de complete totale onvoorspelbaarheid

Het voelt raar om uit dit avontuur te komen van drie jaar. Ik weet zelfs niet wat ik moet voelen. Feit is dat hij geen belemmering meer is voor mij om er op uit te trekken, horizontes te verkennen. :-) Maar ik wil hem ook niet kwijt, als vriend. Weet je, de mafste vriendschap ooit: iemand die je nooit ziet maar wel alles tegen zegt. Check. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Iemand waar je alles tegen kan zeggen en je totaal op je gemak bij kan voelen. Da's toch ook mooi?

Ik heb me al vaak afgevraagd wat ik zo leuk vind aan hem: ik hou er gewoon van dat hij anders is dan de anderen, de complete totale onvoorspelbaarheid, de allergrootste verrassing ever. Ik denk dat het dat is. Plus het feit dat ik gewoon alles tegen hem kan zeggen. Als ik kijk naar m'n verleden, naar de jongens waar ik op viel, zie je altijd hetzelfde: tikkeltje arrogant, gevoelig, lief en onvoorspelbaar. Dat fascineert me. 

Jaren geleden, toen ik helemaal gek was op een ingenieur wist hij me te boeien door het feit dat hij expres bier ging bestellen nadat ik hem zei:"Bier na wijn is koppijn." Ik vond dat ongelooflijk die onbeschaamde brutaliteit. Daar hou ik van. Dat tikkeltje arrogantie.

Waar ik verder ook nog ben achtergekomen, iets totaal anders, is dat ik hoe ouder ik word, hoe vrouwelijker. Letterlijk dan. In m'n studententijd was ik een extreem magere zandloper en hoe ouder ik word hoe meer m'n heupen en tieten en kont uitdijnen. Ik ben zelfs op het punt gekomen dat mensen zeggen dat ik een stevig stel borsten heb. Dat was vroeger nooit. Ik weet niet hoe het komt want normaal gezien zou het net omgekeerd moeten: zou ik net m'n taille moeten verliezen. Ik klaag niet.

Maar dus de complete totale onvoorspelbaarheid. Ik ben niet echt iemand die op het uiterlijk valt. Of jawel, natuurlijk wel, natuurlijk ga ik wel keihard voor het uiterlijk maar toch, als ik erop terugkijk. De ingenieur is wel knap maar daar ben ik totaal niet op gevallen. Z'n karakter. Manier van doen deden het. Dan de eerste keer verliefd. Die kerel is niet echt knap. Ok, hij heeft wel iéts maar een adonis is hij zeker niet. En dan de Marokkaan, ja, die is wel echt knap. Enrique Iglesias type. Ik weet nog goed dat ik dat aan iemand vertelde "Echt, hij lijkt écht op Enrique Iglesias." en zij dat persé wou zien. Want ja, Enrique Iglesias. Of toen mijn homosexuele vriend even vergat dat hij met open mond hem geil stond aan te gapen. Dàn ben je knap. Maar daar ben ik totaal niet op gevallen. Ook karakter, ook manier van doen. Verrassend, onvoorspelbaar.