Echt, als ik er nu op terugkijk vind ik het ongelooflijk dat ik gewoon drie jaar lang heb stilgestaan. On-waar-schijn-lijk. Misschien heb ik wel een record verbroken van de meeste wanhopige verliefde ooit. Misschien wel. Ook on-waar-schijn-lijk dat ik die zo'n grote losbol ben (echt, ik heb verhàlen), probleem is dat ik jongens gewoon heel snel beu ben (al na een nacht zie ik het niet meer zitten) drie jaar lang, afgezien van een avond, niets heb gedaan. Gewoon niets. Niet moeilijk dat sommige jongens gewoon kwaad op me werden.
Drie jaar lang dus gewoon echt stilgestaan. Toen ik geobsedeerd was door een Nederlandse dj heb ik maximum een jaar stilgestaan en met die Vlaamse ingenieur hooguit een paar maanden met verschillende pauzes. En de eerste keer dat ik werkelijk verliefd werd heb ik gewoon helemaal niet stilgestaan. Dit is dus nieuw voor me. Ik hoop niet dat het me nog es overkomt.
Uiteindelijk is het wel belangrijk voor me om me aantrekkelijk en geliefd te voelen. Dit weekend kreeg ik weer dat gevoel dat ik al zolang had gemist. En besefte ik waar de fuck was ik mee bezig? Het was dom om me dat gevoel drie jaar lang te ontzeggen. En echt moeilijk te verkrijgen is het niet. Ik begon maar net de jonge Marokkaan zachtjesaan los te laten en ben er al meteen ingevlogen. :-)
Ach, verhalen dat ik heb. Ik heb SERIEUS liggen aanpappen met kerels. En ik heb me de jaloezie van sommige vrouwen op de hals gehaald; zelfs als ik niet aan het flirten was, leek het alsof ik flirt.
Maar niettemin, als losbol was ik ook best nog wel kieskeurig. Ik denk dat ik ondertussen wel een aardig cv kan voorleggen. Misschien kan ik nu gewoon verderbouwen aan dat cv en misschien word ik en passant weer verliefd. Wederzijds.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten