In een précoronatijd zat ik op een zomers terras in Cahors te genieten van een wijn en in gesprek met een bijzonder iemand. Iemand met een hoofd vol kennis die net als ik met de waarom?-vraag is geboren. De eigenares van de gezellige bar is half Frans, half Kameroens en verkocht ondermeer Rwandese thee. Wij: “Oh!”, we konden de bar niet verlaten zonder een zakje Rwandese thee, dat spreekt voor zich. Eigenaardig genoeg was ik dat zakje erna gewoonweg vergeten.
Een tijd terug werd ik wakker op m’n verjaardag. Kerstdag gevierd met ondermeer de man vol kennis. “Ik heb zin in thee!” Ik ben een echte theedrinker, de meeste mensen drinken koffie, ik drink thee. Je kan je al voorstellen hoe leuk ik Japan vind: give me saké en groene thee EVERYDAY. Ik kreeg een verrassende thee, pas na de eerste slok wou hij me zeggen welke thee het was. Ik had dus geen flauw benul welke thee maar genoot intens. “Het is die Rwandese thee die we hebben gekocht.” “Wat!?” Daarna genoot ik nog meer van m’n verjaardag, wetende dat m’n eerste slok Rwandese thee was.
Ik ben geboren in Rwanda, Butare, in 2019 maakte ik m’n allereerste Oost-Afrikareis. Op m’n eentje. Ik noem mezelf vaak een bangerik maar dat is helemaal niet. Als je op je eentje naar Rio de Janeiro gaat, ben je niet bang.
Sinds ik me die Rwandese thee weer herinner, vind ik het ontzettend leuk om bij hem Rwandese thee te drinken: het is een verhaal met zoveel facetten: een verhaal van mijn geboorte, van mijn familie, van vele vrienden, van een bijzondere reis, van bijzondere vriendschappen, van een land met een gruwelijke én wondermooie geschiedenis. Een verhaal van Liefde in al zijn verschijningsvormen. En dat proef ik allemaal in die Rwandese thee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten