In the ghetto, in verwachting. Spoken words van the Last Poets, Gil Scott-Heron en zelfs Parliament vertelden dat er iets nieuws kwam, iets fresh. Mijn geboorte zou een revolutie zijn. Dan eindelijk, mijn geboorte: een groot feest met DJ Kool Herc, The Sugarhill Gang, Kurtis Blow, the Fatback Band,... Ik werd Hiphop genoemd omdat de eerste geluiden die ik maakte als een marcherende soldaat ‘hip hop’ klonken. Grappig. Laughing your pants off. Al snel deed ik mijn eerste stapjes met Grandmaster Flash, op verkenning, in the ghetto. Naast de alledaagse ‘ghetto way of life’ zagen we Afrika Bambaataa knappe dingen doen met een drum machine, dat was in die dagen zo hip, een drum machine. Omdat m’n vriendjes en ik geen geld op zak hadden moesten we zelf maar creatief zijn en oh, dat waren we: nieuwe dansjes waarbij je bijvoorbeeld met een muts op, op je hoofd moest draaien of we tekenden met spuitbussen op de muren. Diegenen die minder talent hadden kribbelden maar wat. Dat vonden de volwassenen en de politie niet zo’n grap en wij dan: running our pants off. Enkele rijke blanken zagen ons op de televisie (in mijn buurt kwamen ze nooit) en noemden het Hiphopcultuur. Alsof ik de grote leider was. Ik lachen.
De lagere schooljaren. Samen met Run DMC , m’n nieuwe maten, verzon ik grappige rijmpjes over ons nieuw paar Adidassen. Want, vanaf toen droegen we alleen nog maar makkelijke sportieve kledij. Onze mode. Om gek te kunnen dansen. Van Doug E Fresh, een andere maat van me, leerde ik dat je ook zonder dure machines muziek kon maken. Hij had iets nieuws uitgevonden, of deed alsof ie het had uitgevonden. Het was een techniek waarbij je alleen je mond gebruikte en dat was best moeilijk maar als je ’t eenmaal kon was je the king van de speelplaats. En de buurt. In m’n wijk vond je toen op elke straathoek wel zo’n bende op die manier muziek maken. Iedereen was king. En sommigen zelfs meer dan anderen zoals Public Enemy bijvoorbeeld, een paar kerels uit mijn wijk die dachten dat ze iedereen wijze lessen konden leren. Uitslovers.
Naarmate ik ouder werd kreeg ik oog voor de dametjes. Verlegen als ik toen nog was probeerde ik ze te verleiden met mooie vergezochte woorden. ‘Needle into your groove’ enzo. Haha! M’n partners op liefdespad waren De La Soul, de slimste jongens én de nerds van de klas, en eigenlijk de hele alternatieve Native Tongue-beweging die me naast een mooi taalgebruik ook wilden doen lezen. Nu wilde ik serieus genomen worden: ik was geen kind meer met rijmpjes over m’n Adidassen. Ik luisterde naar jazz, oude funk en dacht na over m’n roots, Afrika, dat ik the motherland noemde. Tot dusverre verliep het allemaal braaf.
Dat veranderde met de puberteit. Ik werd bevriend met NWA, zeg maar, de stoutste leerlingen op school. We schopten keet, waren tegen autoriteit en scholden op alles. Tegelijkertijd waren het ook de jaren van de eerste joint, opscheppen over hoe ‘n grote player je wel was: aan elke vinger 10 meiden, je weet wel... Samen met Dr Dre en Snoop Doggy Dogg ging ik meermaals spijbelen om te blowen en al die meiden, die vonden me ineens wel stoer. Zagen me wel zitten. Wij regeerden over onze wijk en The Native Tonguers noemden we *** die, met hun hoofd in de boeken, de taal van de straat niet begrepen. En de straat, dat was het leven. Maar omdat ik nog op school zat kon ik nooit helemaal scheef gaan. Er moesten immers nog punten binnengehaald worden... Waar was die tijd... Blowen en toch goeie punten scoren.
Enkele vrienden van me zijn gaan studeren: Nas, Kanye, the Roots, Outkast,... Ze zijn een andere weg dan de mijne ingeslaan: intellectueler, alternatiever. Hun vriendenkring bestaat uit hipsters, intellectuele, alternatieve jongeren die mij maar niets vinden want ik, ik koos volgens hen voor het makkelijke geld. Ja dus, na m’n schooltijd wilden plots al die rijke blanken over het leven in the ghetto horen. Waarom weet ik niet. Eerst moeten ze mij en m’n maten niet en later in een keer wel. Ach wat, ik geef ze wat ze willen als ze me maar dik betalen. Want, de kennis van Kanye, the Roots, Nas,... bezit ik niet dus over diepzinnige dingen kan ik niet praten.
Mijn wereld bestaat nog steeds uit vrouwen, blowen, parties, stoer doen en nu ik zelfstandig ben, hoef ik niet eens meer goede punten te scoren. Live is a party geworden. Haha ! En noem me oppervlakkig, noem me dom. Alleen dit: ik kom uit the ghetto, had geen cent uit te geven en nu heb ik een wagenpark, een jacuzzi, een zwembad, een kast van een paleis en some lovely ladies for some pure Hiphop love. En jij, wat heb jij gedaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten