van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


dinsdag 21 september 2010

hits van '83 tot '88 (reeks 2)

Something Inside So Strong - Labi Siffre (1987): ik weet niet wat het was maar ik moest telkens weer huilen als ik deze song hoorde. Ik wist totaal niet waar de song precies over ging maar voor mij ging het over een man in jail en die dat niet leuk vond. Je moet weten dat toenertijd Mandela in de gevangenis zat, er nog Apartheid was in Zuid-Afrika en je had talloze protestsongs over Free Mandela en tegen de Apartheid. Het was die tijd. We gingen naar een concert in Vorst National en dan zag je overal spandoeken met Free Mandela. Waarschijnlijk is dit de ultieme Apartheidssong. Maar toen ging het voor mij gewoon over een man in de gevangenis.


The Time of My Life - Bill Medley & Jennifer Warnes (1987): Dirty Dancing was hot zo hot. We playbackten de soundtrack en het was de grootste dancehype na Fame. Weer typisch 80's dus. Er heerste toen een jazzdance hype die begon met Fame, de film kwam uit voor '83, maar de serie volgde ik wel op tv. Na Fame volgde Footloose, Flashdance en deze song was het sluitstuk van de jazzdance hype. En ja, ik volgde een cursus jazzballet.


Wonderful Life - Black (1987): dit is ook weer zo'n song waarbij ik het niet droog hield. Ik had dus alweer totaal geen idee waar de song over ging want het is net een positieve song. Ik hield wel van deze song maar werd er ook een beetje bang van. Kids.


Relax (Don't Do It) - Frankie Goes To Hollywood (1983): is ook weer zo'n song die we altijd zongen. De gewone versie. Relax is iets wat kleuters begrijpen en wat er daarna volgde was waarschijnlijk some bad English. We vonden het cool.


Money's Too Tight To Mention - Simply Red (1985): ik heb al es geschreven dat de stijl van Boy George zo'n geweldige indruk op me maakte. Wel die van Mick Hucknall, de zanger van Simply Red, ook. En ik zal niet alleen geweest zijn want je zag wel meerdere Mick Hucknallclonen rondlopen. Dat petje met die haren en die kleren. Het heeft nog steeds iets.


Axel F - Harold Faltermeyer (1985): Beverly Hills Cop. Een van dé eightiesfilms. Deze song behoorde tot de soundtrack en het was een van de vele hits in een tijdperk waarin mannen achter een synthesizer een van de coolste dingen waren.


Borderline - Madonna (1984): dit was toch wel mijn lievelingsMadonnasong toen. De song die telkens opnieuw werd geplaybackt, gesoundmixt. Madonna was mijn tweede popidool, na Michael Jackson, en met deze song had ik het gewoon. Madonna was toen ook big, zo big: op straat zag je overal Madonnatjes lopen en als je aan meisjes vroeg wie ze wilden zijn zeiden ze allemaal "Madonna." Jongens wilden Michael Jackson zijn natuurlijk. De Madonnahype heeft toch wel geduurd tot eind jaren '80. Of zelfs begin jaren '90. Wanneer the freshest thing "Strike a Pose." was. Vogue. Maar da's na '88.



2 opmerkingen:

LUC zei

Ollie heeft Faltermeyer eens ontmoet , een zeer beroemd man in de filmuziek , heel intelligent en schatrijk ! Maar een heel aangenaam man !

katie morosky zei

Cool. Faltermeyer heeft wel zo'n beetje een van dé klassiekers binnen het genre geschreven. Song blijft onverwoestbaar.