saturdays

Vandaag bloggen over eergisteren. Eergisteren was totally okay en druk. 's Middags naar het dagje Arenberg van Vital: allerlei artiesten kwamen er 10 minuten hun ding doen waaronder de geweldige Irène Vervliet en Molly Baeken was onder de aanwezigen. Wat een kind, wat een baby! Daarna iets gaan drinken met Puk en Geert Beullens onder de zon van de Camus alwaar ik Steph Goossens er fijntjes op wees dat we dezelfde horloge hebben. Enthousiasme alom. 's Avonds weer dagje Arenberg en een veel te duur (voor een paar kippenboutjes en een glas wijn betaalde ik 9 euro!) etentje met Ernst Löw, zijn Brusselse vriendin Nevine Gerits, Lomi (ik weet zijn echte naam niet maar iedereen noemt hem Lomi), een gediplomeerde filosoof die bij de Groendienst werkt en alle planten kent en zijn allerschattige vriendin.

Dan hollen naar den Bourla voor een voorstelling Wim Vandekeybus en daarna in het café zomaar effe Roland tegen het lijf lopen. Roland is een Vlaamse monumentale zanger die je echter nooit op een plek als het Bourlacafé verwacht. Maar oké, fun. Helmut Lotti en zijn Jelle waren ook onder de drankgasten en ook dat was een qué? aangezien ik hen eerder in mijn stamcafé had verwacht. We hebben hetzelfde stamcafé. Het dansevenement Bourlabeats totaal geditcht om alweer naar den Arenberg te gaan om daar de geweldige Noémi Schlosser goeiendag te zoenen en om op de fantastische platen van Axel Daeseleire te dansen: als Axel draait is het partyyy! Alleen heb ik bitter weinig tot helemaal niet op de beats van Axel gedanst aangezien we met Vital en Valleke en nog een leuke vrolijke meid een rustiger caféoord opzochten.

Dan alweer naar den Arenberg alwaar ik Tania Jooris ervan overtuigde om mee met mij naar de Petrol te gaan: Dj Mason zou er draaien en met de donkerharige van het duo Mason heb ik een nogal vreemde geschiedenis: toen hij nog studeerde en een eerder onbekende dj was stuurde ik hem veel te veel mails. Die geschiedenis is te beschamend om helemaal uit de doeken te doen maar ik wou hem dus persé zien, voor de allereerste keer, en Tania zei: "Okay!". Naar de Petrol om daar op de fantastische opzwepende musica van Michael Hime te dansen en dan het moment waarop iedereen naar de andere kant rende om de supergeweldige liveshow van Mason mee te maken. Ik ook. Hij zal me wel helemaal vooraan wild hebben zien dansen met Tania, Amber en een kerel met blonde dreadlocks en ik besefte dat dit een onvergetelijk moment was. Ik denk eraan de toegangsstempel op m'n hand te tatoeëren alleen lijkt dat weer 'geobsedeerd'. En ik ben dat niet meer. Maar achteraf heb ik wel gehuild, net zoals ik bij elk concert van Prince huil. What a moment!

Zaterdag was special, very special.