Ik ga me weer schuldig maken aan de eeuwenoude kruistocht der Vrouwen tegen de sexistische vooroordelen. Het zij zo. Maar om nog even verder te borduren op m'n vorige berichtje: niet alle vrouwen gaan met plezier shoppen. En dat weet ik omdat ik zo'n vrouw ben. Al volg ik de modewereld wel op de voet, ik heb een bloedhekel aan urenlang kledingwinkel in kledingwinkel uit te lopen, voel me ongemakkelijk in parfumeries, loop zonder aarzelen sieradenwinkels voorbij. Hooguit heb ik ooit twee shopping(namid)dagen meegemaakt, omdat anderen me meevroegen. En die twee keer heb ik me dan ook behoorlijk liggen vervelen tot ik er zelfs lastig van werd. Ik shop natuurlijk ook kledij maar wens dat efficiënt te doen: ik heb een vaste winkel waar ik een keer maand hoogstens drie kwartiers rondhang, inclusief babbel. Dan zijn er verder nog twee winkels waar ik heel sporadisch wel es durf binnen te stappen en daar houdt het bij op. 3 winkels in heel Anwerpen. Ik ben dus echt niet van het shoppen. En ik heb ook geen schoenentic.
+1978.jpg)
Het grappige is dat andere mensen juist wel denken dat ik een shopfreak ben en in mij dan een bondgenoot zien. Ik ga dat niet weerleggen, (bijna) alles is persoonlijke perceptie dus laat ik ze maar denken wat ze zien en soms ook niet zien: tot voor kort kon je me behoorlijk dun noemen maar at toch elke dag, net als m'n toenmalige collega's, een broodje onder de middag ('s avond at ik natuurlijk helemaal niets en ging naar de sportschool om dat broodje weer weg te sporten. Grapje.). Eén keer, een paar jaar geleden, lukte dat niet omdat ik het druk had en kreeg ik achter me te horen "Niet moeilijk dat ze zo dun is als ze alleen maar een banaan eet." Tja. Dan zwijg ik, glimlach en denk bij mezelf "Wow!". Op sommige opmerkingen kan men beter niet reageren wil men zijn eigenwaarde blijven behouden.
Maar ik hou wel van een ander soort shoppen wat doorgaans niet onder die noemer valt maar het evengoed ook is: boekenwinkels, muziekwinkels, stripwinkels afstruinen,... Dat is mijn soort shoppen, de Fnac is mijn pretpark. Voor sommigen ben ik aldus een wandelend dieet op shoppingsport door Antwerpen, voor anderen dan weer een nachtvlinder (qué?), terwijl ik in werkelijkheid gewoon een volwaardige rasechte zuivere geek ben (een echte INTP! In zoverre mate dat die typologie naar 't schijnt niet-wetenschappelijk is, slaat weer heerlijk nergens op) en altijd al een geek ben geweest.
En om even mijn geeklusten bot te vieren: ik sta werkelijk nog steeds in opperste verbazing dat men strips nog altijd niet als een volwaardig belangrijk kunstmedium beschouwt. Of het toch, althans, als minder beschouwt. Ik ga hier een statement maken die bijna niemand graag zal lezen (tenzij m'n medegeeken) maar voor mij zijn strips en literatuur evenwaardig. Ik kan niet zeggen dat ik Persepolis (Satrapi) minder vind dan het Parfum (Süskind). Natuurlijk heb je ook pulp binnen het stripgenre, net als binnen de literatuur, net als binnen de film, alleen maakt men voor strips nog niet dat onderscheid. In Humo heette het dan 'De Andere Strip', terwijl het in wezen om graphic novels ging, literaire strips, die al sinds eind jaren '70 bestaan (al ben ik wel heel blij met het Humoinitiatief).
Waarmee ik absoluut niet wil pretenderen dat ik alleen het serieuzere stripwerk à la Tardi en Moebius zou lezen: ik verslind alles van Suske en Wiske tot Thorgal tot graphic novels tot de literaire en minder literaire manga. Enkel het Amerikaanse superheldenverhaal wil niet zo lukken, maar ik hoop dat die barrière met Watchmen wegvalt. Net omdat het antihero's zijn.
5 opmerkingen:
En ik kan het weer eens niet laten, maar echt weer een boeiend stukje over shoppen-niet shoppen:D! Chapeau _O_. (al kan ik me dan niet in je stukje vinden, want ik behoor tot de meerderheid die wél winkel in, winkel uit loopt (of word gesleept, als ik met vrienden winkel :P).
En Suske en Wiske zijn echt al jarenlang geweldig (of nou ja, de strips die Willy heeft gemaakt, tegenwoordig lees ik ze niet meer zo.)
Maar je moet trots zijn op de geek in jouzelf! Koester dat!!!
Dankje! :-) Suske en Wiske is geniaal. Ik heb ooit het plan opgevat om een psychologische analyse van de hoofdpersonages te maken maar ik ben daar niet erg ver in gevorderd. Al is het wel boeiend. Suske en Wiske is goed, vind ik, tot en met Paul Geerts. Ik heb daar behoorlijk wel wat uit geleerd over geschiedenis, geografie en dies meer. Het meeste hou ik van de Parel in de Lotusbloem en het Eiland Amoras (de meesten houden het meest van de Gouden Cirkel en de Blauwe Reeks).
Toen ik les gaf aan anderstaligen waaronder twee Nepalezen zei ik hen dat het enige wat ik in hun taal kende 'Om mani padme hum' is, een boeddhistische mantra. Die gasten vonden dat ongelooflijk geweldig. En ik kende het gewoon van Suske en Wiske (de Parel in de Lotusbloem)! :-)
Wel benieuwd naar die psychologische analyse, staat die nog ergens?
Sorry dat ik je blog zo overval :$... maar ik vind die Blauwe Lotus ook wel erg mooi!! Was dat met die ontzettend mooie tekening van Wiske, heel groot in het album..?
Okay, ik zag je berichtjes nu pas. :-) Mmm ja, dat is inderdaad De Parel in de Lotusbloem. Ze gaan naar Nepal in die strip om Sidonia te genezen. Echt wel een episch verhaal. En aanvankelijk ook met gouden kaft. Dat maakte het wel speciaal.
En die analyse, ja ik ben daar in Gent aan begonnen op m'n derde computer, ondertussen al twee computers geleden dus. Ik heb enkel de belangrijkste documenten van de ene naar de andere computer overgebracht maar de rest liet ik gewoon. Een onafgewerkte analyse is niet bepaald iets om mee te slepen. :-)
Een reactie posten