dad's body?

Tegenwoordig heb je zo'n hype: van vrouwen die een dad's body aantrekkelijk vinden.
Het gaat om een man met een bierbuik, of een man die niet echt dik of moddervet is maar zich wel heeft laten gaan. Dad's body. Hype op internet onder vrouwen. They like them. Ik niet. 

To begin with: it's gross: why call a man you think is sexy after your dad? En afgezien daarvan: mijn vader is zo dun en past niet in dat plaatje. Daar gaat die dad's body.
Verder: waarom is een man die zich laat gaan met bierbelly en al sexy terwijl een vrouw met lovehandles het gewoon kan vergeten? Double standards waar ik niet in geloof. Als een dad's body aantrekkelijk mag genoemd worden mag een mom's body dat ook zijn: een licht buikje including striemen, lovehandles en stuff. Can't wait for that to happen. :-D
Niet dat ik enig voorbeeld heb gehad: my mom heeft, zelfs op hoge leeftijd, niet al die dingen. Daar gaat dus, alweer, die mom's body.   
Ik pleit voor een dad's and mom's body each to their own : laten we gewoon even streng of mild zijn voor elkaar. 'k Hou niet van double standards. 

Met het posten van deze video bedoel ik niet dat I like everybody thin. Integendeel: 'k hou best van een beetje meat in the place. :-) Dik of dun kan prachtig zijn, al vind ik zelf de ietwat volleren met curves op de juiste plekken het aantrekkelijkst.
Maar, ik hou gewoon van deze clip en vond het ergens toepasselijk. 

highly sensitive

Ik ben hoogsensitief. Voilà het is eruit: hoogsensitief. Het ding moet een naam hebben. Natuurlijk ben ik het altijd al geweest en had ook eerder al een voorgevoel. Uit testen kwam dat alsmaar als resultaat, hoogsensitief. Pas vorige week besefte ik het ten volle: ik ben hoogsensitief, hellup!
Wat is hoogsensitief eigenlijk? Betekent dat je een hogere mate aan gevoeligheid hebt aan je omgeving maar ook voor jezelf. Een gevoeligheid die de meeste mensen niet kennen en niet begrijpen. Je bent emotioneler, reageert heftiger. Door die hoge mate aan gevoeligheid, door al die prikkels die op je afkomen, heb je ook meer nood aan rust, zoniet krijg je het gevoel door te draaien of raak je uitgeput. Ik ben bijvoorbeeld heel gevoelig aan m'n omgeving, heel gevoelig voor stemmingen van andere mensen en ook gevoelig voor atmosferen, kleuren, muziek, lawaai en ja, ik ben altijd diegene die de eerste regendruppel voelt.
Binnen de hoogsensitieven heb je twee groepen: de grootste groep bestaat uit de naar rust snakkende hoogsensitieven. Lijkt me ook logisch met al die overload van prikkels om je heen. Ze trekken zich voornamelijk terug om tot rust en harmonie te komen, gaan niet mee naar dit of dat omdat het allemaal te veel is. En klagen om het minste geringste. En àls ze niet klagen kroppen ze het gewoon op. Waarna ze naar hun plekje vluchten.
De kleinere tweede groep zijn de sensatiezoekende hoogsensitieven. Het lijkt raar en contradictorisch en toch. Ik behoor tot die groep der sensatiezoekende hoogsensitieven. Een sensatiezoekende hoogsensitieve persoon houdt van uitdagingen, nieuwe ervaringen, nieuwe smaken, ontdekken, exploreren enzovoort en daar gaan ze actief naar op zoek. Naar die nieuwe ervaring. Alleen, er komt altijd een moment waarin ook zij een overload aan prikkels hebben gekregen en ze zich terugtrekken. Dan moet je ze even, een dag of twee, drie of langer met rust laten. Waarna ze, eenmaal de batterij weer opgeladen, opnieuw op zoek gaan naar een nieuwe sensatie.
Al zolang ik me kan herinneren heb ik die zucht, die drang naar (nieuwe) sensaties, mensen vertellen me dan dat ik zoveel energie heb (en ik denk dan: je zou me de dagen erna es moeten zien) waarna ik, eenmaal het potje vol, me liefst twee dagen lang terugtrek omdat het gewoon te veel is geworden. Dagen waarin ik geen berichten en geen telefoons beantwoord. Of met moeite, dus heel kortaf.  Het is niet zo dat ik dan in een donkere kamer ga liggen voor me uit ga liggen staren. Nyep, ik ben dan gewoon wat op mezelf: wat lezen, wat schrijven, wat surfen op het internet, muziek beluisteren of natuurlijk, filmpjes zien.  Die rust heb ik gewoon nodig, zoniet word ik lastig.
Ik weet al best lang dat ik iemand ben die van tijd tot tijd haar rust nodig heeft en probeer m'n dagen zo in te plannen. Maar het blijft wel vervelend om leuke afspraken af te zeggen. Maar ik weet als ik dat niet doe dan komt dat niemand ten goede.   
 

I don't care about your weight

Ik ben gewoon boos over zoveel dingen, ook over minder wereldschokkende zaken. Ik kan gewoon niet tegen onrecht. Never had, never will.

Volgend blogbericht vind ik leuk: https://falderie.wordpress.com/2015/04/14/236/ Gaat over Kate Moss en haar onbestaande vetrollen. Nee, niet helemaal. Gaat over vrouwen en hun zelfbeeld.

Ik ben élk gewicht geweest:
dik. Ja, ik was ooit echt dik. En dat zat niet in m'n hoofd: als de dokter je opdraagt om af te vallen dan weet je het wel. Kreeg ik ooit te horen. Daarna was ik gedurende jaren bang om opnieuw dat verdict te horen. En paskotjes waren de hel, laten staan nieuwe kleren te kopen. Ik weet wat het is om dik te zijn.
En de commentaar: "Ik eet meer dan Stefanie maar blijf zo slank." "Jij eet altijd."

Daarna werd ik dun. Ik had dat niet echt als doel, had me neergelegd bij m'n dikkertje zijn. En dan ga je studeren en word je plots dun. Dus ja, dun.
dun: ik was ooit echt dun. Waarschijnlijk te dun. En ook dat zat niet in m'n hoofd maar ik werd er vaak genoeg mee geconfronteerd. Anorexia, anyone? Ik geef toe dat ik toen aangezien m'n voorgaande dikke jaren angstig was om bij te komen. En daardoor op een soort van rantsoen leefde. Heb ik een jaar volgehouden. En zelfs dat rantsoen was volgens m'n dokter niet genoeg om me anorectisch te noemen.
Maar ja, ik was dun. En vervolgens kijken honderden mensen mee op je bord wat je eet. En dan kan je elke dag een normale lunch eten, die ene keer dat je het niet doet (geen tijd, geen zin, buikpijn), krijg je een: zie je wel waarom ze zo dun is. Dun is ook niet zo prettig.

Momenteel ben ik niet dik, niet dun maar krijg nog steeds van die 'Katie eet niet' rond m'n hoofd. Ook van mensen die me elke dag een broodje zien eten. Ja, ik word daar lastig van. Maar het zit vooral in hun hoofd.

Anyway, have a great meal!

weer op liefdespad

Gisteren bij een concert een nummer versierd van een kerel. Misschien maak ik wel vorderingen. Hoe kwam het? Ik stond buiten wat te staan en er stond een troepje Marokkanen rond me. Heel aardige jongens. We raakten in gesprek en ik zei vrijuit: "Ik val op Marokkanen." Dat vond een van hen, de aardigste, wel prettig en vroeg me waarom ik dat zei. Tja, Marokkanen zijn veel warmer, vind ik, en spraakzamer. Ik vind hen ook zo ontzettend mooi met die ogen van ze. Ze zeggen ook vrijuit wat ze denken en ik hoop ooit weer een jongen te vinden die me zo ontzettend kan raken zoals m'n Marokkaanse 'HIJ' deed want alleen de gedachte al dat dat niet meer zal gebeuren doet me zo ontzettend veel pijn. Like unbelievable. Dat laatste zei ik natuurlijk niet.
Wat ik wel zei werd aanvaard en hij vroeg me om te raden waar hij werkte. Out of the blue had ik het goed geraden. Meneer studeert voor psychiater. I don't have a clue hoe het komt dat ik het goed had geraden. Ik dacht gewoon, hij is zorgzaam zodus. Anyway, ik heb z'n nummer. Ik maak dus vorderingen na de pijnlijke confrontatie verliefd te worden op iemand die zoveel te jong is voor me.
Maar ja, da's puur rationeel. Deep down kan ik het nog altijd niet.
Ik heb vorige week weer als een kind liggen huilen bij een collega/vriendin van me. Een goeie vriendin. 'k Heb het uiteindelijk allemaal op tafel gesmeten. Dat ik bang ben om nooit meer zo iemand tegen te komen die me zo kan raken.
Ik hoop voor hem dat hij ooit op een dag een meisje mag ontmoeten die hij zo ontzettend gelukkig kan maken zoals hij bij mij telkens opnieuw deed. Dat zou prachtig zijn.

m'n favoriete Chinese tekens

Ik ken wel wat van astrologie, vooral Westerse maar ook Chinese. Don't know if it's true maar:

Mijn favoriete teken is Geit. Waarschijnlijk omdat ik er zelf een ben. Waarschijnlijk maar niet helemaal want m'n favoriete teken binnen de Westerse is echt geen Steenbok, wich I am, maar Leeuw. En daarna Waterman. Misschien daarna Steenbok, of nee, Schorpioen, m'n ascendant. Pas daarna Steenbok. Echt, zo rangschikken.

Maar binnen de Chinese is het dus Geit. Wat ik leuk vind aan hen is dat ze zo onvoorspelbaar zijn, altijd spannend. En to the limit zo creatief. Met Geiten weet je nooit en dat maakt hen net leuk. Geiten zijn meestal flamboyant. I like that.
Na de Geit vind ik Tijger heel leuk, m'n ascendant is Tijger en heb best wat vrienden die zich Tijger kunnen noemen. Ben ook opgegroeid in een huishouden met twee Tijgers. Ik ken hen. Tijgers zijn leuk, het leuke aan hen is dat ze zo altruïstisch to the bone zijn en niet doen wat de goegemeente hen voorschrijft. Ik ken best wat Tijgers maar ken er geen enkele die zo doet omdat het zo hoort. Geen enkele. I like that.
Na de Tijger en Geit is m'n favoriete teken Hond. M'n oma was een Hond. En als leerkracht kan ik best zeggen dat ik er wel wat in m'n klas heb gehad. Honden zijn moeilijk en ambetant en degoutant maar na het geblaf heb je zulke oprechte lieve mensen. En bijna zo altruïstisch als de Tijger. M'n oma was een typische Hond: ze snauwde eerst en ging daarna nadenken. En dan kreeg je zo'n lieve vrouw. I like that too.