surdoué

In het Frans, surdoué, klinkt minder geladen dan in het Nederlands. Surdoué, hoogbegaafd. Er bestaat nog steeds een torenhoog onbegrip omtrent, torenhoge vooroordelen. Een hoogbegaafde is een geek met bril die voor plezier wiskundesommen maakt. Haha, nu onderschat ik ieders intelligentie. Être sourdouée, c'est quelque chose.
Hoogbegaafd zijn is voornamelijk nieuwsgierig zijn. Altijd meer en meer kennis opdoen. Geen plafond hebben qua denkvermogen; ruimdenkend. Voor anderen ga je dan àlweer te ver.  'Kan je ni gewoon effe normaal doen?' 'Ik volg ni, doe gewoon effe normaal!' En van dat soort antwoorden word je kwaad. Je past je al zo hard aan aan je omgeving, kunnen zij dat dan ook niet effe voor jou doen?
Anyway, je denkt na en je denkt na. Je zoekt en je vindt overal oplossingen voor. De omgeving kan dit best lastig vinden omdat je altijd over alles te veel vragen hebt. Een hoogebegaafde ziet dat eerder als een interessante uitdaging om al die (vergezochte) vragen te beantwoorden. Voor de omgeving is het gewoon, tja, best vermoeiend. Soms lastig. Soms ronduit ongewenst. Met jou kunnen ze niet gewoon 'relaxt' zijn.
Je wilt ook altijd uitgedaagd worden, zoniet verveel je je. Je ziet overal uitdagingen die je graag zelf creëert. Vermoeiend, schreef ik zonet. Een hoogebegaafde is vrijwel altijd hypersensitief, overprikkelbaar zeg maar. Waar anderen aan voorbijgaan, 'ach', misschien niet eens opmerken, komt bij een hoogbegaafde sterk aan. Indrukken gaan diep. Emoties gaan diep.
Hoogbegaafd zijn, het is wat. Niet altijd makkelijk.
Het lijkt leuk. Maar vraag maar na of het echt zo leuk is.