Na een douche (het was gisteren wat laat geworden in café Nero) zijn Levi's, nieuwe schoenen van Patrick Cox (gekocht in Coccodrillo tijdens de solden voor de helft van de prijs), Petit Bateau witte T-shirt en Benetton trui te hebben aangetrokken en de Standaard van gisteren te hebben doorbladerd, stapt hij snel in z'n Saab op weg naar het Zuid. 't Is niet zo dat hij ver woont, hij huurt een appartement op de Mechelsesteenweg, dichtbij de Leien, maar die biertjes van gisteren maken dat hij zich toch niet kiplekker voelt om zich aan een wandeling te wagen. Z'n Marlboro's liggen nog in de auto, mag hij straks niet vergeten mee te nemen.
Hij rijdt voorbij de Non Stop, zijn stamcafé in z'n tienerjaren en het Dagelijks Brood waar hij z'n brood àltijd gaat halen. Hij had er graag gebruncht maar Thomas wil daar niet komen, ofschoon Philippe Thomas' familie daar al regelmatig heeft gespot. Maar zoals reeds vermeld, Thomas is de alternatieve, hij stemt Groen. In café Nero was hij er trouwens niet bij (daar wil hij ook absoluut niet komen), je vindt hem regelmatig in de Charleroi, de Nieuwe Linde, Dancing Chocolat, Revista en café Hopper, daar zit de meer kunstzinnige lui, de mensen van de Letteren en Wijsbegeerte om het met een cliché te zeggen.
In Mo Made is het aardig druk, Philippe ziet Thomas al zitten aan de lange tafel met z'n hoofd over een Morgen, en Sophie met haar neus in een Knack Weekend. Philippe kan van ver al zien dat Thomas een vrij bizarre hoed op heeft, vast gekocht in een tweedehandswinkel waar hij vaak z'n kleren koopt. Maar als hij erachter vraagt blijkt het dus een echt designstuk te zijn van een Belgische ontwerper, gekocht in een tweedehandswinkel. Sophie draagt zoals gewoonlijk DKNY en Rue Blache, ze ziet er nog behoorlijk fris uit na al die witte wijntjes van gisteren. Ze waren er met Philippes zus Véronique en haar vriend Olivier en het werd natuurlijk later dan aanvankelijk gepland. Ze hadden namelijk vanalles te bespreken omdat ze samen op skireis zouden gaan in Zwitserland (St Moritz) met Club Med, een cadeautje van Oliviers ouders. Maar ze plannen wel regelmatig samen een vakantie, deze zomer zaten ze nog samen in het appartement van Oliviers ouders in Knokke. Véronique en Olivier kennen elkaar ook al heel lang, namelijk nog van hun schooltijd. Op de Dames waar Véronique schoolliep had ze een goede vriendin Charlotte. Olivier is Charlottes oudere broer. Hij zat toen op het Onze Lieve Vrouwcollege, de Jezuïeten, maar het was pas toen ze elkaar opnieuw ontmoetten in de Leuvense Rechtsfaculteit dat er een vonk oversprong. Sindsdien is het serieus aan, ze delen een appartement op de Kaai, ook een cadeau van Oliviers ouders. Olivier wordt nogal verwend. Hij en zijn zus Charlotte groeiden op in een grote villa bij het Brandtpark waar enkel Frans werd gesproken. Charlotte woont nu in een zijstraat van de Camille Huysmanslaan, in een van de vele eigendommen van haar ouders.
Tijdens het oppeuzelen van het heerlijke broodje zalm vraagt Thomas Philippe of hij en Sophie zin hebben om naar een expositie van een oudklasgenoot, Mathieu, in het Muhka (museum van hedendaagse kunsten) te gaan. Thomas heeft nog regelmatig contact met Mathieu en zit zelf een beetje in de kunstwereld: omdat hij zich in de eerste plaats als muzikant wil profileren heeft hij enkel tijdelijke baantjes. Soms geeft hij les, andere keren gidst hij in een museum. In de Copyright, een boekenwinkel gespecialiseerd in kunst, design, mode enz liep hij Mathieu en zijn vriend Peter Jan tegen het lijf. Mathieu was na eerst een jaar Kunstgeschiedenis en nog een jaar Germaanse Talen te hebben gestudeerd in Gent overgestapt naar Sint Lucas (in Gent hadden ze eigenlijk niet zoveel contact) om daar af te studeren als grafische vormgever. Maar omdat hij niet graag in opdracht werkt begon hij zelf z'n eigen kunstwerken te creëren. Zijn ouders zitten ook in de kunstwereld en zagen er potentieel in. Enzo is hij kunnen doorbreken als kunstenaar. Hij woont samen met Peter Jan die fotograaf is op de Waalse Kaai op het Zuid. Peter Jan staat daar bekend om zijn uitgebreide collectie van Theo brillen. Regelmatig kan je hen aantreffen in café Hopper. En beiden zijn enorme jazzliefhebbers.
"Een mooie gelegenheid om nog es het Muhka aan te doen. Het is gewoon te lang geleden!" antwoordt Philippe op Thomas' vraag. "Bij ons in het Fortisgebouw in Brussel hebben ze onlangs ook een schilderij van Mathieu aangekocht. Het is een goede investering." zegt Sophie, zij werkt namelijk als economiste bij Fortis in Brussel, ze is net als Philippe in een Leuvense faculteit gevormd. "Jij hebt geen voeling voor kunst, kunst is meer dan een 'investering'." zegt Thomas. "Onze poete maudit, of nee, gitarist maudit."lacht Philippe terwijl hij rechtstaat om de rekening te vragen.
Op weg naar het Muhka lopen ze een heleboel mensen tegen het lijf omdat een groot deel van hun vrienden en kennissen op het Zuid wonen. Philippe duikt nog even de Delhaize in om een fles Evian (voor z'n kater van gisteren weg te spoelen). Sophie rookt buiten een Marlboro light en Thomas een blauwe Gauloise Blonde. Voor ze in het Muhka arriveren maken ze nog een korte stop bij café brasserie Zürich om een plaatsje voor vanavond te reserveren. Sophie en Philippe gaan namelijk heel vaak uit eten. Het liefst zitten ze in het Dock's Café, Pizza Arte, Ferrier 30, Hippodroom of Grand Café Leroy maar met Thomas erbij (die daar natuurlijk weigert te komen) gaan ze best graag naar café brasserie Zürich, Pasta, Lucy Chang of een tapas of sushi bar, Sophie is namelijk helemaal verlekkerd op sushi.
Na eindelijk in het Muhka te zijn aangekomen moet Philippe eerlijk bekennen dat hij niet dol is op Mathieu's werk. Hij verdenkt Mathieu ervan enkel naambekendheid te hebben verworven omdat z'n ouders een belangrijke rol spelen in de Vlaamse kunstwereld maar zoiets mag je natuurlijk nooit te luid roepen want Thomas vindt Mathieu's werk wel geniaal. En Thomas kent veel meer over kunst dan hij. Aan Sophie moet je zoiets niet vragen: die ziet kunst enkel als een investering. "Het zou leuk zijn als Mathieu es een schilderijtje aan ons zou schenken, niet Philippe?" lacht ze, terwijl ze op haar Pradaschoentjes (ook gekocht tijdens de solden in Verso) door het Muhka loopt.
In het Muhka komt Thomas een kennis, een bekende Vlaamse acteur, tegen. Het is onvoorstelbaar hoeveel kunstenaars, acteurs, zangers en schrijvers Thomas kent. De bekende acteur stelt zich aan Sophie en Philippe voor waarop Philippe droog antwoordt "Ik denk dat we jou al wel kennen.". Gelach. "Ik vind het heerlijk hier op het Zuid vertoeven, al die jeugdherinneringen." zegt de acteur. "Ben je hier dan opgegroeid?" vraagt Sophie nieuwsgierig. "Niet helemaal, we woonden in Berchem op het Zurenborg maar ik zat in de lagere school op de Steinerschool, hier op Zuid. In het middelbaar ben ik naar het Lyceum getrokken, omdat ze thuis wilden dat ik Latijn Grieks zou volgen. Maar ik heb dus wel een groot deel van m'n kinderjaren hier doorgebracht en vind het hier heerlijk. Eigenlijk vreemd dat ik nu op het Eilandje woon. Thomas, zie ik je straks in den Hopper misschien?" "Ja, toe want ik heb best wel zin in een cavaatje of twee voor het eten." zegt Sophie. "Je hebt het gehoord." glimlacht Thomas en ze nemen afscheid van de bekende acteur.
"Philippe, ga je mee volgende week naar oudleerlingen dag op het Pulhof?" vraagt Sophie als ze weer buiten staan. "Waarom ik heb toch niet op het Pulhof gezeten?" "Ja, maar ik wel en ik wil mijn schoolvriendinnen van toen es tonen hoe knap mijn vriendje is." "Tuurlijk, schat. Rij ik dan met de Saab of jij met de Mini?" "Ik rij met de Mini want ik zou eerst langs m'n ouders gaan op de Prins Albertlei om hen mijn nieuwe auto te tonen." Sophie reed daarvoor met een Golf GTI Cabrio maar die had ze nog niet zo lang geleden tijdens een weekendje Parijs helemaal in de prak gereden. Thomas rijdt vanzelfsprekend geen auto, hij fietst. "Eigenlijk raar dat we vroeger zo dicht bij elkaar woonden, naar dezelfde muziekschool gingen en elkaar toch nooit hebben ontmoet." mijmert Thomas voor zich uit. "Jullie zaten op een verschillende scouts, dat is je antwoord." komt Philippe tussenbeiden. Zelf zat hij in een scouts in Schilde, waar hij opgroeide. Daar heeft hij leuke herinneringen aan: zo leerde hij z'n eerste vriendinnetje kennen. Tijdens een weekend speciaal voor de derdejaars gidsen en verkenners uit Vlaanderen viel hem een blond schattig meisje met een slordige staart op. Hij kende haar precies al uit Schilde, namelijk van de bakkerij De La Faille. Dit bleek te kloppen, ze heette Elizabeth en ze zat inderdaad heel vaak met haar familie in De La Faille te brunchen, zowel in Schilde als in Schoten maar zelf woonde ze in Brasschaat. Hoe vaak hij toen niet met haar broer, die op het Sint Michiels in Schoten zat, ging snowboarden in de skipiste Casablanca! Of gewoon samen tennissen. Want hij weet nog dat ze heel sportief was: ze reed paard, speelde tennis en deed aan wedstrijdzeilen. Elizabeth zat op het Pulhof. Sophie kent haar, en da's meteen de werkelijke reden waarom Sophie hem zo graag mee wil naar de oudleerlingendag: om Elizabeth duidelijk te maken dat hij nu van haar is.
"Eigenlijk jammer dat je bij Zürich hebt gereserveerd want ik heb eigenlijk wel zin in een groentetaart van de Broers Van Julienne." zegt Thomas wanneer ze richting Hopper stappen. "Kom je daar dan ook?" wil Sophie weten. "De Broers van Julienne is een vegetarisch restaurant en ik ben vegetarisch, weet je wel." "Ja, da's juist." Philippe knikt," jij bent vegetarisch en eet alleen biofood." "Hé, maar aan biofood doen wij ook!" roept Sophie hem ter herinnering en tegen Thomas zegt ze "Ik snap niet dat jij het wildseizoen zomaar kan laten passeren.". In café Hopper groeten ze het personeel, want die kennen ze natuurlijk ondertussen, en Thomas moet een heleboel kennissen en vrienden goeiedag zeggen. Daar is hij wel lang zoet mee. Ondertussen bestellen Sophie en Philippe twee biertjes en een cava.
"Ik heb morgenavond afgesproken met Anne, Caroline en Julie in het Versocafé voor een meidenavond" zegt Sophie. "Waarom niet in Nero of Canal? Da's toch veel dichter." "Julie is samen met haar vriend pas verhuisd naar de Lange Gasthuisstraat, ze woont boven de Wouters & Hendrix en wil ons haar appartement natuurlijk laten zien. Vandaar." "Waarom zijn ze verhuisd, ze woonden toch heerlijk op hun appartement op de Amerikalei?" "Ik weet ook niet waarom en ik heb daar eerlijk gezegd ook niet naar gevraagd. Ga jij morgen naar de Singel met Thomas?". "Ja, ik heb dat beloofd. Ik weet niet of het theaterstuk goed zal zijn maar Het Zuidelijk Toneel heeft best een goede reputatie.". "Pfff, ik ken daar allemaal niks van, hoor." Sophie blaast. Het is waar, een echte cultuurkenner is ze niet. Ze gaat wel es mee met Thomas en Philippe omdat zij dat leuk vinden maar zijzelf gaat net zo lief een actiefilm zien. Gelukkig loopt hun politieke mening wel gelijk: blauw, helemaal blauw.
Sophie en Philippe kunnen van ver horen dat Thomas allerlei complimenten krijgt over z'n hoed. "Dankje," horen ze hem zeggen "tweedehands gekocht, van Margiela, je weet wel die Belgische ontwerper." "Oh, wat toevallig, ik heb net een broek aan van Margiela." "Ja, ik dacht al, wat een gave broek heb je aan.". Enzo verloopt hun middagje/avond verder en verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten