van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


woensdag 9 september 2009

celebrity crush round 2

Nu ik toch op dreef ben zal ik maar verdergaan en m'n eigen biggest celebrity-crushes opschrijven. Dat de pret niet mag ophouden!

1. George Michael


George staat op 1 omdat George m'n eerste celebritycrush was en je de eerste celebritycrush nooit vergeet. Ik was vier, net geen vijf toen hij met Wake Me Up Before You Go Go mijn kleuterhoofdje op hol bracht. En na the Edge of Heaven zocht ik op straat en overal naar George Michaelklonen. Het verhaal gaat dat hij een dikke tiener was met foute wenkbrauwen en na een behandeling bij een stylist Georgelicious werd. Dankje, stylist.

2. Robbie Williams


Ik heb het al es geschreven: voor ik ze een noot hoorde zingen werd ik fan van Take That. Ik werd fan van Take That omwille van Robbie Williams. Ik werd fan van Robbie Williams omdat ik een foto van hem in een blad zag staan. Daar was mijn hele fandom op gebaseerd: een foto. Mag het net nog iets oppervlakkiger zijn? Niettemin nam het gedurende een jaar lang fanatieke vormen aan. M'n vriendschappen werden zo ingericht dat ik alleen nog maar over Take That hoefde te praten. Iedere speeltijd lang. Een vriendin van me wil die periode met de mantel der zwijgzaamheid toedekken maar ik schaam me net nergens over. Ik had geen Clouseau, ik had geen New Kids On The Block, ik had Take That.

3. Leonardo DiCaprio (m'n excuses voor het geluid van de video)


Ik heb al zoveel over m'n persoonlijke crush op Leonardo DiCaprio geschreven , straks wordt het nog duidelijk.

4. Michael J. Fox


Iets wat ik zelf nu niet helemaal meer begrijp. Fox was ontzettend populair met z'n Futurefilms en Fox was overal: op tv, in de bioscoop en op een kalender in m'n kamer. Niettemin, zijn komisch talent valt niet te ontkennen, en z'n wilskracht ook niet.

5. Jude Law


Jude werd de minder hysterische celebrity crush, omdat ik al wat ouder was. Een vriendin van me raadde me the Talented Mr Ripley aan omdat Jude Law, over wie ik toen nog nooit gehoord had, zo knap zou zijn. Die film is daarna maandenlang de videorecorder niet meer uitgekomen. M'n toenmalige vriend werd er zelfs lastig van "Heb je nu alweer naar die film zitten kijken?". Op den duur deed ik het stiekem. Het is met stipt m'n meest bekeken film, ik weet al wat er gezegd zal worden.

Geen opmerkingen: