Foto onderaan is getrokken op een feestje: een vriendin van me werd dertig en natuurlijk gingen we dat vieren in. In het hipste van 't Eilandje: La Campine. Je vraagt je af waarom het er zo hip is: I'll tell you: de feestjes gaan er door tot 's middags en je kan er boven slapen als je niet meer naar huis kan. Overigens nog nooit gedaan want ik kom niet zo vaak in La Campine. Want het is ver. Helemaal op het Eilandje.
Onlangs trouwens gehoord dat er een supermarkt komt op het Eilandje. De mensen die er wonen zullen wel "Yes!" roepen. Want de opening van een supermarkt in je wijk is altijd iets speciaals: toen den Delhaize op het Zuid opende ging de hele Steinerschool van 't Zuid er een kijkje nemen. Ik natuurlijk ook. Vervolgens hing een klasgenoot van me een half jaar lang 's middags rond in den Delhaize. "Ga je mee naar de Funky Soul Potatoes?" "Nee, jullie weten toch dat ik élke dag in de Delhaize rondloop." Later ging hij wel mee naar de Funky Soul Potatoes want daar zaten we dus elke middag, behalve op maandag, want dan dronken we een Ice Tea in den Hopper.
Maar nu nog es over de foto: vriendinnen van me zijn helemaal gek op dichter Stijn Vranken. Echt helemaal gek op hem want hij is een van de aardigste mannen ever ofzo en hij kan dichten als geen ander. Nu heb ik al heel lang - tot op de dag van vandaag - liggen zeuren dat ik hem wel es wil ontmoeten, de man waar ze zo lyrisch over doen. Ahum. Blijkbaar heb ik hem es ontmoet. Straffer nog: ik heb ontzettend lang met hem gesproken, het supergezellig gehad en ik had het niet eens door dat hij het was. Pas vandaag had ik hem: "Hey die man op die foto, is dat niet Stijn Vranken?" Dat meen je niet! Zo zie je maar. Ik heb zulke dingen vaak pas achteraf in de mot. Ow, ik heb gisteren met Bart Peeters gesproken. Néé! Ja!!!
Laatste is niet waar, hoor, al heb ik al es met Bart Peeters gesproken: als kindje. Ik stond op de Wapper in uniform van de Dames te praten met jongens van het Sint Jan Berchmanscollege, zij ook in uniform. Bart Peeters kwam aanzetten met een filmploeg, zag ons staan, vond ons leuk, kleine kindjes in uniform van toenertijd zo elitaire snobscholen en besloot daar iets mee te doen. We moesten voor de camera lopen en de gekste bekken trekken. Ik liep naast Bart Peeters en was vooral tegen hem aan het praten want in die tijd praatte ik met iedereen en het liefst met volwassenen. Ik heb die uitzending met ons nooit gezien want toen het op televisie zou komen was ik het eigenlijk al vergeten. Kinderen hebben wat beters te doen dan televisie kijken, hé. Huiswerk maken bijvoorbeeld.
En nu dus de foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten