istubru

allergie

Allergie is always so 'round the corner. Ik ben een allergisch persoontje en met allergisch persoontje bedoel ik een écht allergisch persoontje. Je hebt mensen die enkel hooikoorts hebben en in dat seizoen last krijgen van hun neus of mensen doe in het najaar moeten hoesten van het stof. Nou, ik ben voorjaar en najaar. Het jaar door. En mijn uitingen beperken zich niet tot enkel niezen of hoesten: dat gaat van niezen tot in de zomer met ooglapjes rondlopen tot maag-en darmklachten dat je niet eens buiten dùrft te komen. En echt ziek zijn. Dagen binnen zitten met alle ramen dicht en een puffer. Meer dan eens op de spoed beland enzo en niet alles mogen eten. Tja. Ik hààt allergie. It's not cool.

En ik zou ook allergisch zijn voor honden. Snif. Want ik wil een hond.

Tyson!

Nice funky tune dit.

leuke tv

Weinig tijd om te bloggen maar deze moet ik gewoon plaatsen. Het is om te lachen!

Vergeten Hits: reeks 25 special French edition

France Gall "Evidemment" door shakura

Rita Mitsouko - Andy door accent

Jeanne Mas - Toute Premiere Fois (Extended... door couleurdefrance2007

la fille qui s'apelle Vanessa

Vanessa Paradis moet zo een van die meiden zijn die altijd maar het slachtoffer is van jaloezie, jaloezie, jaloezie. Bah. De Amerikanen leerden haar kennen via Johnny Depp maar wij in Europa kenden haar al langer: namelijk sinds haar Joe Le Taxi-tijd toen ze als een vijftienjarige Lolita telkens weer hetzelfde danspasje deed. Later kreeg ze een sexy imago en werd nog sexier met Lenny Kravitz aan haar zijde. In die dagen deden er berichten de ronde over Franse meiden die ongevraagd aan haar haar trokken, haar haatten gewoon omdat ze extreem populair is bij Lenny en alle andere mannen. Girl power, not so much.

En nu lees ik hatelijke, kwetsende berichten over haar op Engelstalige websites die bol staan van de jaloezie omdat de prachtige mevrouw Paradis met Johnny is. En kinderen met hem heeft. Beetje raar, meestal vind ik vrouwen die met mijn celebritykerels mogen hangen net cool. Alleen in het geval van Vanessa ligt het wat anders want ik vond haar al fascinerend way before Johnny en fascinerend bedoel ik dan zoals in goed fascinerend.

Een counterpostje dus tegen al die giftige woorden over haar. Vanessa krijgt hier bloemetjes.

Vanessa Paradis - Mosquito door hydearck

Vanessa paradis - Sunday Mondays door hydearck

taal in de kijker: valspeak

Wat is het: valspeak is het taaltje dat aanvankelijk in de valley van L.A. werd gesproken en klinkt als 'er, I'm like er like I don't know right? It's just like so hard to tell. But you know it sounds like really bitchin'. Way bitchin', dude.' U begrijpt het al, het is de taal van die teeniebopper movies. Of de taal die Paris Hilton en haar vriendinnen spreken. Ondertussen heeft die taal zich verspreid over bijna heel Southern California, because everybody knows it's awesome.

Uitspraak: valspeak kan u het best met een Southern Californian accent gebruiken. Met een dik Brooklynse uitspraak staat het immers raar. Also ook met een Russisch accent of Scottish or what-ever. In Valspeak worden de mededelingen in een vraagtoon uitgesproken. I know, right? En een Southern Californian accent klinkt lijzig, low pitched en hun a's maken ze heel open. Een Southern Californian accent is een van de weinige Noord-Amerikaanse accenten die ik kan onderscheiden. So hello? Duh. You can do it too.

Woordenschat: het zit hem dus vooral daar. In de woordenschat. Aan het veelvuldige gebruik van het woord 'dude' verdenk ik het valspeaktaaltje ervan zijn roots te hebben in het Californische surfermilieu: "that groovy wave, dude." Theorie bewezen. As if!

Wie: het Californische jongerenmilieutje. Tieners en twintigers en misschien een hoopje kinderen die naar hun oudere broer en/of zus opkijken. "That guy was like so drooling over me." "Shut up!" "Yeah, he was so like totally doin' that!" "Shut up!" "I'm like he's like the best guy ever." "No I mean, you so have to shut up because it's like so not important or something" "What-ever. Wanna go shopping?" "Girlfriend!"

eyes that make you go, whoow: part deux

Na de vrouwen nu ook de mannen. Spreekt vanzelf.

Gael García Bernal: wat weten we meer over Gael dan dat hij mooie ogen heeft? Oh ja, dat hij ook nog kan acteren. Ah ja, dat is er ook nog.

Nick Kamen: dit lijstje zou onvolledig zonder Nick Kamen. Model slash zanger Nick Kamen. Ik eis een Nick Kamen revival, met Levi's reclame en al. That's right: Nick Kamen in z'n onderbroek. Nick. Kamen.

Terrence Howard: Terrence scoort hoog in de categorie 'broeierige blik'. Like there's always something going on in that gaze and you cannot stop looking at it. Electrifying.

Johnny Depp: Johnny woont in Frankrijk en da's goed nieuws want hoe dichter hij bij mij is, hoe beter. Na een concert van Lenny Kravitz waarin hij de hand van mij en mijn bondgenoot in Lennylove aanraakte speelden we met de gedachte onze hand niet meer te wassen. Echt waar. Dan vraag ik me af wat er door me heen zou gaan als Johnny ooit m'n wang zou zoenen. Misschien kan hij dat maar beter niet doen.

Rob Lowe: ik was in de 80's zwaar verliefd op Rob Lowe. Ik vind hem het leukste in Class. Of in St Elmo's Fire. Of in The Outsiders.

Jude Law: Jude, oh my Jude. Weet je, ik heb niet echt geapplaudisseerd toen het weer dik aan was met Sienna Miller maar het ging wel omdat Sienna en ik hetzelfde sterrenbeeld hebben. En mensen die mijn sterrenbeeld hebben gun ik de world. And you know, the world is Jude. Maar die twee zijn alweer uit elkaar. Oh, wat erg.

Zac Efron: persoonlijk vind ik die kerel een miet but he sure got some beautiful eyes on him. So I want him. Now. "Zac, I think you and Vanessa should break up." "Okay, Stefanie. That's fine for me."

Jared Leto: Jared eyes are like an endless deep blue river on a fairytale mountain top. En al die andere dingen die je kunnen verleiden tot het schrijven van bad poetry.

Alain Delon: why am I still not married to him? I'm asking you.

be in my video

Weet je wat balen is? Dat ik m'n eigen bewerkte Rihanna filmpje niet kan zien op YouTube omdat het *niet beschikbaar is in mijn land*. Hallo? Heb ik die film niet zelf gemaakt dan? En niet zelf upgeload? Nog effe en ik haal het eraf, youtubemensen. Alleen heb ik het zelf niet meer op m'n harde schijf dus ik wacht tot YouTube ermee kapt (welkom, vimeo!) zodat ik m'n eigen filmpje weer mag downloaden. Another 200 years to go.

Facebook en Photobucket laten ook je eigen filmpjes niet meer downloaden. Surrealisme: it was mine, now it's theirs. Gelukkig heb ik de optie uitgeschakeld dat het voor commerciële doeleinden gebruikt mag worden want een van die video's is priceless. Ikke dansende met my chica op een R&B-beat. Chanté Moore. Zou zo in een TMF ad passen.

Maar anyways, laten we vrolijk zijn want het is dinsdag. En zo belangrijk is dat ook weer niet. Nee, ik heb nog geen online nieuws gelezen, vandaar dat geklooi over niks. En nog wat geklooi: op sommige dagen word ik wakker met zin in iets: "Hey, de zon schijnt, laten we naar het museum gaan!" En dan heb ik geen rust voor ik in een of ander musea sta. Zoiets heet een drang, ik teer op een soort drang naar altijd wel iets. Vandaag stond ik op met het idee: "Ik wil een filmpje maken en op m'n blog posten." Maar ik heb geen beeldmateriaal en IMovie is er sinds de laatste aanpassing niet vriendelijker op geworden. Jammer voor mijn drang.

En zonet reed er een vrachtwagen voorbij die een paar tonen van: 'If you want my body and you think I'm sexy' op de buurt losliet. Lachje. Dankje, vrachtwagen.

(Volgende video wordt trouwens unsuitable gevonden voor minors. For real.)

Rod Stewart - Da Ya Think I'm Sexy? door Warner-Music

een nachtje dansen met Mason

Ik zal toch maar wat lossen over die obsessie van weleer, die obsessie met dj Mason. Als ik nu aan die periode terugdenk is het superbeschamend en begrijp ik niet dat ik zomaar vooraan enthousiast heb liggen dansen en lachen alsof ik jarenlang geen beschamende mails heb liggen sturen. Echt, man. Maar misschien goed dat ik niet aan die periode dacht want ik was waarschijnlijk beginnen huilen, of niet gegaan. Al had ik jaren terug wel beloofd dat ik nooit naar een optreden van hem zou gaan, nou, daar dacht ik dus ook niet aan.

Nu maak ik er niet echt een gewoonte van, geobsedeerd zijn. Want het is niet leuk. Ik heb twee obsessies doorworsteld waarvan die met de Nederlandse dj het langst heeft geduurd. Minstens een jaar of veertien ofzo en vast nog langer. Ik denk eigenlijk dat het, omdat het zo lang heeft geduurd, gewoon iets is dat bij me hoort. Het is stom om dit te ontkennen want dan ontken ik gewoon mezelf. Al ben ik niet meer geobsedeerd en stuur ik ook geen mails meer.

Dat mailen was aanvankelijk niet mijn idee: mijn toenmalige vriend stelde het voor omdat hij die hele historie kende en we hebben er een paar uurtjes over gedaan om z'n e-mailadres te pakken te krijgen. Eenmaal beginnen mailen kreeg ik de smaak te pakken en overdreef ik. Voor hem was het al snel duidelijk dat ik een geobsedeerde meid was, bij mij heeft dat besef iets langer geduurd. Ik denk een jaartje langer. Pas toen ik zelf kon aanvaarden dat ik een obsessie had en dat het waarschijnlijk nooit zou verdwijnen ging het langzaam weg. Vreemd, eigenlijk.

Wat ik zoal schreef? Alles, echt àlles. Zelfs m'n diepste geheimen die ik aan niemand vertelde. Nu denk ik: toe maar, toen was het iets dat ik moest doen. En ik legde tot in het detail uit hoever m'n obsessie met hem wel ging, wat ik zoal deed en had gedaan, de voorbije veertien jaar. Mensen, toch. En dan ga ik zaterdag voor z'n neus liggen shaken alsof m'n eigen neus bloedt. Lachen, toch.

saturdays

Vandaag bloggen over eergisteren. Eergisteren was totally okay en druk. 's Middags naar het dagje Arenberg van Vital: allerlei artiesten kwamen er 10 minuten hun ding doen waaronder de geweldige Irène Vervliet en Molly Baeken was onder de aanwezigen. Wat een kind, wat een baby! Daarna iets gaan drinken met Puk en Geert Beullens onder de zon van de Camus alwaar ik Steph Goossens er fijntjes op wees dat we dezelfde horloge hebben. Enthousiasme alom. 's Avonds weer dagje Arenberg en een veel te duur (voor een paar kippenboutjes en een glas wijn betaalde ik 9 euro!) etentje met Ernst Löw, zijn Brusselse vriendin Nevine Gerits, Lomi (ik weet zijn echte naam niet maar iedereen noemt hem Lomi), een gediplomeerde filosoof die bij de Groendienst werkt en alle planten kent en zijn allerschattige vriendin.

Dan hollen naar den Bourla voor een voorstelling Wim Vandekeybus en daarna in het café zomaar effe Roland tegen het lijf lopen. Roland is een Vlaamse monumentale zanger die je echter nooit op een plek als het Bourlacafé verwacht. Maar oké, fun. Helmut Lotti en zijn Jelle waren ook onder de drankgasten en ook dat was een qué? aangezien ik hen eerder in mijn stamcafé had verwacht. We hebben hetzelfde stamcafé. Het dansevenement Bourlabeats totaal geditcht om alweer naar den Arenberg te gaan om daar de geweldige Noémi Schlosser goeiendag te zoenen en om op de fantastische platen van Axel Daeseleire te dansen: als Axel draait is het partyyy! Alleen heb ik bitter weinig tot helemaal niet op de beats van Axel gedanst aangezien we met Vital en Valleke en nog een leuke vrolijke meid een rustiger caféoord opzochten.

Dan alweer naar den Arenberg alwaar ik Tania Jooris ervan overtuigde om mee met mij naar de Petrol te gaan: Dj Mason zou er draaien en met de donkerharige van het duo Mason heb ik een nogal vreemde geschiedenis: toen hij nog studeerde en een eerder onbekende dj was stuurde ik hem veel te veel mails. Die geschiedenis is te beschamend om helemaal uit de doeken te doen maar ik wou hem dus persé zien, voor de allereerste keer, en Tania zei: "Okay!". Naar de Petrol om daar op de fantastische opzwepende musica van Michael Hime te dansen en dan het moment waarop iedereen naar de andere kant rende om de supergeweldige liveshow van Mason mee te maken. Ik ook. Hij zal me wel helemaal vooraan wild hebben zien dansen met Tania, Amber en een kerel met blonde dreadlocks en ik besefte dat dit een onvergetelijk moment was. Ik denk eraan de toegangsstempel op m'n hand te tatoeëren alleen lijkt dat weer 'geobsedeerd'. En ik ben dat niet meer. Maar achteraf heb ik wel gehuild, net zoals ik bij elk concert van Prince huil. What a moment!

Zaterdag was special, very special.

eyes that make you go, whoow

Iedereen heeft wel iets met ogen, tenslotte zijn ze de zogenaamde spiegel van de ziel if you know what I mean. Volgende vrouwelijke celebrities hebben indeniable eyes that you never will forget. Of tenminste, ik toch niet. Een count down van negen.

Adriana Lima: what's with that colour? ogen

Audrey Hepburn: gracieuze ogen

Penelope Cruz: magnetische reeënogen

Beyoncé: lieve lieve ogen

Christy Turlington: gewoon pràchtige ogen

Elizabeth Taylor: zeldzaam haast buitenaards mooie ogen

Angelina Jolie: ijzersterke ogen

Sophia Loren: divaogen

Aishwarya Rai: het Platoonse idee van prachtige ogen

girl can't eat with chopsticks

And this girl is me! Yup, ik kan het niet en werd gefilmd. Door Bert Lézy. Waarvoor dank. Volgende keer neem ik me eige bestek mee!

epic sweat

Ik hou van trainingsscenes, loopscenes, dancescenes in films. And I guess I'm not the only one omdat ze steeds weer opduiken op YouTube, epic filmmomenten enzovoort. En waarom? Omdat ze zo vreselijk inspirerend zijn. Als Rocky can, you can! Mijn favorieten:

1. Gonna Fly Now - Rocky films

2. What A Feeling - Flashdance

Flashdance Scène du Film door Discodandan

3. Eye Of The Tiger - Rocky

4. Maniac - Flashdance

5. Time Of My Life - Dirty Dancing

DIRTY DANCING- Final Dance door Stella78

oh! lieve vrouwetoren

Vandaag is een van onze Antwerpse boegbeelden heengegaan. La Esterella, die een ander Antwerps boegbeeld, onze kathedraal, zo prachtig bezong. Een lied van '53 dat massa's Antwerpenaren, Vlamingen, Belgen kennen. Met reden. Luister maar.

top hiphoplove

Even niet geblogd. Ik had het druk. Maar nu blog ik weer over:

Ik hou zoveel van hiphop dat ik jaren na elkaar voorbeeldspreekbeurten hield over hiphop en, indien mogelijk, hiphop in mijn pakket voorzag. De reden waarom ik van hiphop hou is vrij eenvoudig: hiphop gaf de Afro-Amerikanen een nieuwe cultuuruiting, een emancipatie die verder ging dan louter muziek. Public Enemy gaf hen en ons en iedereen meer dan een geweten en dankzij de hiphop zijn sommige jazzstandards nog bekend. Ik hou van hiphop. Mijn favorieten:

Looking For The Perfect Beat - Afrika Bambaataa

Paid In Full - Eric B & Rakim (Coldcut Remix)

Let Me Ride - Dr. Dre

Humble Mumble - Outkast

Gonna Make You Sweat - C +C Music Factory

Jam On It - Newcleus

Regulate - Warren G.

Hip Hop Bebop - Man Parrish

Nothing But A G Thing - Dr. Dre ft. Snoop Doggy Dog

Doing Our Own Thang - The Jungle Brothers

Through The Wire - Kanye West

One Of The Trebble - Davy DMX

p-funk in 't Rivierenhof

Ik ben er lang eigenlijk nogal redelijk kalm onder gebleven, pas vandaag dringt het werkelijk tot me door: George Clinton komt naar België! Naar Antwerpen! Okay, de beste man is hier nog al es meer dan een keertje geweest maar toen hoorde ik dat altijd nadien. Keitof! George Clinton heeft vorige week opgetreden. Ahum, waarom wist ik dat niet? En andere keren kon ik niet en dan ook werkelijk niet wegens andere verplichtingen. Maar ditmaal weet ik het dus maanden op voorhand dat hij in mijn city zal optreden. En ik ben nerveus.

Ik zeg tegen heel veel mensen dat George Clinton en Prince mijn twee grootste muzikale heroes zijn. En ik zeg dat tegen heel veel mensen omdat het waar is. George Clinton ten tijde van z'n Funkadelic/Parliament-periode is muziek zoals ik het wil horen. En zo ook Prince dus. Als ik een fantasiewereld zou verzinnen, iets wat ik eigenlijk al wel doe, dan klinkt er voornamelijk muziek van hen. Het is meer dan gewoon muziek, net zoals de gastronomische keuken meer dan gewoon eten kan zijn. Ik ben nu iets langer dan 10 jaar in complete idolatrie over die twee genies dus hen zien optreden is voor mij een bijna niet te vatten ervaring.

Wow, hier schrijft duidelijk een fan.

nostalgisch song bloggen

Gisteren hield ik een 80's klasreünie waarin er natuurlijk ook herinneringen uit de jaren '80 werden geraapt. Maar waar we het nauwelijks over hadden waren de songs. Als ik niet louter aan Madonna en Michael Jackson denk zijn dit toch wel mijn top vijf 80's stempel songs (sommige kon ik wegens blockcensuur niet posten). Al kan dit morgen wel veranderen. En de dag erna weer door hetzelfde lijstje enzovoort.

Voor mij zijn kerstliedjes sowieso altijd een beetje special. Omdat ik in die periode jarig ben. Ja, soms doe ik alsof de wereld rond mij, mij, mij draait.

Ik was een kleuter op een speelplein en hoorde dit nummer daar elke dag. Nog steeds kiekenvel.

Nou, is mijn allereerste herinnering aan het Eurovisie. Waarin België won.

Het was die tijd waarin Zuid Afrika nog steeds (!) een apartheidsregime had en Mandela opgesloten zat. Overal en hier klonken er protestnummers. En deze was een van de vele rake. Universele en tijdloze song.

Een jaar na Sandra Kim. Vind ik echt de beste Eurosong die ik heb zien winnen. Sandra Kim is ook een van m'n favorieten ever en een paar jaar later kwam Zweden met Carola ook iets geweldigs doen, wat ook tot m'n favorieten behoort. Om maar te zwijgen van de jaren ervoor en erna. Maar dit is mijn nummer een favoriet.

Dirty Dancing, is like Fame, is like Flashdance. We playbackten de soundtrack.

Bill Medley & Jennifer Warnes - door punisher2409

Je hebt zo van die nummers die wel een vol jaar op 1 lijken te staan. Wel. Dus. Dit was zo'n song en ik was nog vrij jong toen deze de hit van het jaar werd. Ik was totaal mee. En toegeven, ik vind hem nog steeds leuk, hoor.