Kort na ik m’n blog schreef over kinderen die zonder middagmaal naar school werden gestuurd, las ik een column van een HLN-columniste over dit probleem. In die dagen las ik vele columns, artikels hieromtrent en het houdt me nog altijd bezig. De column van de desbetreffende journaliste shockeerde me: ze voerde een betoog over dat het geen kwestie was van armoede maar dat het probleem bij de ouders lag die wat dat betreft faalden in hun opvoeding. Als je me boos wilt maken, moet je vooral zoiets schrijven. Haar redenering: een stuk fruit kost minder dan een pizza. Ja, tuurlijk kost een stuk fruit minder dan een pizza en dan mag je mij ook es komen uitleggen hoe een gezin een hele avond heeft gegeten met een stuk fruit?
Verder vond ze, het werd nog erger, dat je de ouders ‘streng’ moest aanspreken en hen op hun plichten moest wijzen. Ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe ‘out of touch’ en zelfs ronduit hooghartig die column was. Dan vind ik het voorstel van Open VLD om ieder kind een gratis warme maaltijd op school te kunnen geven beter. In ieder geval: talloze initiatieven zijn beter.
Out of touch zijn ook de ticketprijzen van het komende Rolling Stone concert in Brussel. Net als half België schrok ik me een ‘Ménen ze dit echt?’ bult. M’n eerste gedachte was - een mens kan op een ‘foute’ manier menselijk zijn - egoïsme alom: blij dat ik ze destijds live heb gezien voor een redelijke prijs. Daarna wou ik weten waar ze het lef vandaan haalden om in deze tijden zo’n exuberante hoge prijs te vragen. Bleek dat the Stones altijd al exuberante prijzen vroegen. « Huh? » in ‘95, overigens het allereerste concert waar ik zelf voor betaalde (festivals niet meegerekend), heb ik daar niemand over horen klagen. De toon in de media was veeleer: dit moet je zien want dit zou wel es hun allerlaatste tournee kunnen zijn, wat ondertussen lang achterhaald is. Er werd met geen woord gerept over hoge prijzen.
Na toch maar es - ik ben een stiekeme nerd - ticketprijzen te vergelijken van toen en nu met andere concerten kan ik niet anders dan dit beamen: toen waren ze ook al buitensporig duur. Een dagprijs Werchter was 1250 BF, een Stone concert 1300 BF. Een dagprijs Werchter nu 110 euro, goedkoopste ticket voor The Stones aanvankelijk 150 euro, nu (ik schat na het protest) 99 euro.
Waarom kloegen we toen niet? Het is best vreemd dat je als artiest mensen meer wilt laten betalen dan voor een dagvullend programma met talloze topacts (The Cure, Neil Young, David Bowie, allemaal gezien op Werchter).
Andere tijden, meen ik: corona was ver weg, er waren geen vreselijke torenhoge energieprijzen. Zo’n concert kon er toen nog bij, denk ik, als extra’tje.
En noem het navelstaarderij maar ik heb het allerbeste excuse waarom ik destijds niet kloeg: het was het eerste live optreden dat ik zelf betaalde, hoe kon ik vergelijken? Drie jaar later vond ik Lenny Kravitz in Vorst National goedkoop en nu weet ik dus waarom.
Om zo’n hoge prijs te blijven vragen nu, dezer dagen, noem ik Mick en de Zijnen redelijk out of touch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten