We schrijven zomer '94. Pukkelpop'94. De Grunge beleefde toen z'n hoogdagen, Seattle was het centrum van de wereld en Kurt Cobain, nog steeds dé man, werd een mythe. En daarnaast was elk meisje verliefd op Eddie Vedder van Pearl Jam. Hij was een sexsymbool. In '94 was ik nog een echte een puber en ging met m'n scoutsvrienden dus naar Pukkelpop, al in m'n Dr. Martens want iedereen droeg toen Combats of Dr. Martens. Natuurlijk kende ik elke groep op de affiche: ik was Afrekening-gek. Tegenwoordig bestaat Pukkelpop uit duizenden dagen, honderden podia en attracties maar toen was het gewoon een dag met een podium, een dancehall en een tent, de Marquee, je kon dus nog elke band kennen die er optrad.
Wat ik van die eerste festivalkeer heb onthouden: een swingend optreden van Cypress Hill en The Levellers, toen immens populaire groepen. In die jaren was Cypress Hill naast Body Count en The Beastie Boys de enige hiphop die mocht en ook moést in alternatieve Pukkelpopkringen (ja, toen was het écht zo) dus de hele festivalweide ging uit z'n dak. Onvergetelijk optreden. I'm not very much into Folk maar the Levellers was gewoon mìjn band: spontaan als een hippie over de festivalweide heb ik liggen dansen. Wat ik van The Red Hot Chilli Peppers, The Peppers voor de kenners, vooral heb onthouden was het feit dat ze met de beruchte sok optraden (in die dagen traden ze vaak naakt op met alleen een sok om hun mannelijkheid te bedekken. Ik verzin niks.) of ze hadden niet de beruchte sok om maar Anthony Kiedis alleen een korte rok en Flea ook iets heel apart. Ik weet het niet meer want het optreden zelf zag ik van heel ver omdat ik aanvankelijk bijna verpletterd werd in de menigte bij het podium. The Peppers waren namelijk de hoofdact.
Wat heb ik verder nog onthouden: het moddergooien van zo'n paar heel toffe mensen, een kerel die bij het podium temidden van het publiek stond te plassen. Oké, Grunge was filthy maar dat ging gewoon te ver. En vooral dat gevoel van samenhorigheid want de Grungejaren waren tegelijkertijd ook de neohippiejaren: hippie revival alom met ronde gekleurde hippiebrillen, olifantenpijpen en vlechtjes in het haar. We droegen Grunge of Hippie of, nou ja, ook New Wave (eigenlijk Gothic maar we zeiden New Wave). Seattle, Woodstock and San Fransisco were on our minds. We verveelden ons en geloofden in Peace, Love and Understanding. En vooral in rockmuziek.
Naar rockfestivals ga ik niet meer maar het was niet echt bij die ene keer Pukkelpop gebleven. I was there op Pukkelpop '94, '95 en op Torhout/Werchter '95, '96 en '98. Nu heet Torhout/Werchter Rock Werchter en is dus geen dubbelfestival meer. Nee, gewoon een honderddaagse met alle groepen van de hele wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten