tienersentiment

Onlangs naar een trouw geweest waar het gemiddelde geboortejaar tussen '69 en '80 lag. De generation X-ers en met uitloper de MTV-generatie. Tegenwoordig ga ik om met mensen van allerlei soorten leeftijden van 60+ tot halverwege twintigers, maar het is voor mij best speciaal om op een feestje met leeftijdsgenoten te dansen. Want wat hebben we gemeen? Juist ja, de muziek. De muziek die we als snotneuzen hoorden en de grootste impact heeft gehad. Altijd, of toch zeer vaak, zie je op feestjes met leeftijdsgenoten dezelfde muziek passeren, er zijn zo van die verplichte nummers: geen feestje een feestje zonder Michael Jacksons Billie Jean, zeg maar.
Veel van m'n leeftijdsgenoten of generatiegenoten beleefden in de vroege jaren '90 een grungeperiode. We zaten in de Antwerpse Almoezenier te dansen op Suede en Elastica. Kurt Cobain en Eddie Vedder waren dé sexsymbolen en op fuiven werd er niet gedanst maar gepogoëd, geheadbangd waarbij we niet zelden ons ook gewoon op elkaar wierpen. Ik weet niet of ik die tijd zozeer mis, die tijd van het eerste biertje maar het doet wel wat me als ik die nummers weer hoor. Het nummer dat me het meest dat ultieme nostalgiegevoel naar die tijd geeft is Teenage Riot van Sonic Youth. Het doet me denken aan het gevoel vanop het grasveld van een modderige festival met veel bier en vettige frieten naar een van je lievelingsrockbanden te luisteren. Een beetje loom en toch het gevoel van opwinding. Want je bent op een van de belangrijkste rockfestivals in België.