een zwak voor dat soort mannen

Ik heb al uitgebreid geblogd over mijn 'ideale vent' wich was een vrij beschamende post en verder gaan we het daar niet meer over hebben. Daarnaast val ik overigens nog op twee types: de ene is de bourgeois boy, net en ietwat nonchalant in het pak enzo. De Marlboro achteloos tussen de vingers, de haren net iets te lang, jeans, gympies en kostuumvestje. Sonny Crockett, this is you. Ja, ik was een van de velen die verliefd was op Don Johnson in de 80's.

Het andere type is de Serge Gainsbourg: ook leuk en nonchalant net in het pak gekleed. Gauloise tussen de lippen, omringd door sexy dames en dé kunst is zijn zijn. Rick De Leeuw, ja, die vind ik sexy. Ik heb hem twee keer live mogen bewonderen: de eerste keer was na z'n optreden in den Arenberg en hij nog wat nakeuvelde in het café aldaar. Ik ging naar een andere show, had geen idee dat Rick De Leeuw er die dag ook optrad en zag hem achteraf in de caféruimte. Leuk, erg leuk. Daarna erover facebooken, jawel. En iedereen defrienden die vraagt: "Wie is Rick De Leeuw?". Rick De Leeuw durf ik net niet aan te spreken.

Het andere Rick De Leeuw moment was woensdag op het stadshuis en daarna op de verjaardag van Vitalski. En ook toen dierf ik hem niet aan te spreken. Wat zou ik moeten zeggen: "Hallo Rick De Leeuw, ik vind je even sexy met je grijze haren als met je zwarte haren." En dan hij: "Vind je mij sexy?" En dan ik: "Euhmmm."