Af en toe heb ik wel es heldere momenten. Iedereen heeft dat wel es, van die zeldzame momenten waarin je meent dat je eindelijk het antwoord hebt op grootse existentiële vraagstukken. Jammer dat je dan niet altijd pen en papier bij de hand hebt om die belangrijke woorden op te schrijven want later ben je het zo weer kwijt. Maar soms onthou je het wel es.
Neem nu deze ochtend vroeg: de wolken gingen open (dat gebeurt ook wel is in ons miezerige Vlaamse landschap), de zonnestralen kwamen door en dan stromen de gedachten binnen. Het antwoord van de dag:
je verraadt je gevoelige plekken door je reactie op wat anderen zeggen. Heel simpel maar toch juist. Als je goed in je vel zit kunnen anderen zeggen wat ze willen, het raakt je toch niet. Ik bedoel ermee, je balans is niet uit evenwicht. Mensen kunnen zonder en met woorden zoveel verraden over zichzelf.
Als iedereen es meer naar elkaar zou kijken én luisteren én rekening met elkaar zou houden, zouden er onnodige ruzies worden vermeden. Maar blijkbaar is dat ontzettend moeilijk. Omdat je altijd hetgene wil doen wat er in jouw hoofd zit.
Uiteindelijk is de mens het enige zoogdier (correct me if I'm wrong) dat z'n eigen soortgenoten vijandig bejegent omdat we zo individualistisch zijn. Omdat we zo intelligent zijn dat we ons bewust zijn van onze eigen 'ik'. Ikke, ikke, ikke. En jij moet doen wat 'ikke' zeg.
Ik zeg: laat iedereen zijn eigen lied zingen. Ook al past het niet in jouw melodie, in elk origineel gezang is wel iets moois te vinden. Ik zing het mijne, jij het jouwe en zolang de melodie onze ondergang niet betekent wil ik het gezang best wel aanhoren. Het kan 'de ervaring' alleen maar 'rijker' maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten