van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


dinsdag 20 september 2011

onverwachtse ontmoeting op ZuiderZinnen

Zondag gaan werken op ZuiderZinnen, het literaire feestje van het jaar. En wie zagen we er allemaal? Chris Lomme, Herman Brusselmans, Tom Naegels, Frank Boeijen en Rense Sinkgraven. Met de twee laatste schrijvers, Maud en Sven heb ik niet gesproken maar de andere contacten waren crazy leuk. Bovendien bleek ik de vrouw van Tom Naegels te kennen, en dit nog voor ze zich zo kon noemen. How come?
In m'n Gentse jaren deed ik een studentenjob, Bofrost, one of the worst studentenjobs, op den duur werden we er zelfs opstandig. We waren er allemaal een beetje gek en een van die gekke meiden was Marjorie, vers uit Sint Martens Latem. Ze kwam met de scooter en sprak Frans, tot daar het clichébeeld. Alhoewel we al twee jaar samen op den Blandijn zaten (faculteit Letteren en Wijsbegeerte) zagen we elkaar daar voor het eerst, op die studentenjob.
Van het groepje jobstudenten kan ik me er vijf herinneren: een hip groepje van drie waarmee ik bijna elke dag met de auto kon meerijden, een van hen woonde om de hoek, vandaar. Het was zo'n ultrahip groepje van mooie mensen die meteen indruk maakte. De jongen, een architectuurstudent, sprak met een dik Frans accent en had een dikke wagen onder zich, waar hij precies vandaan kwam, weet ik niet (meer). Een van de twee meisjes was een Franstalige Hasseltse, eveneens architectuurstudent, zij was de aardigste van het trio. En dan had je nog een ander meisje over wie ik niet veel meer weet dan dat haar vriend in Antwerpen woonde. Als Antwerpse onthoud je zoiets. Naast het hippe trio werkte er een roodharig meisje dat zich als Björk gedroeg. Ze kwam uit West-Vlaanderen, woonde met haar vriend in Dampoort en zei altijd van die maffe schattige dingen. En dan had je Marjorie nog, Marjorie die echt leuk gek was en de mafste dingen had te vertellen. Met haar kon ik het het beste vinden dus de verrassing was groot toen ik haar tien jaar later tegen het lijf liep als de vrouw van Tom Naegels. Iemand uit het Gentse verwacht je niet in Antwerpen te ontmoeten. Maar 't is wel leuk.



Geen opmerkingen: