anti-vlees brigade, Kinderen voor Kinderen gaat vegetarisch. "Bah, worst!"

9. Als Niemand Kijkt (plaat 11): gaat erover dat iedereen alles kan als niemand toekijkt. Is ook zo.


10. Herbergier Gerstebier (plaat 5): over dat iedereen van Limburg tot Noord-Holland gewoon Nederlands praat. Let's not fight, let's talk Dutch.


11. Vakantie Met De Tent (plaat 7): kamperen, het is niet iedereen gegeven.

12. Een Been Op De Stoep (plaat 8): over bijgeloof en dwangneuroses. Twee keer checken, tegels tellen. Jaja. Schattige song over een irritante neurose.

13. Kramp (plaat 6): over een meisje dat niet graag naar school gaat. Ik denk dat iedereen dit, al was het maar voor een volle minuut, ooit heeft meegemaakt in z'n lagere schooltijd. Dit meisje gaat spijbelen.

14. Iedereen Gaat Voor Zijn Beurt (plaat 4): protestlied over dat als je jong bent, iedereen wil voorkruipen in de winkel. Bij de slager, bij de bakker.

15. Jongen Op Ballet (plaat 3): een jongen op ballet, da's niet stoer.


16. Make Up (plaat 7): toen ik zeven was werd dit nummer altijd en door alle meiden geplaybackt.



Gepost door 2 opmerkingen:
Labels:

meer dan twee uur Kinderen Voor Kinderen

Voor hen die nog es een langdurige trip down Memory Lane willen nemen: een meer dan 2,5 uur durende documentaire over de populairste kinderen van Nederland, Kinderen Voor Kinderen. Okay, 2,5 uren zijn lang maar ik kan je vertellen dat het supernostalgisch is om al die video's weer te zijn van je eigen generatie Kinderen Voor Kinderen en superfun om al die achtergrond achter het fenomeen te horen.
"Als ik de baas zou zijn van het Journaal dan werd meteen het nieuws een heel stuk positiever. De hele wereld werd meteen een beetje liever want ik negeerde alle narigheid totaal. Dat grote mensen graag met bommen willen spelen. Da's ouwe koek die krijg je altijd op je bord. Maar wat ik aan de mensen mee zou willen delen dat is nieuws waarvan je vrolijk wordt!"
En dit hoefde ik zelfs niet eens op te zoeken: ik ken alle nummers van plaat 1 tot tot plaat 11 nog helemaal uit het hoofd. Supernostalgie.




Gepost door Geen opmerkingen:
Labels:

woensdag 25 augustus 2010

favorite style icons


In Hollywood heb je zo van die Best Dressed lijstjes: wie ging er bijvoorbeeld in 2005 het beste en slechtste gekleed? Wie gaf het beste en slechtste van zichzelf? Heel berucht was het lijstje van Mr. Blackwell dat hij al in de jaren '60 opmaakte en jaar na jaar door Hollywood en de fashion wereld gelezen werd maar Mr. Blackwell is niet meer. Toch blijven de lijstjes doorgaan.
En veelal prijken namen als Nicole Kidman, Jennifer Aniston op de best dressed list, namen waar ik me helemaal niet in kan vinden. Van die vrouwen die voor veilig saai gaan. Ik heb daarom m'n eigen lijstje van all time style iconen opgesteld. Een top 36.

Maar nog even tussendoor en buiten categorie: de grootste style icon van de lage landen, moet ik toch even vermelden, vind ik toch wel Axelle Red, ja. En dat vind ik dus al heel lang. Sinds haar prille bekendheid eigenlijk al. Axelle Red kan zich kléden.


De top 36:

1. Björk: Björk staat bij mij beslist op nummer 1. Waarom? Halverwege jaren '90 zag je heel veel Björkimitaties rondlopen, dé stijl van toen. Björk heeft lef, ze gaat voor nieuwe ontwerpers, edgy ontwerpers en ze blijft me fascineren. My number 1 style icon.


2. Jackie Kennedy: Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis. Er is veel over geschreven, veel over verteld en het is waar, Jackie Kennedy wist zich als geen ander te kleden. Zij staat voor het woord stijl, nooit vulgair, nooit saai, altijd smaakvol.


3. Louise Brooks: Louise Brooks of zij die de bob hairstyle populaire maakte in de tijd van de stille film. Lang geleden dus en toch een haarstijl die nog steeds populair blijft en om de zoveel tijd aan een revival toe is. Net als haar kledingstijl. Zij ìs de Lou Lou van Cacharel.


4. Madonna: een van m'n eerste modeherinneringen is dat onzettend veel meiden er in de jaren '80 bijliepen als een Madonnakloon: afgeknipte panty en handschoenen, minirok, bloesje met de navel bloot en veel juwelen. Oh ja, en kauwgom in de mond.


5. Coco Chanel: ik ben Gabrielle Chanel zo dankbaar want dankzij haar is het eenvoudige zwart elegant geworden. En dat Chanelpakje, never goes out of style.


6. Debbie Harry: Debbie Harry, Deborah Harry, Blondie is een rock'n' roll slash model dame die zich een muze van Andy Warhol mag noemen. En wij vinden haar cool, altijd zo cool.


7. Kate Moss: Kate is op haar eentje verantwoordelijk voor de Boho chic en Rock chic look van de jaren 2000. Nou.


8. David Bowie: David Bowie is de enige man in m'n top 10. En terecht. Zeer terecht.


9. Marlene Dietrich: er zijn weinig dingen zo sexy, iconisch en fascinerend als Marlene Dietrich die een mannenpak draagt.


10. Audrey Hepburn: muze van Givenchy, Breakfast at Tiffany's, prachtige korte coupe. Audrey Hepburn is een legende, op vele vlakken.


11. Joséphine Baker: the year of the cat, the era of Joséphine. Style. Icon.


12. Kylie Minogue: Disco Kylie, Dance Kylie, Indie Kylie, Pop Kylie, Sweet Kylie. Kylie is gewoon altijd leuk.


13. Lenny Kravitz: 18 jaar geleden hield ik ook al van Lenny's stijl. It's a long lasting love affair.


14. Carine Roitfeld: oudgediende van de punk, geniale styliste en tegenwoordig hoofdredacteur van de Franse Vogue.


15. Diana Vreeland: mode was haar werk, haar passie en haar gevoel.


16. C.Z. Guest: als elke WASP, prep, snob, kakker zich zoals C.Z. Guest wist te kleden zou ik nooit meer iets aan te merken hebben op hun kleedgedrag.


17. Grace Kelly: Grace Kelly was zo mooi als een Disney prinses, een Assepoester met de fabulous dresses.


18. Tom Ford: Tom Ford heeft al meer dan een decennium lang dezelfde stijl. Mij ga je daar nooit een negatieve opmerking over horen maken.


19. Katherine Hepburn: Katherine Hepburn en het mannenpak, de mannenbroek, de mannenschoenen. Iconisch.


20. Serge Gainsbourg: Serge Gainsbourg is een van de weinige mannen die zich beter wist te kleden dan de vrouwen waarmee hij zich omringd wist. Respect and we love him too.


21. Humphrey Bogart: niemand is cooler dan Humphrey Bogart. Niemand.


22. André Benjamin: André 3000 is de 2000 versie van de dandy. And we like it.


23. Brigitte Bradot: smokey eyes, nude lips, big hair, haarband, vichey ruitjes. Iedereen was een beetje Bardot in de jaren '60. En nog steeds.


24. Edie Sedgwick: de muze van Andy Warhol en àls je Andy kan fascineren, u begrijpt het vast wel.


25. PJ Harvey: Polly Jean Harvey never gets boring.


26. Bryan Ferry: Brian Ferry in maatpak is een dandy and we like it.


27. Bianca Jagger: Bianca Jagger goes down als de vrouw met de beste wedding dress. Ever.


28. James Dean: slick and cool and sexy. James Dean and his clothes.


29. Patti Smith: Patti Smith is zo'n vrouw die generaties en generaties beïnvloedt met haar fashionstijl en muziek. En zich daar totaal niet bewust van is. Patti Smith heeft lef, Patti Smith is cool, wij houden van Patti Smith.


30. Chrissy Hynde: de frontvrouw van The Pretenders draagt al jaren de beste pony sinds Marianne Faithfull en is androgyne maar sexy androgyne. Chrissy bewijst dat zoiets kan.


31. Kim Gordon: de woman in rock van Sonic Youth presenteert zich al decennialang in leuke rokjes en kleedjes. Onvergetelijk met de grote zonnebril maar daar vind ik geen foto van.


32. Pamela Anderson: ik zal me hier waarschijnlijk voor moeten verantwoorden: in de categorie All American Barbie/sex kitten is Pamela onverslaanbaar. Ik heb haar nog nooit of zelden betrapt op een outfit die haar niet staat, wel integendeel.


33. Anita Pallenberg: de vrouw die verantwoordelijk was voor de look van de Rolling Stones tijdens de Swinging London years. Ex-model, ex-groupie, ex-liefje, stylegoeroe.


34. Françoise Hardy: het echte Franse meisje. Of liever: het echte Parijse meisje. Bij Françoise is het nooit over de top en uitbundig. Eerder eenvoudig maar toch verrassend. En Paris, on sait s'habiller.


35. Marianne Faithfull: die pony, onvergetelijk. Marianne droeg Swinging London Sixties style met klasse.


36. Jean Seberg: de Franse Gamine. Jean werd bekend door haar korte coupje in Au Bout De Souffle maar eigenlijk was de Franse Gamine een Amerikaanse. Stilhouden.



Gepost door 3 opmerkingen:
Labels: ,

maandag 23 augustus 2010

fave new R&B top!

Ooit was R&B cool and I still remember those days when R&B was cool. Vandaar ook weer mijn favorieten in het genre. Lijstje best.

15. Brandy - Full Moon
11. Toni Braxton - You're Making Me High


9. SWV - Weak

5. Wayne Wonder - No Letting Go


2. Aaliyah - Try Again


1. Janet Jackson - That's The Way Love Goes



Gepost door Geen opmerkingen:

natuurlijke mageren klagen

Op het internet kom je allerhande plekken tegen waarin de natuurlijke dunnen klagen over de reacties die ze krijgen van de buitenwereld. Gaande van eetstoornis tot eetstoornis. Mensen die er alles aan eten om bij te komen maar het eenvoudig niet lukt krijgen inderdaad heel vaak de stempel van een eetstoornis opgeplakt. Een vriendin van me is ontzettend mager, eetstoornismager maar zij eet als een varken. Aanvankelijk dacht ik ook dat er wat scheelde met haar foodintake, dus niet. We moeten niet te snel oordelen want het is kwetsend als je tegen een natuurlijk mager iemand zegt: "Je moet wat bijkomen want het is niet mooi zo."
In m'n studentenjaren en nog wat jaren later kreeg ik ook de stempel van een eetstoornis opgeplakt: ik ging van overgewicht naar ondergewicht dus het kon niet dat ik at. Rond m'n twintigste viel ik heel veel af en toen ik een schamele 38 kilo woog vond ik dat aanvankelijk wel leuk en probeerde m'n foodintake zo te coördineren dat ik niet meer over dat gewicht ging. Twee jaar later zag ik er de onozeliteit van in en deed niks meer bijzonder om dun te blijven. Maar ik bleef het wel. En kreeg commentaar genoeg. En daarnaast ook altijd het gevoel dat ik moest bewijzen dat ik wel degelijk at.
Sinds twee jaar ben ik wat gevulder, kom ik sneller bij en voel ik ook niet meer de behoefte om te bewijzen dat ik eet. Bijgevolg heb ik nog steeds die reputatie van 'Katie die niks eet' maar ik trek me er niks meer van aan. Overigens ben ik verre van eetstoornismager, verre van, niet natuurlijk mager en ook een pak 'dikker' dan de meeste mensen denken: mijn gewicht zit geconcentreerd op m'n heupen, billen en een stuk van m'n bovendijen. Ik heb net geen saddlebags ofzo. Ik ben zo'n heupgainer: tegenover m'n studentenjaren is m'n heupomtrek met 9 (!) centimeter toegenomen terwijl de rest hooguit drie centimeter uitdijnde. Geconcentreerd bijkomen, zeg maar. Niet alleen qua lengte maar ook qua bodytype pas ik in het Kylie Minogueplaatje en ik kan dat echt niet erg vinden. Ik denk dan gewoon dat ik wat vrouwelijker ben geworden, ja toch? Maar dus natuurlijk magere mensen, treat them like their fat: don't mention their weight.



Gepost door 3 opmerkingen:

vrijdag 20 augustus 2010

Pukkelpop en eerste helft jaren '90 rock

En Pukkelpop is alweer begonnen. Het tienerrockfestival. Pukkelpop is me meer genegen dan Rock Werchter net omdat Pukkelpop m'n allereerste festival was. En die eerste keer vergeet je nooit.
We schrijven zomer '94. Pukkelpop'94. De Grunge beleefde toen z'n hoogdagen, Seattle was het centrum van de wereld en Kurt Cobain, nog steeds dé man, werd een mythe. En daarnaast was elk meisje verliefd op Eddie Vedder van Pearl Jam. Hij was een sexsymbool. In '94 was ik nog een echte een puber en ging met m'n scoutsvrienden dus naar Pukkelpop, al in m'n Dr. Martens want iedereen droeg toen Combats of Dr. Martens. Natuurlijk kende ik elke groep op de affiche: ik was Afrekening-gek. Tegenwoordig bestaat Pukkelpop uit duizenden dagen, honderden podia en attracties maar toen was het gewoon een dag met een podium, een dancehall en een tent, de Marquee, je kon dus nog elke band kennen die er optrad.
Wat ik van die eerste festivalkeer heb onthouden: een swingend optreden van Cypress Hill en The Levellers, toen immens populaire groepen. In die jaren was Cypress Hill naast Body Count en The Beastie Boys de enige hiphop die mocht en ook moést in alternatieve Pukkelpopkringen (ja, toen was het écht zo) dus de hele festivalweide ging uit z'n dak. Onvergetelijk optreden. I'm not very much into Folk maar the Levellers was gewoon mìjn band: spontaan als een hippie over de festivalweide heb ik liggen dansen. Wat ik van The Red Hot Chilli Peppers, The Peppers voor de kenners, vooral heb onthouden was het feit dat ze met de beruchte sok optraden (in die dagen traden ze vaak naakt op met alleen een sok om hun mannelijkheid te bedekken. Ik verzin niks.) of ze hadden niet de beruchte sok om maar Anthony Kiedis alleen een korte rok en Flea ook iets heel apart. Ik weet het niet meer want het optreden zelf zag ik van heel ver omdat ik aanvankelijk bijna verpletterd werd in de menigte bij het podium. The Peppers waren namelijk de hoofdact.
Wat heb ik verder nog onthouden: het moddergooien van zo'n paar heel toffe mensen, een kerel die bij het podium temidden van het publiek stond te plassen. Oké, Grunge was filthy maar dat ging gewoon te ver. En vooral dat gevoel van samenhorigheid want de Grungejaren waren tegelijkertijd ook de neohippiejaren: hippie revival alom met ronde gekleurde hippiebrillen, olifantenpijpen en vlechtjes in het haar. We droegen Grunge of Hippie of, nou ja, ook New Wave (eigenlijk Gothic maar we zeiden New Wave). Seattle, Woodstock and San Fransisco were on our minds. We verveelden ons en geloofden in Peace, Love and Understanding. En vooral in rockmuziek.
Naar rockfestivals ga ik niet meer maar het was niet echt bij die ene keer Pukkelpop gebleven. I was there op Pukkelpop '94, '95 en op Torhout/Werchter '95, '96 en '98. Nu heet Torhout/Werchter Rock Werchter en is dus geen dubbelfestival meer. Nee, gewoon een honderddaagse met alle groepen van de hele wereld.





Gepost door Geen opmerkingen:

woensdag 18 augustus 2010

top memes

U welbekend: het internet. Je hebt een internetcultuur bestaande uit social networks, internetfora, populaire sites en dies meer. Een van die dies meer zijn de memen. Eigenlijk de memes. Wat zijn memes? Memes zijn populaire viral video's, foto's, teksten en daarmee wordt bedoeld dat ze van user naar user gaan via mail, social networks of andere kanalen. Het leuke aan memes is, naast dat ze op zich ook gewoon heel leuk zijn, ze vaak bewerkt of geparodieerd worden.
Mijn persoonlijke top:

18. Crazy Frog Brothers: of wat er gebeurt als er een paar jongens zonder gevoel voor ritme wild voor een camera gaan dansen. These moves are bad, so bad.


17. Angry German Kid: man, that kid is angry. I think he needs to kalm down a bit.

16. Leave Britney Alone: she-male Chris Crocker neemt het huilend op voor Britney for the whole world to see.

15. Cats That Look Like Hitler: katten die op Hitler lijken. Ja, echt dus.

14. Chocolate Rain: klein tenger mannetje zingt een van de slechtste liedjes ooit. Let op z'n performance, luister naar z'n stem.

13. Goatse en anderen: de shocking foto van een man die z'n anus wijd open trekt. En als ik schrijf wijd open bedoel ik heel ver wijd open. En anderen: Blue Waffle, Special Fried Rice. Don't google it. Just don't.

12. Badgers (Badgers, Badgers, Badgers) Mushroom, Mushroom: best tune sinds de Vogeltjesdans.

11. What What (In The Butt): een gay man die een song zingt over gay love.

10. Numa Numa: hij brengt playbacken to a whole funky level. Didn't like the song maar wel als hij het brengt.

9. Leeroy Jenkins: "Leeroy Jenkins!" schreeuw je uit als iemand je uitgekiend plan op de domst mogelijke manier ruïneert. Just like Leeroy Jenkins did.

8. Bert Is Evil: dit gebeurt er als je Bert van Ernie zijn gang laat gaan. It ain't a nice view.

7. 2 Girls 1 Cup: twee meiden, een beker en een heleboel poep. Don't google it.

6. Charlie The Unicorn: Charlie is a unciorn with friendly unicorn friends on XTC, not really but it could.

5. Tron Guy: this guy is nuts. He wears a ridiculous outfit and he thinks it's cool. It's not.


4. Star Wars Kid: een volslanke jongen die met z'n saber en met the Force aan het Luke Skywalkeren in volle actie gaat.

3. Rick Rolling: Never Gonna Give You Up (song van Rick Astley) als prank dat altijd en overal opduikt. Je opent een site en Rick Astley verschijnt? You just got Rick Rolled.


2. Chuck Norris facts: in America Chuck Norris is Badass. In Soviet Russia Badass is Chuck Norris. Gravity is space's way to keep Chuck Norris away from it. Chuck Norris never auditioned for Walker Texas Ranger, a camera crew turned up at his house and secretely filmed him.

1. Crush On Obama: the Obama girl die het letterlijk van de daken schreeuwt dat haar love voor Obama is. "You can Barack me tonight."



Gepost door Geen opmerkingen:
Labels:

maandag 16 augustus 2010

verhalen schrijven

Omdat ik twee maanden vakantie heb krijg ik vaak de vraag: "Waar hou jij je zo de hele tijd mee bezig?" Alsof ik in vakantie niks te doen heb en dan maar van 's morgens tot 's nachts languit voor de kabel ga zitten. As if. Meestal antwoord ik dan: "Ik zit achter m'n computer op het internet want ik ben altijd online." Dat klopt, maar eigenlijk ook niet echt helemaal. Eigenlijk zit ik dagenlang te lezen en te schrijven aan iets waar ik zo'n twee jaar terug al es over geblogd heb, het iets dat louter voor mezelf bedoeld is:
het is begonnen toen ik negen was, toen ik nog niet zo heel lang verhaaltjes begon te verzinnen. Daarvoor deed ik ook niets liever dan teksten en verhalen verzinnen alleen kreeg het op m'n negende een meer vaste vorm. Een familiesaga. Jarenlang speelde het zich louter af in m'n hoofd, heel af en toe schreef ik iets op om het weer snel weg te gooien (zo heb ik een hele dag op een Corsicaans strand non stop liggen pennen. Mensen kwamen me achteraf zeggen dat ze zich allemaal afvroegen wat ik zo druk aan het pennen was). Pas in m'n studentenjaren ben ik eraan beginnen schrijven en eerlijk, het is heel slecht geschreven, en eerlijk, niemand behalve mij zou het boeiend vinden maar voor mij is het net als suiker: verslavend, vertroetelend en aangenaam.
Verslavend, vertroetelend en aangenaam omdat het iets helemaal van mezelf is. Er zijn weinig dingen zo leuk als een verhaal puur voor jezelf schrijven, ah ja, dat had ik wellicht al heel snel begrepen. Verslavend, vertroetelend en aangenaam en het gaat nooit vervelen.
Dat is dus waar m'n grootste brok vrije tijd naar toe gaat: verhaaltjes verzinnen. Zo leuk. Dàt en de schrijffouten uit m'n blog halen. Ook heel erg leuk.


Gepost door 2 opmerkingen:

zaterdag 14 augustus 2010

stupid and worthless trivia part II: funny names for places

Agay, France
Air, UK
Ale and Cakes, UK
Alewife, Massachussettes
Allanstank, Scotland
Anus, France
Armed Knight, UK
Assloss, Scotland
Babes Well, UK
Babys, UK
Ballplay, Tennessee
Balls Falls, Canada
Ballvillle, Ohio
Bangs Beach, Maine
Bastard, Norway
Batman, Turkey
Beaver Falls, Pensylvania
Beaverlick, Kentucky
Beer, UK
Belchertown, Massachusetts
Big Beaver, Canada
Big Cockup and Little Cockup, UK
Big Ugly, West Virginia
Binges, France
Bird-In-The-Hand, Pensylvania
Bloody Dick, Montana
Blowhard, Australia
Blue Ball, Pensylvania
Bohner's Lake, Wisconsin
Bong Bong, Australia
Booze Moor, UK
Boring, Oregon
Brownspit, Scotland
Buck Snort, Tennessee
Bumble Bee, Arizona
Butt of Lewis, Scotland
Buttzville, Pensylvania
Carefree, Arizona
Catchall, UK
Charles Bottom, UK
Christmas, Michigan
Click Em In, UK
Climax, Colorado
Cock Alley, UK
Cockplay, Scotland
Cockland, Ohio
Cock Law, UK
Cockshot, UK
Cocktown, Ireland
Cold Christmas, UK
Colgate, Canada
Come By Chance, Canada
Come-to-Good, UK
Conception Junction, Missouri
Condom, France
Costislost, UK
Cowards, UK
Cowbit, UK
Crackpot, England
Crotch Lake, Canada
Crown King, Arizona
Cucumber, West Virginia
Cunt, Spain
Cut & Shoot, Texas
Dandy Cock Inn, UK
Dangerous Corner, UK
Dickshit, India
Dildo, Canada
Ding Dong, Texas
Dirt Pot, UK
Diss, UK
Dog & Gun, UK
Dongo, Congo
Drinkstone, UK
Dull, Scotland
Dumb, UK
Eggs and Bacon Bay, Australia
Eighty-Four, Pensylvania
Elbow, Canada
Elephant Butte, New Mexico
Erect, North Carolina
Farmers, UK
Faggot, UK
Fanny Barks, UK
Fattiehead, Scotland
Fingringhoe, UK
Flash Bottom, UK
Flasher, North Dakota
Flippin, Arkansas
Fockbury in the Parish Of Catshill, UK
Forget, Canada
Fort Whoop-Up, Canada
Four Forks, UK
Four Throws, UK
French Lick, Indiana
Frog Suck, Wyoming
Fucking, Austria
Fukum, Yemen
Gaysport, Ohio
Gay Town, Ireland
Gofuku, Japan
Great Butts, UK
Handcock Town, North Carolina
Happy Jack, Arizona
Hardscrabble, Delaware
Hare Law, UK
Hay Street Hockers, Australia
Head Smashed In Buffalo Jump, Canada
Hell, Texas
Herpes, France
Higher Sharpnose Point, UK
Hold With Hope, Greenland
Hookersville, West Virginia
Hopeulikit, Georgia
Horneyman, UK
Hornytown, North Carolina
Horse and Jockey, Ireland
Horseheads, New York
Howl John, UK
Hungry Bentley, UK
Intercourse, Pensylvania
Jump Off Joe Butte, Washington
Kill, Ireland
Killin, Scotland
Kilmany, Scotland
Kissimmee, Florida
Knockdown, UK
Knockemstiff, Ohio
Knockerdown, UK
Knockglass, Scotland
Lady, Scotland
Lake Poopo, Bolivia
Lego, West Virginia
Lickar Moor, UK
Lickey End, UK
Little Dix Village, West Indies
Littlehillie, Scotland
Little Tongues, UK
Loose, UK
Lost, Scotland
Love, Canada
Love Canal, New York
Lovejoy, Georgia
Loveladies, New Jersey
Lover, near Sandy Balls, UK
Lower Balls Falls, Canada
Lower Slaughter, UK
Loyalsockville, Pensylvania
Luke's Shop, UK
Maggie's Nipples, Wyoming
Make Me Rich, UK
Makemerich, UK
Many Farms, Arizona
Meanus (pronounce mee-anus), Ireland
Mianus, Connecticut
Middle Intercourse Island, Australia
Middle Wallop, UK
Misery, France
Mockbeggar, UK
Monkey's Eyebrow, Kentucky
Moo Cow Road, West Virginia
Mound, Minnesota
Mudd, UK
Nasty, UK
Needmore, Texas
New Invention, UK
Noah's Ark, UK
Nomansland, UK
No Place, UK
Normal, Illinois
Noses Point, UK
Nothing, Arizona
Odd, West Virginia
Odness, Scotland
Old Wives, Canada
Oldwhat, Scotland
Onacock, Virginia
Onehouse, UK
Panic, Pensylvania
Paradise, Michigan
Paw Paw, Illinois
Pee Pee, Ohio
Peniscola, Spain
Penistone, England
Pennycomequick, UK
Peover Heath, UK
Pett Bottom, UK
Pishill, UK
Pis Pis River, Nicaragua
Piss Pot Island, West Virginia
Poopout Hill, California
Queen Camel, UK
Quick, UK
Really Rocks, UK
River Peover Eye, UK
Rotten End, UK
Rough and Ready, California
Scratchy Bottom, UK
Sexmoan, Philippenes
Seymen, Turkey
Shitagoo Lake, Canada
Shitbritches Creek, California
Shittington, UK
Six Mile Bottom, UK
Skirl Naked, UK
Slickpoo, Idaho
Slut, Sweden
Smelley, Alabama
Smiley, Canada
Sober Hill, UK
Sodom, UK
Speed, Australia
Spit Junction, Australia
Stinking Bay, Arkansas
Stop-and-Call, UK
Strange Creek, West Virginia
Street Houses, UK
Sucker River, Canada
Sugar Tit, Kentucky
Superb, Canada
Superior, Wisconsin
Surprise, Arizona
Sweet Lips, Tennessee
Takeshita Street, Japan
Tampon, France
Thong, England
Three Cocks, Wales
Tittisee, Germany
Titless, Switzerland
Tittybong, Australia
Titty Ho, England
Titz, Germany
Toad Suck, Arkansas
Tong Fuk, Japan
Tough, Scotland
Truth or Consequences, New Mexico
Twatt, UK
Two Guns, Arizona
Unalaska, Alaska
Unthank, UK
Upper Bleeding, UK
Upper Slaughter, UK
Uretiti (pronounce 'you're a titty'), New Zealand
Waipu (pronounce 'why poo'), New Zealand
War, West Virginia
Wash Dyke, UK
Weed, California
Wet Beaver Creek, Australia
Wet Rain, UK
Whakaho (Wh is prononounced F in New Zealand)
Whiskey Dick Mountain, Washington
Whorehouse Meadows, Oregon
Why, Arizona
Wideopen, UK
Wiggle, UK
Windy Yet, Scotland
Worms, Nebraska
Wreaths, Scotland
Yelling, UK
You Bet, California
Zip Down, Pensylvania


Gepost door 2 opmerkingen:
Labels:

donderdag 12 augustus 2010

Jon La Joie

Okay, this guy is funny and I'm like waarom kende ik die gast niet eerder? Niet dat ik pas bekend ben met het internet ofzo. It's not like I went to a shop last week and asked a salesman: "Where can I buy the internet?" (is ooit es echt bij iemand gebeurd. Blijf dan maar es serieus. "Euh ja, het internet kan u niet kopen maar ik zal het voor alle zekerheid toch es aan onze manager vragen." "Ja, doe dat. Dankje." "Nee, ook hij zegt dat u het internet niet kan kopen maar wij kunnen u wel toegang geven tot het internet." "Ah ja?" "Ja, elke internetgebruiker in de hele wereld doet het eigenlijk zo."). Jon, La Joie, he's funny. Really funny. Ik plaats slechts twee video's en dan wat linkjes want ik heb gemerkt dat m'n page traag laadt als ik er veel video's op plaats. Awoeoe! Check out de rest van z'n YouTubekanaal, he's worth it: jonlajoie







Gepost door Geen opmerkingen:
Labels: ,

woensdag 11 augustus 2010

postje over dance hits 90's

2 Unlimited zijn weer aan de rol. The 90's are back! Het eerste deel van de nineties is aan mij muzikaal voorbijgegaan. Nee, niet echt waar, ik vond de hitlijsten gewoon vol bagger staan dus daar lette ik niet altijd evengoed op en zocht m'n heil in 'Alternatieve Muziek'. That's right, baby: toen was ik cool aan het headbangen en aan het pogoën en aan het moshen. Wat wij dansen noemden was eigenlijk gewoon wat tegen elkaar aan botsen, we gooiden ons letterlijk op elkaar. Nice. Dus ik vond die hitlijstmuziek voor mussen. Maar ook al vond ik die hits nog zo slecht, ik hoorde die muziek wel voorbijkomen op het toen nog imagobepalende MTV en het bleef wel hangen. En af en toe kwam er wel es een leuk plaatje voorbij in die hitlijsten die werden gedomineerd door eurohouse. Vandaar, volledig in stijl van de 90's revival: the best of house van die eerste helft hitlijsten.

18. KLF - Justified And Ancient: hit van nog voor mijn échte puberjaren en voor de massale eurohouse. Vroeger nam ik cassetjes op van de radio: hollen naar de radio en record. Dit stond vanzelfsprekend op een van die cassetjes.


17. Capella - U Got To Know: hit uit de beginperiode toen eurohouse de hitlijsten overnam en ik dat zo vreselijk vond. Maar dit nummer staat er gewoon.

16. Robin S. - Show Me Love: Robin S. did show us something fantastic. And it is called great music.

15. La Bouche - Be My Lover: pure eurohouse. Zingt lekker weg (Ladadadie dadadada) en danst lekker weg. Fijn nummer gewoon.

14. Dr. Alban - Sing Hallelujah: de rappende tandarts. Oké, dit wordt telkens weer herhaald maar het is ook zo. Net als La Bouche pure eurohouse die iedereen op de dansvloer kreeg. Sing hallelujah! My point exactly.

13. Kristine W - Feel What You Want: oh, wat was ik fan van dit nummer. In die periode ging ik net uit en tot m'n plezier werd dit altijd gedraaid. En dan zei iedereen telkens rond me: "Dit is echt wel een goed nummer." Echt, elke keer.

12. Crystal Waters - Gypsy Woman: toen die song uitkwam reikte mijn Engels niet verder dan yes, no en I lof joew. Maar voor dit refrein heb je geen Engels nodig: ladadie ladadouw!

11. Snap! - The Power: is there anything Snap! can't? Snap! bracht gewoon de beste eurohouse, the cult of Snap!. Come on and snap your fingers! Snap! Snap!


10. Jay-Dee - Plastic Dreams: eenvoudig en toch geniaal. Ja, die!

9. Sagat - Funk Dat: een van m'n lievelingsscenes uit Bernadetje was toen ze met de botsautootjes gingen rijden en de instrumentale versie van dit nummer weerklonk. Knap moment. Maar met of zonder lyrics, het blijft evengoed.

8. Usura - Open Your Mind: de boodschap en de begeleidende psychedelische videoclip (typisch voor die periode) says it all: open your mind. Okay, en dan gaan we ondertussen ook even op de dansvloer staan.

7. Nomad - Devotion: I wanna give you devotion. Hard to resist with a song like this.

6. Snap! - Rhythm Is A Dancer: vaak aangedragen als de beste eurohouse hithouse song van die eerste helft 90's. Rhythm is a Snap!-song. En wat was ook alweer de reden dat Snap! geen songs meer maakt? Oh ja, ze hadden te veel succes.

5. Moby - Go: ik vind Moby de electronica man beduidend beter dan Moby de rock man. En tot zolang hij geen rocknummer heeft geschreven dat naast Go kan staan blijf ik bij die mening. Hij zal dus een geniaal rocknummer moeten schrijven. Ja, ik vind dat hij dat maar even moet doen.

4. Felix - Don't You Want Me : maak je geen zorgen, Felix. Iedereen wil dit nummer horen. En nog es. En nog es. En nog es. Keer op keer maar weer.


3. Guru Josh - Infinity: deze song ìs gewoon voor de infinity geschreven. Wow. Ze hadden hier nooit een geüpdatet versie van mogen maken, aan sommige songs màg je gewoon niét aankomen.


2. Dr. Alban - No Coke: no coke maar wel een lekker ritme, in een vette dance hall style.

1. C+C Music Factory - Gonna Make You Sweat: al in het eerste jaar van de 90's brachten zij de beste dancehousehit van de eerste 90's helft uit. Dé klassieker, zie je overal opduiken in TV-series. En terecht. Als ik zeg: "Everybody dance now!" weet iedereen precies waar het over gaat.



Gepost door Geen opmerkingen:
Labels:
Abonneren op: Posts (Atom)