Zoëven ging ik m’n derde prik halen, de boosterprik. Vaccinaties vind ik heel belangrijk, ontzettend belangrijk. Van dag 1 al toen er sprake was van vaccins. M’n ex en ik zijn uitgesproken provaccin (hij volgde alles over corona op de voet), een goeie vriend trouwens ook.
Een geweldige reactie op m’n werk: een collega van me die me heel nauw ligt, is heel nuchter, celebraal, de man van de wetenschap, kennis, analyse. Niets laat hij aan het toeval over. Ik vertelde hem over iemand die niet gevaccineerd is en hij keek alsof het de domste beslissing ever is: “Waarom niet?” dat klonk als een spontane “Huh?” die van diep kwam: “Je zou net zeggen dat zij het wel moet doen.” “Tja,” en dan zei ik hem dat ik nog andere mensen ken die in een risicogroep vallen en het vaccin weigeren. Ook ik vind dat onbegrijpelijk.
Ik ben dus uitgesproken provaccin maar ik ga je er niet mee op straat of aan de telefoon lastigvallen. Zelf vind ik het heel irritant als antivaxxers (ik noem het ding gewoon bij zijn naam) mij ongevraagd proberen te overtuigen. Op facebook kies ik er zelf voor om dat soort waanzin te lezen, aan de telefoon of face to face moet je hier niet mee afkomen. Ik zal eerst beleefd zeggen: “Stop met dit soort onzin tegen mij te vertellen.” en als ze dan nog van geen ophouden weten heb ik bijna de neiging om abrupt neer te leggen, mensen zouden beter moeten weten dan mij ongevraagd van onzin proberen te overtuigen, daar verlies je je eigen tijd mee en erger nog: ook mijn tijd.
En dus, ergens begrijp ik wel dat er zo ruzies ontstaan: het is gewoon echt niet leuk als mensen hun onwetenschappelijke mening ongevraagd proberen op te dringen die zelfs ronduit gevaarlijk kan zijn. Ik heb me voorgenomen om van meet af aan tegen m’n antivaxx vrienden te zeggen: “Je mag je hart komen luchten, frustraties uitspreken maar weet wel dat we lijnrecht tegenover elkaar staan. En zodra je me probeert te overtuigen, haak ik af. Ik ben daar absoluut niet van gediend.” Ik zeg het hard want dit moet duidelijk zijn (ik heb er altijd al een bloedhekel aan gehad als mensen met onzinvertelsels afkomen, dat was al zo in m’n jeugdjaren, m’n bloed begint dan te koken). Meestal wordt dit wel gerespecteerd.
Bij mijn weten zijn de meesten van m’n vrienden die ik regelmatig spreek gevaccineerd. Ik ken er hooguit vier, max vijf die weigeren. De een is angstig, de ander is sowieso gevoelig voor complottheorieën, twee zijn er alternatief en een is extreem alternatief. Laten we zeggen dat ik dit wel een goeie houding vind onder m’n vrienden , dat de meesten toch voluit voor de prik gaan. En onder hen ook mensen zoals ik: uitgesproken provaccin. M’n familie trouwens ook, die twijfelden ook niet.
Een denkoefening:
De Friends ken ik vanbinnen en vanbuiten, hoe zullen zij over het vaccin denken?
Ross is de uitgesproken provaxxer. Tot op het fanatieke af pro, net geen militant, hiervoor zet hij z’n angst voor spuiten gaarne opzij. Alhoewel hij van het idee vertrekt dat z’n vrienden verstandig genoeg zijn een vaccin te laten zetten, gaat hij toch op het irritante af dubbel checken bij iedereen. In z’n woonkamer hangt een provaxx poster just to make sure that everybody knows where he stands.
Phoebe is dan weer uitgesproken antivaxx, tot grote ergernis van Ross. Weliswaar probeert ze haar vrienden niet te overtuigen maar de straat op gaat ze wel. Natuurlijk probeert Ross op haar in te praten, deels uit bezorgdheid, deels omdat hij het waanzin vindt. Tevergeefs, Phoebe houdt vast aan haar complottheorieën en haar alternatieve zelve. Diners en filmavonden worden regelmatig bij haar thuis gehouden tot haar vrienden het beu zijn en wegblijven. Uiteindelijk loopt ze zelf tot haar vreugde een besmetting op en vind je haar gewoon weer in Central Perk.
Chandler is gevaccineerd maar is daar niet zo fanatiek in als Ross, voor hem is dit gewoon de meest logische, verstandige keuze. Erover spreken zal hij niet doen, wilt Phoebe niet overtuigen maar vindt gewoon dat ieder weldenkend mens een vaccin gaat halen.
Monica is ook eerder provaccin en anders dan Chandler zal zij wel Phoebe proberen te overtuigen, hetzij minder fanatiek dan Ross. Bij haar is het pure bezorgdheid. Zij en Joey zijn wel diegenen die het langst Phoebes huisfeestjes proberen vol te houden. Tot het zelfs hen de keel begint uit te hangen.
Rachel kan het eigenlijk weinig schelen. Aanvankelijk wilt ze uit angst geen vaccin en omdat ze vindt dat ze zich omwille van haar jonge leeftijd geen zorgen hoeft te maken. En zoals we weten is Rachel ook vrij onwetenschappelijk maar aan complotdenken doet ze niet. De argumenten van Ross om het voor anderen te doen, zeggen haar niks. Van tijd tot tijd kunnen Monica en Ross haar toch overtuigen maar die vaccinafspraken vergeet ze gewoon. Pas als ze te horen krijgt dat ze haar geliefde café- en restaurantbezoeken zal moeten missen, weet ze niet hoe ze zo snel mogelijk haar prik kan gaan halen: “Who cares? It’s not that I have real principles.”
Joey gaat vooral z’n prik halen uit loyaliteit voor Ross én omdat die hem vernuftig weet te overtuigen aan de hand van tekeningen. Al kost het hem een hele avond, sindsdien is hij echt overtuigd en bang voor ernstige gevolgen. Waarom hij het precies doet, kan hij moeilijk uitleggen en zijn antwoord is dan steevast: “Talk to Ross.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten