Er zijn weinig dingen, zaken, mensen, begrippen, definities, levende wezens, planten, organismes, biotopen, zinsbegoochelingen, theorieën, genres, propaganda, .... waar ik zo een hekel aan heb als het eerder genoemde Rockism. U kent het waarschijnlijk maar al te goed: het oordeel dat alleen (alternatieve) rockmuziek goede muziek is. En bij uitbreiding ook de singersongwriters, als ze maar niet in de hitparade voorkomen. Alle commerciële muziek is slecht volgens het zum kotzen Rockism. Ja, werkelijk. Alle commerciële muziek is slecht. In de hitparade staat alleen maar brol. Ja, werkelijk.
Op Wikipedia gaan ze nog verder dan ik eigenlijk zou durven gaan: wordt die houding beschreven als een sexistische, discriminerende zelfs racistische houding van mannelijke WASP (White Aglo Saxon Protestant) want rockmuzikanten behoren immers voor het grootste gedeelte dan ook tot die groep. Ik geloof dat het aanvankelijk wel met die racistische houding was begonnen in de jaren ’50, begin ’60, toen zwarte muziek nog ongehoord was (terwijl iedereen ondertussen wel weet dat Elvis, the Rolling Stones en zelfs the Beatles hun sound van die ongehoorde zwarte muziek hebben gehaald. Rockmuziek was aanvankelijk zwarte muziek.), de segregatiewetten nog bestonden en zwarten dus niet vooraan in de bus mochten zitten. In die enge enge tijd heeft het Rockism vast z’n wortels geschoten en vandaag ondervinden we nog altijd de giftige nawerking van een in se oorspronkelijke racistische opvatting. Goed zo, Rockism! Blijf zo nog maar even het muzieklandschap bederven.
Heel veel mensen, tijdschriften doen eraan zonder het zelf te beseffen. Ook Katie (Huh?), ja, ook Katie moest eraan geloven toen ze een jaar of dertien, veertien was. Studio Brussel, Afrekening was het enige wat mocht. Jaren heb ik inderdaad zo gebrainwasht rondgelopen. De enige goede hiphop kwam van de Beastie Boys. Tegenwoordig hebben die New Yorkers gezelschap van Eminem gekregen. Ja, die mag ook. Ooit las ik in een muziektijdschrift dat Eminem de beste hiphop act ooit was. Zonder een spatje ironie.Eigenlijk ligt het er gewoon vingerdik op hoe discriminerend dat wel is maar men beseft het niet omdat die houding ondertussen al zo ontzettend ingeburgerd is.
Na jaren ook zo met oogkleppen te hebben rondgelopen was het voornamelijk de Disco die mij uit die houding bevrijdde: rond m’n zestiende, toen ik pas begon uit te gaan,werd Disco plots weer hip, discorevival op volle toeren, en ik ging daar ontzettend hard in mee. Vanuit de Disco volgden dan ook al snel de andere muzikale - volgens het Rockism verboden - genres. En eerlijk gezegd werkte het heel bevrijdend toen ik eenmaal ‘F*ck You’ riep naar die zogenaamde opgelegde norm. Niettemin ben ik sinds die ‘F*ck You’meer en meer professionele muzikanten tegengekomen die bewondering hebben voor mijn muziekkeuzes (ik ben er telkens weer aangenaam verrast over). Het zijn alleen de Rockismadapten die vinden dat het niet kan waar ik naar luister. Maar ja, ik begrijp ze want ik ben ook zo geweest. Jààààààren geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten