Absoluut mag ik deze bovenstaande titel mezelf toewensen. Ik weet niet hoé ik het allemaal heb gedaan het voorbije jaar, iemand zei me letterlijk: “Ik begrijp niet dat jij nog rechtstaat.”, eerlijk, ik ook niet. Geen idee hoe ik het deed.
Na m’n ziekteverlof en believe me, het was nodig: tegenwoordig zijn ze strenger maar tegen mij zeiden ze without any question whatsoever: “Blijf jij maar thuis.” Ze hoorden m’n verhaal en er was geen discussie mogelijk.
Wél heb ik KEIhard aan mezelf gewerkt, op een bepaald moment zag ik zelfs drie psychologen. Huiselijk geweld laat sporen na. Het is hard werken, je door elke slag vechten, manieren zoeken hoe ermee om te gaan.
Af en toe hoor ik wel es: “Moedig!” , “Chapeau!” en het mooiste: “Ik ben trots op je.” Ik liet het pas toe trots op mezelf te wezen de dag voor mijn vakantie. Toen de laatste leerling de klas verliet, kon ik het eindelijk tegen mezelf zeggen: “Stefanie, nu mag je wel trots zijn op jezelf!”
Prettig verlof voor iedereen die nu al verlof heeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten