Hopeloos Verliefd

Voor zo'n klein en fijn meisje heb ik een hele hoop karakter. Ik ben een Steenbok voor iets, haha. Ik vecht me er vaak wel doorheen. Maar tegen de Liefde ben ik niet bestand. Is dat dan mijn Achillespees? Mijn zwakte, mijn zwakke plek? Ooit zei er es een vriendin tegen me: "Als jij verliefd bent, verlies jij je verstand." En ja, dus. Ik heb de meest onbezonnen gekke dingen gedaan. Met een kop vol liefde. En nu zou ik niet eens weten waar m'n verstand is. En het doet ook zo'n pijn.
Ik heb. Echt. Al. Vanalles. Geprobeerd. Geen contact: ging ik kapot van verdriet, dat wil ik niet meer. Zo'n verdriet waarin je keel wordt dichtgenepen. Nee, hoor. Ik ben ooit maandenlang gestalkt geweest. Terror. Ik kan je vertellen dat dit gevoel erger is dan gestalkt te worden.
Wat nog geprobeerd: contact: da's natuurlijk wel het leukste, da's de roze wolk. Maar het voelt ook aan als uitstel van verdriet. En ook alsof je een glimp van de schaduw van het Idee Liefde mag aanschouwen. Het Platoonse Idee Liefde. Je komt die grot niet uit. Ook nog geprobeerd: vluchten: en wel hier op m'n blog. Da's leuk maar je kan niet blijven vluchten. Dat verdriet is nu al twee jaar bezig, man. Twee jaren! :-o Ook nog geprobeerd: andere jongens opzoeken. En ik heb een keileuke keiknappe gast gewoon laten staan. Dat helpt dus ook niet.
Ik weet niet wat ik moet. Misschien gewoon toegeven dat ik hopeloos verliefd ben en hopeloos veel pijn heb. Dat is dan mijn zwakte, mijn zwakke plek. Heeft er iemand een pleister?
Ik ben gewoon keihard gevallen voor een jonge Brusselse Marokkaan die zo ver afstaat van alles wat ik ken. Maar hij is gewoon alles wat ik wil en niet mag hebben.
Ik weet zelfs niet of hij werkelijk beseft hoe graag ik hem zie. Ik ben zogenaamd hoogbegaafd en hoogsensitief. Alles wat je voelt wordt bij mij vertiendubbeld, zeg maar. Hoogtes en laagtes. Eind vorige maand leek ik wel gedrogeerd, nadat ik hem had gezien. Pas vijf uur later kwam ik tot besef: "What the fuck heb ik allemaal gezegd en geschreven?"
Ach, ik ben gewoon hopeloos verliefd. Het zou leuk zijn als ik es een keertje niet zo hopeloos verliefd mag worden. Ik wil net zo verliefd zijn als nu. En helemaal in de armen van mijn geliefde verdwijnen. En huilen om het verdriet dat ik nu voel. En dan zegt hij: "Het is ok, ik ben er nu voor jou." Ach.