ras en racisme

Ik heb een hékel aan racisme. Niet verwonderlijk want ik ben zwart. Of bruin.

Ik ben éxtreem gevoelig als men het heeft over de zwarte gemeenschap: ons IQ zou lager zijn. Niks mis met mijn intelligentie hoor: die was voldoende om universiteit te doen. En vooral in de U.S. zijn die cijfers schrijnend, waar er een groot verschil is tussen public schools en private schools, dat ons weer leidt naar het determinisme: apartheid was only a breath away.

Ik weiger naar de U.S. (afgezien van New York en San Fransisco) te gaan omwille van het doorslaggevende racisme: ik mag geen blog met een Afro Amerikaan in the picture lezen of het racisme botviert. Echt. Family Guy is leuk en zo grappig, maar die stereotype jokes over negers en negers en negers in bijna elke aflevering beginnen me te irriteren. En echt.

Ik kijk nauwelijks televisie, eigenlijk totaal niet, en bijna alles wat ik van T.V. zie is Amerikaans, dankzij YouTube en anderen Amerikaansen. In Europa lacht men mij dus uit met mijn: 'zelfs de shade of your colour is belangrijk in sommige countries.' En lach me niet uit want we hebben allemaal, ja ook jij baby in de wieg, gezien dat O.J. donkerder werd gemaakt in een opninieblad. Om zijn schuld aan te tonen. Jààh, jàààh!

Ik ben dus anti-racisme: ik heb vrienden van elk ras, elke godsdienst, elke ethnie. En zelfs elke politieke kleur (ja, dat gaat misschien dan wel te ver dan). Ik ben een INTP'er dus ik ben sociaal onbewust maar kijk meer naar wat iemand te vertellen heeft en doet. En stoor me dus aan rasfascisme. Hello? We zijn toch homo sapiens sapiens. It stands for nothing ofzo.