Begin deze week begon ik weer in Brussel te werken na een langdurige afwezigheid, de reden hiervoor staat op m’n blog: soms lukt het je gewoon niet meer door externe factoren.
De eerste dag was het wénnen: het gependel Antwerpen - Brussel. Die belachelijke drukte op het openbaar vervoer: jezelf de Brusselse metro inproppen, ik was het een beetje verleerd. Een waar gependel is het: tram, trein, tram, metro. Dat ik dit ooit in een promofilmpje relaxed noemde.
Het schrijnende beeld van daklozen op matrassen in het metrostation. Tijdens m’n afwezigheid kwam ik zelden nog in Brussel. Jaren terug, was het zelfs schrijnender in Brussel. Rijen met matrassen rond het Zuidstation, vaak zag je mensen op straat slapen.
Op het werk was het de eerste dag ook wennen, alsof het er mijn àllereerste dag ooit was! Maar ja, oude gewoontes verleer je niet, ook al is er veel veranderd tijdens mijn afwezigheid.
Ongelooflijk lief en warm werd ik terug verwelkomd, in de drie talen die we er hoofdzakelijk spreken: Nederlands, Frans en Engels. Werd weer op weg geholpen. Sommigen wisten niet eens dat ik lang was weggebleven: werken in andere centra van de institution of telewerk. Ik hoef dus niet meer elke weekdag te pendelen naar Brussel.
Ooit wil ik na het werk Brussel weer verkennen, zoveel plaatsen waar ik beschamend lang niet meer geweest ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten