here's the thing

Okay, here's the thing: ik heb alweer een nieuwe blog gecreëerd, ahah: aladomuch aksent . 

Begint het niet wat veel te worden ... ? Neewel. Mijn tweede fotoblog is vrij ambitieus bedoeld maar ik heb echter de middelen niet om die ambitie waar te maken zodoende: zo vaak post ik er niet. Dus eigenlijk is het geen derde maar eerder een tweeëneenhalfste blog. 

Waarom alweer een nieuwe blog: omdat je zo makkelijk een nieuwe blog kan maken. Maar voornamelijk omdat: op facebook had ik (om er toch maar mee door te gaan) een Katie Moroskyprofiel gecreëerd die toevalligerwijs helemaal over de top is uitgevallen: fabulous and glamorous. Dit bleek nog fun te zijn, zo'n typetje vorm te geven. Maar op facebook kan ik niet alles kwijt dus daarom: een nieuwe blog. Aladomuch aksent. Over Katie Morsky, the jet set queen.  

het hebben van humor

Humor is a tricky thing. Het gaat em em om steeds de juiste toon te vinden, op het slappe koord te balanceren om dan net op het juiste ogenblik de sprong te wagen om vervolgens op de mat terecht te komen en niet in het water ofzo, of erger. Timing, toon, woordvolgorde. Allemaal van belang. Verder mag humor niet al te melig, voorspelbaar zijn en geen loopje nemen met onze intelligentie. Volwassenen Kabouter Plop voorschotelen werkt niet. 

Rowan Atkinson beweerde dat het onderdeel visuele humor wordt gekenmerkt door een:

-ongewone situatie

-ongewone reactie

-discrepantie personage/ruimte/tijd (vert 'being at the wrong size') 

Da's hetgene wat visuele humor tot humor maakt volgens Rowan Atkinson en bijna dekt het die hele humorlading. Rowan Atkinson is dan ook een geniale komiek die weet wat hij doet. Wat verbale humor betreft, tja, om eerlijk te zeggen zie ik er weinig verschil tussen: ik meen dat humor altijd wel iets ongerijmd heeft, iets wat niet past, regels worden overtreden. Ik schrijf maar wat op in de hoop dat er iets intelligents valt te lezen.   

Het is moeilijk om mij niet aan het lachen te krijgen, slapstick, onderbroekenlol zijn twee van de weinige humoristische vormen die mij nooit echt hebben kunnen bekoren. Ren & Stimpy is me te gortig, South Park te grof. Maar daarbuiten kan het gerust gaan van Ace Ventura tot Monty Python. En vaak zie ik dan nog ergens humor waar niemand anders het ziet: Doctor Strangelove bijvoorbeeld, een geniaal Kubrickproduct, bezorgde me de ene lachsalvo na de andere, en die uitwerking heeft die film waarschijnlijk niet bij iedereen. 

Satire, ironie, nonsens, hyperbolen, understatements, parodieën, mild sarcasme,... bring it on! En ook die onnavolgbare Cosbyhumor: 

The Cosby Show - reggae
envoyé par vinylboy

onzinkunst

Katie is gefacebooked. Jawel. Onder m'n eigen naam liep het een beetje uit de hand dus ga ik verder onder het Katie Morosky profiel. Eigenlijk m'n alterego als het ware. Nooit geweten dat - toen ik 3,5 jaar geleden alleen maar een nickname zocht - Katie Morosky ooit tot zo'n tweede persona zou uitgroeien. Als Katie ben ik mezelf maar toch ook niet helemaal. Katie durft zich bijvoorbeeld  makkelijker in het schrijven der onzin te bekwamen. Op zich een kunst.   

over hogere studies en jongeren

Gewone bijna alledaagse jongeren aan het begin van hun studies. Voel u niet geviseerd, ik heb het niet over u of over mezelve. Gewone bijna alledaagse jongeren die je zo kan tegenkomen in de supermarkt:

 

Je hebt Jan, Jan is slim, Jan kan goed leren, Jan kan goed studeren. Jan gaat naar de u-ni-ver-si-teit.

Je hebt Lut. Lut is slimmer, Lut kan nog beter leren. Lut kan als ze wil heel goed studeren. Lut gaat naar de u-ni-ver-si-teit.

Je hebt Peter. Peter is het slimst, Peter kan het beste leren, Peter heeft nooit moeten studeren. Peter gaat naar de u-ni-ver-si-teit.

Diversiteit op de u-ni-ver-si-teit.

Eenmaal op de u-ni-ver-si-teit  doet Jan wat Jan altijd al heeft gedaan (studeren) doet Lut wat Lut altijd al heeft gedaan (encyclopedieën lezen) en doet Jan wat Jan altijd al heeft gedaan (een boek schrijven)

Zo krijg je diversiteit op de u-ni-ver-si-teit

Eenmaal voor de examens doet Jan wat Jan dan altijd doet (studeren)  doet Lut wat Lut dan altijd doet  (laat beginnen studeren) en doet Peter wat Peter dan altijd doet (boeken es doorlezen).

Dit is dus diversiteit op de u-ni-ver-si-teit

Alledrie denken ze: “Prima, ik haal het want ik doe het altijd zo.”

En da’s weer homogeniteit op de  u-ni-ver-si-teit.

Jan is prima geslaagd, Lut niet maar die mag twee jaren combineren en Peter, de slimste dubbelt.

Dit is dan weer diversiteit op de u-ni-ver-si-teit.

Een jaar later gaat slimme Jan weer prima door, slimmere Lut gaat gewoon door en slimste Jan kan niet meer door.

Ach, weer die diversiteit op de u-ni-ver-si-teit.

 

Jaren verstreken later hebben Lut en Jan hard en nog harder gestudeerd voor hun diploma van de u-ni-ver-si-teit en Peter heeft een prikbordlijst op z’n studentenkot hangen vol gesjeesde studies. Zijn boek onuitgegeven wegens onuitgeefbaar. Nochthans is Peter heel begaafd, begaafder dan Lut en vele malen begaafder dan Jan. Alleen studeren, dat kan hij niet, omdat hij te slim is.

Nog meerdere jaren verstreken later hebben Lut en Jan een voldoeninggevende job naar hun capaciteiten en Peter niet. Die jobt van hier naar daar en denkt onderwijl “Had ik maar, had ik maar.”

 

Een universiteit kan je niet de toegangssleutel geven tot veel wat je wil, werken naar je talenten en interesses echter wel. Maar je moet wel weten hoe.  

 

 

katie strooit persoonlijke en psychologische info rond

Ik las gisteren iets heel interessants. Aanvankelijk wou ik het niet posten omdat het zo ‘out there’ is. En daarmee bedoel ik, intelligent. Niet dat ik diegenen die dit zouden lezen onderschat, het ligt eerder aan mezelf. Ik profileer me niet zo graag als zijnde ‘out there.’ Tenzij het om een gimmick gaat. 

Waarschijnlijk heeft het z’n oorzaak in m’n laatste jaren middelbaar (ja, bijzondere leuke jaren waren dat voor me … sarcastisch) waarin ik een heel boeiende leerkracht geschiedenis/cultuurbeschouwing had en ik allerlei intelligente boeken meebracht naar school in de hoop er met hem te kunnen over praten. Attention seeking, ik had destijds een zeer sterke drang om over intelligentere onderwerpen te praten, maar hij ging daar nooit echt op in en zo’n paar hele toffe mensen (alweer sarcasme) zeiden me dat ik een poseur was en alleen intelligent wou overkomen. Da’s niet leuk als tiener als je gewoon bent wie je bent, eindelijk de moed hebt opgeraapt om jezelf te tonen en ze je dan fake noemen.

Vorig jaar biechtte ik voor een stel tieners op dat ik op m’n vijftiende dikke kunstboeken naar huis sleurde en de plaatjes met de namen uit het hoofd leerde en me daar achteraf ook regelmatig op testte. “U werd zeker uitgelachen.” was hun antwoord. Nee, niemand wist het, tot m’n laatste jaren middelbaar. Dan zei ik "Foert, ik ben gewoon wie ik ben!" en werd vervolgens fake genoemd. Sindsdien hou ik m’n mond en hou die ‘out there’ dingetjes voornamelijk voor mezelve. Tenzij ik een zwak moment heb. 

Welnu, een zwak moment met Katie die iets gelezen heeft:

 

(ik ga me niet uitlaten over op welk niveau ik persoonlijk zit maar ik denk dat dit stuk tekst een soort ‘wake up’ call kan zijn voor sommige niveau 1-ers. Anderzijds kunnen niveau 2-ers en hoger misschien aan de hand van deze theorie het gedrag van niveau 1-ers ook beter begrijpen.  En daarom post ik het: omwille van het wederzijse begrip hence vredelievendheid)  

 

Dabrowski en de "Positive Disintegration Theory"

Dr.Kazimierz Dabrowski (1902-1980) was een Poolse psychiater / psycholoog. 
Zijn "Positive Disintegration Theory" is een persoonlijkheidstheorie. 
Hij onderbouwde zijn theorie met uitgebreid biografisch, klinisch en empirisch onderzoek. Hij onderscheidt 5, op elkaar volgende, ontwikkelingsniveaus waarbij de emotionele ontwikkeling als motor en dus als belangrijkste dimensie beschouwd wordt bij het stijgen naar een hoger niveau. De emotionele ontwikkeling loopt van egocentrisme naar altruïsme over de verschillende niveaus via een proces van desintegratie: "uiteenvallen" dus, vandaar de term "positive disintegration". 
Met andere woorden: desintegratie van de bestaande emotionele- en cognitieve structuren is een proces dat nodig is om structuren van een hoger niveau te ontwikkelen en als mens te groeien! Deze visie is, op zijn zachtst gezegd, afwijkend van het beeld van de "psychisch gezonde mens" dat overheerst binnen de klassieke psychologie. Zeker als we de term "desintegratie" vervangen door "neurose". 
Dabrowski zegt dus eigenlijk dat neurose en innerlijk conflict niet noodzakelijk negatief hoeven te zijn en niet dadelijk moeten bestreden worden, maar dat ze mogelijks aangeven dat de persoon in kwestie emotioneel groeit of er tenminste potentieel toe heeft.

Niveau 1: Primary Integration

Egocentrisme overheerst. Er is geen zelfreflectie en geen eigen verantwoordelijkheid als het fout loopt. Innerlijk conflict is niet aanwezig en wordt als hinderlijk en ongewenst beschouwd. Er is enkel conflict met anderen. Er is geen of weinig vermogen tot empathie. 
Conformiteit en zich aanpassen is erg belangrijk en wordt voortdurend nagestreefd.

 Niveau 2: Unilevel Disintegration

Dit is het eerste niveau dat gekenmerkt wordt door desintegratie. Er is nu innerlijk conflict aanwezig maar het blijft oppervlakkig (unilevel) en richtingloos. Innerlijke conflicten veruiterlijken zich in de vorm van humeurschommelingen, depressieve gevoelens, onrustgevoelens, psychosomatische klachten, angsten, fobieën enz. maar geven nog geen aanleiding tot het ontstaan van een eigen waarden- en normensysteem. 
Aanvaarding door de peergroep en doen "wat hoort" blijft het individu sterk beïnvloeden bij het maken van keuzes.
Het denken heeft daardoor een circulair karakter, keuzes maken is moeilijk, men wordt heen en weer gesleurd tussen verschillende richtingen en waarden die allemaal als gelijkwaardig aangevoeld worden. Er is dus veel emotionele ambivalentie.

Niveau 3: Spontaneous Multilevel Disintegration

Innerlijk conflict is veelvuldig aanwezig. Het gebeurt nog spontaan maar het krijgt richting en het geeft nu wél aanleiding tot emotioneel groeien. Het gedrag wordt meer en meer gestuurd door een zich ontwikkelend, waarden-en normensysteem dat gebaseerd is op eigen emotionele en cognitieve ervaringen.
Men maakt zich meer en meer los van "wat hoort" zoals voorgeschreven door de goegemeente. Dabrowski noemt dit "positive maladjustment", wat zoveel betekent als positieve onaangepastheid.
Men streeft ernaar om "een beter mens" te worden. Er is constant conflict tussen "hoe ik ben" en "hoe ik kan en wil zijn". Daardoor zijn er gevoelens van ontevredenheid met zichzelf, existentiële angst en intense morele conflicten. 
Dit niveau is cruciaal voor een positieve persoonlijkheidstransformatie en eens dit niveau bereikt is kan men niet meer terugglijden naar niveau 2 of 1.

Niveau 4: Organised Multilevel Disintegration

De persoonlijkheidsontwikkeling via innerlijk conflict wordt nu bewust gestuurd door het individu (organised). Zijn autonoom waarden- en normensysteem wordt sterker en beter afgelijnd. Zijn persoonlijkheidsideaal wordt duidelijker en meer bereikbaar. Men wordt rustiger en er is een sterke toename in het vermogen tot empathie.
Het individu vertoont een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, authenticiteit, zelfbewustzijn, autonomie in praten en handelen en zelfreflectie.
Zelfperfectie is een stuwende kracht hier.

Niveau 5: Secondary Integration

Innerlijke conflicten verdwijnen door het bereiken van het persoonlijkheidsideaal (wat ik kan en wil zijn). Er is nu integratie van de eigen waarden en normen in het zijn en in het alledaagse leven.
Cognitieve en emotionele structuren (denken en voelen) zijn met elkaar versmolten in een harmonieus en flexibel geheel.
Empathie en altruïsme zijn prominent aanwezig.

Volgens Dabrowski bevindt de meerderheid onder ons zich op niveau 1 voor het leven.
Anderen stoten door naar niveau 2 maar blijven daar dan hangen. Zij zullen met angsten en neurose kampen voor de rest van hun dagen. De desintegratie krijgt geen richting en geeft geen aanleiding tot het ontstaan van nieuwe, hoger ontwikkelde, emotionele en cognitieve structuren.
Slechts een minderheid gaat richting niveau 3 en bereikt misschien niveau 4.
Niveau 5 is voor enkelingen voorbehouden, zoals de Dalai Lama en Mahatma Ghandi…

met het porselein kan men niet praten

Golddiggers, trofeevrouwen. Vreselijk als je jezelf zo moet verlagen. Onlangs las ik een artikel waarin een vrouw ging speeddaten met miljonairs. Een van die miljonairs, die haar kennelijk wel zag zitten, zei tegen haar: “Congratulation, you’re just upgraded yourself.”. Wel, ik zou m’n biezen pakken en wegrennen... Heel, heel, heel ver weg. Mannen die denken dat ze je zomaar kunnen kopen, dat ze met een bankbriefje zwaaien en jij gaat toehappen. Ugh.

Maar ik neem het ze niet kwalijk. Vaak worden mannen ook beoordeeld op de dikte van hun portefeuille, hun vermogen jou dure cadeau's kopen. Hier niet, hoor: ik beoordeel mannen op hun kennis, intelligentie. Misschien ben ik daarin een nerd maar ik vind kennis magnetisch: een man die je de hele choastheorie uit de doeken kan doen of die urenlang kan stilstaan voor een Monet. Prachtig, niet? Geef mij maar Ross van Rachel. Kennis boven geld: met het porselein kan men immers geen interessante conversatie voeren.

Maar als ik de televisie mag geloven ben ik een van de weinige vrouwen die er zo over denkt. Ik vraag me af waarom... Echt.    

vive les chansons françaises!

Bardot Brigitte - Noir et blanc
envoyé par Salut-les-copains

Francoise Hardy - Tous les garcons ...
envoyé par ebk

dansen op klassiek

de pregemanipuleerde mensch

Eigenlijk weet ik niet zoveel over wetenschap. Ik doe wel graag alsof als ik het niet kan halen in een discussie en ik heb een hoop ongelezen wetenschappelijke lectuur in m’n bibliotheek staan (het ziet er allemaal best interessant uit maar Wikipedia leest toch een stuk sneller). Afgezien van de medische encyclopedie (die ik welhaast uit het hoofd ken. Er was een tijd, in m’n tienerjaren, waarin ik medische lectuur verslond. Ja, werkelijk.) kan ik dus over geen enkel wetenschappelijk boek praten dat ik thuis heb liggen. Om die reden ben ik een goed jaar geleden gestopt met wetenschappelijke lectuur aan te kopen. Al lonken de boeken wel: “Hoe Onze Hersenen Werken”. Ja, dat zou ik eigenlijk best wel es willen weten... Tot ik weer thuis ben.

Niettemin wetenschap is boeiend. Op fysica en chemie heb ik het niet zo omwille van de nodige schooltrauma’s met formules die uit het hoofd moesten gekend zijn, ’t is eerder biologie waar ik over schrijf. En dan voornamelijk het populaire genetica en hersenwerk. Genetica: dat je gewoon voorbestemd bent om die en die ziekte op te lopen, depressief te worden, tot zelfs het aantal sigaretten per dag dat je gaat roken (als je ooit begint)! Ik zeg het je: als al die genetici niet zo discreet en ethisch waren zouden ze hopen geld verdienen. Hersenwerk: je persoonlijkheid en doen ligt in je hersenen vervat. Verander je iets, verandert heel je persoonlijkheid. Ik ken er niets van maar zoals ik het begrepen heb heeft het te maken met stoffen en verbindingen in je hersenen zodoende dat bepaalde (negatieve) eigenschappen met pillen bestreden kunnen worden. Pillen die die vrijgekomen stoffen tegengaan. Daar valt dus ook ontzettend veel geld te rapen: geef mij es een pak van die geduldig-worden-pil. En doe ook meteen zo’n doosje 'Handige Harrys’. Wetenschappers zijn gewoon te ethisch.

Als we alle ethiek volledig overboord zouden gooien krijgen we zoiets als de maakbare mens. Is dat dan zo slecht? Natuurlijk zegt bijna iedereen volmondig: “Ja! Ja, dat is slecht!”. Probeer nu es even vrij van alle nodige clichés te denken. Is het werkelijk zo slecht dan?

Het zou het leven alleszins een hoop makkelijker maken. Vroeger was er ook geen centrale verwarming en een kraan die je gewoon kon opendraaien. Wat is dan het verschil met een beetje genetische manipulatie? Vroeger had je ook geen insuline of middelen tegen aids of haarkleurmiddelen. In al die gevallen help je de natuur toch ook een handje?

Ooit las ik “A Brave New World” van Aldous Huxley (deze blog mag ook es een keertje over iets anders gaan dan boysbands). Kort: Huxley schetst een wereld waarin de mens is voorgeprogrammeerd om fabrieksarbeider of wetenschapper te worden. Iedereen is happy vanwege de ‘happy’-pillen die na arbeidstijd worden ingenomen en ook omdat niemand beter weet dan die eigenlijk aan het doen is. Euhm... Ik kan niks kan inbrengen tegen zo'n wereld. Ja, alleen de clichés van ‘Je kan alleen maar het geluk kennen als je ooit ongelukkig bent geweest’. In onze wereld gaat dat inderdaad op maar wat zou er mis mee zijn als je gewoon nooit ongelukkig bent geweest? En onze definitie van het ware geluk niet kent. “Het is niet menselijk.” hoor je dan. Wie bepaalt wat menselijk is. Jij? ('menselijkheid' is een veranderlijk begrip. Wij noemen bijvoorbeeld de barbaarsheid van een Middeleeuwer onmenselijk. Ik denk niet dat een Middeleeuwer zijn gedrag als onmenselijk zou beschrijven) Het is gewoon een andere, niewe vorm van menselijkheid. Eerlijk, ik zou niet weten wat ik tegen zulke wereld vol maakbare mensen zou moeten hebben. Benieuwd welke generatie zich zal opofferen om als laatsten der oude defenitie mensen door het leven te gaan? Die zal aangeduid worden als de pregemanipuleerde mens. “Tja, vroeger waren ze tegen genetische manipulatie. Ja, ik weet het, onbegrijpelijk.”

zagen en zeuren met Katie over de maatschappij

Je beter voordoen dan je eigenlijk bent. Doe ik niet, heb ik geen behoefte aan, nooit gedaan overigens. Als je je beter voor gaat doen en je valt door de mand zegt dat zo ontzettend veel over je zelfbeeld: namelijk dat je onzeker bent, dat je je minder voelt en dat je niet blij bent met de persoon die je bent. Het toont je zwakte, eigenlijk iets wat je net niet wil.

En op zich is het ook niet erg om zwak te zijn. In onze maatschappij en biologisch gezien kan het zogenaamd niet, zwakte. Maar op zich is er niks mis mee.

Tja, van tijd tot tijd heb ik een hekel aan ‘de maatschappij’. Ze staat voor twee dingen doe ik verfoei:

Materialisme: Mensen die hun status kopen door bijvoorbeeld de auto die ze hebben. Zie je zo vaak gebeuren. Nu ga ik een hoop mensen lastig maken maar eigenlijk... Hoe kan je je eigenwaarde meten aan iets dat buiten jezelf staat? Als ze het je afnemen ben je niets meer waard dus. Vreemd en toch trappen zovelen in die val. Da’s waarom  tassen als die van Louis Vuitton zo goed verkopen, iedereen moet zien dat je een LV’tje hebt. Zo ben je iemand. Want je hebt geld.

Ieder voor zich mentaliteit: ik ben het type mens dat vijf goede doelen steunt en daarboven op nog geld op straat zou geven voor een nieuw weeshuis in Peru. Ook het type mens dat in de  vakantie vrijwilligerswerk (vroeger ook in het weekend) doet. Je kan dus begrepen dat ik een hékel heb aan egoïsme. Mensen die niet willen delen. Mensen die de lekkere verwarmde Hilton uitlopen, na een heerlijk cognacje een sigaretje opsteken en vervolgens de Oxfam-werver negeren wanneer die hen aanspreekt. En zich dan verschuilen achter de leuze “Het zijn toch allemaal dieven!’”. Beuh!

Voor mij gaat kennis beslist, zonder enige twijfel, boven materie. Vele materie boeit me niet eens, zegt me niets. Ik hou wel van kunst, design maar da’s nog iets anders: da’s creativiteit, intelligentie geuit in producten, niet zomaar random materie. Een Picasso in huis hebben hangen is als een werk bezitten waarvan de maker z’n ziel heeft ingelegd, waar is over nagedacht, iets revolutionair, vernieuwend. Eigenlijk holt elke geldwaarde de waarde van zo’n product uit dat niet in geld is te vatten. Om die reden vind ik het misselijk dat sommige mensen kunst aankopen alsof het aandelen zijn op de beurs. Die houden niet van kunst, die hebben er zelfs geen respect voor.

Ik denk wanneer iedereen afstand zou nemen van het onsolidaire materialisme en meer het accent zou leggen op kennis de wereld er zeker niet gemakkelijker op zou worden. Alleen zouden we wel veel minder onredelijke dwaasheden begaan ... Wat een stap in de goede richting is voor een meer leefbare maatschappij.  

  

 

to bi or not to bi?

There’s no bizeness like in showbusiness: elke zichzelf respecterende ster claimt vandaag wel bisexueel te zijn, of op z’n minst toch bicurious: Christina Aguilera, Carmen Electra, Dave Navarro,... de lijst is eindeloos. Zijn ze werkelijk in dubbele overtreding of doen ze het puur voor de publiciteit? Niet te vergeten: de BritneyMadonna lip-lock ging destijds wel de hele wereld rond...

Ik geloof niet in 100 % heterosexualiteit. Ook niet in 100 % homosexualiteit. Of toch, het kan maar het komt veel minder voor dan de maatschappij ons wil voorhouden. Ja, ik geloof dat de meesten onder ons bi zijn. A bit bi. Evenals ik groot belang hecht aan het Darwinisme neem ik ook de Kinseywaardeschaal aan, namelijk, dat wij ons begeven in een continuüm waarin sommige mensen meer tot volledig neigen naar heterosexualiteit, anderen dan weer naar homosexualiteit, terwijl anderen er dan weer mooi tussen in zitten. Daar geloof ik in. De meeste vrouwen kunnen zich daar wel in vinden, het zijn de heterosexuele mannen die gewoon panisch worden bij de gedachte alleen al een andere man aantrekkelijk te vinden. Gayfraid ofzo. Vrij zielig vind ik dat. David Beckham is mede sexy omdat hij het type man is van wie ik vermoed daar juist helemaal geen problemen mee te hebben. David Beckham is sexy.

Toch vreemd dat de meesten onder ons zouden behoren tot de groep die door zowel de homosexuele als de heterosexuele wereld achterdochtig bekeken wordt, beschreven wordt als ‘toppunt van decadentie’ of ‘zij die niet volledig uit de kast durven komen’. Veel te lang werden we misleid door de opgelegde maatschappelijke normen want maatschappelijk gezien is bisexualiteit nog altijd een taboe. En alles wat een taboe is heet verkeerd te zijn, bekeerd te worden, genezen worden, ogen open. Terwijl juist wat de ‘correcte’ sexuele  oriëntatie wordt genoemd slechts een maatschappelijke constructie is, gebonden aan tijd en ruimte en daarom feilbaar is (denk maar aan de Griekse beginselen).

 

Heb ik van een site geplukt: alleen jammer dat ik geen goede bron heb:

 

Scientist's have done studies and found out the more people populating the earth the more people become bisexual, its basically genetically transforming us all slowly, they also proved everyone is a bit bi (in a way), but right now almost everyone is grown up with a closed mind, this makes sure they cannot admit it.

They are soon going to fix this problem in the next generation by making kids more exposed to gay/bi in school, with Gay fairy tales and such.

This proves that our minds are still evolving.

 

 

Mensen zijn gewoon niet zwart/wit te noemen. En net dat maakt ons ook mensen en geen cartoonfiguren.  

 

Madonna in a lot of videos

Ik, ik ga naar Madonna toe. Op Werchter in juli. Veel geld heb ik daarvoor neergelegd, voor Madge,  maar ik ben dan ook een grote fan. Vandaar valt er hieronder een halfuurtje Madonna's carrièreoverzicht te bekijken. Ikzelf heb de video niet gemaak: hij komt rechtstreeks van YouTube en 'k heb niks aangepast. Bij Kylie Minogue deed ik dat wel, omwille van sommige echt te europopperige songs uit haar beginjaren. Madonna had vanaf dag1 de touwtjes in handen, en na meer dan twee dedcennia nog steeds. 

Na de princess of pop nu ook de queen: 

 

wat niemand weet

Alsmaar vaker en vaker verlang ik terug naar bepaalde dingetjes uit m’n jeugd. Dat zal dan wel bij het pakketje ouder worden horen die nostalgie, heimwee, ... wat het precies is weet ik niet. Een van die ‘dingetjes’ is Knokke. Een Vlaamse badstad waar ik na al die jaren een haat/liefde mee heb opgebouwd. Want: Knokke kan enerzijds écht niet. Voor het milieu waar ik me nu in vertoef : de Antwerpse bohemiens, kunstenaars, alternatievelingen, wereldverbeteraars, creatievelingen en intellectuelen is een plek als Knokke natuurlijk des duivels. Het monster van het kapitalisme waart daar immers rond in al z’n protserigheid. Vreselijk. Ze zouden nog liever op de koeienwei al schijtende gezien worden dan in het Zoute of op het Albertstrand, temidden van een kolonie stinkende schijterds. Eigen kak ruikt altijd beter. Ook ik loop nu niet meer zo hoog op met het typische publiek dat er rondhangt, de blasé in poloshirt.

Maar anderzijds: op die schijterdsplek heb ik wel prachtige jeugdherinneringen beleefd: heerlijke Siska wafels eten, m’n klasgenootjes daar blij verrast ontmoeten, de leukste (Nederlandse) vriendjes leren kennen, stiekum verliefd worden op een Belgische Hollander uit Wilrijk, snel lopen voor een onverwachtse gratische vlieger bij Elle et Lui (een inmiddels verdwenen parfumerie) op de Kustlaan om daarna heel lang aan te schuiven voor een ijsje even verder bij het Glacier de la Poste, idyllische veel te lange wandelingen maken in het Zwin, handeltjes drijven in prachtige nepbloemen, lachen voor de fotograaf op de toeristische plekjes om een week erna in de fotowinkel vol trots je foto er te zien hangen, avondwandelingen op de zeedijk, ... , leren fietsen. Net daarom zou ik Knokke nooit kunnen loslaten. Praten doe ik er niet over (iedereen zou weghollen) maar stiekem surf ik wel naar fotootjes om m’n jeugd weer te herbeleven...

Dit is mijn persoonlijke coming out of the closet: ik hou van Knokke. Voilà. Alors, m’as tu lu?

Vergeten Hits: Reeks 12

Antwerpen herverdelen?

Als je Antwerpen hoort denk je in de eerste plaats aan de stad. Zelden aan de provincie. Toch bestaat Antwerpen uit drie gebieden: het gebied rond de stad Antwerpen, het gebied rond Mechelen en de Antwerpse Kempen. Ik zou durven stellen dat het gebied rond de stad Antwerpen en het gebied rond Mechelen commercieel, gevoelsmatig en cultureel het dichtst bij elkaar aansluiten aangezien het eigenlijk een groot verstedelijkt gebied is. Mortsel, de stad die aan de stad Antwerpen grenst behoort eigenlijk tot de stad Antwerpen. Niet geografisch maar wel cultureel, gevoelsmatig. Mortsel zou evengoed een district van Antwerpen kunnen zijn ware het niet dat het haar eigen burgemeester heeft. De stad Lier, die tussen Antwerpen en Mechelen ligt, neemt een bijzondere positie in aangezien het een stad is die helemaal op zichzelf kan staan maar waarvan de bewoners tevens een grote invloed ondervinden van de stad Antwerpen. Vele Lierenaars gaan naar Antwerpse scholen en brengen alsook hun vrije tijd door in ‘t stad. Ik heb het gevoel dat er dus toch wel in het gebied Antwerpen-Mechelen een soort verbondenheid heerst. Heel anders is dat met de Antwerpse Kempen.

De Kempen is een heel landelijk gebied, je vindt er doorgaans kleine steden, veel groen, bossen. Ook is het wat verder verwijderd van de stad Antwerpen. De mentaliteit is er helemaal anders en eigenlijk is er niet zo’n culturele verbondenheid met de stad Antwerpen. Die reikt immers niet verder dan Zoersel en Malle. Vorselaar en Herenthals zijn immers al een heel andere wereld voor de gemiddelde stadAntwerpenaar. Nu las ik dat er ambities zijn (weliswaar van de Kempenaars) om van de Antwerpse Kempen een eigen volwaardige provincie te maken: namelijk de Kempen. Tja. Wat moet je daarvan vinden?

Andere provincies voelen immers ook niet altijd zo’n verbondenheid. Neem nu Oost-Vlaanderen: het Waaslandgebied, dat aan de stad Antwerpen grenst is eerder gericht op Sint-Niklaas of de stad Antwerpen (het gebied tussen Sint-Niklaas en Antwerpen is dan ook een verstedelijkt gebied) dan op Gent. Aalst kent zijn eigen fiere trots en richt zich meer naar zichzelf of Brussel dan naar Gent. Het gebied rond Gent is natuurlijk, vanzelfsprekend Gents. Nooit heb ik gehoord of gelezen dat bijvoorbeeld het Waasland een aparte provincie zou willen vormen. Het is niet omdat je in de schaduw staat van een grotere stad in je provincie waarmee je je cultureel niet zo verbonden voelt dat je daarom je eigen provincie moet gaan vormen. Dan zou op den duur een enorme versnippering van het Belgiëland tot gevolg hebben waarin misschien alleen Limburg nog bij elkaar zou blijven. Misschien want, ik hoor daar ook spreken over Oost en West Limburg.

Waarschijnlijk willen de Kempenaars zich afscheiden omwille van leuzes als ‘Antwerpen is ’t stad en de rest is parking!’. Lach er gewoon mee en basta. Die van ’t stad zijn nu eenmaal bot chauvinistisch. Om daarom al een eigen provincie te willen is gewoon ... (ik denk dat men de aanvulling zelf wel kan maken). 

the word is katie girl

That's why I go by the name of Katie Morosky. Niet vanwege onderstaande Sex and the City-meiden. Alhoewel ik en Carrie Bradshaw even chaotische verstrooide kleine frêle naïeve kledingverslaafde met nicotineworstelende schrijvende mac(intosh)gebruikende getikte meiden zijn, met een opvallende neus, heb ik verder weinig met hen gemeen. Het is eerder de Katie Girl-scene waar het over gaat: ik ben namelijk een Katie Girl, in pure vorm. Misschien wel het prototype van de Katie Girl, meer dan Katie Morosky zelf een Katie Girl is.

 

Vlamingen vs Nederlanders, of toch goede maatjes ondanks?

Niet zo heel lang geleden op Fok! een verhitte discussie gevoerd over de Belgicistische haat jegens Nederlanders. Ondanks het feit dat de discussie niet echt van hoog niveau was (daarvoor moet je op Movie-, Music- of BoekMeter zijn :-) ) is het op zich natuurlijk wel een interessant gegeven, die anti-(vooral)Hollandse gevoelens. Ik heb dat niet, ik ken dat niet, ik doe daar niet aan mee. Tuurlijk niet, ik heb jaren met plezier m’n broek versleten op die Nederlandse fora en had niet echt het gevoel dat er een groot cultureel verschil was tussen de Belgen en de Nederlanders daar. Verder ook geen culturele problemen gehad met andere loepzuivere Nederlanders waarmee ik een mondeling of schriftelijk contact had. Niets voor niets heb ik hier ook Nederlandse steden bij m'n nieuwsoverzicht geplaatst. Overigens heb ik het dus wel voor vele Nederlanders.

Op Fok! is dat wel heel anders, hoor. Op YouTube, ook anders. En de random Nederlander op weekend in Antwerpen ‘die je al van ver hoort en ziet aankomen in schreeuwerige kleuren en taal’ draagt ook niet meteen mijn symphatie weg. Maar ze de verkeerde weg opsturen zou ik dus nooit doen.

Vlamingen, Nederlanders. Vlamingen kunnen het gewoon niet verkroppen dat Nederlanders met Heineken de wereld hebben veroverd. Dat steekt. Want elk denkbaar Belgisch bier is gewoon veel lekkerder. Vlamingen kunnen er gewoon niet tegen dat Hollanders een prul tot een kunstwerk bombarderen en ze er ook nog mee wegkomen. Vlamingen doen dat niet, die wachten tot ze opgemerkt worden, en dan nog durven ze wel es te bedanken voor de eer. Hollanders zien het groots en willen de wereld veroveren, Vlamingen zien het klein en willen op hun plekje het beste product afleveren. Handelaars tegenover ambachtslieden.

En ook het resultaat van de Nederlandse opvoeding waarin kinderen aangemoedigd worden om assertief te zijn wordt door Vlamingen veelal als onbeschoft beschouwd, Vlamingen werd immers decennialang aangeleerd om hun mond te houden, al gaat het de laatste jaren wel een andere richting uit.

Tja, Vlamingen Nederlanders. Het blijft een strijd. Maar zolang onze nationaliteit niet ter sprake komt, kunnen we wel goede maatjes zijn.   

disco against the rockism

Er zijn weinig dingen, zaken, mensen, begrippen, definities, levende wezens, planten, organismes, biotopen, zinsbegoochelingen, theorieën, genres, propaganda, .... waar ik zo een hekel aan heb als het eerder genoemde Rockism. U kent het waarschijnlijk maar al te goed: het oordeel dat alleen (alternatieve) rockmuziek goede muziek is. En bij uitbreiding ook de singersongwriters, als ze maar niet in de hitparade voorkomen. Alle commerciële muziek is slecht volgens het zum kotzen Rockism. Ja, werkelijk. Alle commerciële muziek is slecht. In de hitparade staat alleen maar brol. Ja, werkelijk.

Op Wikipedia gaan ze nog verder dan ik eigenlijk zou durven gaan: wordt die houding beschreven als een sexistische, discriminerende zelfs racistische houding van mannelijke WASP (White Aglo Saxon Protestant) want rockmuzikanten behoren immers voor het grootste gedeelte dan ook tot die groep. Ik geloof dat het aanvankelijk wel met die racistische houding was begonnen in de jaren ’50, begin ’60, toen zwarte muziek nog ongehoord was (terwijl iedereen ondertussen wel weet dat Elvis, the Rolling Stones en zelfs the Beatles hun sound van die ongehoorde zwarte muziek hebben gehaald. Rockmuziek was aanvankelijk zwarte muziek.), de segregatiewetten nog bestonden en zwarten dus niet vooraan in de bus mochten zitten. In die enge enge tijd heeft het Rockism vast z’n wortels geschoten en vandaag ondervinden we nog altijd de giftige nawerking van een in se oorspronkelijke racistische opvatting. Goed zo, Rockism! Blijf zo nog maar even het muzieklandschap bederven.         

Heel veel mensen, tijdschriften doen eraan zonder het zelf te beseffen. Ook Katie (Huh?), ja, ook Katie moest eraan geloven toen ze een jaar of dertien, veertien was. Studio Brussel, Afrekening was het enige wat mocht. Jaren heb ik inderdaad zo gebrainwasht rondgelopen. De enige goede hiphop kwam van de Beastie Boys. Tegenwoordig hebben die New Yorkers gezelschap van Eminem gekregen. Ja, die mag ook. Ooit las ik in een muziektijdschrift dat Eminem de beste hiphop act ooit was. Zonder een spatje ironie.Eigenlijk ligt het er gewoon vingerdik op hoe discriminerend dat wel is maar men beseft het niet omdat die houding ondertussen al zo ontzettend ingeburgerd is.

Na jaren ook zo met oogkleppen te hebben rondgelopen was het voornamelijk de Disco die mij uit die houding bevrijdde: rond m’n zestiende, toen ik pas begon uit te gaan,werd Disco plots weer hip, discorevival op volle toeren, en ik ging daar ontzettend hard in mee. Vanuit de Disco volgden dan ook al snel de andere muzikale - volgens het Rockism verboden - genres. En eerlijk gezegd werkte het heel bevrijdend toen ik eenmaal ‘F*ck You’ riep naar die zogenaamde opgelegde norm. Niettemin ben ik sinds die ‘F*ck You’meer en meer professionele muzikanten tegengekomen die bewondering hebben voor mijn muziekkeuzes (ik ben er telkens weer aangenaam verrast over). Het zijn alleen de Rockismadapten die vinden dat het niet kan waar ik naar luister. Maar ja, ik begrijp ze want ik ben ook zo geweest. Jààààààren geleden.

   

het boek facebook

Ik vraag me af hoe Facebook eigenlijk aan z’n naam komt. Het is niet zo dat het een boek is ofzo. MySpace, dat houdt steek of Hyves (in zoverre mate dat een Nederlandse site onder een Engelse naam  op het internet staat, natuurlijk. Want daar houdt de logica dus op).

Facebook. Misschien is het wel de bedoeling het ooit als een boek uit te brengen, weg privacy, daar wordt nu toch ook al geen rekening mee gehouden als het geld kan opbrengen. En eerlijk, een boek van Facebook, dat kan niet anders dan een bestseller worden. Maar dan moet wel alles in het boek staan, àlles. Ook de persoonlijke verstuurde privéberichten. Eindelijk weten we dan wat we werkelijk van elkaar vinden. Dat je collega (die je nochthans een vriendschapverzoek had verstuurd) je al bij de eerste aanblik een regelrechte omhooggevallen eikel vond. En dat je voeten stinken. Eindelijk weten we dan wat celebrities werkelijk in hun vrije tijd doen in plaats van wat ze journalisten vertellen dat ze doen. Als Lindsay Lohan een journaliste wil wijsmaken dat ze al maandenlang ’s avond braaf voor de TV hangt kan ze meteen geconfronteerd worden met haar eigen geschreven onverbloemde woorden ‘I’m only at home to sleep for like 5 minutes. Partyyyy!!!’ Ja, Facebook in boekvorm. Alle vuile was opgehangen voor de hele wereld te lezen.

Natuurlijk moet je dan wel doorheen de vele pagina’s onzin als ‘If 50 000 people join this group I get a tattoo of Facebook in my neck .’ Waarbij je dan versteld staat over het feit dat iemand op het idee kan komen het Facebooklogo in zijn nek te laten tatoeëren. Wacht maar, je staat nog meer versteld van het feit dat in no time die groep aan het bereikte aantal zit. En wacht nog effe. Na 50 000 leden komen er nog leden bij. Om de nutteloosheid nog meer te benadrukken misschien? Want no way dat die kerel zoiets zou doen als Facebook in z’n nek te tatoeëren. En effectief. Wanneer u verder leest merkt u dat er in de geposte berichten alsmaar meer scheldpartijen voorkomen. Mensen die beetgenomen worden reageren niet altijd redelijk: You wasted our time (gevolgd door een hele hoop scheldwoorden). Inderdaad, die kerel verspilde een muisklikseconde van je tijd om lid te worden van de groep. Wat een verspilling, zeg. En wat een mens allemaal kan doen in een seconde! Voorbij talloze zulke onzinpagina’s met onzingroepen moet je dus. (Heel, heel, heel soms gebeurt het dat iemand effectief z’n naam verandert in Primus Tetronic na het bereikte aantal leden. Zulke mensen zouden beter wegblijven van Facebook.)

Je moet ook doorheen pagina’s fanpages waarin mensen fan zijn geworden van, bijvoorbeeld, ‘niets’. Ja, sommige mensen zijn gewoon fan van ‘niets’. Serieus, echt, werkelijk waar. Fan van 'niets'. Of mensen die fan zijn geworden van hun neef, nicht, kat van de buren, pagina’s lang. Op Facebook komt het triviaalste in de mens naar boven, denk je dan. En dat zie je dan bevestigd worden wanneer je merkt dat er heel vaak wedstrijden worden gehouden, wie de allerliefste persoon is bijvoorbeeld om maar iets te noemen. Echt sociaal, empathisch, het zal je maar gebeuren dat geen enkele van je facebookvrienden voor jou heeft gestemd. Geen een. Helemaal idioot vind je het versturen van allerlei zaken naar elkaar:  verschillende soorten sneeuwballen, vinylplaten (en let op, het zijn slechts afbeeldingen, je bent er dus echt helemaal niks mee), ja zelfs Bekende Vlamingen worden verstuurd. ‘Gooien met BV’s’ heet dat dan. Pardon? Ja, 'Gooien met BV's'. Tamara Willems heeft een Koen Wauters naar je gegooid, leuk. Dan gooi jij haar een Luc Steeno. Triviale spielerei. Heel populair dus. Facebook, een wereld waarin men razend kan worden om de verspilling van een muisklikseconde tijd waarna men vervolgens minutenlang ligt uit te zoeken wat men nu weer naar een vriend zal sturen: een BV, een televisieprogramma, een Heavy Metalalbum?                        

Je kan je maar beter goed voorbereiden op de hele hoop onzin bij het doornemen van de pagina's: mensen die in hun status hebben geschreven (je moet antwoorden op de vraag: wat ben je aan het doen?) dat ze aan het slapen zijn, mensen die alleen ‘is’ schrijven zodat je te lezen krijgt ' Tamara Willems is'. Of dan de mensen die om het half uur hun status veranderen om juist heel precies te schrijven wat ze aan het doen zijn. 'Tamara Willems wacht op het eten.' 'Tamara Willems eet.' 'Tamara Willems vond het eten lekker.' Onzin hoor, een hoop onzin. Maar desondanks, alle onzin ten spijt: het boek Facebook. Ik denk wel dat ik het zou kopen. En het wordt vast weer zo'n boek dat niemand in z'n bibliotheek heeft staan en toch iedereen gelezen heeft. 

een volledige eigenzinnige top 100 allertijden, eindelijk!

Na het lezen van top allertijden songlijstjes blijf ik vaak gefrustreerd achter, ja. Omdat de meeste muziekcritici (vooral die van Rolling Stone) het niet doorhebben dat er na de jaren '60 ook nog muziek werd gemaakt. Of dat anderen (ja, die van Humo) het niet doorhebben dat er buiten het Rockgebeuren ook nog muziek wordt gemaakt. Het zogenaamde Rockism dat ervoor heeft gezorgd dat ik persoonlijk meer en meer moeite heb met Rockplaten, vanwege dat enge kortzichtige Rockisme sfeertje errond (ja, ik heb er écht een hekel aan).

Net daarom heb ik mijn (vollediger) top 100 allertijden opgesteld (van enkel populaire muziek, geen jazz of klassiek dus). Verrassend is dat sommige van mijn favoriete genres ondervertegenwoordigd zijn, en niet al m'n favoriete artiesten staan er in. Maar, at least, ik heb een poging ondernomen om bepaalde genres, decennia niet domweg te negeren wat te vaak gebeurd. Wegens vooroordelen. En die goegemeente. En dat, bah, Rockism.

(je kan klikken op de song, en indien niet, dan heb ik het geluid nog niet kunnen vinden)

1. My Favourite Things - Julie Andrews
2. Moon River – Frank Sinatra (Audrey Hepburn original version)
3. This Town Ain’t Big Enough for the Both of Us - Sparks
4. Life on Mars - David Bowie
5. Always on My Mind – Elvis Presley
6. I Want You – Erykah Badu
7. The Electric Spanking of War Babies - Funkadelic
8. Jogà – Björk
9. Child in Time – Deep Purple
10. All I Do – Stevie Wonder
11. I Wish I Knew How it Would Feel to Be Free – Nina Simone
12. Strawberry Fields Forever – The Beatles
13. Mainline – Black Ivory
14. Looking for the Perfect Beat – Afrika Bambaataa & The Soul Sonic Force
15. I Want Your Love - Chic
16. Diary – Alicia Keys
17. Bohemian Rhapsody - Queen
18. Hot Fun in the Summertime – Sly & The Family Stone
19. Layla – Derek & The Dominos
20. Gimme Danger – Iggy Pop & The Stooges
21. Stuff Like That – Quincy Jones (ft Ashford & Simpson & Chaka Khan)
22. Like I Love You – Justin Timberlake
23. Sweet Child O’ Mine – Guns ‘n’ Roses
24. Creep - Radiohead
25. Oh Carol – Neil Sedaka
26. Could Heaven Ever Be Like This – Idris Muhammad
27. Teenage Riot – Sonic Youth
28. We Are the World – USA for Africa
29. Clear - Cybotron
30. Billie Jean – Michael Jackson
31. Troy – Sinéad O’ Connor
32. Wanna Be Startin' Something - Michael Jackson
33. You Keep Me Hangin’ on – The Supremes
34. When Doves Cry - Prince
35. D.A.N.C.E. - Justice
36. Gimme Shelter – The Rolling Stones
37. A Lover’s Concerto – The Toys
38. I Want You Back – The Jackson 5
39. Love and Happiness – Al Green
40. All Night Long – Lionel Richie
41. Poison – Bell Biv Devoe
42. As – Stevie Wonder
43. Wild Wood – Paul Weller
44. Didn’t I Blow Your Mind this Time – The Delfonics
45. I Might Be Wrong - Radiohead
46. Positive Education - Slam
47. Must Be Love - Madness
48. Rythm Nation - Janet Jackson
49. No Letting Go – Wayne Wonder
50. Stairways to Heaven – Led Zeppelin
51. That’s The Way Love Goes – Janet Jackson
52. No Scrubs - TLC
53. Little Ghetto Boy – Donny Hathaway
54. Crazy – Gnarls Barkley
55. Boys – Britney Spears (ft N.E.R.D.)
56. You Make Me Feel Brand New- Stylistics
57. Backstabbers – The O’Jays
58. Close to Me – The Cure
59. Try Again - Aaliyah
60. I Wanna Be Where You Are – Michael Jackson
61. Stay With Me – Chico DeBarge
62. Redemption Song – Bob Marley
63. Martha – Tom Waits
64. You Really Got me – The Kinks
65. There is a Light that Never Goes out – The Smiths
66. Heart of Gold - Neil Young
67. End of the Road - Boys II Men
68. Goodnight Saigon – Billy Joel
69. Train in Vain – The Clash
70. Baby Wants to Ride – Frankie Knuckles
71. Need You Tonight - INXS
72. All Along the Watchtower – Jimi Hendrix
73. Paid in Full – Eric B & Rakim
74. Imagine – John Lennon
75. Another Brick in the Wall – Pink Floyd
76. Let Me Ride – Dr. Dre
77. Big Fun – Inner City
78. The Mexican – Babe Ruth
79. The Motorbooty Affair – Parliament
80. Humble Mumble – Outkast & Erykah Badu
81. One Nation Under a Groove – Funkadelic
82. Hey – Pixies
83. Into the Groove – Madonna
84. Careless Whisper – George Michael
85. Sultans of Swing – Dire Straits
86. Seven Nation Army – The White Stripes
87. Theme from S-express – S-Express
88. Gonna Make You Sweat – C+C Music Factory
89. Weak - SWV
90. In the Stone – Earth Wind & Fire
91. Forever More – Moloko
92. Over and Over - Sylvester
93. Dance With You – Carrie Lucas
94. Relight My Fire – Dan Hartman
95. Can You Feel it – The Jacksons
96. Good Vibrations – The Beach Boys
97. You Make Me Feel (Mighty Real) – Sylvester
98. Summer’s Here – Magnus
99. La Rock – Vitalic
100. If You Want Me to Stay – Sly & The Family Stone

En omdat er altijd nummers zijn die er eigenlijk ook in moeten:

1. Try a little tenderness - The Commitments
2. Regulate – Warren G
3. A Forest – The Cure
4. Do Right Woman , Do Right Man – Aretha Franklin
5. Big Mouth Strikes Again – The Smiths
6. Anyone Who Had a Heart – Dionne Warwick
7. Space Cowboy – Jamiroquai
8. Once in a Lifetime – The Talking Heads
9. Here Comes the Rain Again – The Eurythmics
10. Riders on the Storm – The Doors
11. Enjoy the Silence – Depeche Mode
12. Caution – Bob Marley
13. Back to Life – Soul II Soul
14. Say My Name – Destiny’s Child
15. (Sitting on the) Dock of the Bay – Otis Redding
16. Can’t Get You Out of My Head – Kylie Minogue
17. Private Dancer – Tina Turner
18. Spanish Stroll – Mink Deville
19. Solsbury Hill – Peter Gabriel
20. Fallin’ – Alicia Keys
21. My Love – Justin Timberlake
22. Bootylicious – Destiny’s Child
23. Song 2 - Blur
24. Tracks of My Tears - Smokey Robinson & The Miracles
25. I Can't Go for That - Hall & Oates

Welcome to EuroCamp

Eurovision. Everybody loves a little camp! Dit zijn mijn favorieten: