Ik doe altijd zes klontjes suiker in m'n koffie. Zes! Onder de mensen beheers ik mezelf tot drie en dan nog zeggen ze er iets van! Terwijl ik mij dus inhoud... Maar eenmaal gezellig alleen gaan de remmen los en belanden er weer zes grote klonters in m'n koffie. Zes! Heerlijk even niet om je gewicht geven!
Ik gebruik zo weinig mogelijk bestek als ik alleen ben. Hm hm. Eten met je handen, het heeft bijna iets dierlijks, primitiefs, aards. Ik hou ervan de structuur van het voedsel tussen m'n vingers te voelen, de warmte of koude te ervaren. Ik hou van de worsteling tussen je gebit en de harde stukken, het onvermijdelijke gemors met de sauzen en dan je lippen vol etensresten... Heerlijk, even doen wat onsmakelijk is!
Ik kijk 's avonds altijd rond zeven naar de zoveelste Simpsonsherhaling. Wanneer de keuze viel tussen het nieuws of een Simpsonaflevering, een die ik sowieso kan meelippen, wonnen Homer, Marge, Bart, Lisa en Maggie met twee vingers in de neus het pleidooi. I don't care what anyone thinks about my choice. Als verantwoordelijke volwassene die graag op de hoogte blijft haal ik 's morgens wel de geleden nieuwsschade in met de herhalingen, alleen 's avonds, zo rond zeven uur, laat ik de wereld even vierkant draaien zonder mijn medeweten. Heerlijk, even het luchtige voor het gewichtige laten gaan!
Hij is nog jong maar ik geniet best van deze blog. Even lullen in het ijle, typen voor jezelf op het internet voor iedereen. Een eigen gecreëerde miniwereld waarvan jij even het middelpunt kan zijn, je even niet moet aanhoren of lezen wat je net vandaag niet wil weten. Waarin je informatie kan herschapen: binnenstebuiten kan keren, ondersteboven kan draaien, vergroten, verkleinen, onscherp maken, aanscherpen, verzinnen,... Net tot het in jouw wereldje past. Heerlijk, even onbeschaamd met je eigen ik bezig zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten