het heengaan van een politica

Ik moét dit blogbericht gewoon schrijven alhoewel ik dit ook niet zo makkelijk vind. Aanvankelijk was ik van plan om het gewoon te negeren maar ergens vreet het aan me. Het feit dat het moeilijk is erover te spreken. En nee, eigenlijk wil ik er niet over spreken maar ik wil er wel over schrijven. Ik was op zoek naar een genuanceerde tekst hierover en vind hem nergens, vandaar.

Ik ben een allochtone: ik ben immers geboren in Rwanda. Of ik mij daar nu weinig tot niets over herinner maakt niet uit. Of ik nu hoogopgeleid ben, mijn Nederlands beter is dan de gemiddelde Vlaming maakt niet uit. Ik blijf een allochtone. Mensen die door Pim Fortuyn en het Vlaams Belang door het slijk worden gehaald en beschreven worden als 'ratten' en 'ongedierte'. Mensen die door Hans Van Themsche worden neergeschoten, omdat ze allochtonen zijn. Er zijn mensen die mij haten, achter mijn rug slechte dingen over me zeggen, mij liever niet zien komen. Net omdat ik een allochtoon ben. "Den boot op en een bom eronder." zei men in de film "Los". Terwijl ik meer over de inheemse literatuur weet dan zij die mij een 'bananenschijter' noemen. Het Vlaams Belang is een partij waar ik altijd al heel bang ben voor geweest, zelfs toen ze in m'n kinderjaren niks voorstelde.

Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik als klein kindje zat te rillen op m'n stoel bij het horen van de naam Vlaams Blok (de voormalige naam van het Vlaams Belang). M'n ouders zeiden toen: "Maakt niet uit, die partij stelt toch niks voor." En toch was ik er niks gerust in: want ik wist dat die partij alle allochtonen buiten wilde. En wat moest ik dan? Ik zou als adoptiekindje immers gescheiden worden van m'n ouders naar een land dat ik me niet eens kan herinneren. Maar oké, toen stelde ze nog niks voor.

De volgende verkiezing werd het Zwarte Zondag. Het Vlaams Blok werd de grootste partij in Antwerpen. En ze bleven groeien en bleven groeien en je hoorde steeds meer en meer racistische praat als "den boot op en een bom eronder."

Marie Rose Morel was een voormalig lid van het Vlaams Belang.

En ja, ik vind het misselijk wat de Sharia4Belgium roept: dat haar kanker een straf van Allah zou zijn. Hou je mond, Sharia4Belgium, ook jij jaagt ons de schrik op het lijf. Je bent geen haar beter dan het Vlaams Belang en als Allah zo goed zou zijn als jullie beweren, wel, dan zal hij niemand straffen net omdat hij vergevingsgezind is. Eveneens vind ik het misselijk en hypocriet dat het Vlaams Belang Morel nu plots wel in de armen sluit en overdreven veel wijst op die uitspraak van de Sharia4Belgium als ongehoord en onrespectvol. Die partij heeft Morel uitgespuwd, geklonken op het feit dat ze kanker kreeg. Als er een partij is die haar onrespectvol heeft behandeld gedurende haar strijd, dan is het het Vlaams Belang wel.

Morel werd misbruikt, wordt misbruikt en heeft een van de meest onwaardige kankerstrijden geleden. Voortdurend dacht ik (want elke dag passeerde ze wel ergens): "Laat haar nu met rust en genieten van de tijd die ze nog heeft." Maar dat werd haar niet gegund want een Morel op de voorpagina betekende kassa kassa voor de bladen. Ze werd opgevoerd als in een circus.

Voor mij, als allochtone, is het moeilijk om een genuanceerde mening te kunnen vormen over haar heengaan. Met de dood van Pim Fortuyn kon ik dat ook niet. Het blijft erg, mensen die (te vroeg) sterven, ongeacht wat voor personen ze zijn. Zaterdag wordt ze begraven en laat haar dan alsjeblieft rusten. Een controversiële en ongetwijfeld sterke dame heeft ons verlaten en ik kan mij er moeilijk een mening over vormen. En da's niet omdat ik onverdraagzaam en radicaal en discrimerend ben. Verder wens ik me hierover alweer op de oppervlakte te houden.