Als je je overwegend in zwarte kleding huldigt krijg je daar vroeg of laat wel es ongevraagd commentaar op: “Je moet meer kleur dragen, kleuren zijn vrolijk.” . Belachelijk, ik kom toch ook niemand vertellen dat ze meer zwart zouden moeten dragen? En waarom zouden mijn kleren vrolijk moeten zijn? Of anders ook nog zo’n goeie: “Zwart is fantasieloos, boring, grijs. Als je zwart draagt heb je geen verbeelding.”. Ja dus, ontwerp is niks: Yamamoto, Coco, geen verbeelding. En nee, ik ben geen gothic, new waver, emo. Ik ben gewoon mezelf.
Om eerlijk te zijn word ik zelf niet echt vrolijk van kleurige truitjes, rokjes. Echt niet. Noem mij een she-man als je wil maar ik hou nu eenmaal van zwart, leer en stoere sieraden. Van bloemenrokjes, fijne armbandjes en prutserige oorbellen word ik gewoon lastig. Bij een ander kan ik het best appreciëren zolang het maar bij die andere blijft. Maar daarover kan ik wel m’n mond houden, en niet in de laatste plaats omdat 75% van de vrouwelijke bevolking zo is. Diezelfde 75% die mij hun vrolijke kleuren wil opdringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten