Ik ben een hourglass, een colaflesje zei een collega: smalle taille, brede heupen, vooral een dikke kont en borsten die toch nog aanwezig zijn. Schouders. Ik twijfel om me een peer te noemen, doch borsten en schouders zijn er en m’n benen zijn slank: hourglass is het. Klinkt mooi maar begin maar es om broeken te zoeken. Laat staan modieuze broeken: geef mij de eerste skinny jeans die overal skinny is. I give you one dollar als je het vindt.
Waarom schrijf ik dit: een paar dagen geleden was het world obesitas day. Ik begrijp het wel: als je zo gevuld bent, word je niet altijd aanvaard. Ben ooit een dikke masjoefel geweest die niet werd aanvaard (qua body). Ooit ook een dunne masjoefel wier lichaam ook niet werd aanvaard: als je afwijkt van de norm krijg je commentaar. Nu ben ik mijn natuurlijke hourglass zelve en word nog steeds niet aanvaard, krijg nog steeds commentaar. Fok es of! Nobody asked for your opinion about my body.
Enkel de persoon met wie ik geheel ongekleed in bed kruip, mag dit doen.
Laat jezelf geen onnodige complexen aanpraten, lijkt cliché en toch is het zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten