Je kan gerust zeggen dat ik op het gebied van kleding heel merkvast ben. In mijn kast hangt bijna uitsluitend Demeulemeester, Margiela, Branquinho, Stephan Schneider en Bernhard Willhelm. Nu klinkt dat allemaal heel erg duur maar het zijn allemaal koopjes. Mijn duurste aankoop was een leren jasje zonder mouwen van Margiela (300 euro) en dat was (voor mij tenminste) een uitspatting. Ik heb een jas van Jurgi Persoons ter waarde van meer dan 1000 euro (misschien 2000 euro zelfs ) die ik kocht voor 50 euro. Een koopje dus.
Maar nu baal ik toch wel effe: zowel Branquinho als Margiela zijn gestopt voor hun eigen lijn te ontwerpen. Ik geloof dat Branquinho nu ontwerpt voor Delvaux (een Belgisch merk voor handtassen, portefeuilles, ...) en Margiela gewoon niet meer. En Bernhard zit voornamelijk in Japan en is moeilijker te krijgen in België (de koopjes toch). Dat Margiela gestopt is met ontwerpen vind ik persoonlijk niet bepaald een lachertje ; ik ben zo'n Margielafan en om helemaal eerlijk te zijn koop ik eigenlijk het liefst uitsluitend Margiela en Demeulemeester. Maar om nu alleen Demeulemeester te dragen vind ik een beetje te veel van altijd dezelfde stijl.
En tevens ben ik - effe tussendoor - er niet echt mee opgezet dat Hollywood Margiela heeft ontdekt. Ik laat even de elitaire arty farty snob in me haar gang gaan, dat gebeurt té weinig. Margiela is niet bepaald een bling bling designer, eerder het tegenovergestelde. Dat hij in rapsongs opduikt naast de bitchez en de Cristal en de fly car is gewoon beyond. Maar tegelijkertijd ook heel begrijpelijk: Hollywood houdt van exclusiviteit en Margiela moet zowat het meest elitaire designlabel ever zijn. Hij bedoelde het vast niet zo maar 't is wel zo uitgedraaid. Het label is intellectueel, conceptueel. Je moet het dus kunnen begrijpen om het te appreciëren net zoals je moderne en postmoderne kunst moet leren begrijpen om ervan te houden. Verder is het ook duur omdat nou ja, designers nu eenmaal duur zijn en je zal zelden foto's of interviews van de ontwerper onder ogen krijgen omdat hij dat bijna nooit doet. Margiela is er dus voor het kleine groepje ingewijden die elkaar herkennen omdat een Margiela herkenbaar is door een soort stempel dat alleen de ingewijden weten, en bij dat kleine groepje wil Hollywood natuurlijk bijhoren for all the wrong reasons.
Nu Margiela niet meer ontwerpt moet ik misschien wat meer proberen Rick Owens koopjes na te jagen en komt er nòg meer leder in m'n kast te hangen. Of we moeten met z'n allen gewoon een petitie opstellen waarin we éisen dat Margiela weer aan het ontwerpen gaat. Want wij, Margielafans, blijven hulpeloos achter. Het is voor een goede zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten