de grootste kindervrienden van weleer

Als je ze ziet ga je spontaan lachen. Want dat deed je toen ook al als ze op televisie verschenen. Eigenlijk weet je niks anders dan dat je lacht als je een foto van ze ziet want heel lang maakten ze je woensdag, zondag vrolijk en alles wat ze deden vond je geweldig. Die kinderhelden uit je jongste tijd. Iedere generatie heeft zijn kindervriend, en gelukkig maar. Ik heb:

1. Ome Willem:

Deze vuist op deze vuist, "Joepie de poepie!", "Lusten jullie een broodje poep?" "Nééé!", de Geitenbreiers en wij waren allemaal "Rakkers.". Ome Willem is een held. Hij droeg een petje met De Film Van Ome Willem en in de zaal waren allemaal kleine kindjes aanwezig. En dan zat ome Willem vooral heel grappig te wezen tijdens De Film Van Ome Willem, iedere week weer. Toen hij opdook in Kinderen Voor Kinderen dachten we: Huh? Ome Willem? Maar we werden er voornamelijk heel vrolijk van, en kers op de taart zong hij mee in het populaire 'Ik ben toch zeker Sinterklaas niet?'. Ik schreef het al: ome Willem is een held. Maar dat broodje poep? Nee, hé.

2. Bassie en Adriaan:

Bassie en Adriaan zijn het olijke duo: de een verstandig, de andere dom. De een voorzichtig, de ander brutaal. De ene wijs, de andere naïef. En toch zijn het onafscheidelijke vriendjes en noemden ons ook hun vriendjes. Ze waren zo populair dat ze in stripalbums werden gegoten en allerlei spulletjes leuk voor kinderen. Kindervrienden over generaties heen: hallo vriendjes en vriendinnetjes, ze komen er weer aan.

3. meneer Kaktus:

Peter Jan Rens, alias meneer Kaktus van De Grote Meneer Kaktus Show, komt nu voornamelijk negatief in het nieuws maar laat ik het daar maar niet over hebben. Tenslotte is hij nog altijd meneer Kaktus. Hij leerde ons elke week opnieuw dat we ons goed moesten wassen, elke week opnieuw, en ging dan bijvoorbeeld aan z'n voeten likken ofzo. Zijn vrienden Kweetniet, die het echt nooit wist, en mevrouw Stemband waren al even populair. En elke week was er een ronde waarin mevrouw Stemband de Spelende Vrouw werd die ons waarschuwde voor gevaar. Dankzij hen heb ik geleerd dat je een blikje cola in de open lucht nooit alleen mag laten. Oh ja, kinderen konden nog wat leren van meneer Kaktus. En een kind met een bepaalde frustratie ("Grote mensen steken altijd voor!") mocht elke week heel hard op hem boksen en er passeerde ook een vraaggesprek met kinderen en een beroemde gast.

Mevrouw Stemband: "De eerste ronde, de eerste ronde!"

Meneer Kaktus: "De eerste ronde is?"

Kweetniet: "Kweetniet!"

Meneer Kaktus: "Maar dat weet meneer Kaktus wel."

Zo deden we het ongeveer na op de speelplaats. Maar we deden het verkeerd want de eerste ronde is het openingslied, steevast aangekondigd door kinderen.