Augustus 2001, een maand die ik het liefst zo snel mogelijk wou vergeten maar tot nu toe blijft ze aan me kleven op de een of andere manier. Het is de maand waarin ik m’n slechtste studentenjob ooit had, er was haast geen enkele positieve noot in te vinden: qua sfeer, loon, uurregeling, haast niets was goed.
Gent, Veldstraat, Quick: dààr was het.
Ik heb lang minder leuke studentenjobs gedaan, het tij keerde nog datzelfde jaar toen ik bij H&M mocht starten: in de grootste H&M op de Veldstraat had je een leuke ploeg die op 1 big trendy family leek, en ik mocht er meteen bijhoren. Als tiener, twintiger kan je hier nog gevoelig voor zijn.
Weer naar de Gentse Quick: hopelijk is het er na meer dan 20 jaar ondertussen op verbeterd, na m’n studentenjob aldaar heb ik er geen voet meer willen binnen zetten. In onze onflatteuze uniform: een veel te grote Quick t-shirt in de jeansbroek gepropt en pet op was het tijdens de rush momenten opletten dat je niet over de gladde vloer gleed want dat was immers al gebeurd, werd ons verteld. Het moest snel snel razendsnel gaan, niet nadenken, enkel bestellingen onthouden en hup voorzichtig snel gaan met die banaan.
Een gezinsbestelling onthouden voor gehaaste klanten die boos werden als je ook maar iets vergat, je geloof in alle vriendelijkheid verdween er. Bovendien was het een parttime waarin je haast iedere dag moest verschijnen, het voelde dus niet eens aan als deeltijds werk maar je zag het wel aan je salaris.
Ook aparte types: een van onze managers was een macho die zich gedroeg alsof hij door iedereen aanbeden werd (een ‘look at me’ gehalte to the core). Na twee weken hoorden we over z’n ontslag: hij had uit de kassa gestolen. Een andere manager kon nooit lachen, ze deelde orders uit alsof ze de Bulstronk was.
Ook apart: Quick kan je bezwaarlijk een gezellig hip café noemen, een jobstudente van de vorige ploeg gedroeg zich wel zo: ze kwam regelmatig langs om een babbeltje te slaan, naar Quick komen alsof het haar stamkroeg was. Toch werd ik zowaar bevriend met haar. Echt bevriend.
Ik hield me op aan drie dames: aan haar, verder ook een vaste behulpzame medewerkster met wie ik een leuke babbel had en een ander jobstudente met een hoge schattigheidsfactor die aan haar uniefjaren begon, later liep ik haar soms wel es tegen het lijf in de faculteit Letteren en Wijsbegeerte.
- Ik lees nu pas dat Quick na 25 jaar in 2006 uit de Veldstraat is verdwenen omwille van de hoge huurprijzen. Geen nostalgisch gevoel van mijn kant -
Wat ik me vooral herinner: de kalme uren op zondagavond, achter de toog, met TMF op, zicht op een lege Veldstraat, wetende dat je shift er bijna op zit en je algauw naar huis mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten