Je beter voordoen dan je eigenlijk bent. Doe ik niet, heb ik geen behoefte aan, nooit gedaan overigens. Als je je beter voor gaat doen en je valt door de mand zegt dat zo ontzettend veel over je zelfbeeld: namelijk dat je onzeker bent, dat je je minder voelt en dat je niet blij bent met de persoon die je bent. Het toont je zwakte, eigenlijk iets wat je net niet wil.
En op zich is het ook niet erg om zwak te zijn. In onze maatschappij en biologisch gezien kan het zogenaamd niet, zwakte. Maar op zich is er niks mis mee.
Tja, van tijd tot tijd heb ik een hekel aan ‘de maatschappij’. Ze staat voor twee dingen doe ik verfoei:
Materialisme: Mensen die hun status kopen door bijvoorbeeld de auto die ze hebben. Zie je zo vaak gebeuren. Nu ga ik een hoop mensen lastig maken maar eigenlijk... Hoe kan je je eigenwaarde meten aan iets dat buiten jezelf staat? Als ze het je afnemen ben je niets meer waard dus. Vreemd en toch trappen zovelen in die val. Da’s waarom tassen als die van Louis Vuitton zo goed verkopen, iedereen moet zien dat je een LV’tje hebt. Zo ben je iemand. Want je hebt geld.
Ieder voor zich mentaliteit: ik ben het type mens dat vijf goede doelen steunt en daarboven op nog geld op straat zou geven voor een nieuw weeshuis in Peru. Ook het type mens dat in de vakantie vrijwilligerswerk (vroeger ook in het weekend) doet. Je kan dus begrepen dat ik een hékel heb aan egoïsme. Mensen die niet willen delen. Mensen die de lekkere verwarmde Hilton uitlopen, na een heerlijk cognacje een sigaretje opsteken en vervolgens de Oxfam-werver negeren wanneer die hen aanspreekt. En zich dan verschuilen achter de leuze “Het zijn toch allemaal dieven!’”. Beuh!
Voor mij gaat kennis beslist, zonder enige twijfel, boven materie. Vele materie boeit me niet eens, zegt me niets. Ik hou wel van kunst, design maar da’s nog iets anders: da’s creativiteit, intelligentie geuit in producten, niet zomaar random materie. Een Picasso in huis hebben hangen is als een werk bezitten waarvan de maker z’n ziel heeft ingelegd, waar is over nagedacht, iets revolutionair, vernieuwend. Eigenlijk holt elke geldwaarde de waarde van zo’n product uit dat niet in geld is te vatten. Om die reden vind ik het misselijk dat sommige mensen kunst aankopen alsof het aandelen zijn op de beurs. Die houden niet van kunst, die hebben er zelfs geen respect voor.
Ik denk wanneer iedereen afstand zou nemen van het onsolidaire materialisme en meer het accent zou leggen op kennis de wereld er zeker niet gemakkelijker op zou worden. Alleen zouden we wel veel minder onredelijke dwaasheden begaan ... Wat een stap in de goede richting is voor een meer leefbare maatschappij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten