Smile. Mijn ouders zeiden tegen me (grappig: ik kwam in België toen Peter, de persoon waar ik me het meest verbonden mee voel, zijn verjaardag vierde :-D), mijn ouders zeiden dat ik lachte toen ik aankwam. Mijn eerste herinnering is ook die dag. 22 juli 1981. Mijn bomma was in Spanje en deed een fles Champagne open: Stefanieke is aangekomen!)
Smile is wat ik deed toen ik als petotter in België kwam. Ik had gewoon vertrouwen. Mijn eerste herinnering is die dag in juli en m'n broer me brood gaf (staat op foto), ik kende brood niet maar ik vertrouwde hem. Mijn broer! 👍👍👍
Veertig jaar verder: net als iedereen heb ik shit meegemaakt. Het belangrijkste is gewoon door je tranen te kunnen blijven lachen. En het mooie in het lelijke te zien. Smile.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten