het boek facebook

Ik vraag me af hoe Facebook eigenlijk aan z’n naam komt. Het is niet zo dat het een boek is ofzo. MySpace, dat houdt steek of Hyves (in zoverre mate dat een Nederlandse site onder een Engelse naam  op het internet staat, natuurlijk. Want daar houdt de logica dus op).

Facebook. Misschien is het wel de bedoeling het ooit als een boek uit te brengen, weg privacy, daar wordt nu toch ook al geen rekening mee gehouden als het geld kan opbrengen. En eerlijk, een boek van Facebook, dat kan niet anders dan een bestseller worden. Maar dan moet wel alles in het boek staan, àlles. Ook de persoonlijke verstuurde privéberichten. Eindelijk weten we dan wat we werkelijk van elkaar vinden. Dat je collega (die je nochthans een vriendschapverzoek had verstuurd) je al bij de eerste aanblik een regelrechte omhooggevallen eikel vond. En dat je voeten stinken. Eindelijk weten we dan wat celebrities werkelijk in hun vrije tijd doen in plaats van wat ze journalisten vertellen dat ze doen. Als Lindsay Lohan een journaliste wil wijsmaken dat ze al maandenlang ’s avond braaf voor de TV hangt kan ze meteen geconfronteerd worden met haar eigen geschreven onverbloemde woorden ‘I’m only at home to sleep for like 5 minutes. Partyyyy!!!’ Ja, Facebook in boekvorm. Alle vuile was opgehangen voor de hele wereld te lezen.

Natuurlijk moet je dan wel doorheen de vele pagina’s onzin als ‘If 50 000 people join this group I get a tattoo of Facebook in my neck .’ Waarbij je dan versteld staat over het feit dat iemand op het idee kan komen het Facebooklogo in zijn nek te laten tatoeëren. Wacht maar, je staat nog meer versteld van het feit dat in no time die groep aan het bereikte aantal zit. En wacht nog effe. Na 50 000 leden komen er nog leden bij. Om de nutteloosheid nog meer te benadrukken misschien? Want no way dat die kerel zoiets zou doen als Facebook in z’n nek te tatoeëren. En effectief. Wanneer u verder leest merkt u dat er in de geposte berichten alsmaar meer scheldpartijen voorkomen. Mensen die beetgenomen worden reageren niet altijd redelijk: You wasted our time (gevolgd door een hele hoop scheldwoorden). Inderdaad, die kerel verspilde een muisklikseconde van je tijd om lid te worden van de groep. Wat een verspilling, zeg. En wat een mens allemaal kan doen in een seconde! Voorbij talloze zulke onzinpagina’s met onzingroepen moet je dus. (Heel, heel, heel soms gebeurt het dat iemand effectief z’n naam verandert in Primus Tetronic na het bereikte aantal leden. Zulke mensen zouden beter wegblijven van Facebook.)

Je moet ook doorheen pagina’s fanpages waarin mensen fan zijn geworden van, bijvoorbeeld, ‘niets’. Ja, sommige mensen zijn gewoon fan van ‘niets’. Serieus, echt, werkelijk waar. Fan van 'niets'. Of mensen die fan zijn geworden van hun neef, nicht, kat van de buren, pagina’s lang. Op Facebook komt het triviaalste in de mens naar boven, denk je dan. En dat zie je dan bevestigd worden wanneer je merkt dat er heel vaak wedstrijden worden gehouden, wie de allerliefste persoon is bijvoorbeeld om maar iets te noemen. Echt sociaal, empathisch, het zal je maar gebeuren dat geen enkele van je facebookvrienden voor jou heeft gestemd. Geen een. Helemaal idioot vind je het versturen van allerlei zaken naar elkaar:  verschillende soorten sneeuwballen, vinylplaten (en let op, het zijn slechts afbeeldingen, je bent er dus echt helemaal niks mee), ja zelfs Bekende Vlamingen worden verstuurd. ‘Gooien met BV’s’ heet dat dan. Pardon? Ja, 'Gooien met BV's'. Tamara Willems heeft een Koen Wauters naar je gegooid, leuk. Dan gooi jij haar een Luc Steeno. Triviale spielerei. Heel populair dus. Facebook, een wereld waarin men razend kan worden om de verspilling van een muisklikseconde tijd waarna men vervolgens minutenlang ligt uit te zoeken wat men nu weer naar een vriend zal sturen: een BV, een televisieprogramma, een Heavy Metalalbum?                        

Je kan je maar beter goed voorbereiden op de hele hoop onzin bij het doornemen van de pagina's: mensen die in hun status hebben geschreven (je moet antwoorden op de vraag: wat ben je aan het doen?) dat ze aan het slapen zijn, mensen die alleen ‘is’ schrijven zodat je te lezen krijgt ' Tamara Willems is'. Of dan de mensen die om het half uur hun status veranderen om juist heel precies te schrijven wat ze aan het doen zijn. 'Tamara Willems wacht op het eten.' 'Tamara Willems eet.' 'Tamara Willems vond het eten lekker.' Onzin hoor, een hoop onzin. Maar desondanks, alle onzin ten spijt: het boek Facebook. Ik denk wel dat ik het zou kopen. En het wordt vast weer zo'n boek dat niemand in z'n bibliotheek heeft staan en toch iedereen gelezen heeft.