polisphillia

Ik ben een echt stadsmens, een echt stadsdier. Heb altijd in een stad gewoond, ga op vakantie naar andere steden en den buiten doet me denken aan m'n scoutsverleden waar je in een dorp zat waar de bakker altijd gesloten is. Zelfs in Brasschaat krijg ik het lastig: toen ik er werkte in een of ander natuurdomein was de dichtsbijzijnde bakker een kwartier stappen. En ze hadden er niet eens broodjes! Nee, hoor. Het lijkt me vreselijk dat naar de cinema gaan een onderneming wordt, dat je kilometers moet rijden om uit te gaan. Dat de plaatselijke cafés eigenlijk no go area's zijn.

Vroeger als kind was ik best wel jaloers op m'n vriendjes op den buiten die gewoon op straat konden spelen of tegenover een bos woonden. Wonende in een van de drukste straten van 't Stad was op straat spelen geen optie. Wel hadden we veel parken in de buurt. En in eentje daarvan, het Hertogenpark zag je eigenlijk geen kat. Dus nee, ik kon niet op straat spelen maar ik had wel bijna m'n eigen privépark.

Zodra ik een tiener werd en m'n weekends spendeerde in het shoppingscenter, het Century Center, I was a mallgirl, verdween die jaloezie. En toen ik uit begon te gaan al helemaal. Was ik net blij dat ik in de stad woonde en kreeg een affiniteit met steden. Da's ook een van de redenen waarom ik net voor Gent koos en niet voor Leuven om er te studeren: Gent is eenvoudigweg een grotere stad.

Het voordeel van steden: je hebt er verschillende wijken. Elke wijk is een stad of een dorp op zich en hélémaal anders dan de wijk ernaast. Het Zurenborg kan je wat vergelijken met het Zuid. Maar de stationsbuurt is dan weer hélémaal anders. Best boeiend om zo je stad te verkennen. Maar eigenlijk doe ik dat niet.

Alles heb je er op wandel-, tramafstand. Je kan gemakkelijk en snel naar de cinema, theater, een kroegentocht aanvangen met de beste en leukste cafés, veel, heel veel restaurants vinden, leuke winkels vinden. Etcetera, etcetara, etcetera. En wij hebben ook nog zoiets als de Zoo in Antwerpen. En je kan op vakantie in eigen stad met de kunstmatige of echte stadsstranden: elke Antwerpenaar heeft ooit wel es gespeeld op 't St Anneke.

Meer ambiance. Je komt er mensen tegen op straat, weet je. Vind ik best wel fijn.

Meer cultuur. Musea, theater enzo. Goede producties en dus niet enkel de plaatselijke vereniging die eigenlijk een excuus is om na repetities te zuipen in een no go café.

Verschillende culturen. Wat ik zo schitterend vind hier: we hebben twee Turkse wijken (in Oud Berchem en op het Zuid), verschillende Marokkaanse wijken (Borgerhout intra muros, vele stukken in Antwerpen Noord, Deurne Noord, het Kiel rond de Abdijstraat en de St Benardsesteenweg is bijna volledig Marokkaans), twee Afrikaanse wijken (een deel van de Seefhoek en een deel van het Stuivenberg), een Poolse wijk (de Lange Leemstraat), drie Joodse wijken (Klein Antwerpen, rond het Stadspark en een deel van het Zurenborg), een Chinese/Aziatische straat (Van Wesenbekestraat), een Portugese wijk (bij het Sint Jansplein) en verder wonen hier nog kweetniehoeveel nationaliteiten. Ondertussen heb ik al een Bar Mitzvah, een Joodse bruiloft en verschillende Marokkaanse bruiloften meegemaakt. Super, toch.

Natuurlijk zijn er ook voordelen aan het platteland maar ik heb gekozen om die niet te vernoemen.