dansjes verzinnen

 Onlangs passeerde The Bucketheads The Bomb (These Sounds Fall Into My Mind) op m'n Facebook. Natuurlijk kan ik dan niet anders dan nostalgisch worden. Dat was de tijd toen ik net begon uit te gaan en ik en m'n partner in crime dansjes verzonnen op de speelplaats. Op deze song hadden we ons dansje. Geweldig, eigenlijk. 

Verder ook op Boom Shake Shake Shake The Room. Toen Will Smith nog de Fresh Prince heette. 

 

En hieruit spreekt onze voorkeur wel voor het absurde want 80's Was (Not Was) Walk The Dinosaur passeerde ook de revue. 

 

 

Ach, als ik denk aan de dingen die ik toen deed. Wow. Op m'n zeventiende in volle Leomania ging ik bijna ieder weekend naar een vriendin. Het enige bijna het enige wat we toen deden was films met Leonardo DiCaprio terugspoelen, pauzeknop drukken en dansen op Daft Punk. En dit maandenlang. Wow. 

Leonardo DiCaprio was duidelijk echt een item. Met een groepje klasgenootjes gingen we naar de cinema Romeo and Julia. De zaal zat afgeladen vol meiden. Vanaf het eerste moment dat Leo in beeld kwam (grootse close up) hoorde je de zaal in volle bewondering 'Oh' zuchten. Legendarisch moment. 

Sommige momenten vergeet je gewoon niet. Rond m'n zestiende was er een grote disco revival en werden disco feestjes enorm populair. Zo gingen we met een bende klasvriendinnen naar een discofeestje in de Pacific maar eerst een drankje in de Southside. En daar luidkeels woord voor woord meezingen (met dramatische handgebaren en al) op En Vogue My Lovin' (You're Never Gonna Get It).

 

Of in The Spaghettiworld eveneens dramatisch op Moloko Fun For Me playbacken. En maar lachen. Ik weet niet wat ons bezielde. But Fun it was.