Johnny Depp daarentegen kon toen helemaal niet. De jongens omschreven hem steevast als deb (afkorting van debiel) en slechts een handvol meisjes gaven alleen stiekem toe dat ze hem wel leuk vonden. Ja, ik keek ook wel naar 21 Jump Street maar voor mij was hij voornamelijk de coole gast die in coole films speelde dus ik begreep niet waarom schijnbaar niemand hem leuk vond. Bij Johnny ging ik vooral voor z'n mooie haar en z'n angelieke mooie gezicht met onschuldige grote expressieve ogen (ik heb een zwak voor grote expressieve ogen). Z'n films, hoe goed ook, kwamen allicht op de tweede plaats.
Nu, bijna twee decennia later, zijn de dingen veranderd . Mijn best twee hunks forever zijn gebleven en kregen het gezelschap van Alain Delon en Jude Law (ik heb maandenlang elke dag naar the Talented Mr Ripley gekeken. Nee, de ironie ontgaat me niet dat Delon in Plein Solein, Franse Ripley, toevallig ook een van zijn jeugdige filmrollen speelt). En de publieke opinie is drastisch gekeerd: Lenny mag nog steeds, er zijn weinig populaire (hitparade)sterren die zo cool zijn en blijven als Lenny, en ook Johnny mag nu. Meer zelfs: Johnny moet nu, als je niet van Depp houdt word je gewoon met de nek aangekeken, Johnny is een instituut geworden. En waar schijnbaar alleen ik hem vroeger aantrekkelijk vond schijnt hij nu uit bepaalde onderzoeken appealing te zijn voor zowel vrouwen én mannen. Net als Angelina Jolie.
Ik zal Johnny Depp nooit moe worden alleen die houding tegenover hem verveelt me wel. Eerst wordt hij jarenlang uitgespuwd en nu kan je je kont niet keren of je komt wel een Deppvolgeling tegen. Ik denk niet dat hij dat zo wil, het verfrissende aan hem is dat hij altijd alleen maar goede fims heeft willen maken en de rest kon hem worst wezen. En bovendien, kers op de taart, heeft hij z'n wilde jaren afgeschud en is nu zowat (samen met Angelina Jolie, natuurlijk) de aardigste en gulste Hollywoodster ook maar ergens te vinden. Johnny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten