Prince en z'n teksts

Effe eerlijk blijven: sinds ik Prince heb gezien in het Sportpaleis, vroeg in november, luister ik naar geen enkele andere artiest. Ja. En ik ga me er ook niet voor schamen. Daarom een postje dat alweer zo Prince related is.

De teksten van Prince vind ik te onderschat.

Verder geen uitleg. Ik post.

Free

Be glad that you are free. Free to change your mind. Free to go most anywhere anytime. Be glad that you are free. There's many man who's not. Be glad for what you had baby what you've got.

Adore

Untill the end of time, I'll be there for you. You are my heart and mind, I truly adore you. If God one day struck me blind, your beauty I'll still see. Love's too weak to define just what you mean to me.

Anna Stesia

Have you ever been so lonely that you felt like you were the only one in this world?

Have you ever wanted to play with someone so much you'd take any one boy or girl?

Anna Stesia, come to me, talk to me, ravish me. Liberate my mind.

katie in een boerendorp

Momenteel moet ik bijna elke dag op den boerenbuiten zijn. Het mag dan wel in het Antwerpse arrondissement liggen, het is den boerenbuiten. En dan weet je meteen waarom ze zeggen dat de meeste mensen binnen de driehoek Antwerpen, Gent, Brussel wonen. De Vlaamse Ruit, de Vlaamse Diamant (de Vlaamse Diamant is de Vlaamse Randstad). En het dorpje is not included. Als je er komt denk dat er geen hol te beleven valt, dat de winkels er altijd gesloten zijn. Mijn ervaring met het dorp is: van de bus stappen en op de bus stappen. Maar then again, in Brasschaat liep ik ook liefst niet al te veel rond. Elke verplaatsing was een verplaatsing te veel. Maar then again, Kapellen vond ik anders wel leuk! En ook Putte.

Het dorpje dus. Toen ik er pas kwam kon ik niet wachten om weer uit het dorpje te zijn. Rennen naar de bus: 't Stad! 't Stad (Antwerpenaren zijn vreselijke mensen)! Nu kom ik er wel graag, ik bedoel, in het gebouw dat een verstedelijkte gemeente binnen het dorp lijkt. De bevolkingsdichtheid is er 10 keer het dorp en da's goed zo. Als al die mensen het gebouw verlaten lijkt het dorpje voor vijf minuten overbevolkt. Ik kom er graag omdat de mensen er aardig zijn (dat heb je met een dorp). Gewoon aardig. Ze komen voornamelijk uit dorpen als Brecht, Wuustwezel en Essen. En dorpen als Putte en Kalmthout. En vertellen dat ze het leuk vinden om in een dorp te wonen omdat de bakker gewoon aan huis komt en koffie komt drinken, dat iedereen er iedereen al kent vanaf de jongste jeugdjaren en dat er rust heerst. Dan krijg ik het benauwd. Dan zie ik ze afstappen temidden van velden en denk: dit is toch zo saai? Alweer een weide met drie koeien.

Het is maar wat je gewend bent: zij willen niet naar de stad toe vanwege de drukte. En dat je er de band niet hebt van iedereen kent elkaar sinds de jongste jeugdjaren (de drukte is natuurlijk relatief, als ik in huis zit, is het niet druk, hoor. En d'r zijn best wel wat wijken op te noemen waar iedereen elkaar kent. Sommige buurten gedragen zich als dorpen in de stad, zedus. Voorbeelden: 't Valaar (in Wilrijk), 't Kiel, 't Zuid, rond het Krugerpark (Borgerhout) en je hebt zelfs een wijk die Deurne Dorp-Expo heet. Zedus.)

Maar ik gun het ze, het half uur fietsen naar de bushalte om een bus te nemen die slechts 1 keer per uur halt houdt. Op zaterdag 1 keer in de drie uur. En op zondag twee keer per dag. Ik gun het ze, want ze zijn zo lief en als je jong bent heb je 't graag rustig.

de kleurrijkste klasgenoten

Iedereen heeft ze wel es gehad: kleurrijke, excentrieke klasgenoten. Als je het geluk mag hebben jarenlang bij ze in de klas te mogen zitten, beleef je er jarenlang plezier mee maar veelal zitten ze slechts enkele maanden tot een jaar bij je in de klas omdat ze, jawel, excentriek zijn en er niet inpassen. De mijne zijn:

(ik heb de namen ietwat veranderd)

Alejandro die we steevast 'den Alej' noemden: een halve Italiaan en eigenlijk kon je dat best wel zien: knalblauwe grote ogen, donkere haren, licht getinte huid en volle lippen. Z'n haar hing steevast over z'n grote ogen waardoor je alleen maar haar en volle lippen te zien kreeg. Eigenlijk was hij best wel knap maar hij had zo'n groot bakkes dat je vergat dat hij best wel knap was. Hij woonde in Brasschaat met z'n moeder en z'n zusje en zat soms indiscreet te pochen over hoeveel geld ze thuis maandelijks voor de school betaalden. Verder sprak hij alleen maar over voetbal.

Toen ik net in de Steinerschool kwam zwaaide hij de plak over de klas met z'n bijdehande opmerkingen, eigenlijk, humor had hij wel, en ik kwam de eerste helft van het schooljaar naast hem te zitten. Ik, het meisje van de strenge meisjesschool met uniform kwam naast het grote bakkes van de klas te zitten. Dat was effe wennen maar op den duur klikte het. En hij keek elke toets van me af.

Alicia: de dochter van een witteboorden crimineel. Haar vader was wereldberoemd in Vlaanderen als witteboorden crimineel, ze woonde vlakbij op de Prins Albertlei en werd met de Jaguar naar school gebracht. De eerste dag kwam ze in nette veel te seutige truttenkleren de Steinerschool binnengestapt, kleren waar zelfs 12-jarigen niet in gezien willen worden, waarna ze de dag erna drastisch van look veranderde en er compleet grunge bijliep. Dat was 'apart'. Maar gedurende een jaar was ze er wel een van m'n beste klassevriendjes. Ook buiten de school zag ik haar en dat zorgde soms wel voor 'maffe' taferelen. Haar toenmalig vriendje experimenteerde met harddrugs en gedroeg zich als een regelrechte zeikerd toen we wat gingen drinken. In het hipste café van de stad. Later vernam ik dat hij nog op de Meir had liggen kotsen. Kotsen op de Meir is een straf verhaal. Net als haar ander straf verhaal waarin ze op de trein migraine kreeg, ging overgeven en flauwviel temidden van haar eigen braaksel. Van Alicia geloofde je dat soort verhalen.

Dik: Dik deed werkelijk niks voor school. Werkelijk niks. Hij kwam naar school met een schrift waarin hij tekeningen maakte tijdens de les. En dat was het. Z'n ouders beloofden hem een nieuwe fiets of een nieuw skateboard (hij was een skater en rollerbladede veel) als zijn rapport maar goed zou zijn maar dat hielp niks. Hij deed niks voor school en wij keken enigszins wel naar hem op: Dik kende alle coole mensen in 't Stad, was kind aan huis in 't hipste café van 't Stad en zijn zus kende de mannen van dEUS persoonlijk. En mocht hen mee naar huis nemen. Dik was de hipste kerel van de klas en we waren blij dat we met hem optrokken. Ook buiten de school in dat hippe café, hippe drankjes drinken.

Dirk-Jan: Dirk-Jan is het nakomertje uit een groot gezin en lid van een beroemde Antwerpse familie. Z'n oudste zus was toen al een van Vlaanderens grootste actrices en omdat hij een nakomertje was en z'n thuissituatie nog excentrieker dan hijzelf ontfermde ze zich over Dirk-Jan. Het eerste wat hij zei toen hij zich op de speelplaats aan ons voorstelde was iets over hoe excentriek z'n ouders waren. Wij wisten niet wat we daarop moesten antwoorden. Na een maand veranderde hij compleet van look en droeg voortaan snobkledij waarbij hij ons duidelijk liet zien van welk merk het allemaal was en hij schepte op over hoeveel zakgeld hij kreeg. Op een jaar tijd veranderde hij compleet van persoonlijkheid en wou vooral laten merken hoe stoer hij wel was: de dag van het medisch onderzoek zat hij te stressen en iedereen lastig te maken over het feit dat hij dat weekend weed had geblowd en bang was dat ze dat aan z'n urine zouden merken. Alsof ze dat zouden testen.

Gruutken: Gruutken was eigenlijk zo sociaal aangepast en braaf dat het excentriek werd. Ze sprak met superzachte stem en in haar vrije tijd werkte ze in de parfumerie van haar ouders. En dat was ook alles waar ze over kon vertellen. Elk verhaal begon met een "Bij ons in de parfumerie." Aangenaam verrast was ik toen bleek dat ze ook een cursus fotografie volgde. Daar vertelde ze helemaal niks over.

Kessy: Kessy was het aantrekkelijkste kind van de klas en vroegrijp: toen wij allemaal nog onze eerste pasjes op de dansvloer waagden was zij al een veteraan in het uitgaan. Tot 's morgensvroeg. Ze trok als tiener met twintigers op die een auto hadden maar toch waren we een tijdlang vriendinnetjes. Die naar 't station gingen voor een tentoonstelling en daarna shoppen en daarna naar 't hipste café van 't Stad. Ze kreeg behoorlijk wat geld toegestopt maar ze werkte ook, aanvankelijk bij haar ouders en later in cafés en dancings, en dat als jonge tiener al. Kessy voedde zichzelf helemaal op en ook haar zus waarmee ze de Antwerpse dansvloeren te lijf ging. En ze sprak écht Antwerps, na uitspraaklessen al wat minder Aantwaarps maar toch, een echte madam van 't Stad die 's middags steevast een koffie verkeerd dronk en een klapke dee.

de Lidi: de Lidi was gedurende een lange tijd mijn beste vriendinnetje. Met Kessy vormden we een vrolijk drietal en we gingen dan samen met Dik naar 't hipste café van 't Stad waar we allerlei coole mensen leerden kennen. de Lidi was excentriek omdat haar familie zo ontzettend excentriek was. Ze kwam niet uit Antwerpen maar uit Wuustwezel maar woonde tijdens de schoolweek en soms ook in de vakanties en het weekend bij haar oudste zus in Antwerpen, die vlakbij woonde. De Lidi heeft zes broers en vijf zussen. 12 kinderen, en sommigen waren half.

Eigenlijk deed ze totaal waar ze zin in had, een soort Pippi, en haar twee jaar oudere zus stal soms geld van de mensen voor wie ze werkte waarmee ze dan dure kleren ging kopen in de Fish & Chips. Maar de Lidi wist anders ook haar weg met stelen: de dag van onze publieke mondelinge eindwerkvoorstelling had zij met haar klassevriendin voor iedereen in de klas (meer dan twintig man!) een cadeautje gestolen. Ze stelden samen een lijst op met wat iedereen wou en zij stalen het bij elkaar. Maar dat stelen was meer een tienerfase want vele tieners doen het louter voor de kick: zo had er iemand ooit es een TV gestolen. Een zo iemand die normaal gezien zo ontzettend verwend werd. De Lidi was gul met het stelen maar verder ook gewoon gul met het geld.

de Johan: we noemden hem 'de Joint' (op z'n Frans uitgesproken). Niet omdat hij blowde, niet omdat hij Franstalig is, gewoon zomaar. De eerste dag viel hij me al op omdat hij geitenwollen sokken in z'n sandalen droeg. En ook in die sandalen had hij zweetvoeten. Hij droeg in de jaren '90 kleren die ooit mode waren in de seventies, en niet die hippe Lenny Kravitz outfitjes, gewoon echt doorsnee jaren '70. Hij stamde uit een familie van klassieke muzikanten en zelf speelde hij getalenteerd contrabas. En hij spijbelde, veel. Dan zat hij de hele dag op de bus door de Antwerpse agglomeratie te reizen. En na een schooltoneel reed hij op z'n zestiende met de auto en wat klasgenootjes door de straten van Antwerpen.

Starc: Starc kwam uit Canada en sprak Nederlands met een zware Engelse tongval. Hij was gek, echt. Hij kwam elke dag te laat omdat hij zich 's morgens stond te rukken, dat zei hij dus gewoon. Ook tegen alle meiden (waarna hij je een hand wou geven, weet je). En verder deed hij weinig tot niks voor school. Net als z'n vriend Dirk-Jan. En Dik, die ook z'n vriend was, met hen zaten we wel es in dat hippe café. Starc had al op een jonge leeftijd een handeltje in T-shirts: hij ontwierp logo's voor T-shirts die ze in een winkel verkochten, dat vonden we toen best wel indrukwekkend. Hij liep er altijd lachend bij en zei altijd rare dingen. En nu doet hij iets met computers. Dat hadden we nooit verwacht.

Dat waren zowat de meest kleurrijke klaspersonen. En ik kan het natuurlijk ook hebben over Sjarel waarmee we het VRT-gebouw binnendrongen en die in een vol café zonder enige zwans luidop zei dat hij wou klaarkomen op de tafel.

Brigitte Bardot is Doortje Stoot

Iets wat ik als eerste heb ontdekt en dat tot nu toe (tot na het lezen van de volgende zinnen) niemand anders wist: Doortje Stoot is Brigitte Bardot. Sally Forth is Brigitte Bardot! Deze kennis is van onschatbare waarde aangezien ze nog niet echt naar buiten is gekomen. Ook niet in Amerika, het land van haar comic herkomst. Maar het is werkelijk zo: Doortje Stoot is Brigitte Bardot. Tot dit inzicht kwam ik toen ik zag dat ze dezelfde soort lippen hebben, en dan volgde de rest. Vergelijk en stel vast dat het zo is:

Iets wat ik als eerste heb ontdekt en dat tot nu toe (tot na het lezen van de volgende zinnen) niemand anders wist: Doortje Stoot is Brigitte Bardot. Sally Forth is Brigitte Bardot! Deze kennis is van onschatbare waarde aangezien ze nog niet echt naar buiten is gekomen. Ook niet in Amerika, het land van haar comic herkomst. Maar het is werkelijk zo: Doortje Stoot is Brigitte Bardot. Tot dit inzicht kwam ik toen ik zag dat ze dezelfde soort lippen hebben, en dan volgde de rest. Vergelijk en stel vast dat het zo is:

Wally Woods z'n geheim ligt bloot. Raar dat tot nu toe niemand anders met die informatie naar buiten kwam. Daar moet je dan een vrouw voor zijn, hé!

tribute to Madonna

Ik heb vaak het gevoel dat Madonna wordt onderschat door de generaties na mij. Zij is echter net zo'n icoon van de 80's als Michael Jackson en Prince. Haar impact was groots in die jaren. Ik kan dat niet effe rechtzetten met een paar video's maar ik ga ze wel posten. Al die video's die toen een verschil maakten.

Madonna met video's:

Madonna- Holiday (Dance Show)
Geüpload door effegi. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

Madonna - Material Girl
Geüpload door bebepanda. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

09 - Madonna - Into the Groove
Geüpload door Paadre. - Ontdek andere muziek video's.

Papa Don't Preach
Geüpload door MadBrit. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

Madonna - Vogue
Geüpload door zocomoro. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

Serge Simonart over Prince

Serge Simonart schreef in z'n uitgebreid artikel over Prince in Humo dat het publiek een zee van blanke mensen was met misschien 1 % allochtoon. Hij vond dit vreemd aangezien Prince een zwarte (funk)artiest is. En zijn publiek dus voornamelijk blank lijkt te zijn. Nee, ik vond dat geen leuke opmerking. Verder is Serge Simonart al sinds m'n tienerjaren een van m'n favoriete journalisten, een journalist die ik bewonder, maar die opmerking, nee. Al kan ik hem geen ongelijk geven, het publiek was inderdaad opvallend heel blank. Maar dat had wel z'n redenen:

- Prince heeft zich nooit willen profileren als de zwarte artiest met zwarte muziek. Hij speelt rock, hij speelt funk, hij speelt alles. Sinds z'n derde plaat, Dirty Mind die uitgesproken minder Disco is dan z'n voorgaande albums, trekt hij ook een blank publiek aan. Ik neem aan dat z'n zwarte aanhang sinds het psychedelische Around The World In A Day ietwat van hem vervreemdde en met het eerder naar rock leunende Sign O' The Times vast al helemaal.

Pop Life
Geüpload door tpryorl. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

- Funk is eigenlijk geen uitsluitende zwarte muziek meer. Het wordt net zoals jazz nog massaal gespeeld door negers, voornamelijk de oude negers die erin pionierden, maar de jonge Funkgroepen zijn eerder blank. Ik hou van Funk, da's mijn muziek maar ik kan mijn liefde voor dit genre bijna enkel uitsluitend met blanken delen. Tenzij ik Larry Graham zou mogen bellen. De personen waarmee ik echt wild kan gaan over Funk zijn allemaal blank en ik heb dat nooit als iets 'raars' ervaren. Funk was vroeger inderdaad, nog voor de Hiphop, de emancipatiemuziek voor de zwarte gemeenschap maar sinds Sly & The Family Stone is het meer een 'Free your mind and be colourblind' muziek geworden. And then your ass will follow. De P-Funk van George Clinton en zijn briljante muzikanten had en heeft een gemengd publiek. En bij Maceo dit jaar zag ik vast nog minder dan 1 % allochtoon. Viel me toen niet eens op.

ARRESTED DEVELOPMENT-EVERYDAY PEOPLE
Geüpload door pierrot77. - Ontdek andere muziek video's.

- De concertseries van Prince waren niet echt goedkoop te noemen. Je moest al echt heel erg graag willen gaan als je er dat geld voor over had. En wat de pré- en aftershow betreft, niet alleen het geld maar ook het vervoer op korte tijd kunnen regelen om een concert in de vroege ochtend mee te maken (lees: late nacht). Ik ken best wel wat superfans die baalden omdat ze die kleine shows niet hebben gezien (waaronder ik). De aftershow na het Sportpaleis wou ik wel meepikken maar die kwam er dus niet.

- Allochten in België zijn voornamelijk Turken en Marokkanen (de clichéallochtoon bedoel ik dan) en afgezien van een of twee Marokkaanse facebookvrienden van me houden die niet echt van Funk. Turken en Marokkanen luisteren naar Hiphop en R&B (of traditionele Turkse en Marokkaanse muziek). En vinden Prince dus geen Hiphop. De Afrikaanse (Sub-Sahara Afrika dus) gemeenschap in België is ook niet echt met Funk bezig. Eerder, net zoals de meeste jongeren, zijn ze met Hiphop en R&B bezig (of traditioneel Afrikaans). Maar waarschijnlijk is er een groot verschil tussen Europa en de V.S. inzake de Funkbeleving.

Conclusie: ik vond dat ene of twee, drie zinnetjes in een groot artikel blijkbaar de moeite waard om er een blog item over te schrijven. Hij had niet helemaal ongelijk alleen bleef de waarom/daarom achterwege. En als het over Prince gaat wil ik dat best wel es heel goed verduidelijken.

En nog es: ik heb echt niks tegen Serge Simonart. Het feit dat ik Humo speciaal heb gekocht omwille van dat artikel zegt zo veel: ik had het ook snel tussen de rekken kunnen lezen, in de supermarkt bij de Roosevelt waar ik toen stond zou niemand daarover hebben gezeurd. Mààr als een fantastische journalist over een van je geniale favoriete artiesten schrijft moet dat je dat arrtikel gewoon hebben. Vlaanderen is blij met een Serge Simonart.

top jeugdprogramma's van effe terug

Ik betrap mijn generatie erop dat we wel es liggen te klagen over de kwaliteit van de huidige jeugdpogramma's. Sinds Nickelodeon z'n intrede deed werd het allemaal sh*t, al keek ik wel es naar Hey Arnold en natuurlijk Spongebob. Maar het gezaag houdt niet op bij Nickelodeon want ook de Teletubbies, Kabouter Plop enzo worden allemaal met de grond gelijk gemaakt. Alsof Mik, Mak en Mon vroeger zoveel beter was (Mik, Mak en Mon lijkt wel een voormalige Oostblok jeugdserie geschreven door een auteur die serieus aan de LSD zat. De intro spreekt boekdelen). Maar ach wat, ik doe gezellig mee met al dat gezaag. In die Vrouwtjes Theelepel tijd was de jeugdtelevisie zoveel leuker: 'Kom op dan gaan we met z'n allen naar een feestje, dat wordt gevierd omdat het lente is geworden in 't bos. Met alle mensen, alle dieren, elk beestje!'

Een persoonlijke top 10:

1. De Fabeltjeskrant: ooit verkozen tot het beste jeugdprogramma allertijden en da's natuurlijk om een reden. Actualiteit en een ironische humor in een kinderprogramma. Wordt tijd dat het es wordt heruitgezonden.

2. Sesamstraat: Sesamstraat blijft populair, generaties na generaties zijn opgegroeid met Sesamstraat en uitgelachen omdat ze op hun tiende ofzo nog steeds keken. Generaties na generaties hebben het dan weer herontdekt rond hun zestiende. "Hey Ernie, er zit een banaan in in je oor!".

3. De Tovenaar van Oz: ik kan moeilijk anders omdat het mijn lievelingssprookje is. Ook al zou de serie nog zo slecht zijn dan nog zou hij op 3 staan. Denk ik.

4. Carolientje en Kapitein Snorrebaard: ik vond Carolientje geweldig en de avonturen die ze beleefde met Kapitein Snorrebaard jaloersmakend leuk. Zo kan ik me een aflevering herinneren dat ze naar Luilekkerland gingen en eerst een muur van rijstpap moesten eten om er binnen te geraken. Weet je, dat maakt me jaloers.

5. Kinderen Voor Kinderen: eigenlijk is het idee geniaal, kinderen liedjes voor kinderen laten zingen, geschreven door (literaire) schrijvers op een idee van een kind. En slechts een keer per jaar op televisie. Heeft ooit es een belangrijke Europese televisieprogrammaprijs gewonnen. Nederland is goed bezig.

6. Sprookjestheater: en dat was het dus. Een theater op televisie met acteurs die heel klein werden afgebeeld. Het had altijd iets magisch. Kinderen houden van theater en televisie. Daar dachten de bedenkers waarschijnlijk aan.

7. De Smurfen: een echte klassieker. Je las de strips, zong het Smurfenlied, keek naar de serie, speelde met je speelgoedsmurfjes en maakte nog es smurfen uit klei. De hele wereld was gesmurft dus niet alleen Smurfenland. En Johan en Pierewiet zaten soms ook in de serie. Zij vreesden de vijand niet.

8. Nils Holgersson: een verhaal naar het boek van Selma Lagerlöf, een Zweedse schrijfster die ooit de Nobelprijs in ontvangst mocht nemen. Maar dat zegt niks over de kwaliteit van het verhaal. Nee, Nils Holgersson had het allemaal: boeiende personages, humor, dieren die spraken en ontroering. Mét een schattig introductieliedje.

9. The Pink Panther: de serie is, neem ik aan, uit de introductiefilmpjes van de filmreeks gekomen met inspecteur Clouseau. Geniaal vertolkt door Peter Sellers. The Pink Panther was vooral cool, een grote roze panter op een jazztune. Can it get any cooler? Fido Dido misschien.

10. De Freggels: uit de kast van muppetbedenker Jim Henson van The Muppet Show. Waar The Muppet Show voor jong en oud was was dit voor jong. En die grote monsters waren best wel eng maar dit weerhield ons niet om elke week weer opnieuw te kijken. Te te te te tere te te te te te te te!

Fraggle Rock Intro
Geüpload door Konk1905. - Bekijk nog meer comedy video's.

top cartoon intro van effe terug

Let's go back in time. Omdat facebook onlangs getekenfilmd was, ik bedoel in jeugdtekenfilmmood, wil ik es de voor mij top 10 van de beste 80's cartoon intro's geven. Het gaat hier niet om de kwaliteit van de show, die steevast altijd heel goed was, maar om de intro's. Music pleazz!

1. De Tovenaar Van Oz: het is mijn lievelingssprookje en mijn lievelingsintro. Overal ter wereld vind je andere intro's maar die van de Nederlanden topt! Zie Doortje gaan op de muziek, met Droezel en Blikkie en Lappie en Toto en Gnorken op het gele pad.

2. Jem: bij Jem kan je niet vaak genoeg herhalen hoe Truly Outrageous ze wel is. Die song definieert gewoon de eighties, net als hun kapsels. Roos haar.

3. De Tovenaar Van Oz (Japanse versie): Oz doet het dus weer! En ik zal maar zwijgen over de songs van de films want die zijn ook allemaal stuk voor stuk swingend overweldigend goed. En ik ken zelfs nog de song van het theaterstuk van het jeugdtheater dat toen nog geen postmoderne stukken bracht. "Samen naar de tovenaar in 't verre land van Oz. Want wat hij kan die wijze man is zeker grandioos." Dat zongen ze dus meer dan eens op het gele pad.

En voor de aardigheid wil ik ook de intro van de tekenfilm meegeven. Ook geschreven in de 80's.

4. Clémentine: de serie speelde ze ook bij ons maar de song bleef in het Frans. Frans chauvinisme. Van Engels konden we nog iets maken, van Frans helemaal niets. Maar we konden wel meeknipperen met de vingers. Quand on a seulement 10 ans. Souvent on voudrait bien être plus grand!

Clementine
Geüpload door lecoeur51. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

5. Mask: stoere serie, echt keistoere serie. Maar zoals zowel jongens en meisjes met Jem meezongen keken hier dus ook niet alleen de jongens naar. Niet te verwarren met Jim Carrey's The Mask. Echt niet doen.

6. Knabbel en Babbel: Disney staat bekend om hun songs en wat de tekenfilmseries betreft is dat niet anders. Veelal coole hippe moderne songs. Ja, Knabbel en Babbel waren best wel hippe eekhoorns. Iedereen wou een eekhoorn zijn.

7. Nils Holgersson: onzettend lief en schattig gezongen en da's vooral de kracht van de song. Als dat ene kleine meisje heel hoog "Nils Holgersson" gaat (met piepstemmetje) schiet je toch gewoon bijna vol? Er bestaan versies waarin volwassenen de intro zingen en da's natuurlijk weer helemaal niet hetzelfde.

8. De Smurfen: ja, de Belgen hebben ook es een goeie intro geschreven. Altijd maar die Amerikanen, er zijn niet veel Belgen maar ze hebben allemaal talent. En dat bewijst deze song. En wat zijn die smurfjes toch schattig. En wie van de jongens was er niet verliefd op het Smurfinnetje? Ah ja.

9. Jody en Het Hertejong: de serie was prachtig en dit nummer sluit er zo goed bij aan. Echt een nummer dat de sfeer van de serie weergeeft, warm en knus op een woensdagavond. En ik vond Jody meteen ook een prachtige naam.

10. Seabert/Vrouwtje Theelepel: valsspelen dus. Eerlijk waar, ik kan niet kiezen tussen Seabert of Vrouwtje Theelepel. Het eerste is leuk vrolijk, het tweede is leuk mooi. Dan maar beiden dus. Niet erg ofzo.

jem en de vtm

Man, wat doe ik toch allemaal? Ik ga naar Prince, the Artist en juich hem toe vanop de derde rij! Vervolgens luister ik uitsluitend naar Prince en bekijk vrijwillig Purple Rain met heel veel plezier. Kijk op YouTube en de blaam is to Kevin Smith. Man, I hate him. Hij deed leuk met, euhm, met Clerks. Ik kan me nog herinneren dat we die film zagen en dachten dat we de leukste film since ever hadden bekeken maar daarna was ik niet meer in hem geïnteresseerd en sinds zijn redelijk zielige aanval op Prince kan ik dit verantwoorden.

Er is zo'n populaire YouTube film waarin Kevin Smith Prince aanvalt. Hij was bij hem op bezoek om een film te draaien en dan gaat hij minutenlang vertellen over hoe sociaal onaangepast Prince wel is. Easy target, stupid bully gedrag. Kevin Smith is de Nelson van Hollywood. Bully! Het is gewoon zielig om Prince aan te vallen: omdat Prince zich nooit zal verdedigen, hij niet wenst om smerige zaken over anderen te vertellen en hij een van die hoge bomen is. Ga je elders interessant maken, Kevin Smith want jouw filmpje, daar huilen we bij.

Maar ik ben dus gisteren naar de opnames geweest van een toekomstig prime time programma en anders dan andere mensen ga ik daar niet bescheiden over doen. Ik zat backstage met de hoge bonzen die ik achteraf een kus mocht geven. Ja. Er was wel enige frustratie aangezien ik dacht dienst te doen als de zwijgende vriendin die erbij was (niet echt maar toch), want als je exotisch bent denken mensen al snel dat je no way whatsoever ooit gestudeerd hebt. "Ah, u spreekt heel goed Nederlands." "Mmm, ik heb dat wel gestudeerd." "Oh, wat knap." En als ik naar iets van onderwijsdingetjes ga: "Lagere school?" "Nee, middelbaar." Debielen. Even rechttrekken dat ik niks heb tegen lagere schoolleerkrachten en hen niet onderschat maar het feit dat men er telkens vanuitgaatdat ik in no way whatsoever unief heb gedaan is gewoon potsierlijk.

Maar het zijn dus tekenfilmdagen op facebook. En ik heb Jem gekozen. Omdat ze truly outrageous is.

Cartoon - Jem Intro
Geüpload door mickhaell. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

truly one of the worst people in the world

Hier is Anna Anka, truly one of the worst people in the world. Bij het bekijken van volgende beelden zou ik u durven zeggen: "Mens, erger je niet." En oh ja, ze heeft wel plastische chirurgische ingrepen laten doen (neus, kaken en borsten). Van die info wil ik u dus niet onthouden. Kijk ende huiver!

(volgende uitspraken kunnen schokkend zijn voor gevoelige kijkers)

the purple rain die je wil

Voor alle mensen die vandaag naar the Artist gaan: up to yours! Dubbele betekenis: 'ik haat jullie' of 'dit is zo voor jullie want jullie zijn zo cool'. Laten we het bij de beide betekenissen houden. Nee, ik ga niet maar als hij over een maand in een uithoek van Frans Vlaanderen speelt: I'm so gonna and wanna be there.

En werk bestaat niet. Oh ja, werk. Ik was altijd een leerkracht maar dit is nu gedaan aangezien ik ben aangenomen als journaliste. Ja, dankje voor de felicitaties. Ik ben aangenomen door mezelf en schrijf uitsluitend over mezelf. 'Vandaag vroeg wakker. Heel bizar aangezien gisteren pretty wild was. Wilde nacht beleefd. Tot laat op de computer.' Watcha think? Pretty good, hé!

Maar dus de mensen die naar Prince gaan vandaag. Weet dat ik jullie benijd. In a good way. So for you en voor iedereen (al es gepost maar verwijderd): (en als het ooit nogmaals verwijderd wordt is het door Prince, en dan nog zal ik van hem houwen. Iììjàà!)

*journalistieke update: Steffi hield nooit van Purple Rain. "Ja, als ik zeg dat ik Prince te gek vind komen mensen af met 'Purple Rain'. Hij is meer dan dat." Haar mening heeft ze echter onlangs gewijzigd sinds ze de film 'Purple Rain' zag en hem dit jaar twee keer de song zag brengen. Garant voor magic moments. "Ik was nooit fan van 'Purple Rain' maar de song heeft me tot tranen toe bewogen. Ook ik hou nu van Purple Rain. En als ik anderen aanspreek huilden zij ook tijdens de Purple Rain moment." Only want to see Johnny Depp in the Purple Rain. Prince! Kom in m'n woonkamer spelen. "Ik heb het hem bijna gevraagd. Maar de security liet me niet door."*

Aangezien ik hem hier niet kan uploaden en vimeo slechts een video per week toelaat moet ik wel een Michiavelli doen. Machiavelli sans betekenis want het blijkt er geen te zijn, ik wou gewoon het woord gebruiken. Focus op de Purple Rain moment een moment in de regen op Werchter.

wat Prince doet in Arnhem wil ik weten

Natuurlijk kan ik het niet laten: vandaag treedt Prince op in Nederland, Arnhem. En hetgeen ik ervan zal onthouden is het feit dat ik er niet bij ben. Ik heb wel getwijfeld om dat ticket te kopen, ik heb heus getwijfeld maar die show in Antwerpen was zo goed dat ik niet voor minder dierf te gaan. En laten we bij deze het nooit hebben over een aftershow in Amsterdam. Arnhem. Punt. Ik verneem het wel via facebook hoe het was. En baal waarschijnlijk een tijdje uit jaloezie, hoort er allemaal bij.

Ik ben dus benieuwd, en vooral filmen mensen, die hem vandaag gaan zien. En plaats het op YouTube.

14 Piano Medley - LoveSexy Tour Dortmund 1988
Geüpload door samsarax. - Ontdek andere muziek video's.

Prince - I Love U But I Don't Trust U Anymore
Geüpload door fonkdoc. - Ontdek andere muziek video's.

ik ben kwaad op knack

Toegeven, ik was al kwaad op Knack. Schreven ze zo'n absurde slechte recensie over Prince op Werchter. Ik heb hen dat nooit echt vergeven en bij het optreden in Antwerpen krijg ik nog es zo'n debiele recensie te lezen. De toon was positief maar zeuren over het feit dat anderen zingen. !!??! Ga niet zeuren over het feit dat mensen zingen tijdens een concert, da's sowieso altijd totaal naast de kwestie. En als de Knack recensent een sigaret gaat roken tijdens een prachtig nummer als Free is dat ja, een soort van: wat doet hij daar op een Prince concert? Laten we dat soort recensies gewoon naast ons leggen. Wegens, niet echt serieus te nemen.

Maar ik ben dus nog woester geworden op Knack, ook al heb ik een abonnement op dat weekblad. Ik vraag me af waarom aangezien ze mijn artiest die Prince heet niet eens van een serieuze recensie kunnen voorzien.

D'r is wel een waarom: ooit dubbel geboekt (het abonnement) en het jaar erna een werkelijk pràchtig kado gekregen (dus ik bleef een abonnee). Maar ik ben geen fan. Ze rammen elke week arty farty door m'n brievenbus (om het heel onrespectvol uit te drukken, maar ik ben dus kwaad op hen. En zij schrijven ook zonder enig respect over mijn artiest) en als ik een Knackuitgave te zien krijg in de boekhandel dat ik echt wil, een special over Suske en Wiske/Willy Vandersteen in dit geval, moet ik er de volle pot voor betalen. Het beste van Knack zijn de specials en is niet voor abonnees. Krijg zoiets uitgelegd.

Ik ga naar alle waarschijnlijkheid die Suske en Wiske/Willy Vandersteen special kopen dat overigens de helf van een boek kost, je bent fan dus dan doe je zoiets, maar dat Knackgedoe ben ik best wel beu. Knack staat zogenaamd voor kwaliteit, maar de specials buiten acht genomen is het meer een muggezifterij van hier en daar iets vinden om over te zeuren. En dat heet dan kwaliteit. Hihihi, hahaha, 'k stond erbij en ik keek ernaar.

Maar neem dit bovenste niet al te serieus want, zoals geschreven ben ik woest op Knack. Vanwege die recensies over Prince en het feit dat ik als abonnee de volle pot moet betalen voor een Knack Special. Om eerlijk te zijn vind ik Knack verder heel goed. Ssjjt. Just get some humour. En a sense for Soul.

John Fred And His Playboy Band - Judy In Disguise
Geüpload door peter95000. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

hits van '83 tot '88 (reeks 5)

Easy Lover - Phil Collins and Philip Bailey: They both have a history that counts. Phil komt van Genesis en Philip van Earth Wind & Fire. De ene zingt wat hoger dan de andere maar beiden zijn wat je noemt getalenteerd. En dat hoor je aan de song. En ga nu maar allemaal Earth, Wind & Fire uitchecken (I mean, the funkateers). Nu!

Little Lies - Fleetwood Mac: Fleetwood Mac is always like 'if you know them, you like them'. De groep die de ene na de andere klassieker schreef. If you know them, bet you like them. En ook al ben je nog zo klein, Fleetwood Mac schrijft classics voor iedereen. Voor elke periode. Echt: in the sixties schreven ze classic sixties hits, in the seventies, seventies and in the eighties, take a guess, eighties. Classics. Meegaan met hun tijd is een understatement voor Fleetwood Mac. En waar ze nu zijn? In een villa in een Spanje.

Fleetwood Mac - Little lies
Geüpload door rvdgu2006. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

You Win Again - The Bee Gees: alweer uit de biecht klappen: ik had een crush op een van de Bee Gees. Je kan ze amper uit elkaar halen en toch had ik het voor Barry Gibb die 43 was toen ik 10 was. Any relationship? Een tijdje waren ze bijna uit m'n geheugen gewist maar toen ik een vriendje leerde kennen die helemaal Saturday Night Gefevered is (en daarmee bedoel ik: cd en film) waren ze er weer! To stay. Ah, ah, ah, Jive talkin'.

Bee Gees - You Win Again
Geüpload door jpdc11. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

Let's Hear it For The Boy - Deniece Williams: Deniece is zo jammer genoeg bijna vergeten en echt wel onterecht. Deze song en Free behoren tot de parels der 80's. Hij zit in Footloose, u weet misschien wel, de 80's film met Kevin Bacon (Kevin Bacon die danst en er helemaal voor gaat) die behoort tot de 80's dance film cultuur. Fame, Footloose, Dirty Dancing en meer. En dan ook nog es in een coole scene: Kevin Bacon leert iemand dansen. Kevin Bacon en dansen, feel the 80's!

Deniece Williams - Let's Hear It For The
Geüpload door jpdc11. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

True Colors - Cyndi Lauper: ik had het wel voor Cyndi Lauper, al haar hits en voornamelijk dit nummer. She was wild, authentiek with the big voice. Haar klassieker heet 'Time After The Time' te zijn, en is niet minder dan prachtig te noemen al hou ik meer van haar 'True Colors'. De herinnering: ik was kind en zat op woensdagavond met een boterham naar Veronica's Top 40 of The Countown te kijken. En dan kwam Cyndi op en speelde tam tam. Zo indrukwekkend.

Cindy Lauper - True colors -
Geüpload door Sunskynet. - Ontdek andere muziek video's.

Reet Petite (The Finest Girl You Ever Want To Meet) - Jackie Wilson: een playback-/soundmixklassieker uit die tijd waarin men dit allemaal deed op tv en het ontzettend populair was. Iederéén kende dit nummer omwille van het plasticine mannetje in de videoclip met de coole moves. En de 'Rrrreet petite' wat helaas niet iedereen kon uitspreken omwille van de rollende rrr. Na jaren van logopedie en dictie heb ik nog steeds een franse R. Maar men heeft die R ondertussen aanvaard in de Nederlandse taal. Omdat het rochelgeluid eenmaal leuker klinkt.

Jackie Wilson - Reet Petite
Geüpload door INDIEN94. - Ontdek andere muziek video's.

Smooth Criminal - Michael Jackson: eigenlijk behoeft deze song weinig uitleg. Michael Jackson was nog altijd een hero en ik kan me nog goed herinneren dat we allemaal wild deden over het feit dat ze zover vooroverbogen in de clip (een move die niet valt uit te leggen, of zo'n 45° voorover buigen). Voor ons was het de coolest move na de moondance (ook al was het trucage, ik weet het nog altijd niet en ben - voor die ene keer - niet geïnteresseerd in de waarheid). Michael Jackson was in die jaren de allercoolste popartiest en Smooth Criminal behoort tot een van z'n vele sensationele video's. Iedereen was fan.

Michael Jackson - Smooth Criminal
Geüpload door cavapanon. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

waarom ik kinderen negeer

Dit is waarom ik kinderen negeer.

Dit kind terroriseert de hele buurt, daar hoef je geen extra plaatje of uitleg bij te hebben: de stok zegt immers meer dan woorden.

En dit kind maakt zich schuldig aan bendevorming. De schuld spreekt uit haar ogen.

Ja, die komt waarschijnlijk terug van bloederige veldslagen. Hele clannen uitgemoord. En beesten met de blote handen uit elkaar gesleurd. Dit kind kent geen mededogen.

Wat een ongeziene angstaanjagende razernij. Dit kind wil je niet ontmoeten in een verlaten steegje.

Hoe kan deze baby nog vredig slapen? Als je denkt aan de gruweldaden die het op z'n naam heeft staan. Ik huiver ervan, totaal gewetensloos.

Dit kind toont haar killerhand. Het machtigste wapen, destructief en doeltreffend. Ze heeft hem net gebruikt en ze aarzelt niet om hem opnieuw te gebruiken.

Deze baby is totaal hysterisch en heeft zich totaal niet meer onder controle. Een groot gevaar voor de maatschappij.

Hier zijn zelfs geen woorden meer voor te vinden. Slik.

Onverbiddelijk en wreedaardig is dit kind. In de crèche huilen alle verzorgsters als dit kind wordt binnengebracht.

De ene daagt de andere uit maar ze zijn aan elkaar gewaagd. Het gevreesde duo dat nergens voor terugdeinst. De maffia zit achter hen aan. Om hen in te lijven.

Da's dus waarom ik kinderen negeer. En ik zeg daarom altijd: "Neem een olifant." Die laten tenminste geen spoor van vernieling achter zich. In a military style!

gaga hypet zich een weg in de alltime lists

Ik heb het op m'n blog nog nooit over Lady Gaga gehad. De hype Gaga, the world is going to a gaga. Eerlijk, vraag me niet een van haar nummers te neuriën want dat lukt me niet. Vraag me niet een refrein van haar songs te zingen want ik zal niet een woord kunnen zingen. Verder dan haar songs herkennen gaat het niet bij me, de hype is dus niet echt aan mij besteed maar ik wil er wel iets over schrijven. Onlangs werd Poker Face verkozen tot het beste nummer allertijden in de top 1000 van MNM en een artiest die de beste song ever heeft geschreven verdient een blogentry niet? Going to a gaga, ook op deze blog.

Zo, Poker Face is dus een betere song dan alles wat The Beatles, The Rolling Stones, Michael Jackson, Stevie Wonder en noem maar op hebben geschreven, volgens de luisteraars van MNM. Ik kan deze lijst serieus nemen en gefrustreerd raken of ik kan het gewoon naast me leggen, wat ik dus doe. Over vijf jaar heeft de nieuwe hype alweer het beste nummer geschreven dat beter is dan het hele oeuvre van The Beatles en The Stones. En ook dan zal ik die lijst waarschijnlijk weer naast me leggen.

In het algemeen stoor ik me niet aan de hype Gaga. Ze is een meid met muzikaal talent en ik gun haar alle succes. Alleen wordt ze over-hyped. Over-hyped dat het gewoon vervelend begint te worden. Het beste nummer ever? Werkelijk? Destijds werd er met veel bla bla aangekondigd dat Lady Gaga met Telephone de beste video ooit zou hebben gemaakt. En dan kijk je ernaar en zie je een doorslagje van Thriller. Lady Gaga heet de originele artieste te zijn alleen deed Grace Jones iets meer dan 20 jaar geleden al wat zij nu doet. En als Grace Jones er iets over zegt is ze een zogenaamde aandachtshoer want Lady Gaga is dé originele artieste. Nogmaals, ik gun haar het grote succes maar kom niet af met onzinverhalen over dat wat Lady Gaga doet nog niemand gedaan zou hebben.

Waar ik verder ook nogal lastig van word is de vergelijking met Madonna. Eerst was Britney de nieuwe Madonna en nu Gaga. Bull. Madonna's debuut staat tussen m'n cd's en die songs zijn sterker dan wat ik Lady Gaga al heb horen zingen in videoclips. Kwestie van smaak natuurlijk al pleit het wel voor Madonna dat ze een publiek van kindjes, tieners, twintigers en dertigers aansprak. Bij Gaga blijft het bij de kindjes en de tieners. Misschien hier en daar es een verloren twintiger. Bovendien was Madonna wél origineel, en een cultureel fenomeen dat verder ging dan alleen haar muziek. Ik heb op straat nog geen enkele Gagakloon gespot, hoor. Madonna's daarentegen zag je op elke straathoek. Dus die vergelijking met Madonna gaat niet op.

Ik ben dus geen fan, al ben ik wel een voorstander van de grote portie lef die ze toont op het podium. Leuk dat ze dùrft anders te zijn, ook al is ze naar mijn gevoel wat over the top. Een van haar inspiratiebronnen zou Andy Warhol zijn en ik die af en toe es over straat loop met een badge van Andy Warhol vind dat gegeven best interessant. Alleen ervaar ik niet echt de Warhol zoals ik hem zie bij Gaga. Typische Warholgroepen zijn Blondie en The Velvet Underground. Eigenlijk was Warhol vrij eenvoudig en rauw in z'n kunstuitingen (zie je ook in z'n films), hij is helemaal niet over the top, dus ik neem aan dat Gaga hem toch helemaal anders moet beleven dan dat ik dat doe.

Maar Lady Gaga heeft, zoals ik in het begin al schreef, talent. Ooit zag ik een optreden van haar op YouTube uit de tijd dat ze nog niet bekend was en met donkere haren en vrij normale kleren aan de piano zat. De song, haar zang, haar spel was indrukwekkend. Ongetwijfeld: talent. Misschien, als de hype zou overwaaien krijgen we meer van dattum te zien. Hopelijk.

hip Antwerpen

Ik woon in de hipste stad van het land, Antwerpen. Antwerpen heeft de naam überhip te zijn en geloof me maar, dat merk je. Ga gewoon es een dagje op het Zuid rondwandelen of het Zurenborg of het Eilandje en je weet meteen wat hip is. Ik zou mezelf niet meteen 'hip' durven noemen, maar ik ken ze wel, de mensen die dat zijn. Die tot de scene behoren. Soms kom ik es naar een feestje van hen en dan voel ik me altijd een beetje: 'wat lig ik hier te doen?' ondanks dat ik me vaak kostelijk amuseer.

De hippe buurten hebben ook zo hun eigen mentaliteit, Antwerps, natuurlijk en tegelijkertijd heel internationaal gericht. In trendy buurten speelt je afkomst geen rol, een beetje onAntwerps dus ook. Mensen van buitenaf hebben vaak het gevoel dat een hippe wijk vol arrogante lui zit die je geen blik waardig gunnen. Da's niet helemaal waar, al klopt het wel dat de mensen er 'anders' reageren. Een voorbeeld:

Een tweetal jaren terug werkte ik vrijwillig voor de jeugddienst Antwerpen en werd erop uitgestuurd om de jeugdanimatie te doen op een gratis festival. De eerste keer kwam ik terecht in Borgerhout intra muros en was aangenaam verrast door de hulpvaardigheid van de multiculturele kinderen. Ze hielpen me spontaan mee de tent opzetten en afbreken. Cool. De week nadien belandde ik op het Zurenborg, op de Dagenraadplaats. Men had me al verteld dat de mentaliteit van die festivalgangers allesbehalve hulpvaardig is en ze nog eerder hun neus in de wind steken dan je te helpen. Aangezien ik er de ene na de andere bekende tegenkwam had ik daar weinig last van maar het klopte wel dat er niet eentje nieuwsgierig kwam kijken naar ons standje. Ik vind de mensen op het Zurenborg aardig maar ik kan best begrijpen dat je hen als buitenstaander als gebakken lucht beschouwt.

Hoe word je hip in Antwerpen? Belangrijk is dat iemand je introduceert in het milieu. Als je niemand persoonlijk kent zorg er dan voor dat je wordt opgemerkt in den Hopper, de Chat Le Roi of het Zeezicht. Hoe je gekleed gaat speelt niet echt een rol, zolang het maar 'attitude' heeft. Maak veel vrindjes op facebook, dat staat cool. En je bent altijd bezig met een artistiek project. Of dj't. Indien je bent opgegroeid in het Antwerpse en je noch het Lyceum, noch de Steinerschool noch een kunsthumaniora hebt bezocht, zwijg er dan over. Het Pius X kan ook nog wel maar da's een beetje uit de richting, niet meer in 't Stad 't Stad. Dat zijn alleszins de basisingrediënten voor een carrière in het Antwerpse hipdom. Katie is een goeie leermeester.

Sus en Wis, de Antwerpse vriendjes

Sus en Wis. Ik hou van Suske en Wiske. Wat begon in m'n jeugdjaren is eigenlijk nooit overgegaan. Suske en Wiske is m'n favoriete populaire avonturenstrip. Allé, Sus en Wis en Thorgal. Suske en Wiske is een rasechte Antwerpse strip. Overigens merk ik dat er veel bekende Belgische striptekenaars uit het Antwerpse komen. Ike van Biebel, Jef van Jommeke en Willy van Suske en Wiske. Oh ja, en Merho van Kiekeboe is ook een Antwerpenaar. Net als Pom van Piet Pienter en Bert Bibber. Antwerps talent.

Met de jaren is Suske en Wiske zich meer gaan richten op een internationale markt en verdwenen de meeste Antwerpse kantjes (Suske riep bijvoorbeeld in het Eiland Amoras aanvankelijk niet "Antigoon vooruit!" maar "Seefhoek vooruit!". De Seefhoek is een Antwerpse wijk waar Willy Vandersteen is geboren en getogen.) maar het blijft toch nog echt wel Antwerps. Antigoon is bijvoorbeeld heel bekend in Antwerpen door de legende van de reus Antigoon en Brabo. Elke Antwerpenaar kent dat verhaal uit het hoofd.

Ik neem aan dat Suske en Wiske in de Antwerpse rand wonen, Zoersel ofzo alwaar Willy Vandersteen later zelf is gaan wonen en je ziet hen nog vaak terugkeren naar de koekenstad. De 7 schaken speelt zich bijvoorbeeld bijna uitsluitend af in Antwerpen, meer bepaald in de Seefhoek. Voor 1963 was Suske en Wiske in het Antwerps dialect en Sidonia zegt in De Nerveuze Nerviër dat ze vanaf nu ABN gaan praten. Ik had het anders wel es graag gelezen, een Suske en Wiske in het Antwerps: "Allé na Suske. Moette da na wèral soe segge!" "Swigt, Wiske. Ksèn a muug." "Kinnekes, aad olle mond na es efkes." ("Kom nou, Suske. Moet je dat nu alweer zo zeggen." "Zwijg, Wiske. Ik ben je beu." "Kinderen, hou jullie mond nu es even.")

Wat maakt Suske en Wiske zo goed? De personages. Met name Lambik en Wiske zijn sterk uitgewerkt. Heel menselijk. Sidonia vind ik ook goed uitgewerkt alleen speelt ze niet in elk avontuur mee. Suske is een beetje te eenzijdig goed en Jerom vooral een slimme kleerkast. Maar de personages stààn er gewoon. De verhalen. De scenario's zitten in het algemeen wel heel goed in elkaar met wat extra's: de geschiedkundige, aardrijkskundige enzovoort feiten. Een deel van m'n kennis komt gewoon van Suske en Wiske, man. Laat de kinderen op school gewoon Suske en Wiske lezen, zo worden ze ook slim. De dialogen. De dialogen bevatten soms echt wel humor. Met name als Lambik aan het woord is. Lambik en Jerom zijn de Joey en Chandler van de stripwereld.

Een tijd geleden ben ik begonnen met Suskes en Wiskes te kopen, ik zou ze graag allemaal hebben tot en met Paul Geerts. Wat er daarna kwam was minder vond ik. Met de Goalgetter ben ik afgehaakt want dat verhaal sloeg werkelijk nergens op. Ik weet niet of u zich de Wondersloffen van Sjakie kan herinneren. Dat maar dan veel slechter. Maar laten we het positief houden en vaststellen dat Suske en Wiske zowat, samen met Kuifje, de beroemdste striphelden zijn uit mijn landje. En ik ga straks weer voor de zoveelste maal er een lezen en me een kriek lachen om Lambik.

alweer mensen in hokjes: negativisme

Het zal wel in onze aard liggen om ons negatief uit te laten over anderen, ideeën, groenten en Justin Bieber. Ik doe daar niet aan mee, ik ga in de tegenreactie. De revolutie van het positieve! Maar het negatieve heeft een overmacht en daarbij heb je drie types:

- zij die zich negatief uitlaten over àlles: oké, je kan kritisch zijn maar je moet ook niet overdrijven. Er zijn van die mensen die gewoon alles neerhalen, alles afbreken, incl. zichzelf. Je kan met hen omgaan, op eigen risico, maar luister niet te veel naar hen. Knik en denk: wat zei je ook alweer? Het zal vast wel belangrijk zijn geweest.

- zij die zich negatief uitlaten over anderen en zichzelf ophemelen: heet dat dan gecamoufleerde onzekerheid? No worries, want we hebben het door. Zij doen alles fantastisch en wij doen alles slecht. Echt waar.

- zij die zich negatief uitlaten over anderen en over zichzelf zwijgen: geen idee hoe dat mag heten. Jaloezie ofzo? Jaloezie is een vies groen beestje waar je eigenlijk niet naar mag luisteren. Stuur het weg en je zal opgelucht zijn.

Prince zei in een interview met Mel B. dat journalisten hem voortdurend vroegen om zich negatief uit te laten over collega-muzikanten, platenmaatschappijen maar hij weigert dat. Simpelweg omdat het veel leuker en opbouwender is het goeie te onderstrepen. Je mag natuurlijk wel kritiek geven zolang die maar opbouwend is. Alles zomaar gaan neerhalen is nutteloos. En totaal niet interessant.

something very special: the first 10 minutes of Prince

De opening. En dat was nog maar het begin van wat er komen zou. Toch wel knap dat een artiest op zo'n korte tijd (5 dagen voor het concert) het Sportpaleis zo vol krijgt. Dat mensen zich in honderdduizend bochten draaiden om hem toch maar te zien. En gelijk hadden ze!

Ik sta daar ergens bijna vooraan opzij, links, waar Shelby Johnson (de kale funky achtergrondzangeres) het meest komt. Natuurlijk ben ik niet echt te zien, tenzij mijn handen die meermaals de lucht in zwaaien. Toch machtig als ik bedenk dat ik zo'n fantastische ongelooflijke legendarische show heb meegemaakt van mìjn muzikaal idool. En ik ben niet de enige met deze mening: deze avond staat nu al geboekstaafd als belangrijk in het Belgische Sportpaleisgeschiedenis. Prince just did it!

De eerste 10 minuten van de party!

P or where the party started from katie morosky on Vimeo

En laten we gewoon nog wat posten:

Prince - Betcha By Golly Wow
Geüpload door Luthecia. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

Daft Punk met N*E*R*D

Geen idee of ze het ooit op single zullen uitbrengen (of ondertussen al hebben gedaan). Gewoon een song om keihard van te genieten!

En nog wat nice muziek! Overigens schrok ik me rot toen ik George Clinton zag opduiken in een clip van Big Boi (de helft van het geniale hiphop duo OutKast. Andre 3000 en Big Boi). Wat doe jij daar, George? Niet dat ik geen respect heb voor Big Boi maar wat doe jij daar, George? Het nummer post ik niet want Big Boi heeft er vele betere. Om van George Clinton natuurlijk nog maar te zwijgen. Anyway, ik gun George Clinton best zijn plezier!

En overigens: waarom zie ik Rihanna's nieuwe single voortdurend opduiken als ik een video wil bekijken? Nee, ik wil Rihanna's nieuwe single niet horen, ik heb geen interesse. Agressieve reclame. Niet dat ik iets heb tegen Rihanna want ik vond haar best wel lief in het begin van haar carrière (heb nog haar S.O.S.-video bewerkt - met Shut Up and Let Me Go van The Ting Tings -, hij staat op YouTube en de ironie is dat ik hem zelf niet meer kan bekijken want Sony heeft hem geblokkeerd voor België. Een video die ik zelf heb gemaakt).

En dus nog wat goeie muziek. We love us some good music!

when the music hits the fan

Aanvankelijk wou ik John Miles' Music posten als opener omdat het gewoon een prachtig nummer is. Het enige wat me ervan weerhield was dat Scala-achtige koor op de achtergrond bij een liveuitvoering. Dat ging erover. Niks tegen Scala, niks tegen koren maar bij een nummer als Music wordt het al snel kitsch. Geen camp, kitsch. Andere opener dus en zeker zo goed: Ella, Eélla! ("What's the next chorus to this song now? This is the one now, I don't know!" Marvellous. En de Louis Armstrong imitatie. Marvellous)

Bij het bekijken van een live optreden van Funkadelics One Nation Under A Groove werd ik even emotioneel. Omdat ik het simpelweg thàt good vind. En tegelijkertijd vroeg ik me af waarom sommige mensen zo fanatiek kunnen zijn als het op muziek aankomt en het anderen gewoon koud laat. Eergisteren sprak ik met een andere Princefan en we moesten allebei toegeven dat we ooit tranen met tuiten hebben gehuild bij z'n optreden. Ook zij is een fanatieke muziekfreak maar in het algemeen zie je die eigenschap eerder bij mannen opduiken, dat overweldigende muziekliefhebberij. Ze nodigen je uit en dan moet je naar dit luisteren en dan weer naar dat. Of blijf effe want ik wil dat nog opzetten. Iedereen kent wel zo iemand. Ik ben ook zo.

Iedereen kent wel zo iemand maar de meeste mensen zijn anders, gaan gewoon gezellig praten op een etentje in plaats van de gasten lastig te vallen met wat ze beslist moeten horen. Doch, als muziekliefhebber heb je niet eens door hoe asociaal dat eigenlijk is want jijzelf apprecieert het net als anderen dat ook doen want je bestaan is een voortdurende zoektocht naar goede muziek en al wat je daar bij kan helpen is goed. Als je bij iemand op bezoek komt duik je meteen in z'n of haar muziekcollectie en knikt goedkeurend als er iets is dat je aanstaat (ik duik in de boeken-, muziek- en filmcollectie. "Mag ik even naar uw boeken kijken?" Het ware windowshoppen want overkopen doe je niet.)

GUNS N ROSES - Patience
Geüpload door GunsnRoses. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.

Eigenlijk begrijp ik niet dat voor sommigen muziek niet zo belangrijk is, dat ze je vragen (net als een song tot een hoogtepunt komt) om de muziek wat zachter te zetten want ze willen net iets vertellen. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik helemaal opging in muziek, meestal had ik op school een bondgenoot (één bondgenoot!) en anderen kloegen dan: "Jullie kunnen alleen maar over muziek praten."of "Praten jullie alweer over muziek?". Best gewoon negeren en "So what?" denken. Ieder dier zijn plezier, respect voor iedereen.

Muziekliefhebberij is een schone zaak maar het mag je ook niet te ver drijven, zoals sommigen zich niet kunnen voorstellen dat ze iemand daten met een (pas op, kijk uit!) andere muzieksmaak. Vind ik behoorlijk ver gaan. Het idee dat muziek iets zegt over je persoonlijkheid lijkt me niet echt accuraat, over je intelligentie is een andere discussie maar met je persoon of hoe je in het leven staat heeft het niks te maken. Ik luister bijvoorbeeld naar N.W.A. 'k Denk niet dat het iets over mij zegt. Bovendien kijkt een echte muziekliefhebber verder dan genres, logisch want je zou maar al te veel missen omwille van een soort onnodig snobisme (rockism, ik heb het nu over u!). Je bent immers op zoek naar goede muziek, welk genre dat dan ook moge zijn. Een van de mooiste ervaringen in die zoektocht is, als je 't eenmaal hebt gevonden. Je zoekt, je zoekt en dan, dan ontdek je iets waarbij het plaatje klopt, dat helemaal jouw muziek is. Ik heb het gevonden bij Prince en Parliament/Funkadelic. Maar ook al heb je 't gevonden, de zoektocht stopt niet, d'r is altijd wel iets fantastisch te vinden dat je nog niet hebt ontdekt.