wat iedereen zou moeten lezen

Mythes, jawel. Iedereen zou toch wel es een mythe moeten lezen, al was het maar een kleintje uit een cultuur waar je nog nooit eerder van hebt gehoord. De Pansoloades uit Pansolo ofzo, de mythe van de koe ofzo. En ik schrijf dit omdat het werkelijk boeiend is, hoe men probeert fenomenen te verklaren aan de hand van verhalen. Antwerpen, hand werpen. Maar da's alweer een sage. Als je van Tolkien houdt (Lord of The Rings), hou je ook van mythologie, geloof me maar.

De interesse in de mythes kreeg ik in het eerste middelbaar bij de lessen Latijn. Naast al die naamvallen en zus en zo kregen we wel es Griekse en Romeinse mythologie voorgeschoteld. Zo was het er het verhaal over hoe Europa aan haar naam kwam: Zeus die Europa schaakte in de gedaante van een stier. Ik was meteen mee. Of over hoe Saturnus al zijn kinderen opat. Jakkie. Of Athena die uit het hoofd van Zeus werd geboren. Schitterende verhalen eigenlijk. Al die goden op de Olympos die net zo menselijk en jaloers waren als jij en ik. Narcissus die door toedoen van Aphrodite verliefd werd op z'n eigen spiegelbeeld en naar zichzelf bleef staren. En bleef staren. En dan de decadente Dionysos, de god die ze in De Verborgen Geschiedenis (Donna Tartt) cultiveren. En wij ook als we feesten.

De Wereld Van Sofie (de bestseller der bestsellers die iedereen een begrijpelijke introductie in de filosofie geeft, in de sofia. Begin alsjeblief niet met Het Communistisch Manifest van Marx ofzo) was voor mij een eerste kennismaking met de Germaanse mythologie, als ik natuurlijk Suske en Wiske niet meetel. Of de vergelijking met de Klassieke goden tijdens de lessen Latijn: Freija is Aphrodite/Venus enzovoort (vrijdag/vendredi. Leerstof toenertijd). Weer was ik mee, maar de ware onderdompeling gebeurde tijdens het lezen van Thorgal, de strip Thorgal. Thorgal behoort tot het sterrenvolk van een andere planeet en kwam terecht op aarde in een oude Germaanse wereld waarin hij de rol van bald (zanger/dichter in het oude Germaanse rijk) heeft.

In die wereld is de Germaanse mythologie nog heel levendig: het speelt zich af zowel in Asgaard (de plaats waar de Germaanse goden, de Asen en Asinnen, leven vergelijkbaar met de Olympos) als in Midgaard waar de mens leeft als in het Walhalla bij de Walkuren. Ze krijgen ook te maken met de reuzen in Utgaard (buiten Midgaard). Een paar maanden later kregen we Germaanse mythologie tijdens de lessen Inleiding tot de Germaanse Talen (het literaire gedeelte) en Thorgal bleek zo goed te zijn dat er niks nieuws meer voor me was. De es Yggdrasil die door Asgaard, Midgaard en Niflheim loopt? Ah ja, hé. En Jormungand, de slang rond Midgaard die in haar eigen staart bijt? Natuurlijk.