Verliefd zijn, echt verliefd zijn, is zaken bij elkaar ontdekken die zo intiem zijn waar geen ander weet over heeft: geen idee of mijn psychopaat werkelijk verliefd was op me. Ik denk het niet. Iemand die je graag ziet, verneder je niet. Hij zag wel zaken die niemand anders zag: een vlek op mijn onderrug « Huh? » en nog andere zaken waarvoor ik onderzoeken heb gedaan. Is dat liefde? Bij hem denk ik eerder psychopathie: iemand door en door willen kennen om er later misbruik van te willen maken. Which he did.
Alles vertellen en erna het tegen je gebruikt zien, doet heel veel pijn. Klootzak.
Ik was écht verliefd: was de eerste die hoorde dat hij een hartprobleem heeft. Later ben ik er boos om geworden: hoe komt het dat ik de eerste ben die dat heeft ontdekt? Alsof ik de eerste was die op zijn borstkas lag!
Dat heet verliefd zijn: je zorgen maken om iemand.
Dat gevoel wil ik opnieuw. Ach ja.
Mijn logica zegt: no! Met mijn gevoel ben ik nog steeds bij die verslavende man, de psychopaat. Contact houden doe ik niet meer, ik mag wel liefdesverdriet hebben.
Ik heb nog nooit, nog nooit een man zo graag gezien. Jammer van die psychopathie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten