Geschreven al op adem komende van een intense dag:
Niemand was zo iemand die gewoon gehoord wou worden, gezien en begrepen. Maar de mensen letten niet zo op hem, omdat hij niemand was. Of ze deden gewoon alsof hij niemand was omdat hij anders was dan hen, ze hem niet begrepen. Zei hij iets, keken ze dwars door hem heen, nam hij hen bij de schouders, liepen ze hem omver, riep hij luid, praatten ze gewoon verder. En wanneer hij huilde, keken ze niet eens op. Enzo werd Niemand dus niemand. Omdat hij zichzelf door hun ogen ging zien. Ongewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten